Πάλεψε με πάθος, τόλμη και αξιοπρέπεια. Δεν τρόμαξε στη «μάχη» που έδινε και εν τέλει κίνησε για άλλες γειτονιές. Ο σπουδαιότερος άνθρωπος που ανέλαβε ποτέ τα διοικητικά ηνία του ΠΑΣ Γιάννινα, ο Γιώργος Χριστοβασίλης άφησε τα εγκόσμια και το BN Sports επιχειρεί να αναδείξει τα έργα και τις ημέρες του ανθρώπου που «γιγάντωσε» τον ΠΑΣ Γιάννινα.
Υπάρχουν άνθρωποι που αφήνουν το στίγμα τους και άλλοι που περνούν περαστικοί. Άλλοι που βάζουν το λιθαράκι τους και άλλοι που παίρνουν θέση στο… εξώφυλλο και το όνομα των οποίων γράφεται μόνο με «χρυσά γράμματα». Αν έπρεπε λοιπόν να τους χωρίσουμε σε κατηγορίες, τότε ο Γιώργος Χριστοβασίλης ανήκει σίγουρα στην τελευταία για τον ΠΑΣ Γιάννινα. Και τα πεπραγμένα του «Αίαντα» επί ημερών του, μιλούν από μόνα τους.
Από τα ξημερώματα της 14ης του Μάϊου λοιπόν, η πόλη των Ιωαννίνων πενθεί, το ελληνικό ποδόσφαιρο πενθεί. Ο ισχυρός άνδρας του ΠΑΣ, ο οραματιστής ενός οργανισμού-συμβόλου για την Ήπειρο, άφησε την τελευταία του πνοή. Κοίταξε τον άνισο εχθρό του κατάματα, δεν φοβήθηκε και μέχρις εσχάτων πάλεψε, δεν παραιτήθηκε. Δεν είχε μάθει να το κάνει άλλωστε.
Το πολύπαθο αυτό σπορ στη χώρα μας έχασε έναν από τους ανθρώπους τους, μια σταθερά, ένα βαρίδι. Το έργο του όμως στην κοινωνία των Ιωαννίνων και της περιφέρειας γενικότερα θα συνεχίσει να ζει εσαεί. Τόσο ισχυρές είναι οι βάσεις που μπήκαν και τόσο αναθεωρητικός – σε σύγκριση με τις ανάλογες περιφερειακές δυνάμεις και το παρελθόν – ο τρόπος που αντιμετώπιζε το… μετερίζι του. Διότι αυτό ήταν για εκείνον ο ΠΑΣ Γιάννινα και μέσα από την κατεύθυνση που έχει δώσει στην ομάδα θα ζει για πάντα. Έργα και ημέρες Γιώργου Χριστοβασίλη από το BN Sports.
Ο Γιώργος Χριστοβασίλης πριν τον ΠΑΣ
Βέρος Ηπειρώτης, όχι όμως και Γιαννιώτης. Ο Γιώργος Χριστοβασίλης είδε το πρώτο φως της μέρας το 1955 στα Άγναντα του νομού Άρτας και η δεκαετία του 80’ τον βρήκε στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού. Σπούδασε στο Πολυτεχνικό Ινστιτούτο της Νέας Υόρκης, αποκτώντας μάλιστα και πτυχίο Master. Την κυνήγησε την τύχη του και από μικρή ηλικία εργάστηκε στην καίρια θέση του πολιτικού μηχανικού σχολικών κτηρίων ως υπεύθυνος. Στα 31 του χρόνια μάλιστα, έφτιαξε τη δική του επιχείρηση, αρχίζοντας σιγά σιγά να πατά στα δικά του, πόδια.
