Σχετικά Άρθρα
EURO 2004: H πρωταθλήτρια Ευρώπης που δεν... χρειαζόταν την μπάλα στα πόδια της! (video)
Ο Γιάννης Τοπαλίδης στο BN Sports για τα γενέθλια του Ότο Ρεχάγκελ: «Ο φίλος μου, ο Ότο!»
Ήταν μία μέρα σαν και σήμερα, στις 9 Αυγούστου του 1938, όταν στην πόλη του Έσσεν στη Γερμανία, έρχεται στη ζωή ο άνθρωπος που θα άλλαζε για πάντα την ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο Ότο Ρεχάγκελ παρέδωσε πολλά στο γερμανικό ποδόσφαιρο, όμως λατρεύτηκε σαν… θεός στην Ελλάδα και όχι άδικα.
Το BN Sports σας κάνει μία μικρή αναδρομή στην πλούσια προπονητική καριέρα που άφησε εποχή στην ιστορία του αθλήματος.
12 χρόνια καριέρας δίχως το κάτι… παραπάνω!
Το 1960 ο Ότο Ρεχάγκελ φόρεσε για πρώτη φορά τα ποδοσφαιρικά του ώστε να αγωνιστεί σε επαγγελματικό επίπεδο, φορώντας τη φανέλα της Έσσεν. Έμεινε εκεί για τρία χρόνια πριν τον ξεχωρίσει η Χέρτα και του δώσει την ευκαιρία για το επόμενο βήμα στην καριέρα του, χωρίς ο ίδιος όμως να το εκμεταλλευτεί στο έπακρο. Μόλις τρεις σεζόν κράτησε η παρουσία του εκεί, με κάποιους τραυματισμούς αλλά και δυσκολία στην προσαρμογή.
Τελικά, το 1966 φοράει τα χρώματα της Καϊζερσλάουτερν, στην οποία και κλείνει την καριέρα του το 1972 σε ηλικία 34 ετών. Συνολικά έπαιξε σε 201 παιχνίδια Bundesliga, κατακτώντας ένα κύπελλο Βερολίνου με τη Χέρτα το 1965 αλλά χωρίς να αφήσει το σημάδι στην γερμανική ποδοσφαιρική ιστορία. Όμως, η προπονητική τον κέρδισε αμέσως.
Τα σκαμπανεβάσματα μέχρι την «χρυσή» εποχή της Βέρντερ Βρέμης…
Δεν έχασε καθόλου χρόνο αφότου «κρέμασε» τα παπούτσια του. Ο Ότο Ρεχάγκελ έπιασε αμέσως δουλειά ως προπονητής, ξεκινώντας από τη Ζααρμπρύκεν πριν πάρει θέση βοηθού δίπλα στον Λοράντ στην Όφενμπαχ. Εκεί έκανε και τα πρώτα του ουσιαστικά βήματα ως πρώτος προπονητής στη συνέχεια, προκαλώντας το ενδιαφέρον της Βέρντερ Βρέμης. Βέβαια, η πρώτη του θητεία στη Βρέμη δεν πήγε και τόσο καλά.
Μόλις σε 13 ματς πρόλαβε να έχει τον πρώτο λόγο στην ομάδα, ωστόσο η πορεία τον έφερε στην έξοδο και συγκεκριμένα, στη Ντόρτμουντ. Από εκεί και πέρα, πήγε στην Αρμίνια Μπίλεφελντ και στην Φορτούνα Ντίσελντορφ δίχως να κάνει κάτι το αξιόλογο. Για την ακρίβεια, μέχρι το 1980, όταν έφτασε την ομάδα του Ντίσελντορφ στην κατάκτηση του κυπέλλου Γερμανίας.
Έτσι, πήρε μία δεύτερη ευκαιρία στη Βέρντερ Βρέμης και ουδείς το μετάνιωσε. Δημιούργησε μία πραγματική δύναμη στη χώρα του, σαρώνοντας τα πάντα μέσα σε 14 χρόνια (!). Δύο πρωταθλήματα, ισάριθμα κύπελλα και ένα Κύπελλο Κυπελλούχων το 1992. Όλα αυτά ήταν αρκετά για να πάρει τη μεγάλη απόφαση να κάτσει στον πάγκο της Μπάγερν Μονάχου. Και όμως, η υπομονή των ανθρώπων της κράτησε μόλις μία σεζόν, με τον ίδιο να απολύεται λίγες εβδομάδες πριν η Μπάγερν Μονάχου παίξει τον τελικό του UEFA Cup, τον οποίο και κατέκτησε με τον Μπεκενμπάουερ στον πάγκο της.
