Σχετικά Άρθρα
Γιαννάκης VS Γκάλης: Όταν δύο θεοί «πάλεψαν» για την ίδια κορυφή!
Ιστορική φωτογραφία: Γκάλης και Γιάννης Αντετοκούνμπο μαζί!
Γράφει ο Αργύρης Κωστούρος
Ο Άρης ήταν η πρώτη ελληνική ομάδα, μετά την ΑΕΚ το 1966, που αγωνίστηκε σε ένα Final Four του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης. Η τριετία 1987-1990, ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με την προσπάθεια της αγαπημένης ομάδας όλων των Ελλήνων, που τα βράδια της Πέμπτης καθήλωνε όλη τη χώρα, να κατακτήσει την κορυφή, βαδίζοντας στα χνάρια του χρυσού Eurobasket '87.
Το «BN Sports» κάνει σήμερα ένα μικρό αφιέρωμα στις τρεις διαδοχικές συμμετοχές του Άρη στην τετράδα του τότε Κυπέλλου Πρωταθλητριών μέσα από βίντεο και αποκόμματα των εφημερίδων της εποχής, θυμίζοντας στους παλιούς και μαθαίνοντας στους νεότερους τους τρεις χαμένους ημιτελικούς στη Γάνδη, το Μόναχο και τη Σαραγόσα
Η μαύρη γάτα της Γάνδης!
Το 1988, ο Άρης προκρίνεται στο Final Four καταλαμβάνοντας την 2η θέση στην οκτάδα του Κυπέλλου Ευρώπης. Οι εμφανίσεις του στον όμιλο ήταν εντυπωσιακές, η πρόκριση ήρθε εύκολα, δημιουργώντας όμως ένα υπόστρωμα υπερβολικής αισιοδοξίας για την κατάκτηση του Κυπέλλου. Το Final four διεξάγεται στο εκθεσιακό κέντρο Flanders Expo της Γάνδης, σε ένα γήπεδο-προκάτ που ετοιμάστηκε για να φιλοξενήσει την τελική φάση.
Αντίπαλος του Άρη ήταν η πρωταθλήτρια Ευρώπης Ολύμπια Τρέϊσερ Μιλάνο, που είχε στις τάξεις της τρία θρυλικά ονόματα του παγκόσμιου μπάσκετ (Μπομπ Μάκαντου, Ντίνο Μενεγκίν, Μάϊκ Ντ΄Αντόνι) αλλά και άξιους ρολίστες (Πρέμιερ, Μοντέκι, Πίτις, Μπράουν). Ο Ιωαννίδης «μαντρώνει» την ομάδα σε ένα ξενοδοχείο έξω από την πόλη, που είχε ως οικόσημο μία μαύρη.. γάτα, πιστεύοντας πως η απομόνωση και η περισυλλογή θα αποφορτίσει το άγχος των παικτών από τις υψηλές προσδοκίες που είχε όλη η Ελλάδα από αυτούς. Τα προγνωστικά ήταν υπέρ του Άρη, καθώς είχε συντρίψει τους Ιταλούς στη Θεσσαλονίκη, ενώ είχε χάσει στο Μιλάνο, στο φινάλε της οκτάδας, με τον Ιωαννίδη να «μπερδεύει» τον Καζαλίνι, κατεβάζοντας την ομάδα χωρίς τους Διόσκουρους (Γκάλης - Γιαννάκης).
Ο Άρης, με την θερμή συμπαράσταση 4.000 οπαδών του, πέφτει στην παγίδα των Ιταλών που εφαρμόζουν ζώνη για να εγκλωβίσουν τον Γκάλη και επιβάλλοντας, με την πείρα τους, τον δικό τους ρυθμό, καταφέρνουν, παρά το γεγονός πως η ελληνική ομάδα είναι κοντά στο σκορ, να προηγηθούν στο ημίχρονο. Όμως, με την έναρξη του δεύτερου 20λεπτου, και κινητήριους άξονες του ΜακΑντου και Μπράουν, η Τρέϊσερ αρχίζει να ξεφεύγει στο σκορ και παρά το ξέσπασμα του Γκάλη, το πέμπτο φάουλ του Φιλίππου και οι βεβιασμένες ενέργειες του Γουϊλτζερ, σβήνουν το όνειρο της πρόκρισης. Ο Άρης χάνει στον μικρό τελικό από τα «μωρά» της Παρτιζάν Βελιγραδίου και επιστρέφει τέταρτος, αλλά γεμάτος εμπειρίες και μαθήματα από την παρθενική συμμετοχή του σε F4.
Η σύρραξη Γιαννάκη με Μαγκί…
Την σεζόν '88-'89, ο Άρης συμμετέχει για δεύτερη φορά στην οκτάδα του ΚΠΕ. Η ομάδα δεν έχει την σπιρτάδα και τον ενθουσιασμό της προηγούμενης συμμετοχής, ενώ παραμονές του πρώτου αγώνα στον όμιλο ενσωματώνεται στην ομάδα ο Παναγιώτης Γιαννάκης, μετά την πολύμηνη αποχή του από τις δραστηριότητες του συλλόγου. Παρά τις μέτριες εμφανίσεις, ο Άρης προκρίνεται στο F4 του Μονάχου ως τέταρτος. Αντίπαλος του στον ημιτελικό η Μακάμπι Τελ Αβίβ που τον είχε νικήσει δύο φορές στον όμιλο και είχε κατακτήσει την πρώτη θέση.
