7 Ιουλίου 1985: Ένας 17χρονος από την Δυτική Γερμανία, ο Μπόρις Μπέκερ, επικρατεί στον τελικό του Wimbledon του Κέβιν Κάρεν και γίνεται ο νεότερος στην ιστορία τενίστας που κατακτά το τρόπαιο. Όλα αυτά, από ένα παιδί με ελάχιστη εμπειρία από γρασίδι και που δεν υπολογιζόταν από κανέναν.
Η ιστορία είναι γεμάτη από παραδείγματα αθλητών ή ομάδων, που απέναντι σε όλα τα προγνωστικά, κατάφεραν και κατέκτησαν την κορυφή. Είτε αφορά τη νίκη του Μπάστερ Ντάγκλας απέναντι στον Μάικ Τάισον το 1990, το πρωτάθλημα της Λέστερ την σεζόν 2015/16, ή ακόμα περισσότερο, την κατάκτηση του Euro 2004 από την Ελλάδα στα γήπεδα της Πορτογαλίας.
Το τένις, όσο βαρετό και να φαίνεται σε κάποιους, έχει μία ομορφιά και ένα χαρακτηριστικό που δύσκολα μπορείς να εντοπίσεις σε άλλη αθλήματα. Ακόμα και το μεγαλύτερο αουτσάιντερ, θα έχει την μία ευκαιρία για να σοκάρει τον πλανήτη. Ο Μπόρις Μπέκερ όχι απλώς την είχε, αλλά την εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο...
Είδα φως και μπήκα...
Όταν έγιναν οι κληρώσεις του Wimbledon για το 1985, ο Μπόρις Μπέκερ κατάφερε να προκριθεί στο τουρνουά, καθώς λίγες μέρες νωρίτερα είχε κερδίσει την πρώτη θέση στο Queen’s Club. Αυτό και μόνο θα έπρεπε να θεωρείται επιτυχία για τον 17χρονο, ο οποίος δεν βρισκόταν καν στην κατάταξη! Άλλωστε ο Δυτικογερμανός τενίστας μεγάλωσε στο Λέιμεν, όπου η εμπειρία του από αγώνες σε γρασίδι ήταν από ελάχιστη έως μηδαμινή.
Το στυλ του διέφερε από το «ντελικάτο» των Τζον ΜακΈνρο και Τζίμι Κόνορς, των ξεκάθαρων φαβορί για την κατάκτηση. Ψηλός (έβλεπε τον κόσμο από τα 191 εκατοστά) και δυνατός, με κύριο όπλο το δυνατό του σέρβις, κανείς δεν περίμενε ότι θα καταφέρει να περάσει τον πρώτο γύρο. Ήταν ο Αμερικανός Χανκ Πφάιστερ που πήρε την πρώτη «γεύση». «Έπαιξε απίστευτο τένις εκείνη την μέρα, περίμενα να αποκλειστεί στον επόμενο γύρο», ήταν τα λόγια του μετά τον αγώνα.
Μόνο δίκιο δεν είχε ο Αμερικανός, με τον Μαν Έινγκερ να είναι το επόμενο «θύμα», ενώ στον 3ο γύρο τα πράγματα σοβάρεψαν απότομα. Εκεί βρήκε απέναντι του τον Γιόκε Νάιστρομ, Νο7 της κατάταξης. Κανείς από τους δύο δεν ενέδωσε, με όλα να κρίνονται στο 5ο και τελευταίο σετ. Εκεί ήταν ο Μπέκερ που γεύτηκε και πάλι τη νίκη, επικρατώντας με 9-7 και παίρνοντας το «εισιτήριο» για τον 4ο γύρο.
Το πρόωρο τέλος και το... ντου του Τίριακ
Ακόμα και για κάποιον με το ταλέντο του Μπέκερ, η κούραση είναι ο μοναδικός... αντίπαλος που αργά ή γρήγορα θα επικρατήσει. Έτσι και έγινε στον αγώνα με τον Τιμ Μέιγιοτ, όταν ο Μπέκερ, εξουθενωμένος μετά τον αγώνα με τον Νάιστρομ, γύρισε άσχημα τον αστράγαλο του. Σύμφωνα με τον ίδιο ήταν τόσο άσχημο, που ήθελε απλώς να σφίξει το χέρι του αντιπάλου του και να φύγει.
