Ένα ακόμα τρόπαιο, μία νέα κορυφή, άλλη μία ιδανική ευκαιρία για να αναδειχθεί η μοναδική ιστορία του Εντουάρντ Μεντί. Ιστορία που ξεκινά από ένα επίδομα ανεργίας το 2014 και φτάνει έως την κορυφή δύο ηπείρων, μέσω του Champions League και του Copa Africa, επτά χρόνια αργότερα.
Υπάρχουν παραμύθια που εύχεσαι να μην έχουν τέλος. Αντιθέτως, θέλεις να παίζουν ξανά και ξανά σε επανάληψη. Το σύγχρονο ποδόσφαιρο μπορεί να μην αφήνει πολλά περιθώρια για τέτοιες ιστορίες, αλλά όταν εμφανίζονται, κάθε αφορμή που δίνεται για να επανέλθουν στην επιφάνεια δεν πρέπει να πηγαίνει χαμένη.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στην περίπτωση του Εντουάρντ Μεντί. Ο γκολκίπερ της Τσέλσι μετά την κορυφή της Ευρώπης, έφτασε κι ως αυτήν της Αφρικής με τη φανέλα της Σενεγάλης, κάνοντας πράξη το «ποτέ μην τα παρατάς». Έστω κι αν του δόθηκαν πολλές ευκαιρίες για να εγκαταλείψει.
Edouard Mendy is proof you should NEVER give up ? pic.twitter.com/kTSrSgj6xX
— ESPN UK (@ESPNUK) February 7, 2022
Από το επίδομα ανεργίας, στην κορυφή δύο ηπείρων!
Στα 23 του χρόνια βρέθηκε σε αδιέξοδο. Τα τρία χρόνια στη Σερμπούργκ δεν οδήγησαν πουθενά. Το 2014 το συμβόλαιό του έληξε, ο ατζέντης του δεν απαντούσε στα μηνύματά του, κανένα κλαμπ δεν τον ήθελε και το επίδομα ανεργίας τον συντηρούσε. Η «φλόγα», η πίστη στο όνειρο, ωστόσο, δεν είχε σβήσει. Χρειαζόταν απλώς το πρώτο βήμα.
Ένας πρώην συμπαίκτης του, τον πρότεινε στον στενό του φίλο, Ντομινίκ Μπερνάτοβιτς, προπονητή τερματοφυλάκων στη δεύτερη ομάδα της Μαρσέιγ. «Από την πρώτη προπόνηση φάνηκε πως έχει κάτι το μοναδικό» ανέφερε ο τελευταίος. Έκτοτε, το φύλλο «γύρισε».
Εμφανίστηκε νέος ατζέντης, τον έφερε σε επαφή με τη Ρεμς και στο πρώτο της παιχνίδι τη σεζόν 2016-17, είδε μόλις στο 5ο λεπτό τον βασικό γκολκίπερ να αποβάλλεται. Ο δρόμος «άνοιξε». Ο Μεντί έγινε βασικό κομμάτι της ομάδας και την επόμενη σεζόν, με αυτόν… βιδωμένο κάτω από τα δοκάρια, ήρθε η άνοδος στη Ligue 1.
Στο τέλος της σεζόν, ο άσημος -κάποτε- γκολκίπερ, βλέπει τη Σενεγάλη και τη Γουϊνέα-Μπισάου να «μάχονται» για το εθνόσημο που θα φέρει στο στήθος. Παρόλα αυτά, ένα μπρα-ντε-φερ μεταξύ των δύο χωρών κρίνεται μη αναγκαίο. «Πάντοτε ήθελα να παίξω για τη Σενεγάλη, τη χώρα της μητέρας μου», θα αναφέρει ο 25χρονος -τότε- Μεντί.
Το ντεμπούτο του με τα «Λιοντάρια της Τερανγκά» ήρθε τον Νοέμβριο του επόμενου χρόνου, στην έναρξη μίας ονειρώδους διετίας στα «σαλόνια» του γαλλικού ποδοσφαίρου. Ιδιαίτερα μαγική η σεζόν 2018-19, που διατήρησε ανέπαφη την εστία του σε 14 παιχνίδια. Ακολούθησε η Ρεν, το Champions League και η γενικότερη καταξίωση ως ένας από τους κορυφαίους γκολκίπερ της Γαλλίας. Ωστόσο, κι εκτός συνόρων, ο Μεντί δεν περνούσε απαρατήρητος. Αντιθέτως.
