Γράφει ο Γιώργος Διαλυνάς
Ένας αγώνας μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού δεν είναι απλή αναμέτρηση, πόσο μάλλον όταν το διακύβευμά της είναι υψηλό. Στις 19 Απριλίου του 1994 οι «αιώνιοι» τέθηκαν αντιμέτωποι στο Final Four του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στο Τελ Αβίβ. Η ατμόσφαιρα εντός γηπέδου ήταν καυτή, εκτός αυτού όμως είχε και μπόλικο… μπαρούτι.
Παρατράγουδα με το «καλημέρα»
Το γεγονός ότι επρόκειτο να συνυπάρξουν για πρώτη φορά εκτός Ελλάδος οπαδοί και των δύο ομάδων σε μια ιστορική συγκυρία για το ελληνικό μπάσκετ ήταν… μουσική στα αυτιά των θερμόαιμων. Στις 16 Απριλίου, ημέρα Σάββατο, θα έφευγαν και τα δύο πλοία. Τα οποία μάλιστα είχαν αράξει το ένα δίπλα στο άλλο στο λιμάνι του Πειραιά και στη… στεριά μεταξύ των δύο εισόδων υπήρχε ισχυρότατη αστυνομική δύναμη.
Το σχέδιο ελληνικών και ισραηλινών αρχών ήθελε το ένα από τα δύο να φτάνει νωρίτερα στο λιμάνι της Χάιφα όμως κατά τη διάρκεια των δύο ταξιδιών ξεκίνησε… κόντρα για το ποιο θα φτάσει πιο γρήγορα με αποτέλεσμα η άφιξή τους σχεδόν να συμπέσει. Αποτέλεσμα; Τα πρώτα επεισόδια
Το καράβι των φίλων του Ολυμπιακού έφτασε πρώτο (Δευτέρα βράδυ) αν κι έφυγε αργότερα, με αυτό των αντιπάλων να έρχεται λίγο μετά (Τρίτη πρωί). Μερικοί φίλοι του Παναθηναϊκού δέχτηκαν επίθεση και πριν προλάβουν να ξεφύγουν τα πράγματα επενέβη η αστυνομία του Ισραήλ. Μάλιστα το πλοίο στο οποίο επέβαιναν οι οπαδοί των πρασίνων, έφυγε από το λιμάνι της Χάιφα και άραξε σε άλλο μέρος, περίπου 10 χιλιόμετρα πιο μακριά.
Τα επεισόδια ανάμεσα στους οπαδούς των δύο ομάδων συνεχίστηκαν στους δρόμους του Τελ Αβίβ, του προαστίου Ρα’ Ανανά και στη Χάιφα δίχως όμως να πάρουν πολύ μεγάλη έκταση.
Ο πρώτος ευρωπαϊκός εμφύλιος
Το ματς ήταν μια… σκυλομαχία με σκληρές μάχες σε κάθε φάση. Ο Ολυμπιακός είχε επιθετικό πλουραλισμό κι ο Παναθηναϊκός επιθετικές «μοναξιές». Ζάρκο Πάσπαλι και Ρόι Τάρπλεϊ ξεπέρασαν τους 20 πόντους, ο Γιώργος Σιγάλας είχε 15 (και φοβερή άμυνα πάνω στον Γκάλη) κι ο Φασούλας 13. Ο Σάσα Βολκόφ είχε μεν 32 πόντους για τον Παναθηναϊκό, αλλά ήταν απελπιστικά μόνος, καθώς ο μόνος συμπαίκτης του που κατάφερε να τελειώσει με διψήφιο νούμερο ήταν ο Βράνκοβιτς με 11. Ο Νίκος Γκάλης έμεινε μόλις στους 8 ελέω “Ράμπο”.
Αν και οι ερυθρόλευκοι είχαν τον έλεγχο του ματς, οι πράσινοι έκαναν ένα ντεμαράζ στο τέλος. Βέβαια ο χρόνος δεν ήταν αρκετός κι έτσι η ομάδα του Γιάννη Ιωαννίδη ήταν αυτή που πήρε το εισιτήριο για τον τελικό με 77-72, περιμένοντας τον αντίπαλό της από έναν άλλο «εμφύλιο», αυτό μεταξύ Μπαρτσελόνα και Μπανταλόνα.
Οι συνθέσεις:
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ (Ιωαννίδης): Πάσπαλι 22, Τάρπλεϊ 21, Σιγάλας 15, Φασούλας 13, Τόμιτς 6, Μπακατσιάς, Σταμάτης, Νάκιτς, Τάρλατς, Καμπούρης
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ (Πολίτης): Βολκόφ 32, Βράνκοβιτς 11, Γκάλης 8, Παταβούκας 7, Μυριούνης 6, Γεωργικόπουλος 3, Οικονόμου 3, Αλβέρτης 2
Μπάχαλου συνέχεια
Ο αγώνας μπορεί να τελείωσε, όχι όμως και οι συναντήσεις μεταξύ των δύο... στρατών των οπαδων. Την Τετάρτη συναντήθηκαν στα Ιεροσόλυμα και όλα έβαιναν καλώς στην αρχή, αφού σεβάστηκαν τον ιερό χώρο. Δυστυχώς όμως, δεν άργησαν να ξεφύγουν πάλι.
Μικρές εστίες συμπλοκής όλο και πλήθαιναν, με αποτέλεσμα να επέμβει ξανά η αστυνομία αλλά και οι ειδικές δυνάμεις των μυστικών υπηρεσιών (Μοσάντ) του Ισραήλ αφού τα χημικά της αστυνομίας δεν ήταν αρκετά για να τους σταματήσουν. Συνελήφθησαν συνολικά 70 άτομα, εκ των οποίων οι 53 αφέθηκαν ελεύθεροι. Τραυματίστηκαν 20 άτομα, και καταστράφηκαν 4 αυτοκίνητα κι ένας… φούρνος στον οποίο ο θρύλος λέει ότι έκαναν “ντου” οπαδοί και των δύο. Την Πέμπτη, 21 Απριλίου, ημέρα του τελικού έλαβαν χώρα νέα εκτεταμένα επεισόδια μεταξύ περίπου 300 ατόμων όταν οπαδοί του Παναθηναϊκού πανηγύριζαν την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας στο ποδόσφαιρο κόντρα στην ΑΕΚ σε τελικό που είχε γίνει την προηγούμενη. Στον τελικό φυσικά οι οπαδολι του Παναθηναϊκού στήριξαν την Μπανταλόνα κι αποθέωσαν τον Κορνέλιους Τόμπσον, ενώ ο μύθος θέλει τους Φραγκίσκο Αλβέρτη και Νίκο Οικονόμου να βρίσκονται στην κερκίδα ενώνοντας τη φωνή τους με τον κόσμο στο πικάρισμα. Έναν χρόνο μετά λειτούργησε δε και σύνδεσμός του Παναθηναϊκού στο Τελ Αβίβ!
Οι οπαδοί των «Αιωνίων» ανανέωσαν το ραντεβού τους για επόμενη φορά και αυτή δεν άργησε και πολύ να έρθει, καθώς την επόμενη χρονιά συναντήθηκαν και πάλι, όπου το έργο παίχτηκε από την αρχή. Αυτή τη φορά επί ισπανικού εδάφους (Σαραγόσα) με τα επεισόδια να ξεκινούν από τα αεροδρόμια Μαδρίτης και Βαρκελώνης όπου πήγαν πριν την ανταπόκριση στη Σαραγόσα οι πτήσεις τσάρτερ.
