Ντόρτμουντ: Το μελανό σημείο της ιστορίας της... Από το χρηματιστήριο στη χρεοκοπία και από εκεί στα δανεικά της άσπονδης εχθρού Μπάγερν! (video)

Μετά από τρία πρωταθλήματα, ένα ChampionsLeague και έναν τελικό Κυπέλλου UEFA όπου ηττήθηκε από τη Φέγενορντ τα προηγούμενα χρόνια, η Ντόρτμουντ είδε τα όνειρα της να γίνονται πραγματικότητα, «ζαλίστηκε» από την αναρρίχησή της στο Έβερεστ του ποδοσφαίρου, αλλά δεν κατάφερε να διαχειριστεί σωστά την επιτυχία της.

Ο σύλλογος βρέθηκε με συσσωρευμένα χρέη που άγγιζαν σχεδόν 150.000.000 ευρώ, και η απώλεια του εισιτηρίου για το ChampionsLeague το 2003-2004 (από την Μπριζ στα πέναλτι) αποκάλυψε το μεγάλο οικονομικό πρόβλημα των Βεστφαλών. Η κατάσταση ήταν τόσο τραγική, που ο νυν εκτελεστικός διευθυντής και τότε ταμίας, Χανς ΓιόαχιμΒάτσκε, αναγκάστηκε να υπογράψει έγγραφα δανεισμού 2.000.000 ευρώ από την Μπάγερν!

Πώς όμως φτάσαμε εδώ όταν πριν μία εικοσαετία η Ντόρτμουντ ήταν στα πρόθυρα της οικονομικής καταστροφής που θα την έστελνε αυτόματα στις χαμηλότερες κατηγορίες του γερμανικού ποδοσφαίρου και θα την εξαφάνιζε από τον χάρτη για πολύ καιρό;  

«Εν αρχή ην το χάος»

Το οικονομικό έγκλημα όλης αυτής της μεταγραφικής πολιτικής ήταν τα πανύψηλα συμβόλαια που συνόδευαν τις μεταγραφές του γερμανικού συλλόγου και τα οποία συνήθως έρχονταν σε πλήρη αντίθεση με την προσφορά των εν λόγω ποδοσφαιριστών. 

Οι απίστευτες σπατάλες για ποδοσφαιριστές γερασμένους και ακριβοπληρωμένους που δεν έφεραν αποτέλεσμα, διόγκωσαν τα χρέη μέχρι το σημείο των 122.000.000 ευρώ και η ανάγκη για συμμάζεμα ήταν ζωτικής σημασίας.

Φίλοι και εχθροί

Υπό το φάσμα της χρεωκοπίας, πλέον, η διοίκηση της Μπορούσια τον Σεπτέμβριο του 2004 δήλωσε αδυναμία ακόμη και να πληρώσει τις δόσεις των συμβολαίων των ποδοσφαιριστών και αναγκάστηκε να απευθυνθεί σε τοπικούς πιστωτές, σε τράπεζες και στον κόσμο του ποδοσφαίρου. Το αποτέλεσμα; Αρνητικό, αφού ουδείς έδειχνε διατεθειμένος να βοηθήσει! Μέχρι που, εμφανίστηκε τελικά σαν από μηχανής θεός η Μπάγερν Μονάχου…

Οι Βαυαροί ήταν αυτοί που ανταποκρίθηκαν, όπως επιβεβαίωσε τον Φεβρουάριο του 2012 σε συνάντηση με τους φιλάθλους στο Αμβούργο, ο τότε πρόεδρος ΟύλιΧένες.

«Όταν αντιλήφθηκαν ότι δεν ήταν σε θέση να πληρώσουν τους μισθούς, τους δώσαμε 2.000.000 ευρώ χωρίς εγγύηση για μερικούς μήνες», δήλωσε ο επί χρόνια διοικητικός ηγέτης της Μπάγερν, για κάτι που κινούταν στη «σφαίρα» της φημολογίας για πολλά χρόνια.

Επρόκειτο για την περίοδο που η Ντόρτμουντ ήταν στα πάνω της, αφού ετοιμαζόταν να κατακτήσει το δεύτερο σερί πρωτάθλημα, αφήνοντας αρκετά πίσω τη rekordmeister. Ο Χένες βρήκε τον τρόπο να υπενθυμίσει, ακόμα κι έτσι, ποιος είναι το αφεντικό στη χώρα.

Από το χρηματιστήριο στη χρεοκοπία…

Στην Γερμανία, ως γνωστόν, οι σύλλογοι ανήκουν με κάθε έννοια στον κόσμο τους αφού, βάσει νομοθεσίας, κανένα φυσικό πρόσωπο ή εταιρία δεν μπορεί να αποκτήσει έλεγχο επί του μετοχικού πακέτου. Και η Λειψία (με την Red Bull) το έκανε, με νομικά τρικ. Ο κόσμος οφείλει να έχει στην κατοχή του το 50% των μετοχών συν μία, ώστε να αποτελεί την κυρίαρχο δύναμη και στα διοικητικά της ομάδας.

