Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1972 του Μονάχου αιματοκυλήθηκαν από την παλαιστινιακή οργάνωση «Μαύρος Σεπτέμβρης», με τον απολογισμό των 17 νεκρών να συγκλονίζει την παγκόσμια κοινότητα.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι το σύμβολο του αθλητισμού και της ενότητας. Της προσπάθειας, της ομαδικότητας, ένας θεσμός ικανός να «αγκαλιάζει» όλα τα Έθνη, ό,τι δηλαδή κατάφερε να κάνει από την πρώτη διοργάνωση στην Αθήνα το 1986.
Πριν, όμως, από 50 χρόνια στο Μόναχο, κάτι τέτοιο δεν ίσχυσε, καθώς όλα «πάγωσαν» και βάφτηκαν με αίμα.
Ο «Μαύρος Σεπτέμβρης» εισβάλει στο Ολυμπιακό Χωριό
Στις 5 Σεπτεμβρίου 1972 έμελλε να γραφτεί η πιο μελανή σελίδα στην Ιστορία του σύγχρονου Ολυμπισμού.
Οι θερινοί αγώνες της 20ης Ολυμπιάδας (σ.σ. διήρκεσαν από τις 25 Αυγούστου έως και τις 10 Σεπτεμβρίου, πήραν 121 χώρες πήραν μέρος, με 7.134 αθλητές και αθλήτριες, σε 195 αγωνίσματα) βρίσκονταν στην 11η ημέρα τους, όταν μέλη της παλαιστινιακής οργάνωσης «Μαύρος Σεπτέμβρης» κατόρθωσαν να εισβάλλουν στο Ολυμπιακό Χωριό στο Μόναχο με σκοπό αρχικά να κατευθυνθούν προς το απομονωμένο κτίριο της ισραηλινής αποστολής. Και τα κατάφεραν.
Στις 4:10 το πρωί, οκτώ Παλαιστίνιοι κουκουλοφόροι, εισέβαλαν οπλισμένοι στο κτίριο 31, στο οποίο και την στιγμή που δύο από τα μέλη της αποστολής (σ.σ. ένας προπονητής και ένας αρσιβαρίστας) , αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει, σκοτώνονται επί τόπου. Άλλοι δύο προλαβαίνουν να διαφύγουν από το μπαλκόνι, ωστόσο εννιά αθλητές πιάνονται όμηροι.
Αιτήματα, πυροβολισμοί και... 17 νεκροί
Η παγκόσμια κοινότητα συγκλονίζεται και αμέσως οι Κυβερνήσεις της Δυτικής Γερμανίας και του Ισραήλ ξεκινούν μια σειρά διαπραγματεύσεων με τους τρομοκράτες. Τόσο ο Καγκελάριος, Βίλι Μπραντ όσο και η Ισραηλινή πρωθυπουργός, Γκόλντα Μέιρ, προσπάθησαν να τους δελεάσουν με ένα σεβαστό χρηματικό ποσό ή με την αντικατάσταση των ομήρων από Γερμανούς πολίτες, ωστόσο κάθε τους προσπάθεια έπεσε στο κενό. Οι τρομοκράτες από την πλευρά τους αξίωναν από τις εμπλεκόμενες κυβερνήσεις την απελευθέρωση 234 Παλαιστινίων που κρατούνταν από τους Ισραηλινούς, την αποφυλάκιση δύο Γερμανών τρομοκρατών, καθώς και την ασφαλή διαφυγή των ιδίων από τη χώρα.
Όταν, όμως, συνειδητοποίησαν ότι τα αιτήματά τους δεν γίνονται δεκτά, απαίτησαν αεροπλάνο που θα τους μετέφερε τους ίδιους και τους ομήρους στο Κάιρο και τότε εκπονήθηκε ένα σχέδιο από τις τοπικές αρχές, με στόχο να τους εγκλωβίσουν σε ένα κοντινό αεροδρόμιο. Πλάνο, ωστόσο, που δεν είχε καμία επιτυχία.
Οι Γερμανοί σκοπευτές που είχαν κατακλύσει το αεροδρόμιο -αργά το βράδυ της 5ης Σεπτεμβρίου- άνοιξαν πυρ και τότε οι τρομοκράτες αποφασίζουν να γράψουν εκείνοι το δικό τους τέλος. Ο ένας ορμάει στο πρώτο ελικόπτερο και γαζώνει τους τέσσερις ομήρους και αμέσως μετά πετάει μια χειροβομβίδα στο εσωτερικό του. Ο άλλος μπαίνει στο δεύτερο ελικόπτερο και εκτελεί τους υπόλοιπους πέντε Ισραηλινούς. Η Αστυνομία απαντάει με καταιγισμό πυρών, σκοτώνει τρεις τρομοκράτες και συλλαμβάνει τους άλλους τρεις.
