Ο Νόρντιν Άμπραμπατ όχι μόνο αποδέχθηκε πως θα «έρχεται» από τον πάγκο στη φετινή εκδοχή της ΑΕΚ, αλλά έχει υιοθετήσει και τον ρόλο του game changer!
Πολυτέλεια. Δεν υπάρχει καταλληλότερη λέξη. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς πως πέρυσι, τέτοια «εποχή», έμοιαζε αδιανόητο ο Άμραμπατ με τον Τσούμπερ -ή έστω ένας από τους δύο- να μην είναι στη βασική ενδεκάδα της ΑΕΚ.
Οι τελευταίες προσθήκες και η αλλαγή σχηματισμού από τον Ματίας Αλμέιδα, όμως, τους έφεραν στον πάγκο. Ως έξτρα λύσεις. Ως game-changers. Και ειδικά ο Μαροκινός, έχει υιοθετήσει τον συγκεκριμένο ρόλο, σε μεγάλο βαθμό!
Το μείζον θέμα δεν είναι το γκολ, αν και θέλει τεράστια ψυχικά αποθέματα, για να πάρεις την μπάλα και να εκτελέσεις πέναλτι σε εκείνο το χρονικό σημείο, σε ένα κατάμεστο γήπεδο. Ναι, σκόραρε από τα «έντεκα βήματα». Σημασία έχει ό,τι προηγήθηκε.
Πέρασε στον αγωνιστικό χώρο στο 63', έδειξε από την πρώτη στιγμή, διάθεση να δώσει μεγαλύτερη ένταση στο παιχνίδι, από τον Ελίασον, που όπως όλοι, έχει δικαίωμα στην κακή μέρα. Έδωσε τις κλασικές «μάχες» του, ήρθε περισσότερες φορές σε επαφή με την μπάλα (25), από κάθε άλλον παίκτη της ΑΕΚ που μπήκε αλλαγή και ήταν ο μόνος, που εκτέλεσε κόρνερ, το οποίο κατέληξε σε «καθαρή» ευκαιρία για την «Ένωση». Το ένα από τα 14!
Ο εξαιρετικός σε όλο το ματς, Ανδρέας Γιαννιώτης, όμως, δεν έκανε το χατίρι στους Άμραμπατ-Μουκουντί, να δουν την μπάλα να καταλήγει στα δίχτυα, μετά από συνεργασία τους, όπως έγινε στο Αγρίνιο, πριν τρεις αγωνιστικές.
Και τότε αλλαγή είχε περάσει ο Άμραμπατ. Όπως και στο ματς κόντρα στον ΠΑΣ Γιάννινα, που μέτρησε 13 λεπτά στον αγωνιστικό χώρο, αλλά πρόλαβε να το «κλειδώσει», κάνοντας το 2-0.
Ακόμα και στην ήττα από τον Παναθηναϊκό, έκανε ό,τι περνούσε από τα πόδια του, για να σώσει έστω τον βαθμό της ισοπαλίας. Ούτε ο Αραούχο στο 72', όμως, ούτε ο Γκαρσία στο 90+3', κατάφεραν να μετουσιώσουν τις σέντρες του σε γκολ.
Σε έξι ματς που πέρασε ως αλλαγή, σε 127 λεπτά, σε 1,5 ματς δηλαδή, έχει άμεση συμμετοχή σε τρία γκολ, ενώ έχει κάνει ό,τι έπρεπε από πλευράς του, ώστε ο αριθμός των γκολ να είναι ακόμα και διπλάσιος.
Με λίγα λόγια, αφομοιώνει τον ρόλο του game changer. Ίσως και να του ταιριάζει περισσότερο. Ξεκίνησε ως βασικός στα δύο πρώτα ματς, κινήθηκε σε χαμηλά στάνταρ και στα άλλα έξι, που τον έχουν βρει να αγωνίζεται το πολύ μισή ώρα, γνωρίζει ακριβώς πως ερχόμενος από τον πάγκο, κάτι πρέπει να δώσει.