Η ξενιτιά όμως πονά και έχοντας αποκτήσει το know how, γύρισε στη μητέρα-πατρίδα το 1993 για να ασχοληθεί με τον κατασκευαστικό κλάδο, εστιάζοντας στην παραγωγή και διανομή οικοδομικών χρωμάτων. Και κάπου εκεί στις απαρχές της νέας χιλιετίας, του μπήκε η ιδέα της ενασχόλησης με το ποδόσφαιρο. Πρώτη του απόπειρα ο Ηλυσιακός το 2000 ενώ δεν ξέχασε και την ομάδα του τόπου του, Αναγέννηση Άρτας, της οποίας υπήρξε συχνά-πυκνά αρωγός. Ο ΠΑΣ Γιάννινα προέκυψε το 2008, όταν και οι μετοχές του Αλέξη Κούγια μεταβιβάστηκαν στον νέο ισχυρό άνδρα του συλλόγου, παίρνοντας την ομάδα από τη Β’ Εθνική.
Οι ιδέες του και η… προειδοποίηση
Κύριο μέλημα του Γιώργου Χριστοβασίλη ήταν η διασφάλιση μιας κατάστασης που θα έχει μέλλον. Και για να συμβεί αυτό, ένα βασικό πράγμα έπρεπε να συμβεί. Διαχείριση των χρεών και βιώσιμες λύσεις, στήριξη γηγενών παικτών και σταδιακή καθιέρωση νεαρών ποδοσφαιριστών. Το τρίπτυχο της επιτυχίας τηρήθηκε «κατά γράμμα» και η… γιγάντωση του ΠΑΣ Γιάννινα αποτελούσε την καλύτερη επιβεβαίωση.
Με την «Ανατολή» της δικής του εποχής, ο «Άγιαξ της Ηπείρου» εξασφάλισε κατευθείαν την άνοδο του στη μεγάλη κατηγορία μετά από οκτώ χρόνια, ως δεύτερος πίσω από τον Ατρόμητο αλλά έχοντας την καλύτερη επίθεση της Β’ Εθνικής. Και παρότι η άνοδος αποδείχθηκε σύντομη (άμεσος υποβιβασμός) οι Ηπειρώτες έφτασαν μέχρι τα ημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδας, συντρίβοντας μάλιστα σε μονό παιχνίδι στους «Ζωσιμάδες» τον ΠΑΟΚ με 4-0. Ασχέτως αν στην 4αδα αποκλείστηκαν από τον μετέπειτα νταμπλούχο Παναθηναϊκό με συνολικό σκορ 3-1, η πορεία εκείνη αποτέλεσε την πρώτη προειδοποιητική βολή για αυτό που θα ακολουθούσε.
Ο… ανήφορος για τα «σαλόνια» μπορεί να ήταν ζόρικος ελέω και των σπουδαίων μαχών με τον Παναιτωλικό και τον ΌΦΗ, κράτησε ωστόσο λίγο, μιας και ο ΠΑΣ επέστρεψε την αμέσως επόμενη χρονιά στη μεγάλη κατηγορία (2011-12). Και εκεί καθιερώθηκε, έριξε.. άγκυρα.
Χτίζοντας το «κάστρο»
Ο Γιώργος Χριστοβασίλης αρχίζοντας σιγά σιγά να «καθαρίζει» το σύλλογο από τα χρέη του, υπήρξε πρόεδρος χαμηλών τόνων. Άνθρωπος του «διοικώ» όπως άλλωστε γνώριζε και έδειξε και η ιστορία, μετρημένος και συγκροτημένος. Απέφευγε τις δημόσιες εμφανίσεις και τις φαμφάρες. Σταδιακά άρχισε να επενδύει στις ακαδημίες, το scouting και τα «δικά του παιδιά», με τα αποτελέσματα να μην αργούν να φανούν στο χορτάρι.
Η σεζόν 2012-13 υπήρξε η χρονιά ορόσημο των προσπαθειών του και των θετικών δειγμάτων στα Ιωάννινα. Εκείνος ο ΠΑΣ του Κολοβέτσιου, του Μιχαήλ, του Τσουκαλά, του Λίλα, του Ντε Βινσέντι, του Ίλιτς, του Κοροβέση και των άλλων παιδιών πραγματοποίησε μία εξαιρετική πορεία και έχοντας ως «καπετάνιο» τον φιλόδοξο και φέρελπι Γιάννη Χριστόπουλο, τερμάτισε στην 5η θέση, εξασφαλίζοντας μία θέση στα playoffs. Ο ΠΑΣ αποτέλεσε το… καμάρι της περιφέρειας μαζί με τον Αστέρα Τρίπολης, μαζεύοντας περισσότερους βαθμούς τόσο από τον Παναθηναϊκό, όσο και από τις ΑΕΚ, Άρη που… βολόδερναν στα χαμηλά.