Το… ζέσταμα με την Καϊζερσλάουτερν
Δεν έμεινε για πολύ στην ανεργία, αφού η Καϊζερσλάουτερν έκανε τα πάντα και εν τέλει τα κατάφερε. Ο ίδιος, δεν θα περίμενε τον… μύθο που θα δημιουργούσε. Το 1997, ανεβάζει τον γερμανικό σύλλογο στα μεγάλα σαλόνια, παρόλο που δεν θεωρούταν το μεγάλο φαβορί για να τα καταφέρει. Άπαντες θεωρούν πως το έργο είχε σταματήσει και πλέον έπρεπε απλά να κερδίσει την παραμονή την επόμενη σεζόν. Και όμως, ο Ρεχάγκελ είχε άλλα σχέδια.
Τι και αν υπήρχε η Μπάγερν Μονάχου, τι και αν υπήρχαν και άλλα μεγαθήρια του γερμανικού ποδοσφαίρου. Η Καϊζερσλάουτερν του Μπάλακ κάνει το θαύμα της. Τερματίζει με δύο βαθμούς διαφορά από τη Μπάγερν Μονάχου και κατακτάει το πρωτάθλημα της Bundesliga μόλις ένα χρόνο μετά την άνοδό της. Ένα από τα θαύματα του ποδοσφαίρου της χώρας μόλις έχει συμβεί μπροστά στα μάτια όλων των οπαδών. Και σαν να μην έφτανε μόνο αυτό, ο Ρεχάγκελ την οδηγεί μέχρι τα προημιτελικά του Champions League την επόμενη σεζόν και στην 5η θέση του πρωταθλήματος για δύο σερί χρονιές.
Όταν η Ελλάδα απέκτησε τον δικό της ποδοσφαιρικό… Βασιλιά!
Ήταν Αύγουστος του 2001. Ένα χρόνο μετά την απομάκρυνσή του από την Καϊζερσλάουτερν. Ο Ότο Ρεχάγκελ αποδέχεται την πρόκληση να αναλάβει την Εθνική Ελλάδας παρότι μέχρι τότε είχε συλλόγους και είχε φτάσει και στην ηλικία των 63 ετών. Το βιογραφικό του ήταν αρκετά καλό και άπαντες είχαν επενδύσει στην φιλοσοφία του, χωρίς να περιμένουν αυτό που θα ακολουθήσει. Η απουσία από το Μουντιάλ του 2002, ήταν αυτό που χρειαζόταν για να δουλέψει η ομάδα την είσοδό της στο EURO 2004.
Μόλις μία παρουσία μετρούσαμε μέχρι τότε σε τελικά EURO, το 1980 και στα προκριματικά, τεθήκαμε αντιμέτωποι με την Ισπανία και την Ουκρανία μεταξύ άλλων. Η ομάδα του Ότο ήταν πλέον «μεγάλη» και όχι η Ελλαδίτσα που ήξεραν όλοι. Κατακτώντας την πρώτη θέση, παίρνει το εισιτήριο για τα γήπεδα της Πορτογαλίας, ωστόσο οι πιθανότητες στις στοιχηματικές ήταν 1 στις 100 να φτάσει μέχρι την κορυφή της Ευρώπης. Το απόλυτο αουτσάιντερ δηλαδή. Ε και; Ο Ρεχάγκελ ήξερε από… θαύματα.
Πρεμιέρα με… κλάματα για τους Πορτογάλους που βλέπουν την Ελλάδα να κερδίζει με 2-1. Ακολουθεί η ισοπαλία με την Ισπανία αλλά και το χρυσό γκολ του Βρύζα στην ήττα με τη Ρωσία. Η Ελλάδα είναι στα προημιτελικά του EURO και απέναντι της, στέκονται τα αστέρια της Γαλλίας με μπροστάρη τον Ζινεντίν Ζιντάν (που βρίσκεται και στα καλύτερά του). Η κεφαλιά του Χαριστέα φέρνει ντελίριο και ο Ρεχάγκελ κάνει την χαρακτηριστική κίνηση να μην πεταχτούν όλοι από τον πάγκο.
Το «κλειδί» για τα ημιτελικά. Η ψυχραιμία του ενθουσιασμού. Τσεχία ο επόμενος αντίπαλος. Ένα από τα μεγάλα φαβορί. Το ματς μένει στο 0-0 και πάει παράταση όπου υπάρχει το «ασημένιο» γκολ, το οποίο θα επιτευχθεί από το κεφάλι του Δέλλα και θα στείλει την Ελλάδα στο μεγάλο ραντεβού. Η Πορτογαλία ξανά στον δρόμο της Ελλάδας και ο Ρεχάγκελ ξέρει την συνταγή. Μπασινάς την σέντρα και ο Χαριστέας την κεφαλιά για το 1-0. Όλη η Πορτογαλία παγώνει και στο σφύριγμα της λήξης ο Ρεχάγκελ μετατρέπεται σε Βασιλιάς. Ο «Βασιλιάς Ότο» όπως όλοι τον αποκαλούν πλέον.
Ο άνθρωπος που έκανε την Ελλάδα να ονειρεύεται. Χρόνια πολλά Ότο Ρεχάγκελ.
Θυμηθείτε όσα είπε στο BN Sports, ο βοηθός του Ότο Ρεχάγκελ, Γιάννης Τοπαλίδης
