Πέρασαν 39 χρόνια από την ημέρα που η Άννα Βερούλη πέταξε το ακόντιο, στην πέμπτη προσπάθεια, στα 70.02 μέτρα κερδίζοντας το χρυσό μετάλλιο στους Πανευρωπαϊκούς αγώνες στίβου που έγιναν στο νεόκτιστο, τότε, Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας. Ήταν μια νέα εποχή για τον ελληνικό στίβο και την επιτυχία της είδαν 80.000 θεατές και εκατομμύρια τηλεθεατές!
Ήταν η εποχή που ο κόσμος μαζικά συνέρρεε στο «θαύμα της τεχνολογίας και αρχιτεκτονικής», όπως είχε χαρακτηριστεί τότε το ΟΑΚΑ. Η Ελλάδα φιλοξενούσε πανευρωπαϊκούς αγώνες στίβου για δεύτερη φορά, 13 χρόνια αργότερα από την διοργάνωση του 1969 στο στάδιο Καραϊσκάκη, και σημαντικό εκτός από το χρυσό μετάλλιο που πήρε η Άννα Βερούλη ήταν πως στο βάθρο των νικητών ήταν και η Σοφία Σακοράφα! Η αλήθεια είναι πως υπήρχε μία δόση πικρίας στο πρόσωπο της, αφού ήταν γνωστή η αντιζηλία που είχε με τη Βερούλη, καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση, κυριολεκτικά στην τελευταία προσπάθεια, σκαρφαλώνοντας από την 6η θέση στο χάλκινο μετάλλιο.
Η νίκη της Βερούλη αποτέλεσε μία μικρή έκπληξη, παρά το γεγονός πως πριν τους Πανευρωπαϊκούς σημείωνε επιδόσεις κοντά στα 70 μέτρα, με τα προγνωστικά να ποντάρουν περισσότερο σε μία επιτυχία της Σακοράφα, αφού η άνοδος της Βερούλη συντελέστηκε, μόλις, την τελευταία διετία πριν τους αγώνες, όταν άρχισε να δουλεύει συστηματικά κάνοντας πρωταθλητισμό, με ελάχιστη βοήθεια από το κράτος .
Ήταν το πρώτο χρυσό μετάλλιο σε Πανευρωπαϊκούς αγώνες στίβου, το δεύτερο στην διοργάνωση, 48 χρόνια μετά το ασημένιο του εμποδιστή Χρήστου Μάντικα στα 400μ. στο Τορίνο το 1934. Ταυτόχρονα, ήταν η τέταρτη καλύτερη επίδοση όλων των εποχών, μέχρι τότε, στον ακοντισμό γυναικών.
Η Σοφία Σακοράφα, που ήταν ένα σπάνιο ταλέντο απάντησε, στην επιτυχία της άσπονδης συναθλήτριας της, λίγες ημέρες αργότερα, σημειώνοντας παγκόσμιο ρεκόρ στα Χανιά με 74.20 διαλύοντας το προηγούμενο της Φινλανδέζας Τίνα Λίλακ που ήταν 72.40. Εκείνο το παγκόσμιο ρεκόρ είχε και μία εξαιρετικά απίστευτη εξέλιξη μέχρι να πιστοποιηθεί!
Η απόσταση μετρήθηκε στα 74.20 από τους κριτές και το ήμισυ της αναγνώρισης είχε συμβεί! Απέμενε να μετρηθεί το βάρος του ακοντίου της αλλά δεν υπήρχε ζυγαριά στο στάδιο. Η ιδέα έπεσε από ένα γιατρό και οι κριτές μετέφεραν το ακόντιο στο μαιευτήριο της πόλης όπου ζυγίστηκε εκεί που βάζουν μετά τον τοκετό τα βρέφη!
