Πως αλλάζουν όμως οι καιροί; Από την αμφισβήτηση και τη λειψυδρία, στην προσωρινή απόφαση για απόσυρση και από εκεί στις επιτυχίες. Η «αλμπισελέστε» δίνει στο Μέσι την ευκαιρία να χαμογελά διάπλατα και να αφήνει στην άκρη τη δύσκολη χρονιά του στο Παρίσι.
Μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις και το χαμόγελο του Λίο Μέσι μετά το θρίαμβο της Αργεντινής επί της Ιταλίας (3-0) στον τελικό του Finalissima στο Γουέμπλεϊ, τα λέει όλα. Ο 35χρονος (αισίως) σούπερ σταρ πανηγύρισε μια ακόμα επιτυχία με την εθνική ομάδα της πατρίδας του, σε ένα βράδυ που το είχε ανάγκη. Ίσως περισσότερο από τον καθένα στο γήπεδο, εκτός του Κιελίνι. Και αυτό φάνηκε με το σφύριγμα της λήξης και τον τρόπο που πανηγύρισε.
Του έχει ασκηθεί δριμεία κριτική για τα ανεπιτυχή αποτελέσματα όλων αυτών των ετών. Εκείνος ένιωθε τεράστια πίεση για το γεγονός ότι δεν μπορούσε να καθοδηγήσει τη χώρα του σε κατακτήσεις τίτλων, σε σημείο που είχε αποφασίσει να σταματήσει να φορά τη φανέλα με το εθνόσημο. Το πήρε πίσω όμως (ευτυχώς) και εκ του αποτελέσματος δικαιώθηκε. Η «αλμπισελέστε» είναι πλέον το καταφύγιό του, εκεί που νιώθει πως ανήκει.
Πάτησε στα χνάρια του Ντιεγκίτο έστω και στο Finalissima
29 χρόνια. Τόσα είχαν περάσει από την προηγούμενη έκδοση του Finalissima με κοινό παρανομαστή, την Αργεντινή. Η «αλμπισελέστε» ήταν η εκπρόσωπος της Conmebol μετά την κατάκτηση του Copa America το 1991 και η θαυματουργή Δανία, η κάτοχος του Euro 1992.
Ο τελικός του Μπουένος Άιρες έχρισε υπερπρωταθλητές τους Λατινοαμερικάνους, μετά το 1-1 της κανονικής διάρκειας και τη διαδικασία των πέναλτι. Ο Μαραντόνα, ο οποίος δεν είχε βρει δίχτυα στον αγώνα εκείνο, ήταν ο τελευταίος που σήκωσε το τρόπαιο «Αρτέμιο Φράνκι». Επόμενος, ο συνεχιστής του Λιονέλ Μέσι, σε μια ακόμα όμορφη ποδοσφαιρική ιστορία.
The last two Finalissima holders:
— ESPN FC (@ESPNFC) June 1, 2022
Maradona's 1993 Argentina ?
Messi's 2022 Argentina ? pic.twitter.com/Oe5D5ZqcW3
Το απαραίτητο αλλά ευεργετικό διάλειμμα το καλοκαίρι του 2016
Ο Μέσι είναι ο φυσικός ηγέτης της εθνικής Αργεντινής. Ο ποδοσφαιριστής στο πρόσωπο του οποίου είδε ο λαός του το διάδοχο του Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Το βάρος ήταν πολύ μεγάλο εξ’ αρχής, ακόμα και για αυτό το αστείρευτο ταλέντο. Οι ευθύνες ακόμα μεγαλύτερες και τα αποτελέσματα δε βοηθούσαν. Οι αποτυχίες διαδέχονταν η μια την άλλη και ο ίδιος δεν άντεξε.
«Δεν μπορώ άλλο μετά από τέσσερις τελικούς. Πιστεύω ότι έχω πάρει την απόφασή μου. Παίρνω την απόφαση για μένα και για πολύ κόσμο που το επιθυμεί αυτό. Πάλεψα τόσο σκληρά, αλλά φεύγω χωρίς να τα έχω καταφέρει» δήλωνε ο Pulga με τον ίδιο να κυριεύεται από το βάρος της αποτυχίας και σύσσωμος ο κόσμος του αθλήματος να παρακολουθεί σοκαρισμένος τις εξελίξεις.
