Σχετικά Άρθρα
Ο Ρονάλντο ξανασυναντά τον Σιμεόνε για να του υπενθυμίσει πως έχει… cojones!
Η επιτυχία των προπονητών, χρόνια δεν κοιτά: Από τον Φέργκιουσον και τον Βενγκέρ, στους Σιμεόνε και Στράιχ
Γράφει ο Θοδωρής Βασίλης
«Η νίκη δεν είναι το πιο σημαντικό πράγμα: Είναι το μόνο πράγμα. Το να είσαι δεύτερος δεν αξίζει κάτι. Γνωρίζει κανείς ποιος πάτησε το πόδι του στην Αμερική μετά τον Κολόμβο; Εγώ πάντως όχι», Κάρλος Μπιλάρδο.
Στα λόγια του ανθρώπου που ανακάλυψε το «bilardismo», μια από τις σημαντικότερες ποδοσφαιρικές φιλοσοφίες περικλείεται όλη η φιλοσοφία του Ντιέγκο Σιμεόνε. Για τον Μπιλάρδο αυτό που μετρούσε ήταν η νίκη. Το πως θα φτάσεις σε αυτή ακόμα και αν φτάσεις σε αυτή με άσχημο τρόπο. Για τον Μπιλάρδο η νίκη με το ελάχιστο αποτελούσε αυτοσκοπός. Ομαδική δουλειά, θυσίες, ιδρώτας ακόμα και αθέμιτη τρόποι για τον Μπιλάρδο ήταν κάτι το φυσιολογικό. Το συναίσθημα και το όμορφο είχαν πάντα δεύτερο ρόλο στις ομάδες του. Για πολλούς το στυλ αυτό -η αντίθεση στην χαρά του αθλήματος – σε μια ποδοσφαιρική ουτοπία αποτελούσε το μεγαλύτερο κακό.
Ο όρος cholo αρχικά χρησιμοποιήθηκε προσβλητικά για τους νοτιοαμερικανούς των χαμηλών τάξεων, αν και με την πάροδο του χρόνου απέκτησε νέο νόημα. Στις μέρες μας, χρησιμοποιείται συχνά με αξιοθαύμαστο τρόπο για να υπονοήσει την σκληρότητα του δρόμου. Αναμφισβήτητα ο πιο διάσημος cholo όλων των εποχών ήταν ο Παναμάς πυγμάχος Roberto Duran, ο οποίος δέχτηκε το παρατσούκλι με περηφάνια, έχοντας κυριολεκτικά παλέψει να ξεφύγει από τις φτωχογειτονιές.
Ο Σιμεόνε από πολύ μικρός έμαθε τη σημασία της σκληρής δουλειάς, κάτι που θα αποδεικνυόταν ωφέλιμο δεδομένης της τελικής επιλογής του επαγγέλματός του. Ο ίδιος μεγάλωσε σε μια εποχή μεγάλου κύρους όσον αφορά το ποδόσφαιρο της Αργεντινής. Η «αλμπιτσελέστε» είχε κατακτήσει δύο Μουντιάλ και ο Σιμεόνε είχε αποφασίσει να γίνει ποδοσφαιριστής. Ήταν τόσο αποφασισμένος που όταν ρωτήθηκε για τις επαγγελματικές του φιλοδοξίες από έναν δάσκαλο στο γυμνάσιο είχε δηλώσει πως στο μυαλό του δεν υπάρχει τίποτα άλλο από αυτό. Οι συμμαθητές του ξέσπασαν σε γέλια, αλλά τα γέλια δεν άλλαξαν τη γνώμη του Σιμεόνε.