Με την ανάληψη των καθηκόντων του στην Τσέλσι το καλοκαίρι του 2020, ο Φρανκ Λάμπαρντ αναζητά έναν πρωτοκλασάτο τερματοφύλακα. Την αποστολή αναλαμβάνει ο Πετρ Τσεχ, ο οποίος γνωρίζει πως στην πρώην ομάδα του, υπάρχει ένα διαμάντι. Οι Λονδρέζοι βγάζουν περίπου 25 εκατ. ευρώ από τα ταμεία τους και τον αποκτούν. Η απόσβεση ξεκινά με το… καλημέρα.
Από το ντεμπούτο του δείχνει καθόλα έτοιμος για το υψηλότατο επίπεδο της Premier League, αλλά κανείς δεν μπορεί να φανταστεί τι εξέλιξη θα έχει. Το τέλος της σεζόν τον βρίσκει ως έναν εκ των πρωταγωνιστών, σε κάτι που έμοιαζε... άθλος: την κατάκτηση του Champions League.
Ο Μεντί γίνεται ο πρώτος Αφρικανός γκολκίπερ που σηκώνει την κούπα με τα «μεγάλα αυτιά». Η συμβολή του τεράστια και αποδεικνύεται από τα 9 clean sheets που κατέγραψε, ισοφαρίζοντας το ανάλογο ρεκόρ του Κανιθάρες (2000-01) και του Νάβας (2015-16).
Έναν χρόνο αργότερα, ήρθε και το κομμάτι που έλειπε για να συμπληρωθεί το παζλ μίας παραμυθένιας πορείας προς την κορυφή. Ο Μεντί δικαιώνεται για την επιλογή του πριν πέντε χρόνια και με τη φανέλα της Σενεγάλης φτάνει ως την κορυφή της Αφρικής, μέσω ενός ιδανικού σεναρίου: με τον ίδιο να αποκρούει πέναλτι στη «ρώσικη ρουλέτα» και το άλλο μεγάλο αστέρι της ομάδας, τον Σαντιό Μανέ, να ευστοχεί στο τελευταίο.
The brick wall ?
— #TotalEnergiesAFCON2021 ? (@CAF_Online) February 6, 2022
Edouard Mendy earns the best goalkeeper award in the #TotalEnergiesAFCON2021 ?#AFCON2021 pic.twitter.com/Hs6cqM3GzF
Ακόμα κι αν βγάλει κανείς στην άκρη τις προσωπικές του διακρίσεις, όπως αυτή του καλύτερου τερματοφύλακα για το Copa Africa και του 2021, εν γένει, σύμφωνα με την UEFA και τη FIFA, το «παλμαρέ» του είναι ήδη γεμάτο. Πιθανότατα, τα περισσότερα από αυτά δεν μπορούσε κανείς να τα φανταστεί το 2014. Ούτε ο Μπερνάτοβιτς που πρώτος πίστεψε στο ταλέντο του.
Παρότι βρίσκεται λίγες ημέρες μακριά από τα 30α του γενέθλια, είναι τέτοιος ο τρόπος που έχτισε ό,τι έχει έως σήμερα, ώστε να μην αφήνει περιθώρια για προβλέψεις. Δεν χρειάζονται, άλλωστε. Είναι τέτοια η «χρυσόσκονη» που περιβάλλει περιπτώσεις όπως αυτή του Μεντί ή του Καντέ ή του Μάχρεζ, που απλώς μαγεύει και αφήνει τους ρομαντικούς του ποδοσφαίρου να κοιτούν, να ανανεώνουν την πίστη τους προς το ποδόσφαιρο και να ταυτίζονται με το αιωνόβιο σύνθημα: «Ποτέ μην τα παρατάς!».
Φάνης Τσοκανάς
www.bnsports.gr
