Η Ντιναμό Δρέσδης κέρδισε φέτος την άνοδο στη δεύτερη κατηγορία του γερμανικού ποδοσφαίρου και το BN Sports φωτίζει πτυχές της ιστορίας μιας ομάδας που παλεύει να αναρριχηθεί ξανά εκεί που ανήκει.
Ο ηλικιωμένος φίλαθλος κρατάει σφιχτά στην αγκαλιά του μια φωτογραφία. Πλέον, έχει απολέσει τη λάμψη της, το κίτρινο έχει ξεθωριάσει. Σε αυτήν το βλέμμα αιχμαλώτιζε το ζωογόνο κίτρινο στη φανέλα της ομάδας που γέμιζε περηφάνια τους χιλιάδες οπαδούς της Ντιναμό Δρέσδης και ακτινοβολούσε η ευτυχία των παικτών που ποζάριζαν με την κούπα. Από τη μέρα, ωστόσο, που η ομάδα είχε κατακτήσει τον τελευταίο τίτλο της πρωταθλήτριας στην Ανατολική Γερμανία, πολλά πράγματα άλλαξαν.
Μολονότι η 3η Οκτωβρίου 1990 χαρακτηρίζεται ως μια μέρα ορόσημο και γιορτάζεται από το γερμανικό έθνος, αφού τότε ενώθηκαν εκ νέου η Ανατολική και η Δυτική Γερμανία, οι φίλαθλοι της Ντιναμό δεν ασπάζονται την παραπάνω άποψη. Αρκετά χρόνια πριν από το παραπάνω γεγονός, ήταν ο κορυφαίος σύλλογος στην Ανατολική Γερμανία. Επιτυχημένος και οικονομικά εύρωστος.
Η Ντιναμό Δρέσδης στη σύγχρονη μορφή της ιδρύθηκε το 1953. Εξαρχής, είχε αναπτύξει ισχυρούς δεσμούς με την ανατολικογερμανική αστυνομία, με αποτέλεσμα να απολαμβάνει προνόμια, τα οποία λίγοι σύλλογοι είχαν στην περιοχή.
Η επιτυχία δεν ήρθε με το καλημέρα, από την άλλη η ομάδα είχε ταρακουνήσει από νωρίς την κοινωνία της εποχής. Ο Έρικ Μίλκε, επικεφαλής της Στάζι (Υπουργείο Κρατικής Ασφαλείας της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας), θρυλείται πως είχε δυσαρεστηθεί καθώς απουσίαζε από μια εξόχως σημαντική περιοχή, το Ανατολικό Βερολίνο, ένας επιτυχημένος ποδοσφαιρικός σύλλογος. Με δεδομένο πως η Ντιναμό Δρέσδης κατείχε τα σκήπτρα σε ό,τι αφορά την Ανατολική Γερμανία, αποφάσισε να τη μετακινήσει στο Βερολίνο. Έτσι, συστάθηκε η Ντιναμό Βερολίνου η οποία βασίστηκε στο έμψυχο δυναμικό της Ντιναμό Δρέσδης. Λίγα χρόνια κατόπιν της καθιέρωσής της ως μιας από τις πρωτοπόρες σε όλη την επικράτεια, η Ντιναμό Δρέσδης αγωνιζόταν στο τοπικό. Ο ποδοσφαιρικός οργανισμός είχε αντιληφθεί πως η κυβερνητική εύνοια δεν θα διαρκούσε παντοτινά.
Έπειτα από μια πενταετή παραμονή στις μικρές κατηγορίες του γερμανικού ποδοσφαίρου, η Ντιναμό Δρέσδης δειλά-δειλά επέστρεψε. Τη δεκαετία του 1970 «η ομάδα της αστυνομίας» εγκαθιδρύθηκε ως ένα από τα μεγαθήρια στην Ανατολική Γερμανία φτάνοντας σε μια «χρυσή» περίοδο για το σύλλογο. Πέντε φορές έκοψε το νήμα πρώτη στην κορυφαία κατηγορία της Ανατολικής Γερμανίας (1970-1971, 1972–73, 1975–76, 1976–77, 1977–78) και κατέκτησε δύο φορές το κύπελλο Ανατολικής Γερμανίας (1970-1971, 1976-1977).
