Θέλει μεγάλο σθένος για να είσαι Αβραάμ... Να διανύεις μόλις του 23ο έτος της ζωής σου και ο Άρης με τον Παναθηναϊκό να διαπραγματεύονται για την μεταγραφή σου, αλλά εσύ να αποφασίζεις Ολυμπιακό. Και όχι μόνο αποφάσισε, αλλά κατόρθωσε και να επιβιώσει, σε μία εποχή όπου οι νεαροί Έλληνες έπεφταν σαν ντόμινο μπροστά στους ποιοτικούς ξένους και στις μεγάλες απαιτήσεις των «ερυθρόλευκων».
Η παρουσία του στον σύλλογο καταλυτική, στην αρχή με την βοήθεια του Όλαφ Μέλμπεργκ, ο οποίος τον άφησε πιο έτοιμο από ποτέ, ώστε να ηγηθεί μετέπειτα και να μεταλαμπαδεύσει τα μυστικά της άμυνας στους Μανωλά και Σιόβα. Βασικό στέλεχος της εθνικής επί σειρά ετών, μέχρι το Euro του 2012, όπου στην πρεμιέρα έπαθε ρήξη χιαστών και είδε την καριέρα του να παίρνει καθοδική πορεία.
Στον Πειραιά προσπάθησαν να τον στηρίξουν, αλλά η σπουδαία ομάδα του Μίτσελ τον ξέβραζε, όντας σχεδόν πάντοτε μία ταχύτητα κάτω από τους υπόλοιπους παρτενέρ του... γεγονός που τον ώθησε να αναλογιστεί σοβαρά την φυγή του. Έτσι και έγινε, μετακόμισε στην Τουρκία και βρήκε νέα ποδοσφαιρική στέγη στην Τραμπζονσπόρ. Η αλήθεια είναι ότι από εκείνο το σημείο και έπειτα τα ίχνη του χάθηκαν, ιδιαίτερα με τους μετέπειτα εξωτικούς προορισμούς που επέλεξε.
Μεγάλα συμβόλαια σε Κίνα και Ιαπωνία, ώστε να καταλήξει στην Μπρίσμπεϊν Ρόαρ, ομάδα της Αυστραλίας, την δεύτερης πατρίδας του καθώς γεννήθηκε στη Μελβούρνη. Ώσπου έμεινε ελεύθερος και με τη συμπλήρωση 17 ετών αγωνιστική πορείας, ήρθε ο αγαπημένος του Ολυμπιακός για να τον στηρίξει. Του έδωσε ουσιαστικά αυτό που διοίκηση και κόσμος πίστευαν ότι άξιζε... μία ευκαιρία να κλείσει την καριέρα του ονειρικά.
Άπαντες καταλάβαιναν ότι τα τελευταία χρόνια ο Αβράαμ ακροβατούσε σε έναν ρόλο μεταξύ ποδοσφαιριστή και μέντορα. Σαν αρχηγός των αποστολών, ο οποίος συντόνιζε και βοηθούσε επικουρικά όπου χρειαζόταν να βάλει το χέρι του. Πανομοιότυπη περίπτωση με τον Τοροσίδη.
Επιστροφή στο σήμερα λοιπόν, όπου ο 37χρονος άλλοτε διεθνής κεντρικός αμυντικός, έριξε τίτλους τέλους. Στη ποδοσφαιρική του βαλίτσα έβαλε εννέα «ερυθρόλευκα» πρωταθλήματα και τέσσερα κύπελλα, όπως και ένα βραβείο MVP (σ.σ. σεζόν 2010/2011). Και εν τέλει συνέβη αυτό που άπαντες περιμέναν... θα συνεχίσει να υπηρετεί τον σύλλογο της καρδιάς του από τον ρόλο του γενικού αρχηγού, ώστε να μπορεί να μεταδίδει το πάθος που χαρακτήρισε μία ολόκληρη καριέρα!
Αντώνης Νιανιάς