Επιστρέφοντας στον τελικό του ακοντισμού στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα το 1982, η εξέλιξη του αγωνίσματος εκείνο το ηλιόλουστο απόγευμα της 9ης Σεπτεμβρίου του 1982 ήταν συγκλονιστική και η προσπάθεια των δύο πρωταθλητριών μας που έσπαγαν το ανδροκρατούμενο κατεστημένο στον ελληνικό αθλητισμό άγγιζε τα όρια του θρύλου, κατακτώντας μία επιτυχία που ήταν ισοδύναμη, μέχρι τότε, με τον αγώνα του Σπύρου Λούη στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896!
Με κομμένη την ανάσα, 80.000 θεατές στο ΟΑΚΑ και εκατομμύρια τηλεθεατές σε όλο τον κόσμο παρακολούθησαν βολή προς βολή τον ανεπανάληπτο θρίαμβο των δύο αθλητριών μας . Δώδεκα ακοντίστριες ξεκίνησαν τον αγώνα και το μεγάλο φαβορί για το ψηλότερο σκαλί του βάθρου ήταν η Φινλανδή Τίνα Λίλακ έχοντας επίδοση 72.40, ενώ δίπλα σε αυτήν ξεχώριζε και η Ανατολικογερμανίδα Φέλκε Κέμπε. Από τις δώδεκα αθλήτριες, οι οκτώ με την καλύτερη επίδοση στις τρεις πρώτες βολές θα συνέχιζαν στην τελική φάση .
Στο τέλος της τρίτης βολής, η Βερούλη είχε σκαρφαλώσει στη 2η θέση ( 66.76 ), ενώ η Σακοράφα παρόλο που βρισκόταν στην 6η, άγγιζε τα μετάλλια, καθώς οι διαφορές μεταξύ των αθλητριών ήταν σε βαθμό λίγων εκατοστών και όλα ήταν ρευστά. Η Κέμπε, με 67.94 πρόβαρε το χρυσό μετάλλιο, όμως η Βερούλη δεν είχε πει την τελευταία της λέξη. Στην τέταρτη βολή, η κατάταξη παραμένει αμετάβλητη. Και φτάνουμε στην 5η που σφράγισε το χρυσό μετάλλιο. Η Κέμπε αποτυγχάνει, πέφτοντας στα 57.10 . Η παγκόσμια ρεκορντγούμαν Τίνα Λιλακ βελτιώνει την επίδοση της, αλλά όχι και τη θέση της .
Και έρχεται η στιγμή της Άννας Βερούλη . Με σφιγμένη τη γροθιά , με ζυγισμένο καλά στα στοιβαρά χέρια της το ακόντιο και με μία φοβερή κραυγή που ακούστηκε σε όλο το Στάδιο, ξεσήκωσε στα ουράνια όλους τους Έλληνες που παραληρούσαν από ενθουσιασμό, πριν ακόμη ο φωτεινός πίνακας γράψει 70.02 .
Μία προσπάθεια όπου εξαιτίας του κακού προγραμματισμού της ΕΡΤ, παραλίγο να μην προβληθεί ζωντανά στην τηλεόραση, καθώς ο τηλεσκηνοθέτης πήρε εντολή, ένα λεπτό πριν, να διακοπεί η σύνδεση από το ΟΑΚΑ, για να μεταδοθεί το δελτίο ειδήσεων, με τον Φίλλιπο Συρίγο που είχε επωμισθεί την ευθύνη της περιγραφής να σώζει την κατάσταση την τελευταία στιγμή!
Η Άννα μοίραζε φιλιά, κλαίγοντας από συγκίνηση, αφού βρισκόταν ένα βήμα πριν τον μεγάλο θρίαμβο. Στην 6η και τελευταία βολή, έρχεται και το δεύτερο μετάλλιο για τα ελληνικά χρώματα . Η Σακοράφα βάζει τα δυνατά της για το χρυσό, όμως το ακόντιο σταματάει στα 67.04, επίδοση που της χάρισε το χάλκινο μετάλλιο, αφήνοντας στην 4η θέση την κάτοχο του παγκόσμιου ρεκόρ Λιλάκ. Ο αγώνας είχε κριθεί .
