Γίνεται να κερδίζεις στην ήττα σου; Σε πολλούς αυτό θα φανεί από οξύμωρο έως τρελό. Για τον Μοχάμεντ Άλι όμως η 8η Μαρτίου του 1971, η ημέρα της αγωνιστικής του ήττας αποτέλεσε την μεγαλύτερη νίκη της καριέρας του και την γιγάντωση ενός πραγματικού μύθου. Το BN Sports κάνει ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο και θυμίζει τι έγινε εκείνη την βραδιά, στον «αγώνα του αιώνα».
Η πορεία προς την μεγάλη μάχη
Η αναμέτρηση ανάμεσα στον Μοχάμεντ Άλι και στον Τζον Φρέιζερ αποτέλεσε ένα γεγονός που σημάδεψε τόσο την ιστορία της πυγμαχίας όσο και του αθλητισμού γενικώς. Για τον Άλι ο αγώνας ήταν μία ευκαιρία δικαίωσης μετά από 3 χρόνια αποκλεισμού από κάθε αθλητική δραστηριότητα, ελέω της άρνησής του να καταταχθεί στο στρατό και της εναντίωσής του στον Πόλεμο του Βιετνάμ, αλλά και ταυτόχρονα της αφαίρεσης του τίτλου του πρωταθλητή για τον ίδιο λόγο.
Ο Φρέιζερ, από την άλλη, κατείχε τον τίτλο που ο Άλι δήλωνε συνεχώς ότι του έκλεψαν, επομένως ο φανατισμός ήταν στα ύψη ειδικά τις παραμονές του αγώνα. Οι δυο τους ήταν τελείως διαφορετικοί χαρακτήρες. Ο Μουσουλμάνος πλέον Άλι αποτελούσε μία εκκεντρική προσωπικότητα η οποία είχε στοχοποιηθεί από μερίδα οπαδών, κυρίως λευκών, λόγω των πολιτικών του πεποιθήσεων. Ο Φρέιζερ πρέσβευε την εικόνα του σεμνού και διακριτικού αθλητή, το ακριβώς αντίθετο από τον αντίπαλό του δηλαδή.
Μέσα στο ρινγκ, ο Φρέιζερ προερχόταν από ένα ρεκόρ με 26 νίκες και καμία ήττα, ενώ ο διεκδικητής του τίτλου Μοχάμεντ Άλι είχε ρεκόρ 31 νίκες και επίσης καμία ήττα. Βέβαια μετά τη μεγάλη του απραξία ουδείς γνώριζε σε τι κατάσταση θα βρισκόταν. Ο αγώνας αποφασίστηκε να γίνει στο Madison Square Garden της Νέας Υόρκης και η συμφωνία προέβλεπε ότι οι δύο κορυφαίοι πυγμάχοι θα λάμβαναν από την συμμετοχή τους και μόνο συνολικά 2,5 εκατομμύρια δολάρια έκαστος, ένα αστρονομικό ποσό εκείνη την εποχή.
Την ημέρα της κρίσης η ένταση ήταν μεγάλη ανάμεσα στους δύο μονομάχους. Συνολικά τον αγώνα παρακολούθησαν 300 εκατομμύρια άνθρωποι σε 50 χώρες του κόσμου με την αρένα να είναι φυσικά ασφυκτικά γεμάτη και με το πρώτο καμπανάκι στην κυριολεξία να «σείεται».
Η εξέλιξη του αγώνα
Αν και στους τρεις πρώτους γύρους ο Άλι ήταν κυρίαρχος, καταφέρνοντας κάποια μεγάλα χτυπήματα κατά του αντιπάλου, το σκηνικό στη συνέχεια άλλαξε. Ο Φρέιζερ από τον τέταρτο γύρο και μετά είχε τον πρώτο λόγο στον αγώνα και απέκτησε υπεροχή έναντι του Άλι σταματώντας το δυναμικό του ξεκίνημα. Ο παρουσιαστής του αγώνα, Μπαρτ Λάνκαστερ δήλωσε χαρακτηριστικά ότι «είναι ένα τεθωρακισμένο Sherman», θέλοντας να δείξει την δυναμική που είχε ο Φρέιζερ.
Κοντά στο τέλος του 10ου γύρου, μία… βροχή από χτυπήματα έκαναν τον Άλι πραγματικά να λυγίσει δείχνοντας ότι ακόμα και ο καλύτερος πυγμάχος έχει αδύνατα σημεία. Παρόλη, όμως, την πίεση που δέχθηκε ο Άλι μπόρεσε και κατάφερε να μείνει όρθιος εκμεταλλευόμενος την τεράστια εμπειρία του , αλλά και την κούραση του αντιπάλου του που μέχρι τότε τα έδινε όλα.
Όσο ο αγώνας συνεχιζόταν, ο Άλι καταλάβαινε ότι δύσκολα θα μπορούσε να νικήσει το αντίπαλό του, όμως η περηφάνια του και η άρνηση της ήττας που τον διακατείχε του έδιναν κουράγιο να συνεχίσει μέχρι που ήρθε ένα χτύπημα κεραυνός από τον Φρέιζερ στο σαγόνι του που τον «ξάπλωσε» πραγματικά στο ρινγκ, με το κοινό να μένει άναυδο στη θέα του πεσμένου Άλι, ο οποίος παρόλα αυτά σηκώθηκε.
Η συνέχεια ήταν απλά διαδικαστική με τον Φρέιζερ να αναδεικνύεται μεγάλος νικητής του αγώνα και να ζητοκραυγάζει μπροστά στο πλήθος σηκώνοντας τα χέρια του στον αέρα. Στην άλλη μεριά, ο Άλι εξουθενωμένος από την υπερπροσπάθεια δεν έλεγε να αναγνωρίσει την ήττα του λέγοντας ότι τον αδίκησαν «οι λευκοί».
Η αντιπαλότητα μεταξύ του Φρέιζερ και του Άλι τα επόμενα χρόνια γιγαντώθηκε ακόμα πιο πολύ με τους δύο πυγμάχους να αναμετρούνται άλλες δύο φορές, τον Ιανουάριο του 1974 και πάλι στο Madison Square Garden και τον Οκτώβριο της επόμενης χρονιάς στις Φιλιππίνες με τον Άλι να αναδεικνύεται νικητής και στους δύο αγώνες.
Ο Φρέιζερ το Ying, ο Άλι το Yang
Παρόλη όμως την αντιπαράθεσή τους και οι δύο εκτιμούσαν ο ένας τον άλλον. Μετά τον θάνατο του Φρέιζερ, ο Άλι δήλωσε ότι «ο κόσμος έχασε έναν μεγάλο πρωταθλητή. Θα θυμάμαι πάντα τον Τζον με σεβασμό και θαυμασμό». Ίσως τελικά οι δυο τους ήταν στην πραγματικότητα οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, ο Φρέιζερ αντιπροσώπευε την τάξη και ο Άλι το χάος ωστόσο και οι δύο χρειάζονταν ο ένας τον άλλον. 51 χρόνια μετά την πρώτη τους ιστορική αναμέτρηση, είναι αδύνατο να σκεφτεί κανείς την πυγμαχία χωρίς τα ονόματά τους.
Αντώνης Κεφαλωνίτης
