Ο Εργκίν Αταμάν επέλεξε τον Πολωνό «δεινόσαυρο», Όλεκ Μπαλτσερόφσκι για να συμπληρώσει το κενό στη frontline του Παναθηναϊκού και το BN Sports, ξετυλίγει το κουβάρι ενός αλλιώτικου who is who. Μία σκιαγράφηση που «περιστρέφεται» γύρω από το μαχητή πατέρα του που δεν επέτρεψε σε ένα τροχαίο δυστύχημα να του κόψει την αγάπη για το μπάσκετ.
Σχετικά Άρθρα
Παναθηναϊκός: Ντύνει στα «πράσινα» τον Μπαλτσερόφσκι!
Ο νέος Παναθηναϊκός της επιστροφής στην κανονικότητα – τουλάχιστον αυτό είναι το ζητούμενο – συνεχίζει να χτίζεται σταθερά. Τα πλακίδια του παζλ, ανεξαρτήτως ύψους και προέλευσης παίρνουν τη θέση τους στο όραμα του Εργκίν Αταμάν και του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, με το νέο «κομμάτι» αυτού του οικοδομήματος να είναι γεγονός. Αλεξάντερ, ή κοινώς στη χώρα του και τους γνωστούς του Όλεκ, Μπαλτσιρόφσκι το όνομα του εκλεκτού ώστε να ψηλώσει η «πράσινη» ρακέτα και σε δεύτερη ανάλυση να τα… βάλει με τους «δίδυμους πύργους» Φαλ και Μιλουτίνοφ του… άσπονδου εχθρού.
Εκεί που η περίπτωσή του φαινόταν πως εγκαταλειπόταν, παρότι έπαιζε για κάποιες μέρες στο ρεπορτάζ του Παναθηναϊκού, η… πλεύση του πλοίου άλλαξε άρδην και όλα δείχνουν πως μόνο τα τυπικά απομένουν για το «γάμο». Μία ελπιδοφόρα σύμπραξη με έναν αθλητή που ολοένα και φροντίζει τα τελευταία χρόνια οι κατάλληλοι άνθρωποι και στις δύο πλευρές του ωκεανού να σημειώσουν το όνομά του σε μπλοκάκι.
Το BN Sports λοιπόν κάνει μία εισαγωγή – ολίγον τι μη αναμενόμενη - στον θαυμαστό κόσμο του 23χρονου «γίγαντα» που βλέπει τον κόσμο από τα 2 μέτρα και τα 18 εκατοστά. Κι΄ αυτό διότι σημαντικότατο ρόλο έπαιξε το οικογενειακό backround και το… δράμα του πατέρα του, το οποίο ο ίδιος με τη βοήθεια της γυναίκας του Σίλβια (μητέρας του Όλεκ), μετέτρεψε σε πηγή δύναμης.
Πατέρας και γιος τιμούν το πολωνικό μπάσκετ από διαφορετικά πόστα, με την ιστορία να ξεκινά 25 χρόνια πίσω και ένα τροχαίο δυστύχημα κοντά στο Βρότσλαβ.
«Κύριε, δεν θα περπατήσετε ξανά»
Ήταν μία Κυριακή του Αυγούστου του 1998 όταν η εκδρομή τεσσάρων φίλων, έληξε τραγικά, άδοξα. Στη νοτιοδυτική Πολωνία και την περιοχή της Σιλεσίας, κάπου ανάμεσα στην Σφιντίτσα και το Βρότσλαβ, το αυτοκίνητο που επέβαιναν 4 νεανίες (τρία αγόρια και μία κοπέλα) ανατράπηκε, αναποδογύρισε και κατέληξε στο γκρεμό. Το χτύπημα ήταν σφοδρό και άφησε τα σημάδια του. Το κορίτσι που καθόταν πίσω, δεν επέζησε ενώ ο συνοδηγός του αυτοκινήτου έπαψε να νιώθει τα πόδια του. Μούδιασμα, παγωμάρα.
