Εάν ο Ιούνιος του 1987 ήταν ο μήνας όπου γράφτηκε το πιο όμορφο παραμύθι στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ, ο Ιούλιος του 1986 αποτέλεσε το πρώτο σκίρτημα προς την δόξα, τα προεόρτια μιας μεγάλης γιορτής που ανέδειξαν σε εθνικό σπορ ένα άθλημα που μέχρι τότε ζούσε στη σκιά του ποδοσφαίρου, στενά περιορισμένο σε μία μικρή ομάδα υποστηρικτών και στα μονόστηλα των εφημερίδων.
Γράφει ο Αργύρης Κωστούρος
Σήμερα, το BN Sports θα γυρίσει τον χρόνο 35 χρόνια πίσω, θυμίζοντας την πρώτη παρουσία της Ελλάδας σε ένα παγκόσμιο πάρτι. Στο Μουντομπάσκετ '86 που αποτέλεσε το εφαλτήριο για το θαύμα, την έκρηξη και την ανείπωτη χαρά που έζησε όλη η χώρα, ένα χρόνο μετά, στο «Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας»
Η Ισπανία είχε αναλάβει την διοργάνωση, με την FIBA να εισάγει πειραματικά, το μοντέλο των 24 ομάδων, λειτουργώντας στα χνάρια της FIFA όπου πριν τέσσερα χρόνια, κατά σύμπτωση πάλι στην Ισπανία, συμμετείχαν για πρώτη φορά 24 εθνικά συγκροτήματα στο ποδοσφαιρικό Μουντιάλ .
Η Ελλάδα ταξίδεψε στην Ισπανία, χωρίς τον πύργο της, τον Παναγιώτη Φασούλα, που έπαιζε στις ΗΠΑ με τη φανέλα του πανεπιστημίου του North Carolina, ενώ είχε επιλεγεί από τους Πόρτλαντ Τρέϊλ Μπρέϊζερς στο Νο37, στον δεύτερο γύρο του ντραφτ του NBA.
Προς στιγμήν δημιουργήθηκαν ελπίδες πως το κενό θα καλυφθεί από τον Ντέϊβιντ Στεργάκο, που δύο μήνες πριν την έναρξη των αγώνων, είχε χρησιμοποιηθεί σε κάποια φιλικά ματς προετοιμασίας, όμως ο παίκτης δεν λογιζόταν ως Έλληνας από τη FIBA, ενώ μία νέα επαγγελματική ευκαιρία στην Αμερική, ως χρηματιστής, του άνοιγαν νέους ορίζοντες, εγκαταλείποντας για δύο χρόνια την Ελλάδα, μέχρι να τον κερδίσει ξανά το μπάσκετ.
Η εθνική μας ταξίδεψε στην Ισπανία με την καλύτερη δυνατή δωδεκάδα. Ο Πολίτης επιλέγει τους Γκάλη, Γιαννάκη, Φάνη Χριστοδούλου, Χρήστο Χριστοδούλου, Καμπούρη, Φιλίππου, Δημακόπουλο, Σταυρόπουλο, Πεδουλάκη, Καρατζά, Ανδρίτσο και Ρωμανίδη . Η Ελλάδα έχει κληρωθεί στον 1ο όμιλο της Σαραγόσα με αντιπάλους τον Παναμά, την Γαλλία, την Βραζιλία, την Ισπανία και τη Νότια Κορέα. Οι τρεις πρώτοι προκρίνονταν στις 12 καλύτερες ομάδες της ημιτελικής φάσης.