Ωστόσο η εντυπωσιακή σεζόν δεν κατέληξε και στην ευρωπαϊκή έξοδο – ακόμα – λόγω μη εξασφάλισης της αδειοδότησης, με την Ξάνθη να παίρνει τη θέση του. Παρόλα αυτά, το ποδόσφαιρο, όπως και η ζωή είναι… ρόδα που γυρίζει και την περίοδο 2015-16, ο Γιώργος Χριστοβασίλης και οι άνθρωποί του είδαν το νόμισμα να κάθεται από την «αστραφτερή» του πλευρά. Δίνοντας τα κλειδιά στο Γιάννη Πετράκη και συνεχίζοντας να απέχει από τις αποφάσεις του αγωνιστικού τμήματος και το τοξικό ενίοτε κλίμα των ελληνικών διοικήσεων, είδε το δημιούργημά του να σταθεροποιείται και να… ανθίζει.
Το όνειρο της Ευρώπης
Ήταν η φορά του Παναθηναϊκού να μην εξασφαλίσει αδειοδότηση και έτσι ο 6ος ΠΑΣ, πήρε εισιτήριο για την Ευρώπη της επόμενης σεζόν και πιο συγκεκριμένα για το Europa League, για πρώτη φορά στην ιστορία του (εξαιρώντας τη συμμετοχή του σε ένα Βαλκανικό Κύπελλο).
Στη Λίμνη ζούσαν το όνειρό τους και η πρόκριση επί της Οντ Γκρένλαντ, το έκανε ακόμα πιο… παραμυθένιο. Οι Ηπειρώτες μπροστά στο ενθουσιώδες κοινό τους νίκησαν με 3-0 τους Νορβηγούς στους «Ζωσιμάδες» και παρότι χρειάστηκαν την παράταση εκτός έδρας, έδωσαν συνέχεια στο ταξίδι τους. Το εμπόδιο της ΑΖ υπήρξε ανυπέρβλητο βέβαια, αν και ο ΠΑΣ αποχαιρέτησε την Ευρώπη με ψηλά το κεφάλι (1-0 εκτός και 1-2 εντός) ζώντας στιγμές που δεν θα ξεχάσει κανείς στην πόλη των Ιωαννίνων.
Σχολή πωλήσεων
Με το ίδιο σκεπτικό και δίνοντας ακόμα μεγαλύτερη βάση στις ακαδημίες και στην ανάδειξη ταλέντων, ο ΠΑΣ συνέχιζε και συνεχίζει να υπάρχει ακμαίος, ως μια σταθερή συνισταμένη, στη μεγάλη κατηγορία. Πέρα όμως από το «φυτώριό» του, πιο τρανό παράδειγμα του οποίου υπήρξε ο Ντίνος Μαυροπάνος και η πώληση σε κοτζάμ Άρσεναλ, ο «Άγιαξ» αποτέλεσε και τον τόπο… αναγέννησης/εξέλιξης πολλών ποδοσφαιριστών.
Εκεί βρήκαν τις κατάλληλες συνθήκες και ανέπτυξαν το ταλέντο τους κάνοντας τους «μεγάλους» του ελληνικού ποδοσφαίρου και όχι μόνο, να έχουν μόνιμα στραμμένο το βλέμμα τους στα Ιωάννινα, αρκετοί πρωταγωνιστές του σήμερα. Λεονάρντο Κούτρης, Μιχάλης Μανιάς, Μάριος Οικονόμου, Αλέξανδρος Πασχαλάκη, Μάρκος Βελλίδης, Χάρης Χαρίσης, Γιούρι Λοντίγκιν, Χοσέ Περέα, Δημήτρης Κολοβέτσιος, Μανώλης Σάλιακας έκαναν το.. ξεπέταγμά τους στην Ήπειρο, με τον ΠΑΣ να αποτελεί το ιδανικό σκαλοπάτι για εκείνους. Και κάπως έτσι το οικοδόμημα του Γιώργου Χριστοβασίλη άρχισε να επεκτείνεται όλο και περισσότερο στις πωλήσεις, βάζοντας ενίοτε τους δικούς του κανόνες.