Η διάγνωση του γιατρού στο νοσοκομείο του Βρότσλαβ για τον Μπαλτσερόφσκι, πατέρα του Όλεκ, ήταν σαφής και σκληρή. Η σπονδυλική στήλη του 21χρονου τότε Μάρτσιν είχε γίνει… κομμάτια και ο νωτιαίος μυελός, το μυαλό της κίνησης και των εντολών, είχε κοπεί. Ο κόσμος του κατέρρευσε. Ποιος νεαρός θα άκουγε από στόμα ειδήμονα πως δεν θα μπορέσει ποτέ ξανά να σταθεί όρθιος στα δυο του πόδια και να περπατήσει, και δεν θα λύγιζε; Αυτό δεν ίσχυσε όμως για τον επίμονο αθλητή της «σπυριάρας» που έπαιζε στη δεύτερη κατηγορία του πολωνικού πρωταθλήματος και είχε βλέψεις. Τουλάχιστον όχι για πολύ και για το γεγονός αυτό οφείλει πολλά στη σύζυγό του Σίλβια, μητέρα του Όλεκ.
Παρότι γνωρίζονταν σκάρτα μισό χρόνο, η νεαρή τότε Σίλβια, μέλλουσα κυρία Μπλατσερόφκσι, στάθηκε σαν… βράχος δίπλα στον Μάρτσιν. Ήταν τα πόδια του, η επιθυμία του, η… φλόγα του. Ήταν όλα. Τον υποστήριξε όταν κάποιους μήνες μετά το δυστύχημα αποφάσισε να ξεκινήσει προπονήσεις στην ομάδα μπάσκετ με αναπηρικό αμαξίδιο στο Βρότσλαβ. Λίγο αργότερα, το Νοέμβριο του 2000 ήρθε στον κόσμο και ο… καρπός της αγάπης τους, ο Όλεκ Μπαλτσερόφσκι.
Ο κολυμβητής που ανδρώθηκε στην Ισπανία και φέρει το… χρίσμα
Ο μπασκετικός, επαγγελματικός βίος του Μάρτσιν τον έκανε λίαν συντόμως μετανάστη. Στον τόπο του μπορούσε να παίξει μονάχα ερασιτεχνικά όμως αυτό δεν του αρκούσε. Ιταλία, Γερμανία, Ισπανία αποτέλεσαν τα… καταφύγια της πρότερης νιότης του, πανηγυρίζοντας τίτλους και διακρίσεις. Την ίδια στιγμή, το «μικρόβιο» του αθλήματος είχε περάσει και στον υψηλόσωμο Όλεκ, ο οποίος εγκατέλειψε μετά από 5 χρόνια τις πισίνες και την κολύμβηση ώστε να ασχοληθεί μονάχα με την «πορτοκαλί θεά». Αυτή τον κέρδισε, όπως είχε συμβεί και με τον… ήρωά του, τον πατέρα του, για χάρη του οποίου ταξίδευε συχνά.
Το μπόι του και τα άγουρα χαρακτηριστικά του έκαναν τις Ρεάλ, Μπέτις και Γκραν Κανάρια να του στείλουν πρόσκληση για δοκιμαστικά στην Ισπανία μόλις στα 13 του. Και κάπως έτσι, πριν καν νιώσει την εφηβεία στο… πετσί του, πήρε και εκείνος το δρόμο της ξενιτιάς.
Κάθε αρχή και δύσκολη φυσικά, με τον Όλεκ Μπαλτσερόφσκι να απομονώνεται στον εαυτό του. Οι αμφιβολίες στριφογυρνούσαν στο κεφάλι του και τα άγνωστα ισπανικά, του έκαναν τη ζωή δύσκολη. Προπόνηση, σχολείο με… ακαταλαβίστικη γλώσσα, ξανά προπόνηση, φαγητό και σπίτι, δωμάτιο (ξενώνας φιλοξενίας). Αυτή ήταν η ζωή του για κάποιους μήνες. «Ο επιμένων νικά» όμως και αυτό μπορούν να το υποστηρίξουν κάλλιστα και οι δύο πλευρές για την περίπτωσή του.