Στις ακαδημίες της Βελέζ βρήκε έναν άνθρωπο τον Βίκτορ Σπινέτο για τον οποίο το ποδόσφαιρο δεν ήταν τίποτα άλλο πέρα από το αποτέλεσμα, τη νίκη. Μάλιστα, ήταν αυτός που σε μια προπόνηση εντυπωσιάστηκε από τον νεαρό Σιμεόνε και αναγκάστηκε να διακόψει την προπόνηση για να ρωτήσει την ηλικία του. Ο Cholito ήταν τότε μόλις 15 με τον Σπινέτο να τονίζει πως το λιγότερο σε δύο χρόνια θα πρέπει να κάνει το βήμα για την πρώτη ομάδα. Και η δικαίωση δεν άργησε να έρθει. Στα λόγια του Σπινέτο, η πεποίθηση πως η πειθαρχία και η οργάνωση, σε αντίθεση με το ταλέντο και την ικανότητα, μπορούν να κάνουν σπουδαίο έναν ποδοσφαιριστή βρήκαν απόλυτη εφαρμογή στον Σιμεόνε. Και όσο η καριέρα του εκτινασσόταν άλλο τόσο αυτά τα στοιχεία γίνονταν έναν με την καριέρα του.
Ο Cholito έγινε Cholo κι εξελίχθηκε σε έναν από τους πιο σκληροτράχηλους μεσοαμυντικούς που έβγαλε το αργεντίνικο ποδόσφαιρο. Όταν αργότερα είχε ρωτηθεί ποια ήταν τα μεγαλύτερα προσόντα του ως παίκτης, απάντησε: «Επιμονή. Πάντα απαιτούσα πολλά από τον εαυτό μου, έβαζα στόχους και τους πετύχαινα έχοντας απόλυτο προσοχή σε αυτό. Είχα ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που μπορεί να έχει ένας ποδοσφαιριστής, το οποίο είναι να ξέρεις ποια είναι τα δυνατά σου σημεία και ποιες οι αδυναμίες σου. Πάντα προσπαθούσα να κρύψω τα αδύνατα σημεία μου».
Το 1998 το ματς της Αγγλίας με την Αργεντινή για την φάση των 16 του Παγκοσμίου Κυπέλλου γράφτηκε στην ιστορία για την αποβολή του Μπέκαμ για χτύπημα στον Σιμεόνε. Μια προσπάθεια χειραγώγησης θα μπορούσε να πει κανείς για τον τρόπο με τον οποίο ο Σιμεόνε εκμαίευσε και τελικά κέρδισε την αποβολή του Αγγλου άσου. Όλη η Αγγλία είχε βάλει στο μάτι τον Μπέκαμ. Και όλα αυτά από μια θεατρινίστικη πτώση του Αργεντινού. Όλη αυτή την ποδοσφαιρική κοσμοθεωρία ο Cholo την μετέφερε και στους πάγκους. Στην Εστουδιάντες κατέκτησε το πρώτο πρωτάθλημα μετά από 23 χρόνια με παθητικό μόλις 12 γκολ.
Οταν ανέλαβε την Ατλέτικο Μαδρίτης, οι περισσότεροι σκέφτηκαν ότι ως κλασικός αμυντικός μέσος που σκύλιαζε να κάνει τάκλιν και φαινόταν πως ως μία από τις βασικές αρχές του παιχνιδιού του είχε το διαβόητο: «ή ο παίκτης ή η μπάλα», θα έφερνε αμυντικογενή φιλοσοφία. Οπως εξελίχτηκε η πορεία του όμως αυτή ήταν η μισή αλήθεια. Οντως υπό τις οδηγίες του οι «ροχιμπλάνκος» απέκτησαν εκπληκτική αμυντική λειτουργία, αλλά η αγωνιστική λογική τους δεν σταμάτησε εκεί. Το μότο η άμυνα ξεκινάει από την επίθεση είχε βρει την τέλεια εφαρμογή και σε μια Ατλέτικο με ποδοσφαιριστές που ήταν έτοιμοι να τον υπηρετήσουν βρήκε την τέλεια εφαρμογή. Και τα αποτελέσματα δεν άργησαν να έρθουν. Μια ομάδα που κινδύνευε να υποβιβαστεί έφτασε δύο φορές στην κορυφή της La Liga, σε δύο τελικούς Champions League, κατάκτηση Europa League και ευρωπαϊκού Σούπερ Καπ.