Πλην Λειψίας όμως, υπάρχουν κι άλλες εξαιρέσεις: η Λέβερκουζεν που ανήκει πλειοψηφικά στη φαρμακοβιομηχανία της Bayer (με την αιτιολόγηση ότι έχει ξεπεράσει τα 20 χρόνια συνεχούς χρηματοδότησης) και η Βόλφσμπουργκ, ανάλογα, που έχει συνεχή χρηματοδότησή από τη Volkswagen. Τρίτο (και τελευταίο) παράδειγμα, ο ΝτίτμαρΧοπ της Χόφενχαϊμ που έλαβε και επίσημα την… άδεια εξαίρεσης το 2014.

Στις αρχές της νέας χιλιετίας, το 2000, η Μπορούσια έγινε η πρώτη -και μοναδική- γερμανική ομάδα της οποίας η μετοχή εισήχθη στο χρηματιστήριο της χώρας, ως εταιρία, και από τις νέες μετοχές της εισέπραξε 143 εκατ. ευρώ!

Οι Βεστφαλοί άκμαζαν τότε αγωνιστικά, φτάνοντας δύο χρόνια μετά υπό τις οδηγίες του πρώην παίκτη τους ΜατίαςΖάμερ, στην κατάκτηση του έκτου εγχώριου πρωταθλήματος τους, αλλά και στον τελικό του τότε Κυπέλλου UEFA.

Όμως έξω από τις τέσσερις γραμμές, η κακοδιαχείριση που είχε ξεκινήσει στα τέλη του ’90 συνεχιζόταν, τα χρέη συσσωρεύονταν και η αντιμετώπιση οικονομικών προβλημάτων φάνταζε… αναπόφευκτη.

«Χαρίζεται» γήπεδο...

Κάπως έτσι, φτάσαμε στον Σεπτέμβρη του 2004, όπου η Ντόρτμουντ δήλωσε αδυναμία να πληρώσει ακόμα και τις… δόσεις των συμβολαίων των ποδοσφαιριστών. Ενδιάμεσα, δε, με την ρευστότητα να παραμένει… ισχνή και τους κινδύνους για τα χειρότερα πιο ορατούς από ποτέ, αναγκάστηκε για να ξεχρεώσει να πουλήσει το γήπεδό της. Το «ΒεστφάλενΣτάντιον», που ήταν μάλιστα το μεγαλύτερο της χώρας, με 80.720 θέσεις. Και πάλι, όμως, βιώσιμη λύση δεν βρισκόταν.

Αρχικά, έγινε περικοπή 20% στους μισθούς των παικτών. Τα πιο σημαντικά ποσά, πάντως, δεν βρέθηκαν ούτε με τις ΑΜΚ του 2006 (28.900.000 ευρώ) και του 2007 (15.100.000). Ο Βάτσκε και οι σύμβουλοί του κατάφεραν να συνεργαστούν με την τράπεζα «MorganStanley» και να εξασφαλίσουν 15ετές δάνειο 79.000.000 ευρώ για να διαπραγματευτούν με τους πιστωτές τους. Οι τελευταίοι συμφώνησαν σε «κούρεμα» 30% των οφειλών προς αυτούς ανά μέσο όρο, αφού πρώτα μοιράστηκαν 22.000.000 ευρώ από το δάνειο. 

Με τα υπόλοιπα 57.000.000 ευρώ, η Μπορούσια κατάφερε να πάρει πίσω το υπόλοιπο 51% του «Βεστφάλεν», που είχε παραχωρηθεί από το 2002 σε ένα fund της «Commerzbank», με δυσμενείς για τον σύλλογο όρους, αφού έπρεπε να πληρώνει ετησίως ενοίκιο 17.000.000 ευρώ.

Ακολούθησε εισροή ακόμη 50.000.000 ευρώ χάρη στη 12ετή συμφωνία με την εταιρία marketing«Sportfive», τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για να αποπληρωθεί το δάνειο από τη «MorganStanley» πολλά χρόνια νωρίτερα. Οι συνολικές οικονομικές υποχρεώσεις αυξήθηκαν το 2005, όμως, και ανήλθαν σε 192.000.000 ευρώ, μετά από τους δανεισμούς.

Μπορεί τα έσοδα του γηπέδου να ήταν όλα δικά της πλέον και οι 80.645 θεατές να ήταν μόνιμη κατάσταση σε κάθε αγώνα της χάρη στο φθηνό εισιτήριο διαρκείας των 187 ευρώ, μπορεί να συμφώνησε στην ονοματοδοσία του γηπέδου της με την τοπική ασφαλιστική εταιρία «SignalIduna» μέχρι το 2021 έναντι 4.00.000 ευρώ, μπορεί να βρήκε νέα έσοδα από την υπογραφή νέου τηλεοπτικού συμβολαίου της Bundesliga εκείνη την περίοδο, ωστόσο η Ντόρτμουντ χρειαζόταν να ευθυγραμμίσει το ποδοσφαιρικό τμήμα με την ανοδική τροχιά που απέφερε η διοικητική ανασύνταξη και να αποδεχθεί ότι μπορεί να επιβιώσει μόνο εάν δεν γίνει Μπάγερν, αλλά γίνει ένα sellingclub.