Το «Ολύμπια Χάλε» του Μονάχου είχε γεμίσει ασφυκτικά, με τους Έλληνες οπαδούς να έχουν την πλειοψηφία. Το ματς στο α΄ ημίχρονο πάει πόντο-πόντο. Ο Σερφ βάζει βεντούζα στον Γκάλη τον Κεν Μπάρλοου που τον περιορίζει στους 7 πόντους και αυτοί με.. βολές (!!) , όμως το αποφασιστικό παιχνίδι του Γιαννάκη και οι βοήθειες από τον Γκρεγκ Γουϊλτζερ και τον Μάνθο Κατσούλη κρατούν τον Άρη στο παιχνίδι της πρόκρισης.
Στο β΄ ημίχρονο, ο Γκάλης αρχίζει και παίρνει πρωτοβουλίες, ο Άρης σιγά σιγά ξεφεύγει στο σκορ με μία ηρωική επέλαση, φτάνοντας την υπέρ του διαφορά στο +8. Όμως, μία κακή στιγμή αρκεί για να συντρίψει τους κόπους μιας χρόνιας. Ο Μαγκί διαπληκτίζεται με τον Γιαννάκη, απειλήθηκε γενική σύρραξη και το ματς διακόπτεται για λίγα λεπτά. Όταν επαναρχίζει, ο Άρης έχει χάσει τον ρυθμό και την ισορροπία του, οι παίκτες του είναι νευρικοί και άστοχοι, κάτι που εκμεταλλεύεται η Μακάμπι χτυπώντας τον Άρη στα νώτα και χτίζοντας με ένα εντυπωσιακό ξέσπασμα μία διαφορά στο σκορ που έκλεισε στους 14 πόντους. Ο Άρης, κερδίζει στον τελικό της παρηγοριάς την Μπαρτσελόνα, όμως το Μόναχο έχει ταυτιστεί με την «πόλη της χαμένης ευκαιρίας».
Το κύκνειο άσμα στη Σαραγόσα!
Την περίοδο '89-'90, ο Άρης αλλάζει το δίδυμο των ξένων. Οι Γουϊλτζερ και Σούμποτιτς παραχωρούν τις θέσεις τους στους Στόγιαν Βράνκοβιτς και Μάϊκ Τζόουνς και η ομάδα μοιάζει πιο γεμάτη, δυνατή και πλήρης από κάθε άλλη φορά. Όμως, τις λείπει η σύμπνοια και η ομόνοια. Ο Γκάλης έχει έντονο φραστικό επεισόδιο με τον Ιωαννίδη, στον προκριματικό αγώνα με τη Μπαλκάν, και για όλη τη σεζόν δεν ανταλλάζουν ούτε καλημέρα. Ο Άρης, με μπροστάρη τον Γκάλη που στα 33 διανύει την καλύτερη περίοδο της καριέρας του, προκρίνεται, ως τέταρτος, για τρίτη φορά στην οκτάδα του ΚΠΕ, όμως τα πρώτα σημάδια παρακμής της αυτοκρατορίας έχουν φανεί.
Το F4 θα διεξαχθεί στο «Πρενθίπε Φελίπε» της Σαραγόσα και αντίπαλος στον ημιτελικό είναι η Μπαρτσελόνα του Αϊτο Ρενέσες και της κορυφαίας φυσιογνωμίας του ισπανικού μπάσκετ, του Έπι. Η πίστη για πρόκριση στον τελικό χάθηκε από τα πρώτα λεπτά, αν και εδώ που τα λέμε ήταν φανερό, πριν το τζάμπολ, πως η ομάδα όδευε προς μία διαφαινόμενη ήττα λόγω της εξαιρετικής φόρμας των Καταλανών, πολύ περισσότερο όμως εξαιτίας της κακής ψυχολογίας της ελληνικής ομάδας.
Ο Άρης, άτολμος, νευρικός και πανικοβλημένος, με αρνητικούς τους Γκάλη-Γιαννάκη, μετατράπηκε σε εύκολη λεία για την Μπαρτσελόνα που επικράτησε δίκαια και καθαρά, χάνοντας στο τέλος με 21 πόντους διαφορά. Το βατερλό για την ομάδα ολοκληρώθηκε στον μικρό τελικό με τη Λιμόζ, με τους οπαδούς του να αποδοκιμάζουν έντονα τους παίκτες και τον Γκάλη να δηλώνει, πάνω στα νεύρα της στιγμής, πως παρατάει το μπάσκετ.
Ο Άρης επέστρεψε τέταρτος, τελειώνοντας άδοξα την τριετή προσπάθεια του για κατάκτηση της Ευρώπης, αφήνοντας όμως μία χρυσή παρακαταθήκη για τους εγχώριους αντιπάλους του πως το ελληνικό μπάσκετ ήταν πια έτοιμο να ανέβει στο μπασκετικό Έβερεστ της ηπείρου μας.
