«Παράλληλα, περπατάνε παράλληλα» σε κοινούς παρονομαστές. Μόριτζ και Φραντς Βάγκνερ συνυπάρχουν σε εθνική ομάδα και Ορλάντο, σαν άλλοι Κάστορας και Πολυδεύκης σε ένα γερμανικό μπάσκετ που «ανθίζει» ξανά. Και ευτυχώς για αυτό, η «σπυριάρα» κέρδισε στο σπριντ την καρδιά του Μο, έναντι της… πόρνης – όπως είχε πει και ο Όσιμ, με τον μικρότερο αδερφό του να τον ακολουθεί με… κλειστά τα μάτια.
Οι σχέσεις εξ’ αίματος γράφουν πάντα τη δική τους ιστορία στον αθλητισμό. Αδέρφια Γκασόλ, Ερνανγκόμεθ, Αντετοκούνμπο, Ντράγκιτς και πολλοί ακόμα. Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις, η εθνική ομάδα κάθε (σχεδόν) καλοκαίρι αποτελεί το καταφύγιο τους, το μέρος συνάντησης. Εκεί που βρίσκονται με αφορμή την εκπροσώπηση του έθνους αλλά και την οικογενειακή θαλπωρή. Τα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματά αποτελούν πρώτης τάξεως ευκαιρία για την αναπλήρωση των χαμένων στιγμών. Όλων εκείνων μέσα στη σεζόν που πάνε και έρχονται και χάνονται με τον καθένα να έχει τραβήξει το δικό του δρόμο. Ή και όχι…
«Πάντσερ» να τα… πιεις στο ποτήρι στα βάθη της Ασίας. Το σύνολο του Χέρμπερτ, το οποίο αποτελείται από πολλές σημαντικές μονάδες με την κάθε μία να παραθέτει τα δικά της ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, φανερώνει αυτό που οι περισσότεροι είχαν ψυχανεμιστεί από πέρυσι και το Ευρωμπάσκετ. Αυτοί οι Γερμανοί δεν είναι «πυροτέχνημα». Είναι μία σύγχρονη «μηχανή», ίσως και η πιο ταλαντούχα (σε ποσότητα και είδος) στην ιστορία της εθνικής τους που είναι ικανή να «χτυπήσει» το Πάνθεον του κόσμου.
Η «Νασιοναλμάνσαφτ» γαλουχεί γενιές. Μία επιτυχημένη περίοδος που επισφραγίζεται με διακρίσεις και μετάλλια στα σπουδαιότερα ραντεβού φέρνει περισσότερο νέο κόσμο στο άθλημα. Μικρά παιδιά ταυτίζονται με τους δικούς τους... ήρωες, αγαπούν το μπάσκετ, την «πορτοκαλί θεά» και το μόνο βέβαιο είναι ότι αν ψάξει κανείς τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες των ληξιαρχείων μέσα στην επόμενη δεκαετία, θα βρει πως τα ονόματα Ντένις και Φραντς τουλάχιστον - αν όχι και Αντρέας (Ομπστ) - θα έχουν πολλαπλασιαστεί. Που θα ήταν όμως ο Φραντς Βάγκνερ χωρίς το συμπλήρωμά του, το έτερο του ήμισυ; Ποια εξέλιξη θα είχε;
?? Moritz Wagner told @Urbodo that he was excited to have with his 'BAD MAN' brother Franz back on the court while fighting for the semifinal ticket ?️#FIBAWC #WinForAll pic.twitter.com/7iPqTZZj02
— BasketNews (@BasketNews_com) September 6, 2023
Με διαφορά περίπου 4 χρόνων, είδαν το πρώτο φως του ήλιου. Ο πρεσβύτερος, Μο, ήταν αυτός που άνοιξε το δρόμο και για το μικρό του αδερφό περνώντας τον ωκεανό για το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν. Και όταν ξεκινούσε για εκείνον το ταξίδι στον «μαγικό κόσμο» του NBA, βρισκόμενος στο Νο25 του draft του 2018, ο Φραντς άρχιζε να… ξεμυτάει στην Άλμπα (καλύτερος νέος παίκτης του γερμανικού πρωταθλήματος για το 18-19), κρατώντας υποσχέσεις για την εξέλιξή του και το μέλλον.
Hammer time for Franz Wagner! ? #FIBAWC x #WinForDeutschland ?? pic.twitter.com/qFc9H1lzfh
— FIBA (@FIBA) September 8, 2023
Το επιτυχημένο εγχείρημα του μεγάλου του αδερφού, «έσυρε» και τον μικρότερο να ακολουθήσει το μονοπάτι που είχε χαράξει. Δύο εντυπωσιακά αν μη τι άλλο χρόνια στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν του έδωσαν το εισιτήριο για υψηλές πτήσεις στη διαλογή των νεοσύλλεκτων της τάξης του 2021. Και εκεί το Ορλάντο έπαιξε έξυπνα.
Συνταγή που πετυχαίνει δεν αλλάζει λένε και αφότου οι Μάτζικ έμειναν ικανοποιημένοι από τον γηραιότερο (είχε φανερώσει κάποια δείγματα γραφής από τον Απρίλη του 21’ που άλλαξε… γειτονιά) είπαν να μην αλλάξουν το καλούπι. Άλλωστε η περίπτωση του βενιαμίν έδειχνε πιο ελπιδοφόρα, γεγονός που επιβεβαιώθηκε και στην πράξη.
«Το ότι τον ξέρω τόσο καλά με βοηθάει να εκφράζομαι με τον τρόπο που θέλω εγώ. Με κατανοεί εκείνος και θεωρώ ότι είναι πάρα πολύ καλό και πολύ ελπιδοφόρο να έχεις αυτό το επίπεδο επικοινωνίας στην ομάδα σου» ήταν μερικά από τα λόγια του Μόριτζ έπειτα από λίγους μήνες συνύπαρξης, στην πρώτη τους κοινή εμπειρία εκτός εθνικής ομάδας.
«Είναι παίκτης με μεγάλη ευελιξία στην επίθεση. Λατρεύω να παίζω μαζί του. Είναι καλό να έχεις κάποιον με τον οποίο μπορείς απλά να περνάς χρόνο μαζί και να μην μιλάς πάντα για μπάσκετ», είπε ο έτερος Βάγκνερ για τον αδερφό του. Ως συμβαίνει συνήθως, ο μεγαλύτερος αποτελούσε το είδωλο του μικρού και ευτυχώς για το παγκόσμιο μπάσκετ που ο Μόριτζ απαρνήθηκε τη «στρογγυλή θεά» για την… ξελογιάστρα, την πορτοκαλί.
Οι Κάστορας και Πολυδεύκης των Γερμανών την τελευταία διετία είναι αχώριστοι. Κάθε βήμα του ενός συμπληρώνεται ευθύς αμέσως από του άλλου με τους ιθύνοντες στο Ορλάντο να στηρίζονται στις πλάτες της οικογένειας Βάγκνερ. Και οι δυο τους αποτελούν σημαντικότατα «γρανάζια» στη μηχανή των Μάτζικ, τερματίζοντας την περασμένη περίοδο με διψήφιο αριθμό πόντων στο σκοράρισμα. Αδερφές ψυχές όνομα και πράγμα δηλαδή και τυχεροί όσοι τους χαίρονται.
Μάνος Φυρογένης
