Πρόσωπα

Πελέ - Μαραντόνα: Καυγάδες, δηλώσεις και ένας αμοιβαίος σεβασμός, σε μία σχέση που τελείωσε με… κεφαλιές!

Μουντιαλ Παγκόσμιο Κύπελλο Αργεντινή Βραζιλία Πελέ Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα tags :
Πελέ - Μαραντόνα: Καυγάδες, δηλώσεις και ένας αμοιβαίος σεβασμός, σε μία σχέση που τελείωσε με… κεφαλιές!

Πελέ και Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Ή και το αντίστροφο. Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα και Πελέ. Οι δύο κορυφαίοι, κατά πολλούς, ποδοσφαιριστές του 20ου αιώνα, οι οποίοι διαφοροποίησαν εν πολλοίς το ποδόσφαιρο. Δύο έντονες προσωπικότητες, των οποίων η σχέση πέρασε από… 40 κύματα, αλλά πάντα κατέληγε να είναι φιλική. Πλέον, στον παράδεισο, θα μπορούν να συνεχίζουν να παίζουν «κεφαλιές»!

Η σχέση μεταξύ των δύο κορυφαίων παικτών του 20ου αιώνα, έμοιαζε πως είχε περάσει από κάθε στάδιο: Καυγάδες, έντονες κατηγορίες από τον έναν προς τον άλλον, αμφισβήτηση εκατέροθεν και ένας αμοιβαίος σεβασμός. Πολλά τους χώριζαν, κάτι τους ένωνε πάντα: η αγάπη για τη «στρογγυλή Θεά» και το γεγονός πως στο τέλος της ημέρας, αμφότεροι γνώριζαν πως ο ανταγωνισμός μεταξύ τους, τους ανέδειξε σε κορυφαίους.

Μία ιστορία με πολλές ανατροπές, η οποία θα μπορούσε να είχε μέχρι και… κινηματογραφικές προεκτάσεις.

Όλα ξεκίνησαν το 1977. Ο Πελέ, ο οποίος αποσύρθηκε, ήταν το είδωλο του Ντιέγκο, που έκανε το ντεμπούτο του το 1976. Αυτός, είχε το όνειρο να γνωρίσει τον παίκτη που θαύμαζε τόσο πολύ, τόσο λόγω των ποδοσφαιρικών του ικανοτήτων, που έβλεπε στην τηλεόραση, όσο και λόγω των όσων διάβαζε σε περιοδικά ή εφημερίδες. Και -όπως σχεδόν όλα στη ζωή του- τα κατάφερε: το 1979, σε ηλικία 18 ετών, ταξίδεψε στο Ρίο ντε Τζανέιρο για να περάσει λίγο χρόνο μαζί του.. «Είναι ο καλύτερος όλων των εποχών, τα πόδια μου έτρεμαν», είχε πει τότε ο Μαραντόνα.

Πώς γίνεται να φτάσαμε όμως στο άλλο άκρο; Το φιτίλι άναψε ο Βραζιλιάνος στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982 στην Ισπανία, στο οποίο ο Ντιέγκο δεν βρέθηκε στα καλύτερά του. Καλεσμένος ως σχολιαστής στη βραζιλιάνικη τηλεόραση, ο Πελέ κατέκρινε την απόδοση του Αργεντινού. «Μιλάει πολύ, θα έπρεπε να κρατήσει το στόμα του κλειστό. Ήταν το είδωλό μου ως ποδοσφαιριστής, αλλά ως σχολιαστής έχει πει πολλά», σχολίασε εν συνεχεία ο Μαραντόνα.

Τα πράγματα ηρέμησαν και πάλι μέχρι το… Μεξικό, όταν τους προηγούμενους μήνες ο Πελέ προσφέρθηκε να επιστρέψει για να παίξει στη βραζιλιάνικη ομάδα σε ηλικία 45 ετών (είχε αποσυρθεί πριν από εννέα χρόνια) και ο Ντιέγκο του συνέστησε να «λάμβανε ψυχιατρική βοήθεια», περισσότερο από για μια επιστροφή στο ποδόσφαιρο που δεν έγινε. «Νομίζω ότι ήταν κακόγουστο και ασεβές που δήλωσε ότι χρειάζομαι ψυχιατρική βοήθεια. Αποφάσισα να μην του απαντήσω, γιατί αυτό που εξέφρασε είναι παιδικό και αυτό δεν είναι Παγκόσμιο Κύπελλο Νέων», απάντησε ο Πελέ.

Το τουρνουά έλαβε χώρα και ο Μαραντόνα «έγραψε» την δική του ιστορία. Τη μία σκόραρε με το… χέρι του Θεού, την άλλη σημείωνε το καλύτερο γκολ στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων, αλλά η κόντρα του με τον Πελέ καλά κρατούσε. Μετατέθηκε μάλιστα και εκτός αγωνιστικών χώρων.

«Ο Πελέ είναι ομοφυλόφιλος», είπε ο Ντιέγκο, εκτός από το ότι τον χαρακτήρισε λίγα χρόνια αργότερα ως «μαριονέτα» της FIFA και ως «αγοροκόριτσο». Σφοδροί χαρακτηρισμοί, που δεν έλαβαν απάντηση από την άλλη πλευρά.

Αλλά, όσο οξύμωρο και αν ακούγεται, μετά από όλα αυτά, οι δύο «τεράστιοι» αυτοί παίκτες, τα βρήκαν και πάλι. Γυρνάμε τον χρόνο στο 1995, όταν ο Ντιέγκο που είχε τιμωρηθεί για ντόπινγκ στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994, έλαβε την πρόσκληση του Βραζιλιάνου να παίξει στη Σάντος. «Μου φέρθηκε υπέροχα», παραδέχτηκε ο Μαραντόνα, ο οποίος αργότερα τον πρότεινε για πρόεδρο της FIFA, τονίζοντας ότι ήταν ένας άνθρωπος που «αναπνέει και ζει για το ποδόσφαιρο». Όλα είναι καλά πλέον μεταξύ τους….

Πόσες πιθανότητες υπήρχαν αυτή η σχέση να τελειώσει καλά; Λίγες, αλλά ουδείς θα μπορούσε να είναι ποτέ σίγουρος με τον Πελέ και τον Μαραντόνα. Και η ειρήνη μεταξύ τους, ήρθε εν τέλει για να μείνει μέχρι και το τέλος, το 2005, όταν ο Ντιέγκο τον κάλεσε στο πρόγραμμά του «La noche del 10», που ήταν στο El Trece. Αν και δίστασε στην αρχή, ο Πελέ αποδέχθηκε την πρόσκληση και κουβέντιασαν για αρκετή ώρα.

Διότι μετά από αυτό, ακολούθησε μία μαγική στιγμή. Έπαιξαν… κεφαλιές. Η μπάλα δεν έπεσε κάτω ποτέ και η αίσθηση που προέκυπτε, είναι πως θα μπορούσαν να συνεχίσουν να το κάνουν αυτό για… πάντα. Και τώρα, έχουν πλέον την δυνατότητα να συνεχίσουν εκεί από όπου σταμάτησαν.

Ζούμε στην εποχή που αμφότεροι έφυγαν από την ζωή. Αλλά πρόλαβαν, πριν αυτό συμβεί να συμφιλιωθούν. Και πλέον, έχοντας βρεθεί και οι δύο στον παράδεισο, ας παίξουν λίγο ακόμη…

 

 

Δημήτρης Μανάκος

www.bnsports.gr

Ρoή Ειδήσεων

Δείτε επίσης



0