Το 21. Αν μη τι άλλο ένας συμβολικός αριθμός για την ΑΕΚ. Τόσα είναι και τα χρόνια, που η «Ένωση» έχει να… δει αριστερό οπισθοφύλακα, που να ομοιάζει, έστω και έως έναν βαθμό, στον θρύλο, Μιχάλη Κασάπη, ο οποίος από το 2004, μέχρι και σήμερα «στοιχειώνει» την συγκεκριμένη θέση.
Γράφει ο Νικόλας Παολίνος
Ο θρύλος της ΑΕΚ και του ελληνικού ποδοσφαίρου, Μιχάλης Κασάπης, υπήρξε συνώνυμο της σταθερότητας, της ποιότητας και της ηγετικής παρουσίας. Από το 1993 έως το 2004, η αριστερή πτέρυγα της «Ένωσης» έφερε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του, με τη συμμετοχή του να καθιστά την ομάδα άτρωτη στη συγκεκριμένη θέση. Από την αποχώρησή του κι έπειτα, η ΑΕΚ μπήκε σε μια παρατεταμένη αναζήτηση που κρατάει μέχρι και σήμερα. Απόπειρες, πειραματισμοί, μεταγραφές και απογοητεύσεις δημιούργησαν έναν μακροσκελή «κατάλογο» αριστερών μπακ που, ποτέ δεν κατάφεραν να εκπληρώσουν τις προσδοκίες και να φτάσουν στο επίπεδο του προκατόχου τους.
Πρόκειται για να αποτέλεσμα που έπεται μιας σειράς διαδικασιών και δεδομένων, αρχής γενομένης από την κλάση του Μιχάλη Κασάπη, που ήταν κάτι περισσότερο από ένας απλός αριστερός οπισθοφύλακας. Η ποδοσφαιρική του ευφυΐα, η ικανότητά του στις σέντρες, το αμυντικό του πνεύμα και οι ηγετικές του δεξιότητες τον κατέστησαν σημείο αναφοράς, σε άμυνα και επίθεση. Μετά την αποχώρησή του το 2004, η ΑΕΚ βρέθηκε μπροστά σε μια δυσκολία: να βρει κάποιον που να πλησιάζει έστω το επίπεδό του. Έχοντας θέσει τον πήχη σε ανυπέρβλητα επίπεδα και παρά τις προσπάθειες, η ομάδα δεν μπόρεσε να καλύψει επαρκώς τη θέση, αφήνοντας την αριστερή πλευρά διαχρονικά… κενή!
Στην λίστα καταγράφονται δεκάδες ονόματα, τα οποία για διαφορετικούς λόγους, δεν κατάφεραν να γεμίσουν τα παπούτσια, του ποδοσφαιριστή που είχε προσκληθεί ακόμα και στην μικτή κόσμου από τον Γιόχαν Κρόιφ.
Αναλυτικά, κατά μείζονα αριθμό συμμετοχών, σε πρωτάθλημα (Α’ & Β’ εθνική), ευρωπαϊκές διοργανώσεις και κύπελλο:
2017-2022: Λόπες (110)
2021-2025: Χαντζισαφί (110)
2009-12: Καράμπελας (91)
2015-2017: Βιλά (73)
2017-2020: Χουλτ (67)
2021-2024: Μοχαμαντί (56)
2004-07: Τζιωρτζιόπουλος (51)
2014-2016: Σοϊλέδης (41)
2008-10: Χουανφράν (38)
2004-06: Μαλμπάσα (38)
2023-2025: Πήλιος (27)
2007-08: Αρουαμπαρένα (25)
2014-15: Πεταυράκης (21)
2020-2021: Ινσούα (19)
2020-2022: Μιτάι (16)
2012-2013: Τσουμάγκας (13)
2016-2018: Βινίσιους (13)
2010-11: Ντάντομο (9)
2012-13: Παπαδημητρίου (7)
2012-13: Κουρέλας (5)
2006-07: Ουντέζε (5)
2016-2017: Ντίαζ (4)
2011-2012: Εγγλέζου (4)
Μετά τον Κασάπη η ΑΕΚ στράφηκε σε λύσεις όπως ο Αρουαμπαρένα και ο Χουανφράν, παίκτες με διεθνή εμπειρία, χωρίς ωστόσο να καταφέρουν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις. Στη συνέχεια, δοκιμάστηκαν επιλογές από την Ακαδημία, όπως ο Εγγλέζου, που δεν κατάφερε να εδραιωθεί.
Στα χρόνια της Γ’ Εθνικής και της επιστροφής της ομάδας στις επαγγελματικές κατηγορίες, ο Τσουμάγκας και ο Πεταυράκης ανέλαβαν τη θέση του αριστερού μπακ. Ο πρώτος, αν και έδειχνε υποσχόμενος, είδε την καριέρα του να διακόπτεται πρόωρα λόγω τραυματισμών, ενώ ο Πεταυράκης προερχόταν από μικρότερες κατηγορίες και δεν κατάφερε να προσαρμοστεί πλήρως στις απαιτήσεις. Ο Άρης Σοϊλέδης, ωστόσο, προσέφερε κάποιες σταθερές εμφανίσεις στη Β’ Εθνική, βοηθώντας την ομάδα να ανέβει κατηγορία.
