Πρόσωπα

Νεϊμάρ: Ο ξυπόλυτος Πρίγκιπας που δεν έγινε ποτέ Βασιλιάς! (video)

Κριστιάνο Ρονάλντο Λιονέλ Μέσι Παρί Σεν Ζερμέν Μπαρτσελόνα Αλ Χιλάλ Σάντος Νεϊμάρ tags :
Νεϊμάρ: Ο ξυπόλυτος Πρίγκιπας που δεν έγινε ποτέ Βασιλιάς! (video)
Καλοκαίρι 2013, Ιούλιος. Χειμώνας 2025, Ιανουάριος. Μετά από 12 χρόνια και 4.232 μέρες, ο «Πρίγκηπας» Νεϊμάρ επιστρέφει στο «βασίλειό» του ως ένας από τους κορυφαίους Βραζιλιάνους στην ιστορία. Πλουσιότερος, αναγνωρισμένος και... ματαιόδοξος, με τις επιλογές του να είναι αυτές που τον οδήγησαν σταδιακά στην πτώση, στερώντας του για πάντα ένα στέμμα που δε φόρεσε ποτέ.  

Στα 13 προτάθηκε από το μάνατζέρ του – ναι, από τότε είχε – στη Ρεάλ Μαδρίτης. Στα 15 υπέγραψε συμβόλαιο με τη Σάντος και μόλις το 2009 γίνεται επαγγελματίας. Στα 17 του χρόνια. Όλα γινόντουσαν πολύ γρήγορα ήδη και η δυσαναλογία με την αθωότητα της παιδικής ηλικίας έχει πάντα σε ανάλογες περιπτώσεις αμφίσημη ανάγνωση ή πληρέστερα τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος: προοικονομία λαμπρού μέλλοντος από τη μία, σημάδι αναγκαιότητας διαχείρισης από την άλλη. 

Η προοπτική της (ξαφνικής) δόξας – χωρίς υπερβολή ο όρος –  παρουσιάζεται και οικογένειες μαθημένες στο να μην έχουν τίποτα αρπάζουν ανθρώπινα την ευκαιρία - εδώ ελλοχεύει ο κίνδυνος του εύκολου χρήματος. Λογικό (και δίκαιο) ο δρόμος να ανοίγει εύκολα με κριτήριο αγωνιστικό, εξ ίσου αναμενόμενο η λεωφόρος να έχει… λακούβες και παγίδες. Είναι αυτή ακριβώς η ίδια ταχύτητα προόδου, η υποσχόμενη το διαφορετικό, ταυτόχρονα στερεί τη νοοτροπία διαχείρισής του. Κάτι όχι και τόσο παράδοξο, αν σκεφτούμε πως δεν είμαστε έτοιμοι πολλές φορές να διαχειριστούμε την επιτυχία, πόσο μάλλον όταν αυτή προκύπτει ξαφνικά. Οι επιλογές μας διαμορφώνουν καταστάσεις,  κι απλώς εμείς δεν μπορούμε ή δεν θέλουμε να διακρίνουμε τα λεγόμενα «σημάδια» και αξιολογούμε εκ των υστέρων. 

Πλέον, ο χρόνος πέρασε και για τον ίδιο – κλείνει τα 33 σε δύο εβδομάδες και τα γενέθλια θα τον βρουν πίσω στην πατρίδα. «Ο πρίγκηπας επέστρεψε» γράφει η Σάντος στη λεζάντα της στο περήφανο post της και ίσως το «αχ» της καριέρας του… γαλαζοαίματου wonderkid που χάρισε κάποτε στην Ευρώπη να είναι ακριβώς αυτό: ο «τίτλος» του έμεινε πάντοτε ίδιος. Αλήθεια, θα μπορούσε να αλλάξει ποτέ; 