Κάποτε ο Φαλκάο επιχείρησε να δώσει μία εξήγηση για το τι ξεχωριστό έχει ο Σιμεόνε: «Ο Σιμεόνε μας κάνει να είμαστε συμπαγείς, μοναδικοί, δυνατοί. Εχει μοναδικό τρόπο να μας μεταφέρει τα πράγματα που έχει εκείνος μέσα του: την εμπιστοσύνη σε εμάς, σε κάθε έναν ξεχωριστά και στην ομάδα συνολικά. Πάνω απ' όλα όμως μας περνάει τον διαφορετικό τρόπο που αντιλαμβάνεται το παιχνίδι, το πως ζει μέσα από το ποδόσφαιρο!».
Το βράδυ της Τρίτης ο 51χρονος τεχνικός έρχεται για πρώτη φορά ως προπονητής στο «Ολντ Τράφορντ» με στόχο την πρόκριση κόντρα στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Και ο Γκάρι Νέβιλ ο οποίος ήταν σε εκείνο το ματς της Αγγλίας με την Αργεντινή στο γήπεδο της Σεντ Ετιέν αναφέρθηκε με θαυμασμό στον Cholo με ένα περιστατικό από την εποχή που βρέθηκε στον πάγκο της Βαλένθια. «Κατάλαβα με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο πως είχε ξεφύγει ως προπονητής. Αγωνιζόμασταν στο Μεστάγια. Το σκορ ήταν 1-1 στο 60ολεπτό. Ένιωθα ότι μας «έπνιγαν», η ομάδα του δεν μας άφηνε να πάρουμε ανάσα. Δεν με κοίταξε ούτε μια φορά. Ήταν άγριος, το ζούσε το ματς λες και ήταν το τελευταίο του. Οι βοηθοί του ήταν επίσης βίαιοι και σε φόβιζαν και μόνο με την ματιά τους. Στο τέλος του παιχνιδιού πήγα προς το μέρος του για να του δώσω το χέρι. Πέρασε δίπλα μου με γροθιές και με αγνόησε. Σκέφτηκα, ότι είναι ένας μ@λ@κ@ς, αλλά ένας μ@λ@κ@ς ου κερδίζει. Ήταν τέτοια η νοοτροπία τόσο η δική του όσο και της ομάδας τους που δεν τους ένοιαζε τίποτα άλλο. Ίσως να είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος εκτός γηπέδων, αλλά εντός γηπέδου είναι ένας άγριος προπονητής. Θα ήθελα πολύ να τον δω να βρεθεί στον πάγκο μιας μεγάλης αγγλικής ομάδας και να βρεθεί αντίπαλος του Γκουαρντιόλα και του Κλοπ ώστε να δω πως αυτή την αγριάδα της Ατλέτικο θα την έβγαζε και στα αγγλικά γήπεδα».
Για τον Σιμεόνε η προσπάθεια είναι αδιαπραγμάτευτη. Ίσως αυτή η προθυμία της ατομικής θυσίας για την αναζήτηση κάτι σπουδαιότερου να αποτελεί την ραχοκοκαλιά της φιλοσοφίας του. Το Cholismo αντιπροσωπεύει πολλά πράγματα αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Ντιέγκο Σιμεόνε με τον οποίο γελούσαν οι συμμαθητές του στο σχολείο επειδή είχε αποφασίσει ότι θα γίνει ποδοσφαιριστής, κατάφερε να μετατρέψει το πάθος του για τη νίκη και την αλάνθαστη ανταγωνιστικότητά σε μια ποδοσφαιρική ιδεολογία που μπορεί να αποτελέσει πρότυπο ακόμα και αν σε ορισμένους δεν αρέσει.
www.bnsports.gr