Για κάποιους προπονητές το να δουν τον αθλητή τους να φτάνει τόσο μακριά, ειδικά σε αυτή την ηλικία, θα ήταν παραπάνω από αρκετό. Όχι όμως για τον Ίον Τίριακ, όχι για την «Μπουλντόζα από το Μπρασόβ». Ο Τίριακ όχι απλώς δεν τον άφησε να αποσυρθεί, αλλά... μπούκαρε μέσα στον αγωνιστικό χώρο και απαίτησε να δοθεί ιατρικό τάιμ άουτ. Μετά από χρόνια, ο αδερφός του Μέιγιοτ, Τζον, είπε: «Τίποτα δεν ένοιαζε τον Τίριακ, απλώς μπήκε μέσα στο γήπεδο. Ο Τιμ διαμαρτυρήθηκε, αλλά ήταν η διαμαρτυρία ενός Άγγλου, ο Μπόρις έδεσε τον αστράγαλο του και βρήκε τρόπο να κερδίσει».
Το τελευταίο μεγάλο όνομα στην πλευρά του ήταν ο Άντερς Τζάριντ, όμως έπρεπε να περάσει πρώτα το εμπόδιο του Ενρί Λεκόντ. Ο νεαρός Γάλλος ήταν άλλο ένα ανερχόμενο αστέρι, έχοντας νικήσει στον προηγούμενο γύρο τον Ιβάν Λεντλ. Άλλος ένας δρόμο του, άλλος ένας που έπεσε, με τον Μπέκερ να χρειάζεται τέσσερα σετ για να νικήσει.
Με ένα όνειρο τρελό, όνειρο απατηλό
Όλα φάνηκε να είναι με το μέρος του, στην άλλη πλευρά του ταμπλό, ο Κάνερ είχε «εξολοθρεύσει» στα προημιτελικά τον Κόνορς, ενώ ακολούθησε στα ημιτελικά και ο ΜακΈνρο. Τελευταίος αντίπαλος πριν το απόλυτο όνειρο, ο Τζάριντ. Ο Σουηδός φάνηκε να έχει από την αρχή τον έλεγχο. 1-0 στα σετ και break στην αρχή του δεύτερου, πολλοί πίστεψαν πως το ταξίδι θα τελείωνε εκεί. Όχι μόνο δεν αποκλείστηκε, αλλά γύρισε τον αγώνα και με το 3-1 βρέθηκε στον μεγάλο τελικό, απέναντι στον Κάρεν.
Ο Μπέκερ βρέθηκε στο θρυλικό Centre Court από νωρίς, ήθελε να εξασφαλίσει την τυχερή του θέση. Ο αγώνας ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς, έκανε το 1-0, με τον Αμερικανό να απαντά στο tie break του δεύτερου σετ για το 1-1. Ίδια συνταγή όπως και πριν, οργανωμένη αντεπίθεση και 2-1 για τον Μπέκερ! Όλα κρίθηκαν στο 4ο σετ, με το σκορ στο 5-4 σέρβιρε για τη νίκη. Ακόμα και όταν βρισκόταν μία ανάσα από τη νίκη, ένιωσε χειρότερα από είχε νιώσει σε όλο τον αγώνα.
Double fault με ένα πολύ κακό δεύτερο σέρβις και το γήπεδο να μουρμουρά στην θέα του. Ο ίδιος κοίταξε τον ουρανό, «Σε παρακαλώ, ένα καλό πρώτο σέρβις», είπε στον εαυτό. Ένα δυνατό χτύπημα στην δεξιά πλευρά, ο Κάρεν δεν μπόρεσε να επιστρέψει την μπάλα. Ο «Boom Boom» είχε μόλις κερδίσει το ιστορικότερο Grand Slam. Τα επόμενα 15-20 λεπτά, σύμφωνα με τον ίδιο, ήταν απόλυτη παράνοια. Τα μέλη της βασιλικής οικογένειας του απένειμαν το τρόπαιο, ενώ ο πρόεδρος της Δυτικής Γερμανίας τον βρήκε και του μίλησε στα αποδυτήρια.
