Η «επίσημη αγαπημένη». Το μπάσκετ; Όχι. Το πόλο; Ναι. Τέλος συζήτησης. Αλλά στο τέλος της ημέρας, πόσοι γνωρίζουν το ρόστερ της Εθνικής μας ομάδας; Το όνομα του προπονητή και την επόμενη διοργάνωση; Ελάχιστοι. Πόσοι θα κρίνουν… εκείνο το τελευταίο σουτ που μας στέρησε το μετάλλιο; Πολλοί. Αλλά μάλλον, δεν έχουν συνειδητοποιήσει, ποιες ομάδες και πώς διακρίθηκαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες…
Το πόλο δεν είναι το αγαπημένο άθλημα των περισσοτέρων. Αρκετοί θα το δουν, λίγοι θα το καταλάβουν.
Στην Ελλάδα έχουμε μία τάση να το υποτιμούμε. Θα μάθουμε πότε παίζει η Εθνική, σε ποια διοργάνωση. Θα θεωρήσουμε πως έχουμε αξιώσεις, επειδή παραδοσιακά είμαστε μία «δύναμη» στο εν λόγω άθλημα.
Αν πάμε καλά, αν κερδίσουμε κάτι, αν κατακτήσουμε ένα μετάλλιο, θα αναρτήσουμε μία φωτογραφία των αθλητών μας. Αν όχι, θα προχωρήσουμε τη ζωή μας. Αυτή ακριβώς είναι η αλήθεια.
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες γνωρίζαμε πότε παίζει η Εθνική μπάσκετ, αλλά… ρωτάγαμε για το πότε θα ξεκινήσει το πόλο. Αναφερόμαστε στην πλειοψηφία.
Η «επίσημη αγαπημένη» για την πλειοψηφία παίζει μπάσκετ. Η «επίσημη αγαπημένη» όμως, θα έπρεπε να παίζει πόλο. Και να μας ενδιαφέρει περισσότερο. Να καταλαβαίνουμε πότε γίνεται φάουλ μέσα στο νερό. Να αντιλαμβανόμαστε περισσότερο τι σημαίνει ο «παίκτης παραπάνω». Να πανηγυρίζουμε για ένα δύσκολο γκολ, να… αναρωτιόμαστε τι πήγε λάθος και δεν σκοράραμε με παίκτη περισσότερο.
Γενικώς, θα έπρεπε να μπούμε στη διαδικασία να συζητάμε για αυτούς. Και όχι να τους χειροκροτάμε στις επιτυχίες. Διότι επιτυχία είναι και η 5η θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Όπως και επιτυχία είναι να βγαίνεις 5ος και ο κόσμος να θεωρεί πως θα έπρεπε να έχεις κατακτήσει ένα μετάλλιο.
Ας τους ασκήσουμε κριτική για εκείνο το γκολ στο φινάλε του χρόνου. Αλλά ας τους δώσουμε και τα εύσημα που κολυμπούν για μία Ελλάδα που θα έπρεπε να τους στηρίξει περισσότερο. Χαμένη ευκαιρία είναι η έλλειψη μεταλλίου στους Ολυμπιακούς Αγώνες 2024 για τη χώρα μας και το πόλο.
Η Σερβία πήρε χρυσό με τρεις ήττες. Η Κροατία πήρε ασημένιο με αντίστοιχο αριθμό ηττών. Οι ΗΠΑ κατέκτησαν το χάλκινο με τρεις ήττες. Εμείς χάσαμε μία φορά λιγότερη και είμαστε στην 5η θέση. Άδικο δεν ακούγεται; Είναι! Αλλά στο τέλος της ημέρας, γρήγορα θα ξεχάσουμε το πόλο. Έτσι δεν είναι;
Η «επίσημη αγαπημένη» είναι αυτά τα παιδιά. Είναι ο Θοδωρής Βλάχος. Είναι οι πισίνες τους. Και θα επιστρέψουν στην κορυφή. Και θα τους θυμηθούμε ξανά… Αυτό και αν είναι άδικο!
Δημήτρης Μανάκος