Neymar: Ένας... αυτοκαταστροφικός «μάγος» | in.gr

Στους δύο τρίτος δε χωρεί, λένε, και ο θυμόσοφη ρήση επιβεβαιώνεται περίτρανα στην ιστορία μας. Ο Νεϊμάρ έφθασε στην Γηραιά Ήπειρο το καλοκαίρι του 2013, όταν ο θρόνος κοβόταν στη μέση: θέλοντας και μη, τόσο για τους διεκδικητές του, όσο και για τους οπαδούς τους απανταχού. Λιονέλ Μέσι και Κριστιάνο Ρονάλντο κυριαρχούν και επιβάλλουν τη δυαδική τους… ολιγαρχία, σε μια ευθυγράμμιση αστέρων και συμπαντικής συγχρονίας, όμοια της οποίας δεν είχε αντικρίσει κανείς ξανά στην ιστορία της μπάλας. Για 15 σχεδόν συνεχόμενα χρόνια τους θαυμάζαμε συνεχώς σε νέες κορυφές - όχι μόνο να τις κατακτούν, αλλά και να τις ανακαλύπτουν, κάνοντάς τες προσβάσιμες στους ίδιους μόνο και απρόσιτες στους επόμενους. Σύγχρονους και επόμενους. Κάθε σύγκριση με τις απόκοσμες επιδόσεις τους είναι άτοπη. Ζογκλέρ από κούνια, είχε το πακέτο από παιδί: τεχνική, ταχύτητα, φαντασία, έκρηξη, γκολ. Μετατρεπόμενος σ’ έναν από τους κορυφαίους εξτρέμ της δεκαετίας και ως μέλος μιας από τις πιο jogo bonito τριπλέτες όλων των εποχών μεγαλούργησε στο πλάι του Αργεντινού μάγου. 

Μέσι, Σουάρες και Νεϊμάρ τα έχουν 103

Αυτό ήταν το θέμα του στην πορεία. Δεν προπορεύτηκε ποτέ, ούτε στο γήπεδο και φυσικά ούτε στην καρδιά των φιλάθλων – φευ – η θέση ήταν κατηλλειμένη ανέκαθεν. Όπως και αυτή του θρόνου, τον οποίο ισάξια διεκδικούσε ο Πορτογάλος μανιώδης recordman, ο ισχυρότερος αντίπαλος έως και σήμερα του πανδαμάτωρα χρόνου. Τι θα μπορούσε να πετύχει ο ίδιος; Τι κατάφερε τελικά; Μ' αυτά δεν γράφουμε ιστορία, παρά μόνο υποθέσεις, είναι, όμως, αναπόφευκτη η χρήση τους: «αν» έμενε στη Βαρκελώνη, είχε ρεαλιστικές πιθανότητες να κατακτήσει τη Χρυσή Μπάλα - το δήλωναν, άλλωστε, απερίφραστα οι δύο έτεροι «διόσκουροι» της τριπλέτας. 

Παρί Σεν Ζερμέν: Πάνω από 2 εκατ. ευρώ τα έσοδα από τις πωλήσεις της φανέλας του Νεϊμάρ - CNN.gr

Αντ' αυτού, θαμπώθηκε από τα πλούτη. Ούτως ή άλλως, τα επεδίωκε και κάλα έκανε, αλλά είναι σαφές πια πως κάπου στην πορεία «το 'χασε». Λοξοδρόμησε. Η σπουδαιότερη ίσως remontada της ιστορίας εναντίον της Παρί είναι η πισώπλατη μαχαιριά: πρωτοστάτης εκείνος, τα εύσημα ο «άλλος», ο μοναδικός. Η απόφαση ειλημμένη: φυγή και χιμαιρικό κυνήγι μιας άπιαστης πρωτιάς. «Λουσμένο» όμως από χρυσάφι, το οποίο τον έπνιξε σταδιακά. Ιστορίες σαν του Νεϊμάρ (πρέπει να) είναι απολύτως διδακτικές γιατί μας δείχνουν πώς ο απόλυτος πλούτος εκτροχιάζει. Γρήγορο και υπέρογκο χρήμα, φώτα, ταλέντο και προσδοκίες, επιλογές που φαντάζουν επαγγελματικές (και είναι ίσως), αλλά η υλιστική τους υπερβολή τις καθιστά λόγο καταστροφής και όχι οδηγό εξέλιξης.

