Σχετικά Άρθρα
Σαμπρίνα Ιονέσκου: To κορίτσι - θαύμα του WNBA (video)
Όσο και να μεγαλώνει ο άνθρωπος και να γερνάει το κορμί, εφόσον υπάρχει δίψα και διάθεση για διακρίσεις, τόσο η ηλικία θα είναι απλά ένας αριθμός. Αυτό θέλησε να υπενθυμίσει σε όλους μας ο Βασίλης Σπανούλης, ο οποίος πείστηκε από το πλάνο του Ρικ Πιτίνο και έδωσε το πολυπόθητο "ναι" για να αναλάβει το ρόλο του ηγέτη αλλά και εκείνο του εμπνευστή για τους νεότερους συμπαίκτες του.
Ο "τελευταίος των Μοϊκανών" ή αλλιώς ο τελευταίος που απέμεινε από την προηγούμενη δοξασμένη γενιά της Εθνικής, θα βρίσκεται στην λίστα των 24 αθλητών που θα καλέσει ο Ρικ Πιτίνο αρχικά για το Προολυμπιακό τουρνουά στη Βικτόρια του Καναδά (29/6-4/7) και εφόσον προκριθούν θα αγωνιστούν το καλοκαίρι και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο.
Με αφορμή τον «τελευταίο χορό» του Βασίλη Σπανούλη με την γαλανόλευκη φανέλα, το «ΒΝ Sports» θα κάνει μία γρήγορη αναδρομή από την πρώτη του κλήση στην «επίσημη αγαπημένη», μέχρι το υποτιθέμενο... τελευταίο του παιχνίδι στο Εurobasket το 2015 αλλά και τις επιτυχίες του σε εθνικό επίπεδο.
Οι πρώτες συμμετοχές στην Εθνική
Ο «V-Span» είχε αποδείξει από μικρή ηλικία και από τον Γυμναστικό Σύλλογο Λάρισας, ότι δεν πρόκειται για έναν οποιοδήποτε έφηβο της ηλικίας του αλλά είχε το μέταλλο του... νικητή. Αυτό το διέκριναν οι άνθρωποι της Εθνικής και τον κάλεσαν στην μικρές ομάδες της το 1999, σε ένα διεθνές τουρνουά και από τότε δεν έχασε ποτά ξανά την θέση του.
Από την παρουσία του στις μικρές Εθνικές κατέγραψε συνολικά 31 συμμετοχές με τους Εφήβους, 25 με τους Νέους και μία με την Β'Ανδρών, ενώ σε ομαδικό επίπεδο κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο με την ομάδα U18 στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα το 2000 στο Ζαντάρ της Κροατίας, το αργυρό μετάλλιο στους Μεσογειακούς Αγώνες του 2001 στην Τυνησία και το χρυσό με την ομάδα U20 στο Ευρωπαϊκό του 2002 στη Λιθουανία. Αυτές οι διακρίσεις προμήνυαν ένα λαμπρό μέλλον με το εθνόσημο στο στήθος.
Ηγετική «φιγούρα» στα τελευταία μετάλλια της Εθνικής
Ο Βασίλης Σπανούλης παρέμεινε πιστός «στρατιώτης» της Εθνικής για 11 συνεχόμενα έτη, δίνοντας το παρών σε μεγάλες διοργανώσεις, ενώ ήταν αναπόσπαστο κομμάτι των επιτυχιών. Συμμετείχε συνολικά στην τελική φάση εννέα διοργανώσεων σε ανδρικό επίπεδο, ενώ πήρε μέρος και σε προκριματικά, όπως το 2012 για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, όμως γνώρισαν τον αποκλεισμό από την Νιγηρία (80-79).
Όλα ξεκίνησαν από την Αθήνα και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, όταν μπροστά στο ελληνικό κοινό «συστήθηκε» με την φανέλα της Εθνικής Ανδρών και υπό τις οδηγίες του Παναγιώτη Γιαννάκη. Το μετάλλιο μπορεί να μην ήρθε και να τερμάτισε στην πέμπτη θέση, όμως το νερό στο αυλάκι είχε μπει ήδη και ήταν το καλύτερο «ορεκτικό» για το δεύτερο χρυσό της Εθνικής στο Eurobasket.
Συγκεκριμένα στο Βελιγράδι της Σερβίας, ο «Κill Bill» μαζί με τους υπόλοιπους συμπαίκτες του κατέθεσαν ψυχή και μετά από ένα... ψυχοφθόρο ημιτελικό απέναντι στη Γαλλία, πέρασαν εύκολα το εμπόδιο της Γερμανίας στον τελικό. Αυτή η επιτυχία δεν αποδείχθηκε ένα απλό «πυροτέχνημα» αλλά η προαναγγελία ενός πολλά υποσχόμενου συνόλου.
Ένα χρόνο αργότερα η Εθνική μας χάρισε μία από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές του παγκοσμίου μπάσκετ, καθώς υποχρέωσαν την Τeam USA των γεμάτων αστέρων του ΝΒΑ, να «υποκλιθεί» στην ομάδα του Παναγιώτη Γιαννάκη στα ημιτελικά του World Cup (101-95). Ο τελικός δεν εξελίχθηκε παρόμοια, καθώς γνώρισαν βαριά ήττα από τους Ισπανούς.
