Ο Νίκολα Γιόκιτς κέρδισε πέρυσι το βραβείου του πολυτιμότερου παίκτη της σεζόν στο NBA πολλοί όμως το θεώρησαν άδικο, προκρίνοντας τον Τζοέλ Εμπίντ. Φέτος οι δυο τους βρίσκονται ξανά στις πρώτες θέσεις, όμως ο Σέρβος αφήνει το παιχνίδι του να μιλήσει για εκείνον και προβάλλει ως το φαβορί για δεύτερη σερί χρονιά!
Ο Νίκολα Γιόκιτς δεν είναι πια το χοντρό παιδί από το Σόμπορ της Σερβίας που πέρασε τον Ατλαντικό στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας. Αποτελεί τον ηγέτη των Νάγκετς με το ξεχωριστό δικό του στυλ, που μοιάζει ράθυμο αλλά δεν είναι. Την περσινή σεζόν κέρδισε το βραβείο του MVP, ξεπερνώντας κυρίως τον Τζοέλ Εμπίντ.
Αυτό ξένισε αρκετούς, ίσως γιατί ακόμη τον έχουν στο μυαλό τους όπως ήταν πριν την τελευταία διετία. Φέτος δίνει σε όλους χρόνο να σκεφτούν τις αντιρρήσεις και τους ενδοιασμούς τους, καθώς πάει για επανάληψη της κατάκτησης, εις βάρος μάλιστα του ίδιου αντιπάλου.
Οι αριθμοί λένε την αλήθεια
Πέρυσι οι Νάγκετς τελείωσαν τρίτοι στη Δύση με ρεκόρ 47-25. Είχαν ως κύριο άξονα τον Σέρβο και δίπλα του τους Τζαμάλ Μάρεϊ και Μάικλ Πόρτερ Τζούνιορ. Ακόμα και οι ένατοι Γουόριορς που συμμετείχαν στα μπαράζ για την τελευταία θέση των playoffs είχαν θετικό ρεκόρ, 39-33.
Στην Ανατολή οι 76ερς ήταν πρώτοι με 48-23, με μόλις άλλες πέντε ομάδες να έχουν καθαρό θετικό ρεκόρ και τους έβδομους Σέλτικς να βρίσκονται στο ισοσκελισμένο 36-36.
Αυτό δείχνει γιατί η Δύση θεωρείται και είναι δυσκολότερη. Περισσότερες και μεγαλύτερες αγορές, πιο πολύ ταλέντο σε σχέση με τις ομάδες της άλλης πλευράς.
Ο Γιόκιτς είχε 26.4 πόντους, 10.8 ριμπάουντ και 8.3 ασίστ, με τον Καμερουνέζο αντίπαλό του να έχει 28.5 πόντους, 10.6 ριμπάουντ και 2.8 ασίστ αντίστοιχα. Φέτος ο σέντερ του Ντένβερ έχει 25.9 πόντους, 13.8 πόντους και 8.1 ασίστ, ενώ ο Εμπίντ 29.7 πόντους, 11.2 ριμπάουντ και 4.3 ασίστ. 39-24 κι έκτη θέση για τους Νάγκετς, 40-24 και δεύτερη θέση για τους 76ερς.
Τα νούμερα μπορεί να είναι κοντινά, όμως υπάρχουν διαφορές. Άλλες φαίνονται με γυμνό μάτι, άλλες με δεύτερη και τρίτη ανάγνωση.
Ο «Τζόκερ» παλεύει μόνος
Ο Νίκολα Γιόκιτς δεν ξέρουμε αν είναι φαν του Μπάτμαν, όμως οι Αμερικανοί έκαναν ένα πετυχημένο λογοπαίγνιο με το όνομά του και του έδωσαν το παρατσούκλι του μεγαλύτερου εχθρού του ανθρώπου-νυχτερίδα.
Ο ψηλός των Νάγκετς παλεύει να φέρει το γέλιο και πάλι στην Πολιτεία του Κολοράντο, όμως του λείπουν τα... sidekicks, οι πιστοί «στρατιώτες» του. Ο Μάρεϊ υπέστη ρήξη χιαστού λίγο πριν τα playoffs του 2021 και είναι ακόμη εκτός. Ο Πόρτερ από τη δική του πλευρά ταλαιπωρείται με τη μέση του. Η ομάδα βέβαια περιμένει πως αμφότεροι θα προλάβουν τα playoffs, κόντρα στην κοινή πεποίθηση πως θα απουσιάσουν για όλο το υπόλοιπο της σεζόν.
