Η ιστορία του νέου προπονητή τερματοφυλάκων της ΑΕΚ, Κάρλος Ρόα, είναι από αυτές που εμφανίζονται μία φορά στο εκατομμύριο. Η ελονοσία, ο καρκίνος, το «τέλος» του κόσμου το 2000 και η κοινή πορεία με τον Ματίας Αλμέιδα.
Σχετικά Άρθρα
Mατίας Αλμέιδα: Ένα «λιοντάρι» για το «Δικέφαλο»!
Ματίας Αλμέιδα: Ο 5ος προπονητής στη νέα εποχή της ΑΕΚ, που έρχεται με πρωτάθλημα στις «αποσκευές» του!
Η παρουσίαση του Ματίας Αλμέιδα από την ΑΕΚ θεωρούνταν λίγο-πολύ θέμα χρόνου να γίνει, αλλά κατά τη διάρκειά της, το τεχνικό του επιτελείο ήταν αυτό που συγκέντρωσε τα «φώτα» πάνω του. Πιο συγκεκριμένα, ένας εξ αυτών που το απαρτίζουν.
Στην θέα του προπονητή τερματοφυλάκων, Κάρλος Ρόα, το ελληνικό ίντερνετ «έπεσε», μόνο και μόνο λόγω παρουσιαστικού. Πού να ήξερε και την ιστορία του...
Από την ελονοσία και τον καρκίνο, έως το γκολ του Ντένις Μπέργκαμπ που φέρνει αβίαστα στο μυαλό τη φωνή του Τζον φαν Χέλντερ να φωνάζει εν πλήρη έκσταση το όνομα του Ολλανδού, που δεν ήταν «ιπτάμενος», και το τέλος του κόσμου το 2000.
Σε τελική ανάλυση, όσα κι αν φαντάστηκε κανείς (ξανά)βλέποντας τον Ρόα, δεν είναι ούτε τα μισά όσων έχει ζήσει.
Κάθε αρχή και δύσκολη...
Γεννημένος στις 15 Αυγούστου του 1969 στη Σάντα Φε, άρχισε μέσω της Ρασίνγκ την καριέρα του, αλλά ο δρόμος προς την κορυφή δεν ήταν στρωμένος με... ροδοπέταλα.
Στις αρχές των '90s σε μία ιδιαίτερη προετοιμασία της ομάδας στο Κονγκό προσβάλλεται από ελονοσία, αλλά αναρρώνει πλήρως. «Η πίστη μου στον χριστιανισμό με βοήθησε» εξομολογείται ο ίδιος, αλλά οι «δοκιμασίες», μόλις έχουν ξεκινήσει.
Το 1994 η Λανούς του ανοίγει τον δρόμο για νέες «κορυφές». Μαζί της φτάνει έως την κατάκτηση του Copa CONMEBOL, του αντίστοιχου Κυπέλλου UEFA της Λατινικής Αμερικής την εποχή εκείνη, και αρχίζει να ανεβάζει τις μετοχές του κι εκτός της ηπείρου. Εν τέλει, τις «εξαργυρώνει» τον Ιανουάριο του 1998.
Ανάμεσα στους καλύτερους του κόσμου
Ο άλλοτε προπονητής της Λανούς, Έκτορ Ραούλ Κούπερ, βρίσκεται στον πάγκο της Μαγιόρκα, η οποία, παρότι μόλις είχε προβιβασθεί στην πρώτη κατηγορία της La Liga, καταφέρνει να «σοκάρει» τους πάντες, τερματίζοντας 5η στο πρωτάθλημα και φτάνοντας ως τον τελικό του Copa del Rey. Το τρόπαιο δεν έρχεται, παρά τις προσπάθειες του Ρόα που πιάνει τρία πέναλτι των παικτών της Μπαρτσελόνα στη σχετική διαδικασία, μεταξύ αυτών του Ριβάλντο και του Φίγκο. Ανοίγει ο δρόμος της Ευρώπης, όμως, μέσω του Κυπέλλου Κυπελλούχων, μιας και οι Καταλανοί έχουν εξασφαλίσει ήδη την παρουσία τους στο Champions League, ως πρωταθλητές. Το σημαντικότερο «εισιτήριο» όλων, όμως, είναι αυτό που οδηγεί στα γήπεδα της Γαλλίας.
