Μακριά από την τοξικότητα, υπάρχει το παράδειγμα που δείχνει τον δρόμο για τον ελληνικό αθλητισμό. Ο… υπερήρωας Μίλτος Τεντόγλου σαρώνει τα πάντα, με έναν ξεχωριστό χαρακτήρα!
Θα μπορούσε να είναι χαρακτήρας από anime; Δίχως αμφιβολία. Άλλωστε, τα λατρεύει και φροντίζει να το κάνει γνωστό σε αρκετές δημόσιες τοποθετήσεις/εμφανίσεις του.
Ο Μίλτος Τεντόγλου μοιάζει να είναι βγαλμένος από κάπου αλλού. Μακριά από ό,τι έχουμε συνηθίσει. Και φυσικά, δεν αναφερόμαστε αποκλειστικά, στα αγωνιστικά του κατορθώματα. Εκεί, «έλκει» τα βλέμματα ολόκληρου του πλανήτη.
Στον διάβα του «σαρώνει» τα πάντα. Το απέδειξε και στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ανοιχτού στίβου της Ρώμης, το βράδυ του Σαββάτου (08/06). Η πρώτη θέση «κλείδωσε» ουσιαστικά από το πρώτο άλμα (8.42μ.). Αλλά ο στόχος του Μίλτου, δεν ήταν μόνο το χρυσό. Θέλει να ξεπερνάει τον εαυτό του. Αυτό έκανε και στην ιταλική πρωτεύουσα.
Προτελευταίο άλμα και… ρεκόρ για τον Έλληνα πρωταθλητή. Έκανε… σμπαράλια την καλύτερη ατομική του επίδοση έως εκείνη την στιγμή, έφτασε μέχρι τα 8,65 και λίγο έλειψε, να ξεπεράσει και το πανελλήνιο ρεκόρ!
Αυτό το κατέχει ο Λούης Τσάτουμας, που είχε φτάσει ως τα 8,66, πίσω στο 2007. Ο Τεντόγλου είχε άλλη μία ευκαιρία με το τελευταίο του άλμα, αλλά στάθηκε… άτυχος! Γιατί; Διότι πήγε για δεύτερη συνεχόμενη φορά ακριβώς ως τα 8,65!
Άτυχος φυσικά τρόπος του λέγειν. Καθώς τα κατορθώματα του Μίλτου είναι πραγματικά ασύλληπτα. Ο ίδιος όμως, θέτει τον πήχη πολύ ψηλά. Χωρίς να «χάνει» τον… τρελό και πέρα για πέρα αληθινό εαυτό του! Γι’ αυτό και έχει φτάσει σε σημείο να έχει… βαρεθεί τα χρυσά μετάλλια.
Κάνει «πλάκα», το χαίρεται και έχει κερδίσει τον θαυμασμό όλων των συναθλητών του. Η εικόνα κατά τη διάρκεια της αναμονής στο τελευταίο του άλμα, όπου όλοι περίμεναν να δουν εάν έσπασε το ρεκόρ, αποπνέει υγεία.
Ο αθλητισμός δεν έχει να κάνει μόνο με τον ανταγωνισμό. Όπου περιορίζεται αποκλειστικά σε αυτό το πλαίσιο, η τοξικότητα παραμονεύει στη γωνία. Ναι, φυσικά θα υπάρξει ανταγωνισμός, δεν γίνεται αλλιώς, αλλά θα πρέπει να είναι υγιής. Όπως συνέβη στην Ρώμη.
Και δεν ήταν μόνο από την πλευρά των συναθλητών του. Αμέσως μετά τη νίκη του, ο Τεντόγλου έσπευσε να τονίσει πως «Έκανα καλό αγώνα σίγουρα, και οι αντίπαλοί μου επίσης. Και ο Ιταλός ο Φουρλάνι ήταν τρομερός. Για πλάκα είναι ο καλύτερος τελικός που έχει γίνει. Το είχα πει από τα ημιτελικά ότι όλοι είμαστε "κτήνη" εδώ στον τελικό. Και ο Τσέχος που έκανε 8 μέτρα και ο Πορτογάλος είναι καλός. Ήταν φανταστική η 12άδα, μπράβο». Υπόκλιση στους αντιπάλους του. Όχι γιατί έτσι «πρέπει», αλλά επειδή αυτό αισθάνεται και ακριβώς μοιράζεται!
Ίσως λοιπόν, οφείλουμε να αναρωτηθούμε το εξής: Μήπως το συγκεκριμένο παράδειγμα, δείχνει τον δρόμο για τον ελληνικό αθλητισμό; Μάλλον δεν θα δυσκολευτούμε να βρούμε την απάντηση…
Τάσος Φαραός
www.bnsports.gr