Με την επιστροφή της ΑΕΚ στη Super League, ο Ισπανός, Ντίντακ Βιλά έφερε έναν… αέρα εμπειρίας. Παρά τους τραυματισμούς που είχε στο παρελθόν, κατάφερε να αγωνιστεί σταθερά για δύο χρόνια. Προερχόμενος από ομάδες όπως η Εσπανιόλ, η Μίλαν και η Μπέτις, αποτέλεσε μια αξιόπιστη επιλογή, αν και δεν έφερε την απόλυτη ποιότητα που αναζητούσε η ΑΕΚ.
Στο ενδιάμεσο, η ομάδα δοκίμασε παίκτες όπως ο Χουάν Ντίας, ο οποίος είχε κατακτήσει το Copa Libertadores, αλλά αγωνίστηκε ελάχιστα πριν αποσυρθεί και ο Βραζιλιάνος, Βινίσιους, ένας «γυρολόγος» που δεν μπόρεσε να στεριώσει. Αυτές οι επιλογές αποδείχθηκαν βραχύβιες και ανέδειξαν το πρόβλημα στη συγκεκριμένη θέση.
Η πιο σταθερή επιλογή της μετά-Κασάπη εποχής ήταν ο Πορτογάλος, Έλντερ Λόπες. Με τέσσερα γεμάτα χρόνια στην ομάδα, ο Λόπες ήταν μέλος της ομάδας που κατέκτησε το πρωτάθλημα του 2018. Η παρουσία του έδωσε στην ΑΕΚ την απαραίτητη ηρεμία σε μια θέση που για χρόνια αποτελούσε πηγή προβλημάτων. Ωστόσο, αποχώρησε μετά τον αποκλεισμό από τη Βελέζ, πληρώνοντας το τίμημα μιας αποτυχημένης ευρωπαϊκής πορείας.
Ο Μάριο Μιτάι, ένας νεαρός αμυντικός από την Ακαδημία της ΑΕΚ, έδειξε πως θα μπορούσε να είναι η λύση που αναζητούσε η ομάδα. Παρά τις δυνατότητές του, δεν αξιοποιήθηκε όσο έπρεπε από τους προπονητές της πρώτης ομάδας. Το ταλέντο του εκτιμήθηκε περισσότερο στο εξωτερικό, με τη Λοκομοτίβ Μόσχας να τον αποκτά έναντι 3 εκατομμυρίων ευρώ.
Τα τελευταία χρόνια, η ΑΕΚ στράφηκε σε Ιρανούς ποδοσφαιριστές για τη θέση του αριστερού μπακ. Ο Εχσάν Χατζισαφί, παρά την εμπειρία του, έδειξε πως τα χρόνια βάραιναν στις εμφανίσεις του, ενώ ο Μοχαμάντι προσέφερε κάποια καλά παιχνίδια, αλλά δεν κατάφερε να φέρει τη σταθερότητα που απαιτεί η θέση.
Η αδυναμία εύρεσης ενός αριστερού μπακ υψηλών προδιαγραφών δεν είναι αποκλειστικό πρόβλημα της ΑΕΚ. Η θέση του αριστερού μπακ, γενικότερα, θεωρείται δύσκολη, καθώς απαιτεί ποδοσφαιριστές με συνδυασμό αμυντικών και επιθετικών ικανοτήτων. Ωστόσο, στην περίπτωση της «Ένωσης», το κενό που άφησε ο Μιχάλης Κασάπης ήταν πολύ μεγάλο για να καλυφθεί εύκολα.
Η διοίκηση της ομάδας, με το πέρασμα των ετών, προσπάθησε να βρει λύσεις μέσα από ακαδημίες, μεταγραφές και δανεισμούς, χωρίς ωστόσο μακροχρόνια αποτελέσματα. Ίσως η λύση βρίσκεται στην επένδυση σε νεαρούς ποδοσφαιριστές που μπορούν να εξελιχθούν σε ηγέτες ή στη στόχευση σε έμπειρους παίκτες που μπορούν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις του ελληνικού πρωταθλήματος.
Το χρονικό της θέσης του αριστερού μπακ στην ΑΕΚ αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα των δυσκολιών που αντιμετωπίζει μια ομάδα όταν χάνει έναν παίκτη-θρύλο. Ο Μιχάλης Κασάπης έθεσε τον πήχη πολύ ψηλά, και η διαρκής αναζήτηση για τον επόμενο «Κασάπη» συνεχίζεται. Μένει να δούμε αν η ΑΕΚ θα μπορέσει να βρει, επιτέλους, την πολυπόθητη λύση που θα φέρει ισορροπία και σταθερότητα στην αριστερή πτέρυγα της άμυνας της.