Συνολικά, η τρομοκρατική ενέργεια του Μονάχου κόστισε 17 ανθρώπινες ζωές, ενώ οι συλληφθέντες απελευθερώθηκαν έπειτα από μία αεροπειρατεία, προτού πέσουν θύματα της Μοσάντ (σ.σ. η ισραηλινή ΕΥΠ).
Συγκλονίζει η περιγραφή του Βετεράνου άλτη Βασίλη Παπαδημητρίου
Ο περίφημος πρωταθλητής του ύψους με τις σπουδαίες διακρίσεις σε βαλκανικό, μεσογειακό, αλλά και πανευρωπαϊκό επίπεδο, Βασίλης Παπαδημητρίου περιέγραψε με συγκλονιστικό τρόπο όσα έζησε εκείνες τις εφιαλτικές στιγμές. Ο Βετεράνος άλτης μίλησε στο Sport-Retro.gr και τον δημοσιογράφο, Μάνο Ανδρουλάκη τονίζοντας αρχικά πως:
«Εγώ δεν είχα αγωνιστεί ακόμα. Τότε είχε τραυματιστεί ο Βασίλης ο Παπαγεωργόπουλος. Τα δωμάτιά μας ήταν δίπλα-δίπλα κι εγώ πήγαινα τα βράδια και του κρατούσα παρέα γιατί είχε απογοητευθεί. Έκλαιγε, επειδή δεν πίστευε κανένας ότι είχε τραυματιστεί. Κουταμάρες.
Πίναμε, λοιπόν, ένα ποτό και κάποια στιγμή το βράδυ εκεί στο δωμάτιό του, ακούσαμε πυροβολισμούς. Αναρωτηθήκαμε τι έγινε, αλλά σκεφτήκαμε ότι κάποιος θα κέρδισε κανα μετάλλιο και πως το πανηγύριζαν», και συνέχισε λέγοντας τα εξής:
«Πρωί-πρωί την άλλη μέρα πήγα με το τρένο στο Μόναχο για να αγοράσω κάτι σουβενίρ. Γύρισα κατά τις 11 και είδα μαζεμένο πολύ κόσμο. Αστυνομίες, στρατούς. Έκαναν εξονυχιστικό έλεγχο στις κάρτες όσων ήθελαν να περάσουν την είσοδο. Μου έκανε εντύπωση αυτό, ρώτησα τι είχε συμβεί και τότε έμαθα.
Η αποστολή των Ισραηλινών αθλητών ήταν κοντά στο δικό μας κτίριο. Εγώ δεν είχα γνωστούς, αλλά είχαν τα παιδιά της άρσης βαρών (σ.σ. τα 4 από τα 11 θύματα της αποστολής ασχολούνταν με το συγκεκριμένο άθλημα).
Οι Αγώνες σταμάτησαν για μία ημέρα λόγω πένθους. Φυσικά, αυτή η ιστορία μας επηρέασε και μας έβγαλε από τους ρυθμούς μας. Δεν σου κρύβω ότι φοβόμασταν κιόλας όταν μάθαμε ότι έγινε αυτή η ενέργεια».
Ερωτηθείς o κ. Παπαδημητρίου αν η τραγωδία αυτή θα μπορούσε να αποφευχθεί, ο κ. Παπαδημητρίου ήταν σαφής: «Θα μπορούσε. Το λάθος ήταν των Γερμανών, οι οποίοι είχαν κάποιες διαμάχες με τους Ισραηλινούς. Τώρα θα μου πεις ότι δεν πρέπει να μεταφέρεις τον πόλεμο μέσα στους Ολυμπιακούς Αγώνες, έτσι δεν είναι;
Οι Παλαιστίνιοι ζητούσαν να τους δώσουν ένα αεροπλάνο και να φύγουν. Αν οι Γερμανοί ήταν πιο ψύχραιμοι και τους άφηναν, δεν θα άνοιγε ρουθούνι. Θα τα έβρισκαν κάποια στιγμή. Πιστεύω ότι οι Γερμανοί δεν ήθελαν να αιωρείται η αμφιβολία ότι τους άφησαν να φύγουν χωρίς να κάνουν τίποτα».
Δείτε παρακάτω και σχετικά πρωτοσέλιδα της εποχής για το συγκλονιστικό αυτό γεγονός:
Κυριάκος Δημητρόπουλος
www.bnsports.gr
