Ο Αρσέν Βενγκέρ είχε δηλώσει πως «αν αρέσει σε κάποιον το ποδόσφαιρο, δεν γίνεται να μην αγαπάει τον Μεσούτ Οζίλ»! Ωστόσο, ίσως ο Γερμανός με την πορεία του τα τελευταία χρόνια, διαψεύδει τον Αλσατό. Για την ακρίβεια, ίσως απλά ο Οζίλ δεν αγάπησε το ποδόσφαιρο, όσο οι φίλοι του αθλήματος αυτόν!
Ο Μεσούτ Οζίλ δεν υπολογίζεται από την Φενέρμπαχτσε, πράγμα που προξενεί έκπληξη αν αναλογιστεί κανείς πως το ξεκίνημά του στην Τουρκία, ήταν θετικό. Παρά ταύτα, το γεγονός πως μετά την κατάληξη της καριέρας του με την Άρσεναλ, η ιστορία επαναλαμβάνεται και σε ένα διαφορετικό πρωτάθλημα, προβληματίζει…
Το ερώτημα βεβαίως είναι αν αυτό μπορεί να εξηγηθεί λογικά; Διότι μιλάμε για έναν ποδοσφαιριστή, ο οποίος χαρακτηρίζεται για την οξυδέρκειά που διακρίνει τον τρόπο παιχνιδιού του.
Ένα δεκάρι που στην κυριολεξία μπορούσε να περάσει την μπάλα από τη μύτη της βελόνας. Ήταν πάντα ένα βήμα μπροστά από τους αντιπάλους του και ανέκαθεν συμμετείχε στα πιο ωραία γκολ που έλαβαν χώρα από την Άρσεναλ στην Premier League στο διάστημα παρουσίας του.
Έμοιαζε με αρτίστα. Δεν θα έτρεχε για να διεκδικήσει πολύ την μπάλα, δεν θα έμπαινε σε προσωπικές μονομαχίες, μιας και το physical game δεν ήταν ποτέ μία αρετή που τον διέκρινε, αλλά έκανε τους αντίπαλους προπονητές να σχεδιάζουν τρόπους για να μην φτάσει η μπάλα σε αυτόν.
Δεν σκόραρε συχνά αλλά κάθε φορά που το έκανε, ήταν μοναδικό! Κανένας δεν θα ξεχάσει άλλωστε την ενέργειά του απέναντι στην Λουντογκόρετς, αλλά και το πρώτο του γκολ με την φανέλα των «κανονιέρηδων» στο Champions League απέναντι στη Νάπολι.
Οι καλές του στιγμές ήταν πάντα περισσότερες από τις κακές, αλλά με την αποχώρηση του Αρσέν Βενγκέρ άρχισε να φθείρεται. Ούτε ο Έμερι, ούτε όσοι ακολούθησαν μπορούσαν να αποδεχθούν πως δεν αποτελούσε «εργάτη» και άμεση συνέπεια αποτέλεσε η απαξίωσή του στο Βόρειο Λονδίνο.
Έφυγε ως ένας ποδοσφαιριστής που απλά… πέρασε από την Άρσεναλ και άπαντες πίστευαν πως το ταξίδι του στην Τουρκία και η ενσωμάτωσή του στην Φενέρμπαχτσε, μπορεί να τον βοηθήσει να ξαναβρεί τον εαυτό του.
Το ξεκίνημά του αυτό έδειχνε, αλλά η συνέχεια δεν ήταν ποτέ ανάλογη. Η αλλοίωση του τρόπου παιχνιδιού του συνεχίστηκε, μέχρι που χθες, έγινε γνωστό πως ο Μεσούτ Οζίλ δεν βρίσκεται πλέον στα πλάνα της ομάδας που τον αποθέωνε μέχρι πριν από μερικούς μήνες.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται και η σχέση του Οζίλ με το ποδόσφαιρο μοιάζει να μην αποκαθίσταται. Αυτό εξελίσσεται, ο ίδιο μένει στάσιμος και το «τρένο» δεν γυρνά πίσω.
Ίσως, ο Γερμανός είναι ο μόνος άνθρωπος που έβγαλε μία τοποθέτηση του Αρσέν Βενγκέρ… λανθασμένη. Ο Αλσατός είχε πει: «Δεν γίνεται να μην σου αρέσει ο τρόπος παιχνιδιού του Οζίλ, αν σου αρέσει το ποδόσφαιρο».
Τελικά, ίσως και να έπεσε έξω! Όλοι αγαπήσαμε τον Οζίλ, αλλά μάλλον ο ίδιος δεν αγάπησε όσο θα έπρεπε ή όσο θα θέλαμε το ποδόσφαιρο…
Δημήτρης Μανάκος