Και το δίνει. Και προφανώς, είναι κάτι που πιστώνεται στον Ματίας Αλμέιδα. Δεν είναι κι εύκολο, να πείσεις έναν παίκτη με τις παραστάσεις του Άμπραμπατ, να μην ξεκινά το ματς, αλλά να προσφέρει το μέγιστο, όταν πατάει «χορτάρι».
Φάνης Τσοκανάς
www.bnsports.gr
Οι τελευταίες προσθήκες και η αλλαγή σχηματισμού από τον Ματίας Αλμέιδα, όμως, τους έφεραν στον πάγκο. Ως έξτρα λύσεις. Ως game-changers. Και ειδικά ο Μαροκινός, έχει υιοθετήσει τον συγκεκριμένο ρόλο, σε μεγάλο βαθμό!
Το μείζον θέμα δεν είναι το γκολ, αν και θέλει τεράστια ψυχικά αποθέματα, για να πάρεις την μπάλα και να εκτελέσεις πέναλτι σε εκείνο το χρονικό σημείο, σε ένα κατάμεστο γήπεδο. Ναι, σκόραρε από τα «έντεκα βήματα». Σημασία έχει ό,τι προηγήθηκε.
Πέρασε στον αγωνιστικό χώρο στο 63', έδειξε από την πρώτη στιγμή, διάθεση να δώσει μεγαλύτερη ένταση στο παιχνίδι, από τον Ελίασον, που όπως όλοι, έχει δικαίωμα στην κακή μέρα. Έδωσε τις κλασικές «μάχες» του, ήρθε περισσότερες φορές σε επαφή με την μπάλα (25), από κάθε άλλον παίκτη της ΑΕΚ που μπήκε αλλαγή και ήταν ο μόνος, που εκτέλεσε κόρνερ, το οποίο κατέληξε σε «καθαρή» ευκαιρία για την «Ένωση». Το ένα από τα 14!
Ο εξαιρετικός σε όλο το ματς, Ανδρέας Γιαννιώτης, όμως, δεν έκανε το χατίρι στους Άμραμπατ-Μουκουντί, να δουν την μπάλα να καταλήγει στα δίχτυα, μετά από συνεργασία τους, όπως έγινε στο Αγρίνιο, πριν τρεις αγωνιστικές.
Και τότε αλλαγή είχε περάσει ο Άμραμπατ. Όπως και στο ματς κόντρα στον ΠΑΣ Γιάννινα, που μέτρησε 13 λεπτά στον αγωνιστικό χώρο, αλλά πρόλαβε να το «κλειδώσει», κάνοντας το 2-0.
Ακόμα και στην ήττα από τον Παναθηναϊκό, έκανε ό,τι περνούσε από τα πόδια του, για να σώσει έστω τον βαθμό της ισοπαλίας. Ούτε ο Αραούχο στο 72', όμως, ούτε ο Γκαρσία στο 90+3', κατάφεραν να μετουσιώσουν τις σέντρες του σε γκολ.
Σε έξι ματς που πέρασε ως αλλαγή, σε 127 λεπτά, σε 1,5 ματς δηλαδή, έχει άμεση συμμετοχή σε τρία γκολ, ενώ έχει κάνει ό,τι έπρεπε από πλευράς του, ώστε ο αριθμός των γκολ να είναι ακόμα και διπλάσιος.
Με λίγα λόγια, αφομοιώνει τον ρόλο του game changer. Ίσως και να του ταιριάζει περισσότερο. Ξεκίνησε ως βασικός στα δύο πρώτα ματς, κινήθηκε σε χαμηλά στάνταρ και στα άλλα έξι, που τον έχουν βρει να αγωνίζεται το πολύ μισή ώρα, γνωρίζει ακριβώς πως ερχόμενος από τον πάγκο, κάτι πρέπει να δώσει.
Και το δίνει. Και προφανώς, είναι κάτι που πιστώνεται στον Ματίας Αλμέιδα. Δεν είναι κι εύκολο, να πείσεις έναν παίκτη με τις παραστάσεις του Άμπραμπατ, να μην ξεκινά το ματς, αλλά να προσφέρει το μέγιστο, όταν πατάει «χορτάρι».
Φάνης Τσοκανάς
www.bnsports.gr