Ιθύνων νους ήταν ο Γουόλτερ Φριτς, ο οποίος δημιούργησε ένα σύνολο-αριστούργημα, που ξεχείλιζε το ταλέντο σε όλες τις γραμμές. Προσέφερε τα μέγιστα στον οργανισμό για εννέα χρόνια (1969-1978). Ο χαρισματικός τεχνικός μέτρησε συνολικά 1900 παιχνίδια με 1.163 νίκες. Έμελλε να γράψει με χρυσά γράμματα το όνομά του στην ιστορία Ντιναμό Δρέσδης. 
Η καθιέρωση στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι
Η εξαιρετική πορεία εντός συνόρων, άνοιξε το δρόμο για τη συμμετοχή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, όπου η ομάδα είχε αξιοσημείωτη παρουσία τη δεκαετία του 1970.
Τη σεζόν 1972-1973 στον τρίτο γύρο πέταξε εκτός συνέχειας από το Κύπελλο UEFA την Πόρτο με δύο νίκες, προτού στα προημιτελικά υποκύψει στην ανωτερότητα της Λίβερπουλ. Ένα χρόνο αργότερα, διέψευσε όσους θεώρησαν τυχαία τη διαδρομή της, καθώς στον πρώτο γύρο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών έστειλε σπίτι της την πανίσχυρη Γιουβέντους. Μάλιστα, λίγο έλειψε να προξενήσει δεύτερο «σεισμό» στο ευρωπαϊκό στερέωμα με αντίπαλο τη μετέπειτα νικήτρια του θεσμού Μπάγερν Μονάχου. Στο πρώτο ματς η Ντιναμό ηττήθηκε με σκορ 4-3, ενώ στο δεύτερο ήρθε ισόπαλη 3-3 στη Δρέσδη.
Τη σεζόν 1974-1975 στο δεύτερο γύρο του Κυπέλλου UEFA απέκλεισε την ισχυρή Ντιναμό Μόσχας. Παρόλα αυτά, το Αμβούργο στην επόμενη φάση θα βάλει ταφόπλακα στο όνειρο για πρόκριση στα προημιτελικά.
Το 1975-1976 θα κάνει ένα βήμα παραπάνω στο Κύπελλο UEFA. Στα προημιτελικά θα συναντήσει τη Λίβερπουλ. Το 0-0 στη Γερμανία άφηνε ανοιχτούς λογαριασμούς, ενόψει του επαναληπτικού στο «Άνφιλντ». Οι «κόκκινοι» ασθμαίνοντας θα περάσουν χάρη στο 2-1, ενώ θα σηκώσουν και την κούπα στο τέλος. Η Λίβερπουλ θα μετατραπεί σε κακό δαίμονα της Ντιναμό Δρέσδης, αυτά τα χρόνια, καθώς την πέταξε εκτός συνολικά τρεις φορές. Δύο φορές στο Κύπελλο UEFA και μία στο Κύπελλο Πρωταθλητριών.
Το 1976-1977 θα αποκλείσει τη δύο φορές κάτοχο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Μπενφίκα στον πρώτο γύρο. Στη συνέχεια θα υποτάξει εύκολα τη Φερεντσβάρος, πριν χάσει την πρόκριση στα ημιτελικά από τη Ζυρίχη.
Το 1978-1979 η ομάδα θα φτάσει ξανά ως τα προημιτελικά του ίδιου θεσμού. Αποκλείστηκε όμως από την Αούστρια Βιέννης.
Παρά ταύτα, η «ομάδα της αστυνομίας» συνειδητοποίησε ότι η κρατική υποστήριξη κινείται «όπου φυσάει ο άνεμος». Προς το τέλος της δεκαετίας του 1970, ύστερα από άλλη μια κατάκτηση τίτλου και το καθιερωμένο γλέντι, ο Μίλκε μπήκε στα αποδυτήρια. Με παγερό ύφος ανακοίνωσε στους παρευρισκομένους πως από τότε και στο εξής πρωταθλήτρια θα ανακηρύσσεται η Ντιναμό Βερολίνου. Η πρόβλεψη του επιβεβαιώθηκε , καθώς, όπως φημολογείται, συχνά προχώρησε σε έκνομες ενέργειες (δωροδοκίες παικτών και διαιτητών) για την πραγμάτωση του στόχου του. Ο ίδιος ένιωθε ζήλια που μια επαρχιακή ομάδα μεσουρανούσε, τη στιγμή που το κραταιό Βερολίνο απουσίαζε από το προσκήνιο.
Η Ντιναμό Βερολίνου επέβαλε την αυτοκρατορία της στην Ανατολική Γερμανία. Η εύνοια του Μίλκε και η συνεπακόλουθη πρόσβαση της Ντιναμό Βερολίνου σε σύγχρονες προπονητικές εγκαταστάσεις, άρτιο εξοπλισμό και πρόσληψη προπονητικού επιτελείου με τεράστια τεχνογνωσία, την καθιστούσαν ανίκητη.