Περίπατος με τον Παναμά…
Η πρεμιέρα με τον Παναμά στις 5 Ιουλίου 1986 εξελίσσεται σε υγιεινό περίπατο. Η ομάδα του Φράνκλιν Χόλνες γίνεται παιχνιδάκι στα χέρια του Γκάλη που με 52 πόντους διαλύει την παναμέζικη άμυνα, σημειώνοντας ατομικό ρεκόρ με την εθνική. Ακολουθεί το ματς με τη Γαλλία, η οποία συμμετείχε στο Μουντιάλ ως... προσκεκλημένη (!!) των διοργανωτών, αφού δεν είχε προκριθεί από τον όμιλο. Η Ελλάδα παρά το εντυπωσιακό ξεκίνημα και το ισχυρό προβάδισμα του ημιχρόνου ( 53-39 ), τα αλλεπάλληλα λάθη των παικτών μας και η άνοδος των Γάλλων που με αιχμές τους Οστρόφσκι και Ντιμπουϊσόν ροκάνιζαν την διαφορά, έφτασαν το ματς στην κόψη του ξυραφιού. Όμως, η ψυχραιμία του Γκάλη στα κρίσιμα λεπτά και οι βοήθειες από τους Σταυρόπουλο και Φιλίππου σε καθοριστικά σημεία, χάρισαν μία πολύτιμη νίκη ( 87-84 ) και το ταξίδι στη Βαρκελώνη πιο κοντά . Οι Γάλλοι, έξαλλοι από την ήττα, θα ξεσπάσουν στα αποδυτήρια κατά των διαιτητών .
Την 3η αγωνιστική, η Ισπανία φάνταζε ανυπέρβλητο εμπόδιο. Η Ελλάδα χάνει μοναδική ευκαιρία για μία τεράστια νίκη. Στο α΄ ημίχρονο οι δύο ομάδες είναι κοντά στο σκορ, όμως στην επανάληψη, ο Γκάλης βρίσκει την ευστοχία του και πέντε λεπτά πριν το τέλος, η Ελλάδα παίρνει προβάδισμα έξι πόντων. Η αντεπίθεση των Ισπανών, η εύνοια του διαιτητή Φιορίτο στην ομάδα του Ντίαθ και το βεβιασμένο τρίποντο του Γιαννάκη, λίγα δευτερόλεπτα πριν ακουστεί η κόρνα της λήξης, στερούν από την Ελλάδα έναν ιστορικό θρίαμβο .
Δύο ημέρες αργότερα, μας περίμενε η Βραζιλία του Όσκαρ Σμιντ, που είχε χάσει μία ημέρα πριν από την Γαλλία. Η αστοχία του Γκάλη, τα τρία φάουλ του Γιαννάκη από νωρίς και η αποτυχία του Φάνη Χριστοδούλου να μαρκάρει τον Όσκαρ, που με 40 πόντους (8 τρίποντα), διέλυσε τα αμυντικά σχέδια του Πολίτη για την εξουδετέρωση του, έφεραν την ήττα ( 95-115 ) .
Το όνειρο της πρόκρισης συννέφιαζε. Την τελευταία αγωνιστική, στο ντέρμπυ του ομίλου, θέλαμε νίκη της Βραζιλίας επί της Ισπανίας για να περάσουμε εμείς, αντί των Γάλλων, στην δωδεκάδα, με την προϋπόθεση πως θα κερδίζαμε τους Νοτιοκορεάτες. Οι 43 πόντοι του Γκάλη και η ωριμότητα που επέδειξε η ομάδα του Άρι Βεντούρα Βιδάλ έφτιαξαν το σενάριο της πρόκρισης για την εθνική μας που ακολούθησε Βραζιλιάνους και Ισπανούς στον όμιλο της Βαρκελώνης.
Όμως, οι διεθνείς μας είχαν ήδη δώσει πάρα πολλά. Ο στόχος της εθνικής ήταν να παίξει για τις θέσεις 5-8, καθώς θα αντιμετώπιζε την ΕΣΣΔ, την Κούβα και το Ισραήλ, ξεκινώντας με 0 βαθμούς, σε αντίθεση με την Βραζιλία, την Ισπανία και την ΕΣΣΔ που έμπαιναν στην αφετηρία με αβαντάζ 2 και 4 βαθμών, επειδή είχαν καταλάβει τις δύο πρώτες θέσεις από τους ομίλους της α΄ φάσης .
Φοβερό ματς με τους Σοβιετικούς ο Γκάλης!