Την ίδια στιγμή ο Εμπίντ είδε το… βαρίδι που ακούει στο όνομα Μπεν Σίμονς να φεύγει και τον Τζέιμς Χάρντεν να έρχεται ορεξάτος. Αυτό δεν σημαίνει πως το Ντένβερ είναι η μόνη ομάδα που έχει να αντιμετωπίσει τραυματισμούς, καθώς και οι Λέικερς δεν έχουν τον Άντονι Ντέιβις για παράδειγμα, όμως η ομάδα από τα Βραχώδη Όρη τα καταφέρνει ενώ εκείνοι παλεύουν μεταξύ φθοράς κι αφθαρσίας.
Η απίστευτη έφεση στην πάσα κι η… σκιά του Τσάμπερλεϊν
Ο Γιόκιτς είναι αυτό που λέμε «sui generis» παίκτης, δεν μοιάζει δηλαδή με κανέναν άλλον, όχι μόνο στη θέση του, όχι μόνο τώρα, αλλά και σε όλη την ιστορία του NBA κι έχει… σπάσει το καλούπι δύο φορές μάλιστα.
Η μια ήταν εμφανής από πριν καν έρθει στις ΗΠΑ για τους λίγους που τον ήξεραν τότε. Όσο γίνεται προσπαθεί να αποφύγει τις επαφές και να τελειώσει τη φάση με απαλό lay up ή σουτ με πρόσωπο. Φυσικά και μπορεί να σπρώξει, όμως προτιμά να κινηθεί έξυπνα χωρίς την μπάλα και να προλάβει να πάρει καλύτερη θέση, ώστε να ευστοχήσει γρήγορα, εξοικονομώντας δύναμη κι ενέργεια.
Όμως δεν μπορούν οι άμυνες να ησυχάσουν αν επικεντρωθούν πλήρως πάνω του. Έχει… μάτια στην πλάτη και μπορεί να βρει αμέσως τον κατάλληλο ελεύθερο συμπαίκτη. Το κάνει τόσο καλά που πολλές φορές ακόμα κι αυτοί που παραλαμβάνουν την μπάλα από τα χέρια του, απορούν με το πόσο εύκολο καλάθι θα βάλουν.
Αυτό είναι κάτι που δεν μαθαίνεται. Πρόκειται για συνδυασμό αντίληψης, σωματοδομής κι έμφυτου ταλέντου φυσικά. 8.1 ασίστ ανά αγώνα επιβεβαιώνουν πλήρως την έφεσή του στην πάσα. Αυτός είναι κι ο λόγος που απέχει ελάχιστα από το να γίνει ο σέντερ με τα περισσότερα triple-double όλων των εποχών στη λίγκα. Αυτή τη στιγμή είναι πλέον δεύτερος με 75, πίσω μόνο από τον Ουίλτ Τσάμπερλεϊν. Όταν όλοι οι άλλοι σέντερ βασίζονται στη δύναμη, αυτός αντιπαρατάσσει φινέτσα και τεχνική.
Η δεύτερη φορά που «έσπασε το καλούπι» ήταν τη χρονιά της πανδημίας. Μετά την επανέναρξη του NBA και τη δημιουργία της… φούσκας στο Ορλάντο, για να αποτραπεί η διασπορά του κορωνοϊού με τα ταξίδια. Μείωσε τις ποσότητες φαγητού, τα αναψυκτικά και είχε καθημερινό πέρασμα από το γυμναστήριο. Επέστρεψε πιο αδύνατος από ποτέ και η κινητικότητά του στο παρκέ ήταν πλέον πολύ καλύτερη από ποτέ και πόρεσε έτσι να γίνει ο πρώτος λευκός MVP μετά τον Ντιρκ Νοβίτσκι το 2007 και συνεχίζει να… τρελαίνει κόσμο.
Αν όλα εξελιχθούν ως έχουν μοιάζει απίθανο να χάσει το δεύτερο σερί MVP βαδίζοντας στα χνάρια του Στεφ Κάρι και του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Ο πρώην χοντρός συνεχίζει απλά να παίζει το μπασκετάκι του. Την αναγνώριση δεν την επιδιώκει, ποτέ δεν το έκανε. Η ανταμοιβή κι αναγνώριση έρχονται μόνες τους, τις έλκει. Και πως να μην έρθουν γι’ αυτόν τον τύπο που μοιάζει στο παρκέ να είναι τόσο χαλαρός, σαν να βρίσκεται στο Σόμπορ, δίπλα στα άλογά του τα οποία και είναι η πιο αγαπημένη του παρέα γυρίζοντας στην πατρίδα.
Γιώργος Διαλυνάς
www.bnsports.gr