Πριν την απονομή, η Βερούλη πέφτει στην αγκαλιά του (επί πολλά χρόνια ομοσπονδιακού προπονητή των ρίψεων) Βασίλη Κοκόλη που πίστεψε στις δυνατότητες της και μέσα σε τρία χρόνια μετέτρεψε ένα ταλέντο που έκανε αθλητισμό από χόμπι σε μία αθλήτρια-winner παγκόσμιας κλάσης.
Στις δηλώσεις της, η θρησκόληπτη Άννα τόνιζε πως θα εκπλήρωνε το τάμα της στην Τήνο μετά τη λήξη των αγώνων, αποκαλύπτοντας επίσης πως τρεις ημέρες πριν τον αγώνα, έπεσε θύμα κλοπής των πολύτιμων κοσμημάτων της, με τη Θεία Δίκη να της το ξεπληρώνει με την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου.
Η χάλκινη Σακοράφα (σημερινή πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ) μπήκε στον στίβο σε κακή ψυχολογική κατάσταση, αφού μία προστριβή με τον (αρραβωνιαστικό και προπονητή της) Δημήτρη Κωσταβέλη στάθηκε η αιτία να αποχωρήσει από τον ξενώνα, την παραμονή του τελικού, και να φιλοξενηθεί σε σπίτι συγγενικού της προσώπου. Μετά την απονομή, η παρεξήγηση μεταξύ των δύο λύθηκε, όμως ήταν φανερό από τις εκφράσεις του προσώπου της πως πικράθηκε, ίσως και λόγω της επικράτησης της Βερούλη που δεν μπορούσε να δεχτεί.
Οι δύο αθλήτριες ήταν τελείως διαφορετικές, παρά το γεγονός πως προέρχονταν από μεσοαστικές οικογένειες . Η Βερούλη ήταν ένα εξωστρεφές, αυθόρμητο, λαϊκό κορίτσι που δούλευε περισσότερο με την θέληση και την παρόρμηση της ψυχής της παρά με την επαγγελματική μέθοδο που διέθετε η πιο κλειστή ,εσωστρεφής, μετρημένη στις κινήσεις της αλλά και έντονα, με το ΚΚΕ τότε, πολιτικοποιημένη Σακοράφα
Τα δύο κορίτσια, αποτελούσαν για εκείνη την εποχή τα νέα αθλητικά πρότυπα της νεολαίας και μία αφορμή για να συνεχιστεί ο μαζικός αθλητισμός στις μικρές ηλικίες , με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, μέσω του Υπουργείου Νέας Γενιάς και Αθλητισμού και του νεαρότερου υπουργού έως τότε στην Ελλάδα, του 25χρονου Κώστα Λαλιώτη, να ξεκινά μία προσπάθεια από τα Δημοτικά Σχολεία με ημερίδες στίβου πόλεων, Νομών και πανελλήνιων αγώνων χωρίς όμως την απαραίτητη υποδομή.
Παρακολουθήστε μέσα από φωτογραφίες, δημοσιεύματα των εφημερίδων της 10ης Σεπτεμβρίου 1982 και video της εποχής, την προσπάθεια των δύο αθλητριών μας για την κατάκτηση της κορυφής σε μία διοργάνωση όπου η Ελλάδα πήρε άριστα στον οργανωτικό τομέα, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις αλλά και την υποχρέωση να προσπαθήσει σε υψηλό επίπεδο για την ανάθεση σημαντικών διεθνών διοργανώσεων, μελλοντικά, με .. τερματισμό την εκατονταετηρίδα των Ολυμπιακών αγώνων το 1996, στόχος που τελικά δεν επιτεύχθηκε, θέτοντας όμως τις βάσεις για το 2004.