Στο τέλος του ίδιου καλοκαιριού όμως αναθεώρησε. Έβαλε κάτω τις συνθήκες, τα ζύγισε, τοποθέτησε την αγάπη του για την πατρίδα πιο πάνω και έθεσε ξανά εαυτόν στην Εθνική ομάδα και τον Εντγκάρδο Μπάουζα. Απόφαση που απεδείχθη σοφή.
Έφτασε τα 40 και κοιτάζει την πρωτιά
O MVP του Γουέμπλεϊ το βράδυ της Τετάρτης (1/6) έγινε ο δεύτερος ποδοσφαιριστής που φτάνει τα 40 τρόπαια στην καριέρα του σε επαγγελματικό επίπεδο. Και το βέβαιο είναι πως θα είχε κατακτήσει και αυτή την κορυφή αν η συγκομιδή με την «αλμπισελέστε» ήταν μεγαλύτερη. Στόχος του πλέον τα 43. Εκεί που βρίσκεται ο επί χρόνια συμπαίκτης του στη Μπαρτσελόνα, Ντάνι Άλβες.
? TROPHY #40!! ?
— Exclusive Messi ➐ (@ExclusiveMessi) June 1, 2022
✅ Finalissima ?
Lionel Messi is the 2nd player to EVER reach 40 career trophies! He’s only 3 away from the most of ALL TIME! ? pic.twitter.com/k9wmzdVHjo
Η παρηγοριά του στη χρονιά των αμφισβητήσεων
Όταν ο ίδιος πήρε την απόφαση να αποχωριστεί την αγαπημένη του Βαρκελώνη για άλλες πολιτείες το περασμένο καλοκαίρι, ίσως δεν περίμενε τις δυσκολίες που αντιμετώπισε. Όμως ακόμα και οι κορυφαίοι δεν ξεφεύγουν από το στόχαστρο των επικριτών. Και αν μη τι άλλο ήταν αρκετοί αυτοί, στην πρώτη του χρονιά με την Παρί Σεν Ζερμέν.
Ο Λίο, δεδομένα δεν κινήθηκε στα ίδια εξωπραγματικά επίπεδα στο Παρίσι συγκριτικά με την καριέρα του στους «Μπλαουγκράνα». Ο αποκλεισμός μεταξύ άλλων από τη φάση των 16 του Champions League και κυρίως ο τρόπος που ήρθε, εξόργισε τους Γάλλους οπαδούς, με τους αστέρες της ομάδας να βρίσκονται στο επίκεντρο. Και κυρίως οι Μέσι και Νεϊμάρ. Ήταν κάτι πρωτόγνωρο για τον ίδιο σε μια γενικότερα δύσκολη χρονιά.
Το αντίδοτο όμως δόθηκε από την «αλμπισελέστε». Κάλλιο αργά παρά ποτέ λένε, φράση που ταιριάζει «γάντι» στην περίπτωση του Pulga. Οι επιτυχίες του τελευταίου έτους ήρθαν να καλύψουν τις πληγές του παρελθόντος σε εθνικό και του παρόντος σε συλλογικό επίπεδο. Οι δυο κούπες αποτελούν προσωπική δικαίωση για τον ηγέτη της ομάδας, στην καλύτερη περίοδο του με το εθνόσημο. Κάτι που άξιζε να βιώσει και δη σε αυτό το σημείο και μάλιστα μετά από αυτή τη σεζόν.
Επόμενος και μεγάλος στόχος; Το Κατάρ και η διάκριση στα γήπεδα Μέσης Ανατολής. Εκεί που αποτελεί το μεγαλύτερο στοίχημα για τον ίδιο να οδηγήσει την πατρίδα του σε κάτι πραγματικά μεγάλο και να εξιλεωθεί για τους χαμένους τελικούς του παρελθόντος. Μια Αργεντινή που για πρώτη φορά επί εποχής του, φαίνεται πως έχει αρχή, Messi και τέλος.
Μάνος Φυρογένης
www.bnsports.gr