Ο Ρόα καλείται από τον Ντάνιελ Πασαρέλα στην εθνική ομάδα της Αργεντινής, για το Μουντιάλ του 1998 και βρίσκεται δίπλα στον νυν συνεργάτη και φίλο του, Ματίας Αλμέιδα, αλλά και σε μια «χρυσή» ποδοσφαιρική φουρνιά. Αυτή των Αγιάλα, Σιμεόνε, Βερόν, Ζανέτι, Ορτέγκα, Κρέσπο, Μπατιστούτα. Η πορεία του εκεί είναι ονειρώδης.
Πιάνει δύο πέναλτι στη φάση των «16» με την Αγγλία, στέλνοντας την ομάδα του στα προημιτελικά και παρότι το μυθικό γκολ του Μπέργκαμπ αφήνει την «αλμπισελέστε» εκτός, το «τέλος» του τουρνουά βρίσκει τον Ρόα να συγκαταλέγεται ανάμεσα στους καλύτερους γκολκίπερ του κόσμου σε εκείνη τη χρονική περίοδο.
Στην επόμενη σεζόν ανεβάζει ακόμα περισσότερο τις μετοχές του, με τη Μαγιόρκα να τερματίζει τρίτη στο πρωτάθλημα και να «βγαίνει» στο Champions League, την ώρα που φτάνει έως τον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων, αλλά να χάνει από τη Λάτσιο.
Οι αριθμοί του είναι μυθικοί. Δέχεται ένα γκολ ανά 108 λεπτά και εξασφαλίζει πως η 3η στον βαθμολογικό πίνακα, Μαγιόρκα, έχει δεχθεί 12 γκολ λιγότερα από την πρωταθλήτρια, Μπαρτσελόνα! Αναδεικνύεται καλύτερος γκολκίπερ της σεζόν στην Ισπανία, κερδίζοντας το βραβείο «Θαμόρα», και γίνεται ο μόλις 4ος μη Ισπανός που το πράττει.
Ακριβώς τη στιγμή που ο ίδιος δείχνει να εδραιώνεται στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό στερέωμα και η Μαγιόρκα στο Champions League, έρχεται η «βόμβα».
Η αρχή του «τέλους»
Ο Ρόα αποφασίζει να σταματήσει το ποδόσφαιρο στο peak της καριέρας του, όντας μόλις 29 ετών, την ώρα που ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον λέγεται πως τον λογίζει ως αντικαταστάτη του Πίτερ Σμάιχελ και είναι έτοιμος να δαπανήσει περισσότερες από 10 εκατ. λίρες για να τον φέρει στο Ολντ Τράφορντ.
«Υπήρχαν κάποια δημοσιεύματα, αλλά δεν έδινα ιδιαίτερη σημασία. Δεν υπήρξε κάποια επίσημη πρόταση. Θα ήταν τεράστια απόλαυση για μένα να παίξω στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Άλλωστε, λίγους μήνες πριν κάνει το τρεμπλ».
Όλα μοιάζουν ιδανικά, αλλά ο Ρόα είναι ανένδοτος. Πρέπει να αποσυρθεί. Όχι, δεν ευθύνεται κάποιος τραυματισμός, αλλά η βαθιά του πίστη στον χριστιανισμό και το γεγονός πως η έλευση της νέας χιλιετίας θα σημάνει το τέλος της ανθρωπότητας! Τελικά γίνεται πάστορας και απομονώνεται μαζί με την οικογένειά του στην εξοχή, ώστε να μπορεί να προσεύχεται και να έρθει πιο κοντά στον Θεό.
«Αποφάσισα να αφοσιωθώ στη θρησκεία. Ως μέλος της Εκκλησίας Αντβεντιστών της Έβδομης Ημέρας, πάντοτε έπαιρνα πολύ σοβαρά τις ευθύνες μου απέναντι στον χριστιανισμό. Δεν έτρωγα ποτέ κρέας για παράδειγμα. Κάπως έτσι απέκτησα το παρατσούκλι 'μαρούλι'.
Τόσο εγώ, όσο και η γυναίκα μου, ασχολούμασταν έντονα με τον διαλογισμό. Πέρασα περίπου έναν χρόνο στην εξοχή, στη Σάντα Φε του Νέου Μεξικού, διαβάζοντας πολύ, μαθαίνοντας πώς θα μπορούσα να ζήσω πιο όμορφα. Δεν είναι εύκολο να καταλάβουν όλοι μία απόφαση τέτοιου είδους, γιατί είναι κάτι πολύ προσωπικό», εξομολογείται μετά από χρόνια σε συνέντευξή του στο FourFourTwo.