Δεν ήταν όμως μόνο οι ποδοσφαιριστές. Τα Γιάννινα και η ομάδα αυτή, αποτέλεσαν και μία πρώτης τάξεως ευκαιρία σε προπονητές με όραμα να δείξουν τις ιδέες τους και έπειτα να χαράξουν το δικό τους δρόμο. Πρώτος στην κατηγορία αυτή με χρονολογική σειρά μπαίνει ο Γιάννης Χριστόπουλος, ενώ τον ακολούθησαν αργότερα και έπειτα από τα ασφαλή και έμπειρα χέρια του Γιάννη Πετράκη, οι Αργύρης Γιαννίκης και Ηρακλής Μεταξάς. Τεχνικοί με φιλοδοξίες που βρήκαν στα Ιωάννινα τις συνθήκες για να φτιάξουν το όνομά τους. Πέρα από σχολή ποδοσφαιριστών λοιπόν, ο ΠΑΣ εξελίχθηκε και εξελίσσεται σε σχολή προπονητών.
Πυλώνες επιτυχίας
Τίποτα από τα παραπάνω φυσικά δεν έγινε τυχαία. Και τις δύο φορές που ο «Αιάντας» υποβιβάστηκε στην δεύτερη τη τάξει εθνική κατηγορία, ουδέποτε τέθηκε θέμα βιωσιμότητας της ΠΑΕ. Και αυτό διότι είχαν μπει οι σωστές βάσεις, υπήρχε η σωστή νοοτροπία. Άλλωστε και τις δύο φορές σε αυτά τα 15 ολόκληρα χρόνια (αλήθεια πόσοι άνθρωποι που ασχολούνται με μια ομάδα της επαρχίας, παραμένουν στο θώκο της για μια δεκαπενταετία;), ο άνοδος ήταν άμεση.
Ο Γιώργος Χριστοβασίλης έβαζε τις σωστές προτεραιότητες στον ΠΑΣ Γιάννινα. Ήξερε να διοικεί όσο λίγοι στο χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου, κρατούσε πάντοτε χαμηλά τους τόνους. Ήταν πάντα «εκεί» στα δύσκολα και από πίσω, αφανής ήρωας στα όμορφα. Γιατί αυτό ήταν το σκεπτικό του και αυτό «γιγάντωσε» τον ΠΑΣ. Απέφευγε να «δυναμίτιζε» το κλίμα, δεν του άρεσαν οι αντιπαραθέσεις. Ήταν πρόεδρος άλλης κοπής, πετυχημένης. Σεμνός και ταπεινός. Μάλιστα και μέσω της, επί δεκαετιών, συντρόφου του στάθηκε και αρωγός σε διάφορες οργανώσεις, βοηθώντας άπορους και πρόσφυγες. Τρανό παράδειγμα η εξαιρετική πρωτοβουλία, σε συνεργασία με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, για τη φιλοξενία φιλικού φιλανθρωπικού χαρακτήρα των παλαίμαχων της ομάδας με τους αντίστοιχους της Μπαρτσελόνα για τη στήριξη των προσφύγουν που διέμεναν σε χώρους προσωρινής φιλοξενίας. Κινήσεις σαν αυτή ήταν που τον έκαναν τον ΠΑΣ Γιάννινα μέλος του κοινωφελούς οργανισμού «Football for the Goals», από τα Ηνωμένα Έθνη.
Αυτά και άλλα πολλά ήταν ο Γιώργος Χριστοβασίλης και θαυμαστά τα έργα του. Καλό κατευόδιο σπουδαιότερε πρόεδρε του ΠΑΣ, καλό ταξίδι να έχεις.
Μάνος Φυρογένης