Σε συνδυασμό με τη φυγή του Φριτς το 1978 και την αποχώρηση σημαντικών μονάδων της Δρέσδης, το αποτέλεσμα φαινόταν αναμενόμενο. Η Δρέσδη εξακολούθησε να παίρνει μερικά κύπελλα Ανατολικής Γερμανίας, αλλά η Ντιναμό Βερολίνου, σε μια σαρωτική δεκαετία, φόρεσε 10 συνεχόμενες φορές το στέμμα του πρωταθλητή. (1979-1988). Την ίδια περίοδο, η Ντιναμό Δρέσδης συνέχισε να λαμβάνει μέρος στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, καταγράφοντας αξιοπρεπείς εμφανίσεις.
Στο τέλος της δεκαετίας η επιρροή της Στάζι στο ποδόσφαιρο υποχώρησε, έτσι η Ντιναμό Δρέσδης επανέκτησε τον τίτλο της πρωταθλήτριας το 1989 και 1990. Σημαιοφόρος σε αυτό το επίτευγμα, ο κάτοχος της «Χρυσής Μπάλας» για το 1996 Ματίας Ζάμερ, που τίμησε για μια πενταετία (1985-1990) τη φανέλα της Ντιναμό και βοήθησε να φτάσει η ομάδα μέχρι τα ημιτελικά του κυπέλλου UEFA τη σεζόν 1988-1989.
Η πτώση του τείχους του Βερολίνου σηματοδότησε την επανένωση του γερμανικού ποδοσφαίρου, προϊόν της οποίας αποτέλεσε η νεοσύστατη Bundesliga. Οι προσπάθειες για άνοδο στα μεγάλα σαλόνια τελεσφόρησαν τη σεζόν 1991-1992. Η Δρέσδη τερμάτισε δεύτερη πίσω από τη Χάνσα Ροστόκ και πήρε το πολυπόθητο εισιτήριο για τη μεγάλη κατηγορία.
Το παραμύθι εξελίσσεται σε εφιάλτη
Όμως το διάστημα 1992-1995 πήρε τροπή αρνητική. Αντιμετώπισε σοβαρά οικονομικά προβλήματα, ενώ πάλευε συνεχώς για την αποφυγή του υποβιβασμού. Το 1995 ήρθε το μοιραίο και λόγω εκτεταμένων οικονομικών ατασθαλιών δεν πήρε αδειοδότηση για τη συμμετοχή της στη δεύτερη κατηγορία, με συνέπεια να πέσει στο τοπικό. Μάλιστα, ο πρόεδρος της ομάδας Ρολφ Γιούργκεν Ότο, πέρασε τα σίδερα της φυλακής, αφού καταχράστηκε 3.000.000 γερμανικά μάρκα από τα ταμεία της ομάδας.
Έκτοτε, ανεβοκατέβαινε μέχρι πρότινος στις ερασιτεχνικές κατηγορίες. Ανυπόληπτη τα προηγούμενα χρόνια, φέτος ανέβηκε στη δεύτερη κατηγορία του γερμανικού ποδοσφαίρου και ύστερα από εννέα αγωνιστικές στο πρωτάθλημα βρίσκεται στην 11η θέση με 13 βαθμούς. Η ανταπόκριση των φιλάθλων της είναι συγκινητική, με μέσο όρο περίπου τα 28.000 εισιτήρια. Ενδεικτικό ότι τον Δεκέμβριο του 2020 σε αγώνα κυπέλλου απέναντι στην Ντάρμσταντ οι φίλαθλοι της Ντιναμό Δρέσδης αγόρασαν 72.112 εισιτήρια. Ασχέτως εάν δεν επιτρεπόταν να δώσουν «το παρών» ένεκα Covid-19! Σε αυτήν αγωνίζεται σήμερα και ένας παλιός γνώριμος, ο άλλοτε επιθετικός του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού Παναγιώτης Βλαχοδήμος.
Σίγουρα η σκέψη οφείλει να μη μένει αγκιστρωμένη στο παρελθόν. Ωστόσο, το τελευταίο μπορεί να αποτελέσει τον οδηγό για να ανάψει η σπίθα, που θα μετατραπεί σε πυρκαγιά, σηματοδοτώντας την αναγέννηση μέσα από τις στάχτες.
Παναγιώτης Ιωάννου
www.bnsports.gr
