Ήταν 17 Ιανουαρίου 1973 όταν η Εθνική μας ομάδα αντιμετώπιζε τη «φούρια ρόχα», σε έναν κομβικό αγώνα στην προσπάθεια της για πρόκριση στο τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1974 στη Γερμανία.
Η νίκη αποτελούσε μονόδρομο
Η αναμέτρηση απέναντι στην Ισπανία ήταν η δεύτερη κατά σειρά, για την Εθνική μας ομάδα καθώς το πρώτο μας ραντεβού στην προκριματική φάση τον Νοέμβρη του 1972 απέναντι στους Γιουγκοσλάβους δεν είχε στεφθεί από επιτυχία. Καλή εμφάνιση, αλλά επιστροφή από το Βελιγράδι με μια ήττα στις αποσκευές μας, 1-0.
Ο αγώνας μεταξύ των δυο άλλων μνηστήρων ,Ισπανίας και Γιουγκοσλαβίας είχε λήξει ισόπαλος, αποτέλεσμα που ευνοούσε την Εθνική μας. Σε περίπτωση δε που κατακτούσαμε τους δυο βαθμούς (όπως ίσχυε τότε) της νίκης απέναντι στους Ίβηρες, θα μπαίναμε γερά στο κόλπο της πρόκρισης. Μια πρόκριση που έπαιρνε τότε για τα γήπεδα της Γερμανίας, μόνο η νικήτρια ομάδα κάθε ομίλου.
Oδηγός μας το φιλικό του Καυτατζογλείου
Η προϊστορία των αγώνων μεταξύ Ελλάδας και Ισπανίας δεν ήταν πλούσια έως τότε. Μόλις 4 φορές είχαμε βρεθεί αντιμέτωποι με συγκομιδή μία νίκη, δυο ήττες και μια ισοπαλία. Με τη νίκη να καταγράφεται μάλιστα σε φιλικό αγώνα απέναντι στη Β’ ομάδα της με σκόρ 2-0.
Αυτό που μας είχε γεμίσει αισιοδοξία για ένα θετικό αποτέλεσμα ήταν ένας φιλικός αγώνας που είχε διεξαχθεί λιγότερο από ένα χρόνο πριν, στο Καυτατζόγλειο ο οποίος είχε λήξει ισόπαλος. Η απόδοση της Ελληνικής ομάδας ήταν εξαιρετική ενώ οι Ισπανοί περιορίστηκαν σε παθητικό ρόλο και αμυντική τακτική. Κάτι τέτοιο σημείωνε και ο Βόρειο Ιρλανδός τεχνικός μας, Μπίλι Μπίνγκαμ: «Οι Ισπανοί είναι γεροί στην άμυνα αλλά έχουν αδυναμίες στο κέντρο και στην επίθεση. Θα αγωνιστούν κλειστά για την ισοπαλία. Εμείς πρέπει να είμαστε ψύχραιμοι και να μην παρασυρθούμε από την αγωνία και το άγχος προβαίνοντας σε βιαστικές κινήσεις και αυτοσχεδιασμούς ».
Στην αντιπέρα όχθη, ο προπονητής των Ισπανών, Κουμπάλα, που σαν ποδοσφαιριστής είχε αγωνιστεί με τη φανέλα τριών διαφορετικών εθνικών ομάδων, στις δηλώσεις του εξέφραζε ανησυχία για τον αγωνιστικό χώρο της Λεωφόρου τον οποίο χαρακτήριζε άθλιο και τόνιζε την πίστη του στην αμυντική λειτουργία της ομάδας του όσο και στη δυνατότητα επίτευξης ενός τέρματος που θα του χάριζε και τη νίκη.
Αναστάτωση στην Εθνική…και ο Δομάζος στον πάγκο!
Παραμονές του κρίσιμου αγώνα για την Εθνική μας ,τα ήρεμα νερά ήρθε να ταράξει μια διαφωνία του προπονητή Μπίνγκαμ και του Μίμη Δομάζου, που είχε ως αποτέλεσμα τον παραγκωνισμό του τελευταίου από την αρχική ενδεκάδα.
Ο προπονητής ανέθεσε στον Δομάζο ένα σύνθετο ρόλο στο δεξί άκρο της επίθεσης, θέση που δεν ήταν γνώριμη για τον «στρατηγό», και που οδήγησε στην άρνηση του να αγωνιστεί εκεί. Αποτέλεσμα της απόφασης του ήταν να βρεθέι στον πάγκο και να αντικατασταθεί στην αρχική ενδεκάδα από τον Γιώργο Κούδα. Σε μια πρώτη ανάγνωση τα γεγονότα ίσως να έδιναν κάποιο δίκιο στον προπονητή κυρίως στον τομέα της πειθαρχίας, όμως η εξέλιξη του αγώνα αργότερα θα τον αφήναν εκτεθειμένο…
Ο Τύπος αισιόδοξος και ο αγώνας ζωντανός τηλεοπτικά σε εθνική εμβέλεια
Ο ημερήσιος αλλά και ο αθλητικός Τύπος της εποχής είχαν φροντίσει να ανεβάσουν τον πήχη της αισιοδοξίας τόσο στους Έλληνες φιλάθλους όσο και στους ποδοσφαιριστές μας, δημοσιεύοντας διθυραμβικά άρθρα για τις δυνατότητες τους και τονίζοντας με κάθε τρόπο την ευκαιρία που τους παρουσιαζόταν για διάκριση.
Εκτός των 25.000 φιλάθλων της γαλανόλευκης, όλη η Ελλάδα θα είχε την ευκαιρία να απολαύσει τη μεγάλη μάχη καθώς ο αγώνας είχε προγραμματιστεί για τις 15:00 και θα μεταδιδόταν σε εθνική εμβέλεια τόσο από την ΕΡΤ όσο και από την ΥΕΝΕΔ.