Ο Μπαλτσερόφσκι junior δούλευε σκληρά, μοχθούσε. Έγινε ο νεαρότερος που ντεμπουτάρει με τη Γκραν Κανάρια ενώ η συμμετοχή αυτής στην Ευρωλίγκα της περιόδου 2018-19, του έδωσε τη δυνατότητα να κάνει… σεφτέ και στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της «γηραιάς ηπείρου» (πάτησε το παρκέ σε έξι αγώνες).
Το πολωνικό prospect μεγάλωνε και άνθιζε στα Κανάρια Νησιά, με τις διακρίσεις συνεχώς να πληθαίνουν. Τη σεζόν 2020-21 ήρθε η πρώτη… έκρηξη, κερδίζοντας μεταξύ άλλων το βραβείο του rising star στο EuroCup (6.5 πόντους και 3.7 ριμπάουντ σε 15 παιχνίδια) και ένα καλοκαίρι αργότερα (2022) δήλωσε συμμετοχή στο Draft του NBA. Το όνομά του δεν συμπεριλήφθηκε ανάμεσα στους εκλεκτούς και τη χρονιά που μας πέρασε έκανε ακόμα πιο αισθητή την παρουσία του, ανεβαίνοντας στους 8.9 πόντους κατά μέσο όρο, σουτάροντας μεταξύ άλλων με ποσοστό με κοντά στο 37% πίσω από τη γραμμή των 6.75 στο EuroCup, το οποίο και κατέκτησε.
Το όνειρο του NBA, υπό τις ευλογίες του «θρύλου» του πολωνικού μπάσκετ Μάρτσιν Γκορτάτ, δεν είχε… σβήσει για εκείνον και κάπως έτσι κυνήγησε την τύχη του ώστε να βρει two-way συμβόλαιο στην άλλη μεριά του Ατλαντικού μέσω των Σέλτικς και του Summer League πριν από λίγο καιρό. Ο πάλαι ποτέ άσος των Μάτζικ και των Ουίζαρντς τον έχει υποδείξει ως τον επόμενο Πολωνό που θα κάνει το υπερατλαντικό ταξίδι, παρότι δεν έχει έρθει ακόμα η ώρα του.
Στα ανδραγαθήματά του αυτά ποντάρει ο Παναθηναϊκός για να ορθοποδήσει ξανά και βρίσκοντας το κενό αλλά και βγάζοντας περί τις 450 χιλιάδες από την… τσέπη για την Γκραν Κανάρια που τον μεγάλωσε, τον «ντύνει» στα πράσινα.
Όλεκ και Μάρτσιν Μπαλτσερόφσκι από τις μεγαλύτερες ελπίδες του πολωνικού μπάσκετ!
Τα χρόνια περνούν και το πιτσιρίκι από τη Γκραν Κανάρια που πήρε το… βάπτισμα του πυρός με το εθνόσημο στις μεγάλες διοργανώσεις στο Παγκόσμιο της Κίνας (2019), έγινε άντρας. Ο νεαρότερος παίκτης του Πολωνικού ρόστερ και νέο μεταγραφικό απόκτημα του «τριφυλλιού», υπήρξε μαζί με τους Σλότερ, Πονίτκα και Σοκολόφσκι από τους κομβικότερους αθλητές του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος στο περσινό EuroBasket, μέχρι την ξέφρενη πορεία της 4αδας.
Δεν τιμά όμως μονάχα εκείνος από την οικογένεια το εθνόσημο. Ο πατέρας του Μάρτσιν, αποτέλεσε τα τελευταία χρόνια μία από τις κύριες αιτίες των υψηλών πτήσεων της εθνικής ομάδας της Πολωνίας με αμαξίδιο, έχοντας πλέον αναλάβει το ρόλο του… τιμονιέρη. Ο Μπαλτσερόφσκι senior έχει αναλάβει την τελευταία διετία τα ηνία της ομάδας.
Μία αμιγώς αθλητική οικογένεια, από των οποίων την τεχνογνωσία και το ταλέντο περνάει το… αύριο του πολωνικού μπάσκετ, σε οποιαδήποτε μορφή.
Μάνος Φυρογένης