Στο επόμενο Εurobasket (2007) o Βασίλης Σπανούλης άγγιξε το μετάλλιο αλλά δεν ήρθε ποτέ, καθώς γνώρισαν την ήττα από τους διοργανωτές και την Λιθουανία αντίστοιχα σε ημιτελικό και μικρό τελικό.
Στους δεύτερους Ολυμπιακούς Αγώνες της καριέρας του, ο Έλληνας γκαρντ δεν μπόρεσε να ξεπεράσει το εμπόδιο των Αργεντινών στα προημιτελικά, παρά την αύξηση στον χρόνο συμμετοχής του. Το επόμενο μετάλλιο και το τελευταίο του, ήρθε πάλι από το Εurobasket (2009).
Σε εκείνη την διοργάνωση που φιλοξενήθηκε στην Πολωνία, ο Βασίλης Σπανούλης πραγματοποίησε μία από τις καλύτερες εμφανίσεις του με την φανέλα της Εθνικής και την οδήγησε στην τρίτη θέση του βάθρου. Το Παγκόσμιο Μπάσκετ του 2010 στην Τουρκία θα ξεχαστεί σύντομα, τερματίζοντας στην 11η θέση. Οι επόμενες παρουσίες του στα δύο Εurobasket (2013, 2015) δεν συνδυάστηκαν με κάποια διάκριση.
Το "αντίο" στην Εθνική
Ήταν 15 Σεπτεμβρίου του 2015 στη διοργάνωση του Εurobasket και εκείνη έμελλε να είναι μία σημαδιακή ημερομηνία για τον «V-Span», καθώς θα ήταν η τελευταία του παράσταση με την Εθνική ομάδα. Μαζί με τον Νίκο Ζήση και τον Γιάννη Μπουρούση ήταν οι τελευταίοι στρατιώτες της γενιάς τους. Τελικά ο αρχηγός του Ολυμπιακού, παρέα με τον γκαρντ της ΑΕΚ αποφάσισαν να τραβήξουν μία κόκκινη γραμμή, με τον Καρδιτσιώτη ψηλό να απομένει ολομόναχος.
«Θα σταματήσω από την Εθνική. Αγάπησα αυτή την ομάδα από τα 17 μου, ένας κύκλος κλείνει για μένα σήμερα. Το είχα πάρει απόφαση από πριν με βαριά καρδιά, αλλά πρέπει να καταλαβαίνεις πότε θα σταματήσεις. Είμαι υπερήφανος, έδειξα προσήλωση στην Εθνική, κρατάω όλες τις στιγμές, τις καλές και τις άσχημες. Είναι τεράστια τιμή να εκπροσωπείς την πατρίδα σου» ήταν τα λόγια του μετά την νίκη επί της Λετονίας (97-90) για την πέμπτη θέση της διοργάνωσης στη Λιλ. Μέχρι εκείνο το σημείο τα «χιλιόμετρα» ήταν αρκετά στη «μηχανή» του με την Εθνική, καταγράφοντας συνολικά 1494 πόντους σε συνολικά 146 αγώνες.
Η ώρα της μεγάλης επιστροφής
Έξι χρόνια μετά το αντίο του στην Εθνική ο Βασίλης Σπανούλης στα 39 του σχεδόν χρόνια (7 Αυγούστου τα κλείνει), έψαχνε μία νέα πρόκληση, λίγο πριν το μεγάλο φινάλε της σπουδαίας καριέρας του. Ο Έλληνας γκαρντ δεν έχει να αποδείξει τίποτα σε κανέναν αλλά η «φλόγα» για νέες περιπέτειες δεν έχει σβήσει.
Μία συνάντηση, μία κουβέντα με τον ομοσπονδιακό τεχνικό, Ρικ Πιτίνο, ήταν αρκετά για να τον πείσουν να ηγηθεί της προσπάθειας της Εθνικής για το Προολυμπιακό τουρνουά αλλά προπάντων να μεταφέρει στους νεότερους την νοοτροπία του νικητή, κάτι που λείπει τα τελευταία χρόνια στους κρίσιμους αγώνες.
Ο Kill Bill «ζύγισε» τα δεδομένα, υπολόγισε τις συνθήκες που επικρατούν γύρω από την ομάδα και πλέον είναι έτοιμος για το δικό του...Last Dance. Αυτή η απόφαση θα τον αναδείξει αυτόματα ως τον γηραιότερο παίκτη της Εθνικής ομάδας, προσπερνώντας τον Παναγιώτη Γιαννάκη, ο οποίος κατείχε το ρεκόρ από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996 στην Ατλάντα, αγωνιζόμενος στην ηλικία των 37 ετών.
Ο Βασίλης Σπανούλης είναι... μαθημένος στις προκλήσεις και σίγουρα είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για να δώσει το έναυσμα της αντεπίθεσης.
Νίκος Τσώτας