Όσοι βρέθηκαν στο Centre Court εκείνη την μέρα είδαν την γέννηση ενός θρύλου, κάποιοι που πίστεψαν ότι μπορεί να φτάσει τον «μύθο» του Μπγιορν Μποργκ. Ο Μπέκερ τελείωσε την καριέρα του με συνολικά έξι τίτλους Grand Slam, εκ των οποίων τρεις στο Wimbledon. Ποτέ δεν έφτασε στο επίπεδο που κάποιοι πίστεψαν, αλλά το «θαύμα» στο Wimbledon του 1985 δύσκολα θα ξεχαστεί.
Μάριος Αγγελέτος
Το τένις, όσο βαρετό και να φαίνεται σε κάποιους, έχει μία ομορφιά και ένα χαρακτηριστικό που δύσκολα μπορείς να εντοπίσεις σε άλλη αθλήματα. Ακόμα και το μεγαλύτερο αουτσάιντερ, θα έχει την μία ευκαιρία για να σοκάρει τον πλανήτη. Ο Μπόρις Μπέκερ όχι απλώς την είχε, αλλά την εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο...
Είδα φως και μπήκα...
Όταν έγιναν οι κληρώσεις του Wimbledon για το 1985, ο Μπόρις Μπέκερ κατάφερε να προκριθεί στο τουρνουά, καθώς λίγες μέρες νωρίτερα είχε κερδίσει την πρώτη θέση στο Queen’s Club. Αυτό και μόνο θα έπρεπε να θεωρείται επιτυχία για τον 17χρονο, ο οποίος δεν βρισκόταν καν στην κατάταξη! Άλλωστε ο Δυτικογερμανός τενίστας μεγάλωσε στο Λέιμεν, όπου η εμπειρία του από αγώνες σε γρασίδι ήταν από ελάχιστη έως μηδαμινή.
Το στυλ του διέφερε από το «ντελικάτο» των Τζον ΜακΈνρο και Τζίμι Κόνορς, των ξεκάθαρων φαβορί για την κατάκτηση. Ψηλός (έβλεπε τον κόσμο από τα 191 εκατοστά) και δυνατός, με κύριο όπλο το δυνατό του σέρβις, κανείς δεν περίμενε ότι θα καταφέρει να περάσει τον πρώτο γύρο. Ήταν ο Αμερικανός Χανκ Πφάιστερ που πήρε την πρώτη «γεύση». «Έπαιξε απίστευτο τένις εκείνη την μέρα, περίμενα να αποκλειστεί στον επόμενο γύρο», ήταν τα λόγια του μετά τον αγώνα.
Μόνο δίκιο δεν είχε ο Αμερικανός, με τον Μαν Έινγκερ να είναι το επόμενο «θύμα», ενώ στον 3ο γύρο τα πράγματα σοβάρεψαν απότομα. Εκεί βρήκε απέναντι του τον Γιόκε Νάιστρομ, Νο7 της κατάταξης. Κανείς από τους δύο δεν ενέδωσε, με όλα να κρίνονται στο 5ο και τελευταίο σετ. Εκεί ήταν ο Μπέκερ που γεύτηκε και πάλι τη νίκη, επικρατώντας με 9-7 και παίρνοντας το «εισιτήριο» για τον 4ο γύρο.
Το πρόωρο τέλος και το... ντου του Τίριακ
Ακόμα και για κάποιον με το ταλέντο του Μπέκερ, η κούραση είναι ο μοναδικός... αντίπαλος που αργά ή γρήγορα θα επικρατήσει. Έτσι και έγινε στον αγώνα με τον Τιμ Μέιγιοτ, όταν ο Μπέκερ, εξουθενωμένος μετά τον αγώνα με τον Νάιστρομ, γύρισε άσχημα τον αστράγαλο του. Σύμφωνα με τον ίδιο ήταν τόσο άσχημο, που ήθελε απλώς να σφίξει το χέρι του αντιπάλου του και να φύγει.
