Από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 1908 και έπειτα, όπου καθιερώθηκε η παρέλαση των χωρών που συμμετέχουν σε αυτούς και κατ΄επέκταση οι σημαιοφόροι που την εκπροσωπούν, η Ελλάδα είχε «χτίσει» μία μικρή παράδοση!
Είναι χαρακτηριστικό πως στις 7 από τις πρώτες δέκαδιοργανώσεις «οδήγησαν» την Ελληνική αποστολή αθλητές του στίβου, ενώ συνολικά έχουν κρατήσει τη σημαία στιβίστες 13 φορές. Ακολουθεί η ιστιοπλοΐα με 5, ωστόσο παρά τη συγκεκριμένη διαφορά, τα τελευταία 45 χρόνια ο «κλασικός» κόσμος των Αγώνων, φαίνεται να χάνει… μέτρα!
Η Ξένια Αργειτάκη, τέως πρωταθλήτρια μεσαίων αποστάσεων, καθηγήτρια του ΤΕΦΑΑ Αθηνών και εκπρόσωπος στίβου στην ΕλληνικήΟλυμπιακή Επιτροπή, μίλησε στο BNSports για να ξεκαθαρίσει πώς τελικά γίνεται αυτή η επιλογή και αν η «εξαφάνιση» του στίβου στην σημαία αποτελεί τυχαίο γεγονός!
Πώς καταλήγει κάποιος να εμφανίζεται ως σημαιοφόρος της Ελληνικής αποστολής;
«Σε όλες τις Ολυμπιακές αποστολές, σημαιοφόρος μπαίνει εκείνος που έχει την πιο δυνατή επιτυχία στην προηγούμενη διοργάνωση. Μπορεί αυτό να μην είναι στους Αγώνες, αλλά σε ένα Ευρωπαϊκό ή σε ένα Παγκόσμιο και αυτό να του δίνει το προβάδισμα από την υπόλοιπη ομάδα ως η καλύτερη θέση»
Δηλαδή και η επιλογή της Άννας Κορακάκη και του Λευτέρη Πετρούνια βασίζεται σε αυτό το σκεπτικό
«Η επιλογή αυτή αφορούσε έναν άντρα και μία γυναίκα, με την Κορακάκη να έχει τα δύο μετάλλια και τον Πετρούνια το χρυσό στην τελευταία Ολυμπιάδα. Η αθλήτρια της σκοποβολής, μάλιστα, υπερίσχυσε της Κατερίνας Στεφανίδη, λόγω των 2 μεταλλίων και ο Λευτέρης, ενώ πήρε την πρόκριση πρόσφατα, είχε ήδη μία μεγάλη επιτυχία.
Αν δεν είχε κανείς από τους αθλητές μας Ολυμπιακό μετάλλιο, τότε θα κοιτούσαμε τις διακρίσεις τους σε άλλα μεγάλα τουρνουά, με σκοπό να βασιστούμε σε αυτά. Διαφορετικά θα παίρναμε την καλύτερη επίδοση, όπως παλιότερα που δεν υπήρχαν τα μετάλλια και λάμβαναν υπόψη αυτό ακριβώς!»
Τα τελευταία 45 χρόνια παρατηρούμε ότι από αθλητές του στίβου, ο μοναδικός που υπήρξε σημαιοφόρος της αποστολής ήταν ο Λάμπρος Παπακώστας το 1992. Στις προηγούμενες Ολυμπιάδες, θα λέγαμε πως είχαν και λίγο την… τιμητική του. Είναι τυχαίο, πιστεύετε, αυτό το γεγονός;
«Είναι τυχαίο θεωρώ, γιατί μην ξεχνάμε πως και το 2004 θα ήταν στιβίστας και θα ήταν εκείνος που θα άναβε τη φλόγα, πλην όμως αναπτύχθηκαν πολύ και τα υπόλοιπα αθλήματα. Μέχρι τότε ο στίβος ήταν πρωταγωνιστής και στη συνέχεια είδαμε να βγαίνει στο προσκήνιο και η κολύμβηση, η ιστιοπλοΐα και άλλα αθλήματα που είχαν μετάλλια σε Ολυμπιακούς Αγώνες»
Είναι παράλληλα και ένας τρόπος να διαφημιστούν περαιτέρω και άλλα αθλήματα, πέραν των κλασικών του στίβου;
«Είναι καθαρά θέμα αξιολόγησης των επιτυχιών του κάθε αθλητή. Αν κάποιος της πάλης είχε πρωτιά σε Παγκόσμιο και κάτι τέτοιο δεν γινόταν από άλλο μέλος της αποστολής, θα πήγαινε ο ίδιος ως σημαιοφόρος. Έμμεσα, ωστόσο, γίνεται και η διαφήμιση του κάθε αγωνίσματος!»
Όσο για το πώς ακριβώς καταλήγουν σε μία απόφαση… «Μόλις ολοκληρωθεί όλη η αποστολή για μία διοργάνωση ξεκινά τη διαδικασία επιλογής η Ολυμπιακή Επιτροπή. Είναι πάντα αντικειμενικά τα κριτήρια βάσει επιδόσεων, όπως προείπαμε. Σε περίπτωση που δεν συγκεντρωθεί κανένα μετάλλιο, στρεφόμαστε στην κατάταξη του κάθε αθλητή και ακόμα και αν υπάρξει ισοβαθμία, μπορεί η απόφαση να έρθει μέσω κλήρωσης»
Σταυρούλα Μουστακάτου