Εν τέλει, αντιλαμβάνεται πως οι «προφητείες» δεν βγήκαν αληθινές και επιστρέφει στην αγωνιστική δράση, αλλά υπό τον όρο να μην εργάζεται -δηλαδή να μην αγωνίζεται- τα Σάββατα, όπως ορίζει η θρησκεία του!
Κατά αυτόν τον τρόπο, χάνει αρκετά παιχνίδια της Μαγιόρκα, μιας και η συμμετοχή της στο Champions League την αναγκάζει να αγωνίζεται συχνά τo Σάββατο, ενώ ο νεαρός συμπατριώτης του, Λέο Φράνκο, κερδίζει ολοένα περισσότερους πόντους στην ενδεκάδα. Ο χρόνος, και κυρίως η αποχή από τα γήπεδα, είναι εμφανές πως δεν τον έχουν αφήσει ανεπηρέαστο.
«Το 2002 δοκιμάστηκα από τον Αρσέν Βενγκέρ στην Άρσεναλ για περίπου πέντε ημέρες. Ήθελε να υπογράψω, όμως δεν είχα ευρωπαϊκό διαβατήριο και είχα χάσει τη θέση βασικού στην εθνική Αργεντινής».
Εν τέλει, εκείνο το καλοκαίρι στα 33 του χρόνια μετακινείται στην Αλμπαθέτε, την οποία βοηθά να ανέβει στην πρώτη κατηγορία αρχικά και έπειτα να παραμείνει. Οι δοκιμασίες, όμως, δεν έχουν τελειώσει ακόμη.
Στη διάρκεια της δεύτερης σεζόν, διαγνώστηκε με καρκίνο στους όρχεις. «Η χειρότερη εμπειρία της ζωής μου με διαφορά» εξομολογείται. Ο Ρόα αδυνατούσε να αντιληφθεί πως ένας αθλητής με τόσο υγιεινό τρόπο ζωής, μακριά από το ποτό και το τσιγάρο, προσβλήθηκε από καρκίνο.
Προχωρά σε επέμβαση και χημειοθεραπείες πολύ έντονες, ώστε να «ξεμπερδέψει» όσο πιο γρήγορα μπορεί και να επιστρέψει στο ποδόσφαιρο.
«Πέρασα μια πολύ άσχημη περίοδο για μένα και την οικογένειά μου που με έβλεπε σε πολύ κακή κατάσταση. Θα μπορούσα να είχα κάνει τις θεραπείες σε διάστημα 6-8 μηνών, αλλά επέλεξα τους 3. Βλέπεις τα μαλλιά σου να πέφτουν, το δέρμα σου να κιτρινίζει, χάνεις βάρος, δεν μπορείς να φας τίποτα. Ό,τι τρως, το κάνεις εμετό.»
Η υπομονή και επιμονή του κερδίζουν και επιστρέφει το 2005 στα γήπεδα, ώστε να φορέσει τη φανέλα της Ολίμπο, έστω και για έναν χρόνο, πριν ρίξει οριστικά «αυλαία» σε μία γεμάτη από πολλές απόψεις καριέρα.
Ο «συμπολεμιστής» του Ματίας Αλμέιδα
Από τη σεζόν 2011/12 κι έπειτα, δηλαδή από την πρώτη προπονητική θέση του Ματίας Αλμέιδα στη Ρίβερ Πλέιτ, οι δυο τους συνεργάζονται, με τον Κάρλος Ρόα να έχει τον ρόλο του προπονητή τερματοφυλάκων.
Ρίβερ Πλέιτ, Μπάνφιλντ, Τσίβας, Σαν Χοσέ και τώρα ΑΕΚ, ένα νέο κεφάλαιο, για μία προσωπικότητα τουλάχιστον ιδιαίτερη, που ο ρόλος της πλέον έχει μεταφερθεί έξω από τις τέσσερις γραμμές, αλλά το πάθος παραμένει.
Στο τέλος της ημέρας, κοιτάζοντας όσα έχει πράξει ο Κάρλος Ρόα στη ζωή του πρώτα κι έπειτα στην καριέρα του, φαίνεται πως το 1% της μαχητικότητάς του να καταφέρνει να μεταδώσει στους παίκτες του, ίσως είναι αρκετό.
Φάνης Τσοκανάς