Για κάποιους προπονητές το να δουν τον αθλητή τους να φτάνει τόσο μακριά, ειδικά σε αυτή την ηλικία, θα ήταν παραπάνω από αρκετό. Όχι όμως για τον Ίον Τίριακ, όχι για την «Μπουλντόζα από το Μπρασόβ». Ο Τίριακ όχι απλώς δεν τον άφησε να αποσυρθεί, αλλά... μπούκαρε μέσα στον αγωνιστικό χώρο και απαίτησε να δοθεί ιατρικό τάιμ άουτ. Μετά από χρόνια, ο αδερφός του Μέιγιοτ, Τζον, είπε: «Τίποτα δεν ένοιαζε τον Τίριακ, απλώς μπήκε μέσα στο γήπεδο. Ο Τιμ διαμαρτυρήθηκε, αλλά ήταν η διαμαρτυρία ενός Άγγλου, ο Μπόρις έδεσε τον αστράγαλο του και βρήκε τρόπο να κερδίσει».
Το τελευταίο μεγάλο όνομα στην πλευρά του ήταν ο Άντερς Τζάριντ, όμως έπρεπε να περάσει πρώτα το εμπόδιο του Ενρί Λεκόντ. Ο νεαρός Γάλλος ήταν άλλο ένα ανερχόμενο αστέρι, έχοντας νικήσει στον προηγούμενο γύρο τον Ιβάν Λεντλ. Άλλος ένας δρόμο του, άλλος ένας που έπεσε, με τον Μπέκερ να χρειάζεται τέσσερα σετ για να νικήσει.
Με ένα όνειρο τρελό, όνειρο απατηλό
Όλα φάνηκε να είναι με το μέρος του, στην άλλη πλευρά του ταμπλό, ο Κάνερ είχε «εξολοθρεύσει» στα προημιτελικά τον Κόνορς, ενώ ακολούθησε στα ημιτελικά και ο ΜακΈνρο. Τελευταίος αντίπαλος πριν το απόλυτο όνειρο, ο Τζάριντ. Ο Σουηδός φάνηκε να έχει από την αρχή τον έλεγχο. 1-0 στα σετ και break στην αρχή του δεύτερου, πολλοί πίστεψαν πως το ταξίδι θα τελείωνε εκεί. Όχι μόνο δεν αποκλείστηκε, αλλά γύρισε τον αγώνα και με το 3-1 βρέθηκε στον μεγάλο τελικό, απέναντι στον Κάρεν.
Ο Μπέκερ βρέθηκε στο θρυλικό Centre Court από νωρίς, ήθελε να εξασφαλίσει την τυχερή του θέση. Ο αγώνας ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς, έκανε το 1-0, με τον Αμερικανό να απαντά στο tie break του δεύτερου σετ για το 1-1. Ίδια συνταγή όπως και πριν, οργανωμένη αντεπίθεση και 2-1 για τον Μπέκερ! Όλα κρίθηκαν στο 4ο σετ, με το σκορ στο 5-4 σέρβιρε για τη νίκη. Ακόμα και όταν βρισκόταν μία ανάσα από τη νίκη, ένιωσε χειρότερα από είχε νιώσει σε όλο τον αγώνα.
Double fault με ένα πολύ κακό δεύτερο σέρβις και το γήπεδο να μουρμουρά στην θέα του. Ο ίδιος κοίταξε τον ουρανό, «Σε παρακαλώ, ένα καλό πρώτο σέρβις», είπε στον εαυτό. Ένα δυνατό χτύπημα στην δεξιά πλευρά, ο Κάρεν δεν μπόρεσε να επιστρέψει την μπάλα. Ο «Boom Boom» είχε μόλις κερδίσει το ιστορικότερο Grand Slam. Τα επόμενα 15-20 λεπτά, σύμφωνα με τον ίδιο, ήταν απόλυτη παράνοια. Τα μέλη της βασιλικής οικογένειας του απένειμαν το τρόπαιο, ενώ ο πρόεδρος της Δυτικής Γερμανίας τον βρήκε και του μίλησε στα αποδυτήρια.
Όσοι βρέθηκαν στο Centre Court εκείνη την μέρα είδαν την γέννηση ενός θρύλου, κάποιοι που πίστεψαν ότι μπορεί να φτάσει τον «μύθο» του Μπγιορν Μποργκ. Ο Μπέκερ τελείωσε την καριέρα του με συνολικά έξι τίτλους Grand Slam, εκ των οποίων τρεις στο Wimbledon. Ποτέ δεν έφτασε στο επίπεδο που κάποιοι πίστεψαν, αλλά το «θαύμα» στο Wimbledon του 1985 δύσκολα θα ξεχαστεί.
Μάριος Αγγελέτος