Το project στο Παρίσι, νομοτελειακά, δεν θα μπορούσε να έχει άλλη κατάληξη. Η νοοτροπία δεν ήταν η ανάλογη, το «ταβάνι» του προϊόντος της Ligue 1 και οι «σβηστές» κατακτήσεις πρωταθλημάτων δεν βοηθούν για το ευρωπαϊκό όνειρο - το αντίθετο, το υπονομεύουν, παγιδεύοντας τον στο χρυσό του κλουβί. Μια τρύπα στο νερό δηλαδή. Ο κυνισμός μιας ομάδας νεόπλουτης εξ ορισμού δεν έχει στο DNA της ιδεολογία ενότητας και πίστης σε ιδανικά. Πυξίδα της το κέρδος, όχι οι αξίες κι αυτά όλα έχουν το τίμημά τους, σταδιακά. Αναζητούσε, μοιραία, τη διαφυγή, γνωρίζοντας μέσα του, όμως, πως έχει χάσει το τρένο.

Μια από τις πιο αυθεντικές ιστορίες εξαγνισμού του αθλήματος, στη χώρα των ιδιοκτητών της ομάδας του, τού στέλνει το μήνυμα: σα βασιλιάς σ' αρχαίο δράμα, ο αργεντινός κρυπτονίτης της ματαιοδοξίας του (και ταυτόχρονα φίλος) βίωνε την προσωπική του μεγαλειώδη κάθαρση.  Χάρη στο τρίτο αστέρι στην καρδιά, μαζί του μια ολόκληρη χώρα, «διαπλανητική» πια, Ο ίδιος παρατηρητής, θαυμαστής. Όχι πρωταγωνιστής. Στην Αραβία δεν θα είναι ποτέ ξανά τέτοιος. Αρκείται στο να απορεί με την... πλουσιοπάροχη κακοτυχία του των 600.000 ευρώ ανά επαφή με τη μπάλα. Ανά επαφή. Συν επίσης, εφτά αγώνες, ένα γκολ, τρεις ασίστ και ένα χιαστό σε 1,5 χρόνο. 

Η διαδρομή του Νεϊμάρ φαντάζει εγχειρίδιο αποφυγής (αυτο) καταστροφής μιας καριέρας που όντως τα είχε όλα – δεν θα του λείψει ποτέ τίποτα – αλλά γνωρίζουμε πια πως θα της λείπει πάντα αυτό για το οποίο δημιουργήθηκε: η αναγνώρισή του ως του κορυφαίου όλων των εποχών. Η καλύτερη περίοδος της καριέρας του στη Βαρκελώνη, σηματοδοτεί και την πτώση του από το Παρίσι κι έπειτα - δεν είναι τυχαίο. Σαφώς θα είναι ένας από τους καλύτερους της γενιάς του, με τη «στάμπα» του what if, όμως, τυπωμένη βαθιά στις σελίδες της. 


Απομένει ένα κεφάλαιο ακόμη, ως επίλογος μιας καριέρας, που άλλα υποσχόταν στο κυρίως θέμα της και άλλα συνέβησαν. Μ' ευθύνη όμως του πρωταγωνιστή της. Πλέον, γύρισε σπίτι και ξανά - για τέταρτη συνεχή φορά - η υποδοχή του ήταν highlight. Θαυμασμός, αγάπη και προσδοκία για το δικό τους παιδι. Για τον ξυπόλητο Πρίγκηπά τους, που δεν θα στεφθεί ποτέ Βασιλιάς... 

Νικόλας Κανελλόπουλος


Ρoή Ειδήσεων

Δείτε επίσης


 0