Δεν βρίσκεται σε καλή αγωνιστική περίοδο ο Μαρτίν Όντεγκααρντ και αυτό είναι προφανές. Οι εμφανίσεις του το επιβεβαιώνουν με κάθε ευκαιρία, όταν είναι βασικός με την εθνική Νορβηγίας, ενώ και η απουσία του από τους «11» εκλεκτούς του Μικέλ Αρτέτα, επίσης πιστοποιούν, με διαφορετικό τρόπο, την κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Φταίει ο Σμιθ Ρόου, φταίει ο τραυματισμός του Χάαλαντ ή φταίει ο… ίδιος;
Όταν ο Μαρτίν Όντεγκααρντ συμφώνησε με την Άρσεναλ, πέρυσι τον Ιανουάριο και μετέβη στην Premier League με την μορφή δανεισμού, άπαντες θεωρούσαν πως πρόκειται για μία αχρείαστη κίνηση, από την στιγμή που οι «κανονιέρηδες» διέθεταν επιτελικό μέσο.
Γρήγορα, η εν λόγω άποψη διαφοροποιήθηκε. Ο Όντεγκααρντ βρισκόταν σε καλή κατάσταση, δεν άργησε να κάνει την διαφορά και να διακριθεί για την ταχύτητα σκέψης και την καλή πάσα που τον χαρακτήριζε, καθιστώντας τον εαυτό του απαραίτητο στον τρόπο παιχνιδιού του Μικέλ Αρτέτα.
Άμεση συνέπεια των θετικών εμφανίσεών του, αποτέλεσε μία εξαιρετική για τον ίδιο εβδομάδα. Σκόραρε ένα πολύ ωραίο γκολ απέναντι στον Ολυμπιακό επί ελληνικού εδάφους, βρήκε δίχτυα στο ντέρμπι του Βορείου Λονδίνου στο Έμιρεϊτς, και έγινε αρχηγός της Νορβηγίας, έπειτα από απόφαση του συνόλου!
Τι άλλο θα μπορούσε να ζητήσει; Το καλοκαίρι γύρισε στην Μαδρίτη, θέλοντας να πάρει μία ευκαιρία από τον Κάρλο Αντσελότι, αλλά ουδέποτε συνέβη. Η επιστροφή ήταν μονόδρομος. Και έτσι έγινε. Η Άρσεναλ, που γνώριζε τι μπορεί να της προσφέρει, τον έκανε δικό της με πολυετές συμβόλαιο, και όλες οι πλευρές ήταν ευχαριστημένες.
Τώρα, ίσως και να μην είναι όλες… πέραν της Ρεάλ Μαδρίτης που «πληρώθηκε» αδρά για να συμφωνήσει στην μόνιμη μεταγραφή του Όντεγκααρντ. Ο λόγος; Το γεγονός πως δεν κάνει την διαφορά, γεγονός που τον έχει μετατρέψει σε εφεδρική λύση, και σε…1η αλλαγή των «κανονιέρηδων», όταν ο Αλεξάντερ Λακαζέτ βγει από τον αγωνιστικό χώρο.
Δεν θυμίζει σε τίποτα τον περσινό καλό εαυτό του και δικαίως ο Μικέλ Αρτέτα επιλέγει τον εξαιρετικό φέτος, Έμιλ Σμιθ Ρόου, στην θέση του. Όσον αφορά την παρουσία του με την εθνική του ομάδα, η μοναδική ειδοποιός διαφορά, είναι ο χρόνος συμμετοχής του.
Εκεί παίζει, συνήθως αγωνίζεται σε ολόκληρο το ενενηντάλεπτο, αλλά και πάλι δεν διακρίνεται όπως αναμενόταν. Τι θα μπορούσε να φταίει εκεί; Η απουσία του Έρλινγκ Χάαλαντ ή μήπως ο ίδιος ο Μαρτίν Όντεγκααρντ που δεν μπόρεσε να διαδραματίσει κομβικό ρόλο και να αλλάξει την μοίρα της χώρας του, ως προς την συμμετοχή της στο Παγκόσμιο Κύπελλο;
Τίποτα δεν είναι δεδομένο, αλλά όπως φαίνεται τόσο η Άρσεναλ, όσο και η Νορβηγία, δικαιούνται να έχουν παράπονα. Και δεν φταίνε αυτές, ούτε ευθύνονται ο… Σμιθ Ρόου με τον Χάαλαντ. Το βάρος πέφτει στον ίδιο τον Μαρτίν Όντεγκααρντ!
Δημήτρης Μανάκος