Ξημερώνοντας η 11η Σεπτεμβρίου του 1972 τα διθυραμβικά σχόλια για τα τρομερά κατορθώματά του Πέτρου Γαλακτόπουλου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου σφράγιζαν μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες στην Ιστορία του ελληνικού αθλητισμού!
Όντας ο κορυφαίος αθλητής της ελληνορωμαϊκής πάλης της χώρας εκείνη την εποχή, ο 27χρονος Γαλακτόπουλος κατείχε στο παλμαρέ του τον τίτλο του πρωταθλητή κόσμου και κατόρθωσε να επιβεβαιώσει τα προγνωστικά, φορώντας στο στήθος το αργυρό μετάλλιο.
Η ελληνορωμαϊκή πάλη στην οποία και θα διαγωνιζόταν στην βαυαρική πρωτεύουσα θεωρείτο ένα από τα δυσκολότερα αθλήματα, αν αναλογιστεί κανείς πως για να επικρατήσει ο ένας αθλητής του αντιπάλου του θα έπρεπε μέσα σε 3 γύρους των 3 λεπτών και 30 δευτερολέπτων, χρησιμοποιώντας μόνο τα χέρια (χωρίς λαβές κάτω από τη μέση) είτε να τον ρίξει με την πλάτη είτε να τον καθηλώσει με τους ώμους στο έδαφος.
Ο Γαλακτόπουλος συμμετείχε στην κατηγορία των 74 κιλών και η παρουσία του στους 20ούς Σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες ήταν συγκλονιστική.
Ο νέος «Ηρακλής της Ελλάδας» υπέταξε τα θηρία
Ο νέος «Ηρακλής της Ελλάδας» -όπως τον χαρακτήριζαν- στην πορεία του προς την κατάκτηση του μεταλλίου αντιμετώπισε και κατατρόπωσε θηρία, παλαιστές παγκοσμίου βεληνεκούς όπως τον Φινλανδό Τάπιο, τον Αυστριακό Μπέργκερ (το φαβορί της διοργάνωσης) τον Ρώσο πρωταθλητή Ιγουμένοφ και τον Τσεχοσλοβάκο Μάχα.
Ο Γαλακτόπουλος μαχόταν με ρωμαλεότητα, οδηγώντας στην απόλυτη εξουθένωση τον αντίπαλό του και αναγκάζοντας τον να σταματήσει επί 4 ολόκληρα λεπτά των αγώνα, ώστε να αποφύγει την συντριβή.
Το τελικό αποτέλεσμα βρήκε τους δυο αθλητές ισόπαλους με 7-7, τον Έλληνα μαχητή να ανεβαίνει στην κατάταξη της βαθμολογίας και να είναι έτοιμος να τα δώσει όλα για το χρυσό.
Αντιθέτως, ο Ρώσος εξαιτίας των σοβαρών τραυματισμών που αποκόμισε κατά τη διάρκεια του αγώνα αναγκάστηκε να αποσυρθεί από τους αγώνες.
«Τσάκισε τα κόκκαλα του Τάπιο», «Θηρίο ανήμερο ο Γαλακτόπουλος έκανε σκόνη των Ιγουμένοφ», ήταν τα αποθεωτικά πρωτοσέλιδα της «Αθλητικής Ηχούς» και όλα έδειχναν πως ο Έλληνας παλαιστής δύσκολα θα έχανε την πρώτη θέση.
Έκλεψε τις εντυπώσεις, έκανε υπερήφανο το ελληνικό έθνος
Εντούτοις, η μοίρα τα έφερε όλα… ανάποδα! Ο Βίτεζλαβ Μάχα νίκησε στα σημεία μετά από 3 ιδιαίτερα σκληρούς γύρους με 5-3 τον Γαλακτόπουλο στον τελευταίο αγώνα και του στέρησε το χρυσό μετάλλιο.
Η έκπληξη στα μάτια όλων για την έκβαση της μονομαχίας ήταν τόσο μεγάλη, καθώς ο Μάχα θεωρούνταν το αουτσάιντερ της διοργάνωσης, γεγονός το όποιο μάλιστα παραδέχονταν και οι ίδιοι οι Τσεχοσλοβάκοι σε δηλώσεις τους μετά τον αγώνα.
Η τελική βαθμολογία:
1. Μάχα (Τσεχοσλοβακία)
2. ΓΑΛΑΚΤΟΠΟΥΛΟΣ (ΕΛΛΑΔΑ)
3. Κάρλσον (Σουηδία)
4. Κόλεφ (Βουλγαρία)
5. Κέτσμαν (Γιουγκοσλαβία)
6. Ρομπέν (Γαλλία)
7. Πολ (Ανατ. Γερμανία)
8. Σρέτερ (Δυτ. Γερμανία)
9. Τουρούτ (Τουρκία)
10. Κρζεσίνσκι (Πολωνία)
Ο Γαλακτόπουλος παρά την ήττα κατόρθωσε να κλέψει τις εντυπώσεις σε παγκόσμιο επίπεδο, διότι όχι μόνο κατάφερε να πετύχει την κορυφαία ολυμπιακή διάκριση (ως τότε) της Ελλάδας στην ελληνορωμαϊκή πάλη, αλλά και να τον εκθειάζουν τα Μέσα σε ολόκληρο τον κόσμο για το ήθος και τη μαχητικότητά του.
Οκτώ χρόνια αργότερα στη Μόσχα θα ήταν ο μέντορας του χρυσού ολυμπιονίκη Στέλιου Μηγιάκη, ο οποίος ποτέ δεν έκρυψε πως τα κατορθώματα του Γαλακτόπουλου τον ενέπνευσαν όταν μικρό παιδί ξεκινούσε την πάλη.
Ο ελληνικός Τύπος δεν θα μπορούσε να μην εξυμνήσει τα κατορθώματα του για ακόμη μία φορά: «Με ψυχή λιονταριού πολέμησε ο Γαλακτόπουλος», «Ο μεγάλος αγωνιστής μας κατέκτησε το αργυρό», «Ο Πέτρος Γαλακτόπουλος, ο λεβέντης εκπρόσωπος της χώρας μας, μεγάλος ήρωας, συγκλονιστικός και συναρπαστικός αγωνιστής», ήταν ορισμένα από τα άκρως εγκωμιαστικά σχόλια των ελληνικών ΜΜΕ της εποχής.
Ο Πέτρος Γαλακτόπουλος έκανε υπερήφανο το ελληνικό έθνος και κέρδισε το δεύτερο συνεχόμενο μετάλλιο του, ύστερα από το χάλκινο, το οποίο είχε κατακτήσει με 5 νίκες, 1 ισοπαλία και 1 ήττα (στα 70 κιλά) στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968 στο Μεξικό.
Κυριάκος Δημητρόπουλος
www.bnsports.gr
