Ο Σιδέρης Τασιάδης κατέλαβε την τρίτη θέση στο κανόε καγιάκ σλάλομ (C1) στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο και επανέφερε στο «φως» της δημοσιότητας την ιστορία του που απασχόλησε την ελληνική κοινή γνώμη εννέα χρόνια πριν.
Σχετικά Άρθρα
Κίμια Αλιζαντέχ: Η αθλήτρια που άγγιξε το πρώτο μετάλλιο με την Ολυμπιακή Ομάδα Προσφύγων!
Ένας εκ των σημαντικότερων λογοτεχνών της Νέας Ελληνικής Γραμματείας, ο Εμμανουήλ Ροΐδης, συνήθιζε να λέει πως «έκαστος τόπος έχει την πληγή του. Η Αγγλία την ομίχλη, η Αίγυπτος την οφθαλμία και η Ελλάδα τους Έλληνες», αποδίδοντας εν ολίγοις, ό,τι ανέφερε δύο αιώνες αργότερα ο Ολυμπιονίκης στο κανόε καγιάκ σλάλομ Σιδέρης Τασιάδης.
«Σπίτι μου είναι η Γερμανία. Δεν αισθάνομαι Έλληνας» ανέφερε το 2012 μετά την επιτυχία του στο Λονδίνο, ξεκαθαρίζοντας πως κανένας από τη χώρα που ανάγκασε την οικογένειά του να μεταναστεύσει, δεν έχει λόγο να αισθάνεται υπερήφανος για όσα πέτυχε.
Γεννημένος το 1990 στο Άουγκσμπουργκ, αλλά μεγαλωμένος σε ένα μικρό χωριό κοντά στην Ορεστιάδα, είδε την οικογένειά του να εγκαταλείπει τα πάτρια εδάφη σε ηλικία μόλις 10 ετών, για να μεταναστεύσει στη Γερμανία. Έκτοτε, διαμένει μόνιμα στο Άουγκσμπουργκ, όπου ξεκίνησε και η ενασχόλησή του με το κανόε καγιάκ σλάλομ (C1).
Είκοσι δύο χρόνια μετά, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, τάραξε συθέμελα την ελληνική αθλητική κοινότητα με το ασημένιο μετάλλιο που κατέκτησε. Γιατί; Επειδή δεν άφησε περιθώρια να νιώσει κανείς εθνικά υπερήφανος για την προσπάθειά του.
Σήμερα, Δευτέρα 26 Ιουλίου, ανέβηκε ξανά στο βάθρο, αυτήν τη φορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, λαμβάνοντας την τρίτη θέση και η επίπονη για την Ελλάδα ιστορία του -αφού ξεχειλίζει αλήθειες- επανέρχεται για να αποδείξει πως οι παθογένειες του ελληνικού αθλητισμού παραμένουν επίκαιρες.
Die dritte deutsche Medaille in Japan! Slalom-Kanute Sideris Tasiadis hat bei den Olympischen Spielen in Tokio Bronze gewonnen!
— Sky Sport (@SkySportDE) July 26, 2021
ℹ️ Im Canadier-Einer landete der 31-Jährige im Finale hinter dem Slowenen Benjamin Savsek sowie Lukas Rohan aus Tschechien.#SkySport #Olympia2020 pic.twitter.com/MxiVEKjAon
Τασιάδης-Τσακμάκης: Κοινή αφετηρία, αντίθετες (;) πορείες
Στην ίδια κούρσα του 2012 αγωνίστηκε ο Χρήστος Τσακμάκης. Γεννήθηκε κι αυτός στο Άουγκσμπουργκ, αλλά εκπροσώπησε την Ελλάδα στο ίδιο άθλημα που διακρίθηκε ο Σιδέρης Τασιάδης.
«Οικονομικά δεν υπάρχει στήριξη από την Ομοσπονδία, που κι αυτή όπως ξέρω, δεν έχει χρήματα. Ούτε, όμως, υπάρχει κάποιο άλλο κίνητρο» είχε εξομολογηθεί μετά την κούρσα, σηκώνοντας κι αυτός με τη σειρά του αντιδράσεις, αλλά γιατί;
Εξ αρχής είχε καταστήσει σαφές πως θέλει να συνεχίσει να εκπροσωπεί τη «γαλανόλευκη», όμως, τη στιγμή που βλέπει τις παροχές που προσφέρονται στους συναθλητές του στο εξωτερικό, ποιος μπορεί να τον κακολογήσει που νιώθει αδικημένος;
Όταν ένας -δις πλέον- Ολυμπιονίκης, όπως ο Σιδέρης Τασιάδης, λέει πως η Ελλάδα δεν μου προσέφερε τίποτα και αποδεικνύει πως ήταν ικανός να κατακτήσει δύο μετάλλια σε Ολυμπιακούς Αγώνες, ποιος τα βάζει στα αλήθεια με τον αθλητή και για ποιον λόγο;
Άλλωστε, επαναλαμβανόμενες συμπτώσεις, παύουν να είναι συμπτώσεις.
Με ανάλογη πικρία, ο Χρήστος Τσακμάκης ανέφερε πως «ο Γερμανός Σιδέρης διορίστηκε ως αστυνομικός μέσω του αθλητισμού, ενώ ο Έλληνας Τσακμάκης είναι άνεργος».
Το απόσταγμα των αντιδράσεων είναι το εξής: αν πράγματι η χώρα μας ήθελε τον οποιοδήποτε Σιδέρη με το μέρος της, δεν όφειλε να φροντίσει για το μέλλον του, ακόμη και τις μέρες που δεν θα είναι Ολυμπιονίκης;
Από τη στιγμή που η Γερμανία έδειξε το απαιτούμενο ενδιαφέρον προς το πρόσωπό του, εντός και εκτός αθλητισμού, του παρείχε όλα τα απαραίτητα για να ξεδιπλώσει το ταλέντο του και αυτός της το ανταπέδωσε, πώς περιμένει κανείς να της γυρίσει την πλάτη;
Αν αντί για μία σημαία κρατούσε δύο, δεν θα ήταν πράγματι αχάριστος;
Φάνης Τσοκανάς
