Η κληρωτίδα των νοκ-άουτ του Europa League έφερε την κατάλληλη στιγμή, το ιστορικό ντέρμπι ανάμεσα στη Μπαρτσελόνα και τη Νάπολι. Το μεγάλο κοινό σημείο των δύο συλλόγων, δεν είναι άλλο από τον αείμνηστο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Το BN Sports θυμάται την στιγμή που ο Αργεντινός αστέρας άφησε τη Βαρκελώνη για να φέρει την… επανάσταση στο νότιο μέρος της Ιταλίας.
Θεωρείται ως ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής που πάτησε ποτέ στα ποδοσφαιρικά γήπεδα. Το «τοτέμ» της απόλυτης ευφυΐας, ποιότητας και ρομαντισμού. Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα μπορεί να έκανε πιο φτωχό το ποδόσφαιρο, τον Νοέμβριο του 2020, όμως, όσο πατούσε το χορτάρι στα κορυφαία στάδια του πλανήτη, έκανε αυτό το άθλημα όλο και καλύτερο.
Η κληρωτίδα του Europa League, έκανε τη… χάρη στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο και έθεσε μαζί τη Μπαρτσελόνα κόντρα στη Νάπολι. Η απόλυτη στιγμή της ένωσης ανάμεσα στους συλλόγους που ο Αργεντινός αστέρας απογείωσε με την ποιότητά του. Το BN Sports, θυμάται το καλοκαίρι του 1984, όταν ο διεθνής άσος έβγαλε τα «μπλαουγκράνα» για να φορέσει το γαλάζιο κασκόλ της «κακόφημης» ιταλικής πόλης. Τα υπόλοιπα, είναι απλά ιστορία.
Έπρεπε να φύγει από την Βαρκελώνη…
Το 1982, η Μπαρτσελόνα κάνει την απόλυτη υπέρβαση και κάνει δικό της τον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Το συμβόλαιό του ήταν το μεγαλύτερο στην Ευρώπη και ο στόχος ήταν ένας. Όσο το δυνατόν περισσότερες κατακτήσεις τίτλων. Στην αρχή όλα ήταν… ρόδινα. Η προσαρμογή ήταν άμεση και ο Μαραντόνα ξεσήκωνε τα πλήθη σε κάθε αγώνα. Έκανε μέχρι και τους οπαδούς της Ρεάλ Μαδρίτης να χειροκροτούν στο κατάμεστο Σαντιάγκο Μπερναμπέου όταν σκόραρε.
Ωστόσο, μία σειρά από εξωαγωνιστικούς λόγους, τον έκαναν «κόκκινο πανί». Ηπατίτιδα, σοβαρός τραυματισμός και πάλι από την αρχή με τον Σέζαρ Λουίς Μενότι. Προς τα έξω φάνηκε πως τα πράγματα πήγαιναν καλά αλλά εν τέλει, ο έμπειρος κόουτς έφτασε στο σημείο να ζητάει την αποχώρηση του από τη Μπαρτσελόνα. Η γενική εικόνα ήταν αρνητική. Κακή εξωγηπεδική ζωή, με αποτέλεσμα η εμπιστοσύνη να χαθεί σε μεγάλο βαθμό. Εν τέλει, φτάσαμε στο σημείο που η Μπαρτσελόνα αντιμετώπιζε τεράστια οικονομικά προβλήματα (θυμίζει λίγο την τωρινή κατάσταση με τον Μέσι).
Εκεί ήρθε το «κύκνειο άσμα» μεταξύ των δύο πλευρών. Ο Μαραντόνα αποχαιρέτησε τη Μπαρτσελόνα και έψαξε τη δική του «αναγέννηση» κάπου άλλου.
Η φτωχότερη πόλη, είχε τον ακριβότερο ποδοσφαιριστή!
Εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από τη Βαρκελώνη, στα νότια της Ιταλίας, η Νάπολι έψαχνε τρόπο να κάνει τη δική της επανάσταση. Οι ομάδες του Βορρά τα πήγαιναν περίφημα και οι «παρτενοπέι» έψαχναν κάποιον τρόπο να αναρριχηθούν στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Αυτή η τάση της επανάστασης, συνδυάστηκε αρμονικά και με τέλειο timing με τις τάσεις φυγής του Μαραντόνα από τη Μπαρτσελόνα. Οι οπαδοί μάζεψαν υπογραφές, η Νάπολι ανοίχτηκε όσο ποτέ στην ιστορία της και βρήκε… επτά εκατ. λίρες (!).
«Η πόλη δεν έχει δήμαρχο, σπίτια, σχολεία, δουλειά, λεωφορεία, και αποχέτευση, αλλά κανένα από αυτά δεν έχει σημασία επειδή έχουμε το Μαραντόνα». Η τοπική εφημερίδα της πόλης που μπορεί να μην είχε γεμάτη τσέπη για να εκτυπώσει φύλλα αλλά είχε το απόλυτο πρωτοσέλιδο. Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόναλέει το «ναι». Επικρατεί πανικός. Το απόλυτο χάος. Η πόλη ξαναζεί. Η μιζέρια αντικαταστάθηκε με την απόλυτη μαγεία του Αργεντινού αστέρα. Το Σαν Πάολο γεμίζει από 75 χιλιάδες φιλάθλους που ανυπομονούν να δουν τον δικό τους «Μεσσία». Εκείνον που θα τους βγάλει από τον βάλτο της κατάρρευσης (οριακά πριν υποβιβαστεί).
Η παρουσίαση, η Μαφία και η απόλυτη απογείωση!
Στις 5 Ιουλίου του 1984, το γήπεδο ήταν ασφυκτικά γεμάτο. Όλοι περίμεναν να δουν τον Μαραντόνα. «Θέλω να γίνω το είδωλο των φτωχών παιδιών της Νάπολης, επειδή αυτοί είναι όπως ήμουν εγώ στο Μπουένος Άιρες», ήταν η δήλωση που ξεσήκωσε τους πάντες. Μέχρι και σήμερα, υπάρχουν ερωτηματικάγια το πως μία τόσο φτωχή πόλη, βρήκε τόσα εκατομμύρια ευρώ για να τον αποκτήσει. Οι διανοούμενοι της πόλης μάζεψαν υπογραφές καθώς θεώρησαν πως είχε εμπλακεί η Μαφία σε αυτή τη μεταγραφή.
Ταυτόχρονα, δεν υπήρχαν βασικές παροχές προς τους πολίτες, κάτι που έκανε ακόμα πιο έντονες τις διαμαρτυρίες. Ωστόσο, από τη μέρα της ανακοίνωσης, ξεκίνησε η ανοικοδόμηση της Νάπολι στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Γρήγορα στο μπράτσο του, πήρε το περιβραχιόνιο του αρχηγού και δημιούργησεέναν πραγματικό μύθο γύρω από το όνομά του. Έμεινε στην Ιταλία για συνολικά επτά χρόνια και αυτά που κατάφερε στο συγκεκριμένο διάστημα, ήταν άνευ προσδοκιών.
Δεν ήταν μόνο τα δύο πρωταθλήματα, το ένα κύπελλο και το UEFA Cup. Ούτε τα μαγικά γκολ που πρόσφερε με τα γαλάζια της Νάπολι. Ήταν πως πρόσφερε την ομάδα που θαυμάζουμε σήμερα στο «Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα». Έδωσε ποδοσφαιρική πνοή στους «παρτενοπέι» και τους ανέβασε αρκετές σκάλες στον ποδοσφαιρικό χάρτη της Ευρώπης. Από την άλλη, ο ίδιος, έγινε σύμβολο της πόλης. Ένα πραγματικό είδωλο. Ο Θεός τους.
Η εξωγηπεδική ζωή πάντα ήταν πρόβλημα. Μέχρι και το τέλος της ζωής του. Ωστόσο, η μεταγραφή του 1984, ήταν η μέρα που μία ολόκληρη πόλη, έκανε την επανάστασή της. Και ο Μαραντόνα, είναι ο ηθικός αυτουργός αυτής της επιτυχίας.
Νότης Χάλαρης