Στο πρώτο ματς με τους Σοβιετικούς, η Ελλάδα εντυπωσιάζει. Ο Ομπούχωφ αλλάζει τρεις φρουρούς (Κουρτινάϊτις, Χομίτσιους, Βάλτερς ) πάνω στην Γκάλη χωρίς να καταφέρει να τον περιορίσει. Όμως, τα τρίποντα του Τιχονένκο και η κλάση του Σαμπόνις θα χαρίσουν μία δύσκολη νίκη στην ΕΣΣΔ (105-93) που ήταν το μεγάλο φαβορί για το χρυσό μετάλλιο. Τα δύο ματς με την Κούβα και το Ισραήλ θα έκριναν εάν η Ελλάδα θα έπαιζε για τις θέσεις 5-8 η θα περιοριζόταν στο γκρουπ 9-12.
Η άμυνα ζώνης των Κουβανών περιορίζουν την δραστηριότητα του Γκάλη και του Γιαννάκη, ενώ στη μάχη των… αιθέρων επικρατούν κατά κράτος. Οι φιλότιμες προσπάθειες του Ανδρίτσου και του Χριστοδούλου δεν φτάνουν και η Κούβα φεύγει με το ροζ φύλλο αγώνα ( 74-66 ). Η Ελλάδα πλέον, ήθελε νίκη με 9 πόντους διαφορά απέναντι στο Ισραήλ, των έμπειρων Μίκυ Μπέρκοβιτς και Ντορόν Τζάμσι. Ο Γκάλης, μένει ξάγρυπνος όλη τη νύχτα και στο παρκέ του «Παλάθιος» εμφανίζεται η σκιά του. Ο Γιαννάκης, με 5 τρίποντα, προσπαθεί να κρατήσει την ομάδα στο παιχνίδι και με συμπαραστάτες τους Φιλίππου, Καμπούρη και Σταυρόπουλο, διατηρούν ένα σταθερό προβάδισμα σε όλο το ματς, μέχρι τα τελευταία δευτερόλεπτα όπου ένα εσκεμμένο φάουλ (Σταυρόπουλος), αλλεπάλληλα λάθη και η ευστοχία του Μπέρκοβιτς χάρισαν τη νίκη στους Ισραηλινούς (82-79).
Η Ελλάδα θα περιοριστεί στη διεκδίκηση μιας θέσης από την 9η έως την 12η, όμως βρίσκεται ήδη ανάμεσα στις πέντε κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης. Στις 18 Ιουλίου 1986, πραγματοποιώντας εντυπωσιακή εμφάνιση και με τον Γκάλη να βρίσκει τον εαυτό του, συντρίβει την Αργεντινή (την μοναδική ομάδα που κέρδισε τις ΗΠΑ) με 102-88 και δύο ημέρες αργότερα θα έπαιζε για την διεκδίκηση της 9ης θέσης με την Κίνα. Ο αγώνας ήταν θεαματικός, το σκορ-αμερικάνικο (112-111), κρίθηκε στον πόντο και στην αστοχία του Φιλίππου στο τελευταίο σουτ που θα έδινε τη νίκη στην Ελλάδα .
Ο Γκάλης, εκτός από την επιλογή του στην καλύτερη πεντάδα του Μουντομπάσκετ, σημείωσε 49 πόντους, κατακτώντας την πρώτη θέση στον πίνακα των σκόρερς, ξεπερνώντας τον Όσκαρ Σμιντ, στην μεγάλη μονομαχία για την ανάδειξη του πρώτου... βομβαρδιστή των καλαθιών, ενώ ο Παναγιώτης Γιαννάκης αναδεικνύεται δεύτερος στα τρίποντα και πέμπτος στις ασίστ.
Η Ελλάδα κατακτά την 10η θέση, αποκομίζοντας διεθνή προβολή, πλούσιες εμπειρίες και υποσχέσεις για ένα λαμπρό μέλλον που δεν θα μπορούσε να φανταστεί ούτε και ο πιο ευφάνταστος σεναριογράφος. Και τα καλύτερα ήταν ακόμα μπροστά!