Η Ισπανία τα ηνία, ναυάγιο η Εθνική
Ο αγώνας ξεκίνησε με την ομάδα μας να παρουσιάζεται ασύνδετη, χωρίς οργάνωση, ελλείψει και του αρχηγού της, χάρτινη στην άμυνα και δίχως προσωπικότητα στην επίθεση. Αντίθετα, οι αντίπαλοι μας, άριστοι σε τεχνική κατάρτιση ,έφεραν το ματς γρήγορα στα μέτρα τους.
Συναγερμός επικρατούσε κάθε τόσο στην άμυνα μας, με τους Ιβηρες να καταγράφουν αρκετές ευκαιρίες για να μπουν στη θέση του οδηγού στο σκορ. Σουτ του Ασένσι στο 4’, ευκαιρία από κοντά του Βαλντές στο 14’ που απέκρουσε ο Κωνσταντίνου, δοκάρι του Μαθίας στο 34’. Η υπεροχή των Ισπανών καρποφόρησε τελικά στο 40’ όταν ο Βαλντές με κεφαλιά έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα για το 1-0.
Η μοναδική αξιόλογη στιγμή για την Εθνική μας θα ερχόταν λίγο πριν το ημίχρονο όταν ο Αντωνιάδης από καλή θέση θα έστελνε τη μπάλα απελπιστικά άουτ.
Αλλαγή σκηνικού με την είσοδο του Δομάζου
Η είσοδος του αρχηγού με την έναρξη του Β’ ημιχρόνου έδωσε νέα πνοή στην ομάδα μας που βρήκε ένα στήριγμα και διόρθωσε αρκετά την άναρχη τοποθέτηση μας στον αγωνιστικό χώρο. Η βελτίωση δεν άργησε να αποδώσει καρπούς αφού στο 54’ ο Γιώργος Κούδας με άπιαστο διαγώνιο σουτ, ύστερα από έξυπνη πάσα του Δημητρίου θα ισοφάριζε σε 1-1.
Ο αγώνας είχε ισορροπήσει, με την Ελλάδα να φτάνει μάλιστα κοντά σε μια δεύτερη επιτυχία στο 70,’ όταν ο Αγγελής θα βρισκόταν μόνος του απέναντι στον τερματοφύλακα Ιρίμπαρ, χωρίς να καταφέρει όμως να τον νικήσει
Ότι δεν κατάφεραν οι Έλληνες διεθνείς, θα το πετύχαιναν αμέσως μετά οι αντίπαλοι μας. Ο Βαλντές θα μπει από δεξιά, με τον Σιώκο να μην μπορεί να τον ανακόψει , θα τροφοδοτήσει τον Κλάραμουντ, που δε θα δυσκολευτεί από κοντά να γράψει το 2-1 για τους Ισπανούς
Στα επόμενα λεπτά, απανωτά λάθη της Ελληνικής άμυνας θα έφερναν τους φιλοξενουμένους κοντά σε ένα τρίτο τέρμα με τον Κωνσταντίνου να αποσοβεί ηρωικά κάθε προσπάθεια.
Το τέλος του αγώνα θα ήταν συγκλονιστικό, στη πρώτη ουσιαστικά Ελληνική αντεπίθεση στο 82’ θα ερχόταν εκ νέου η ισοφάριση. Συνδυασμός Ελευθεράκη-Αντωνιάδη η μπάλα θα πήγαινε στον Κούδα που με έξυπνη κίνηση θα την άφηνε στον Δομάζο που με δυνατό σουτ θα έγραφε το 2-2.
Η χαριστική βολή για την Εθνική μας θα δινόταν στο 85’. Πριν κοπάσουν οι πανηγυρισμοί των φίλαθλων, οι Ισπανοί θα περνούσαν ξανά στην επίθεση, σέντρα του Αμάνθιο με αποδέκτη τον σκόρερ του πρώτου τέρματος Βαλντές που θα πετύχαινε το τελικό και σχεδόν καταδικαστικό, 3-2.
Δείτε παρακάτω τα γκολ της αναμέτρησης Ελλάδας-Ισπανίας 2-3:
Οι συνθέσεις
Ελλάδα: Κωνσταντίνου, Δημητρίου, Αγγελής, Σιώκος, Γκλέζος, Ελευθεράκης,Σαραφης, Κούδας, Αντωνιάδης, Παπαϊωάννου, (67’ Ασλανίδης), Δεληκάρης (46’ Δομάζος)
Ισπανία: Ιρίμπαρ, Μαθίας Γκαλιένκο, Μπενίτο, Βιολέτα, Χοσέ Λουίς, Αμάνθιο, Πίρι, Γκαράτε (62’ Κλάραμουντ), Ασένσι, Βαλντές
Το σφύριγμα της λήξης θα έβρισκε τους Ισπανούς θριαμβευτές, να χειροκροτούνται από τους Έλληνες φιλάθλους, αντίθετα στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα είχε δημιουργηθεί ένα κλίμα εσωστρέφειας με αρκετές δηλώσεις των πρωταγωνιστών για λάθη να έχουν ως κύριο αποδέκτη τον προπονητή. Η συνέχεια ήταν αναμενόμενη. Ο Μπίνγκαμ θα έβλεπε την πόρτα της εξόδου, με τον βοηθό του τότε Αλκέτα Παναγούλια να αναλαμβάνει τα ηνία και την ομάδα μας να τερματίζει τελευταία χωρίς βαθμό, καταγράφοντας δυο ακόμη ήττες λέγοντας αντίο σε μία ακόμη μεγάλη διοργάνωση…
Πάνος Δημητρίου
www.bnsports.gr
