Οι 32οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι προ των πυλών και το Τόκιο είναι έτοιμο να υποδεχθεί τους συμμετέχοντες και το μπάσκετ δεν θα λείπει για ακόμη μία χρονιά από την τελετή έναρξης.
Σχετικά Άρθρα
Οι σημαιοφόροι του μπάσκετ και της... διαφορετικότητας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο
Εθνική Ελλάδος: Οι 7+1 «γαλανόλευκοι» προπονητές από το 2008
Ολόκληρος ο πλανήτης έχει κυκλώσει στο ημερολόγιο την ημερομηνία της 23ης Ιουλίου. Καθόλου τυχαίο, καθώς είναι η πολυαναμενόμενη ημέρα της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο μετά από ένα χρόνο καθυστέρησης λόγω της πανδημίας. Σε εκείνη την ξεχωριστή βραδιά το μπάσκετ θα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο, με πέντε επιβεβαιωμένους σημαιοφόρους από τον χώρο του αθλήματος μέχρι στιγμής.
Από το μακρινό 1948 μόλις σε τρεις Ολυμπιάδες δεν έχει αναλάβει κάποιος μπασκετικός χρέη σημαιοφόρου. Πιο συγκεκριμένα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μεξικό (1968), του Μόντρεαλ (1976) και της Μόσχας (1980). Ο αριθμός των αθλητών του μπάσκετ που έχουν βρεθεί στη θέση του σημαιοφόρου συνολικά μαζί με τους φετινούς είναι 42, ενώ οι περισσότεροι υπήρχαν στην τελετή έναρξης της Αθήνας (2004) και ήταν επτά. Παράλληλα η Κίνα είναι η χώρα με τους περισσότερους εκπροσώπους του μπάσκετ που έχουν κρατήσει την σημαία στην έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων και ο αριθμός φτάνει στους επτά.
Το «ΒΝ Sports» ανέτρεξε στο παρελθόν και εντόπισε τους... μπασκετικούς σημαιοφόρους από το 1948 μέχρι σήμερα και σας παρουσιάζει τις σημαντικότερες παρουσίες.
Λάντισλαβ Τρπκος - Τσεχοσλοβακία) (Λονδίνο - 1948)
Από την λίστα δεν γινόταν να απουσιάζει ο πρώτος μπασκετμπολίστας που έκανε την αρχή και κράτησε την σημαία της χώρας του στην τελετή έναρξης. Ο Λάντισλαβ Τρπκος ήταν αυτός ο αθλητής που το πέτυχε και βίωσε αυτή την μέγιστη στιγμή το 1948 στην Ολυμπιάδα του Λονδίνου, εκπροσωπώντας την Τσεχοσλοβακία. Αυτή δεν ήταν η πρώτη του παρουσία σε αυτή την διοργάνωση, κάνοντας την αρχή το 1936, ενώ ψηφίστηκε στην πορεία μέλος της καλύτερης ομάδας της χώρας του για την περασμένο αιώνα.
Ράντοβαν Ράντοβιτς - Γιουγκοσλαβία (Ρώμη - 1960)
Η άλλοτε ενωμένη Γιουγκοσλαβία ήταν φημισμένη για τα ταλέντα της στο μπάσκετ και έμοιαζε σαν μία« μηχανή» που συνεχώς παρήγαγε αμέτρητους παίκτες. Από αυτή την χώρα ο πρώτος αθλητής του μπάσκετ που ήταν σημαιοφόρος για την πατρίδα του ήταν ο Ράντοβαν Ράντοβιτς στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης (1960). Ήταν ένας σέντερ... πολυτελείας και μεγαλούργησε με την φανέλα της Παρτιζάν. Το γεγονός ότι ήταν ο πρώτος σημαιοφόρος από το μπάσκετ για μία χώρα όπως η Γιουγκοσλαβία αποτελεί από μόνο του ένα πολύ μεγάλο κατόρθωμα.
Ντράζεν Νταλιπάγκιτς - Γιουγκοσλαβία (Λος Άντζελες - 1984)
Η Γιουγκοσλαβία συνέχισε την παράδοση και χρειάστηκαν 24 χρόνια για να δούμε τον επόμενο μπασκετμπολίστα που ήταν σημαιοφόρος της. Δεν ήταν όποιος κι όποιος αλλά ο Ντράζεν Νταλιπάγκιτς το 1984 στο Λος Άντζελες. Ο τότε φόργουορντ των "πλάβι" ήταν σαρωτικός, καθώς είχε συμμετάσχει σε τρεις Ολυμπιάδες, κατακτώντας από ένα μετάλλιο σε κάθε μία, ενώ στην πόλη των Η.Π.Α κατέκτησε το αργυρό. Δεν είχε μόνο σε εθνικό επίπεδο... πέραση αλλά και σε συλλογικό ήταν εντυπωσιακός, φορώντας τις φανέλες των Ρεάλ Μαδρίτης, Παρτιζάν και Ερυθρού Αστέρα.
Άντριου Γκέιζ - Αυστραλία (Σίδνεϊ - 2000)
Ο γνωστός από το σύντομο πέρασμά του από τα ελληνικά παρκέ για λογαριασμό του Απόλλωνα Πατρών, Άντριου Γκέιζ, ήταν μία μπασκετική μορφή που άφησε το δικό του αποτύπωμα στην τελετή έναρξης. Ο Αυστραλός αθλητής ήταν σημαιοφόρος της χώρας τους στην Ολυμπιάδα που διοργανώθηκε στο... σπίτι του (Σίδνεϊ) και ήταν αρχηγός της ομάδας. Αν και στο μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του αγωνίστηκε στο ΝΒL, κατάφερε να κατακτήσει ένα δαχτυλίδι ΝΒΑ με τους San Antonio Spurs το 1999. Παράλληλα έχει εισαχθεί στο αυστραλιανό Hall of Fame.
Kάρλτον Μάιερς - Ιταλία (Σίδνεϊ - 2000)
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ εκτός από τον Άντριου Γκέιζ υπήρχε ακόμη ένας μπασκετμπολίστας σημαιοφόρος. Ο λόγος για τον Κάρλτον Μάιερς, ο οποίος εκπροσώπησε την Ιταλία. Το όνομά του μπορεί να ξεγελά, καθώς ο πατέρας του κατάγεται από ένα νησί της Καραϊβικής, όμως έγινε ο πρώτος Ιταλός παίκτης του μπάσκετ που είχε αυτή την τιμή. Θεωρούνταν ένας από τους καλύτερους Ευρωπαίους παίκτες της γενιάς του που αγωνιζόταν στη θέση "2", ενώ με τους «σκουάντρα ατζούρα» κατέκτησε δύο μετάλλια στο Εurobasket.
Γιάο Μινγκ - Κίνα (Αθήνα - 2004)
Μπορεί να μην ήταν ο πρώτος Κινέζος μπασκετμπολίστας σημαιοφόρος σε Ολυμπιακούς Αγώνες, καθώς τον είχε προλάβει 20 χρόνια πιο πριν ο Γουάνγκ Λιμπίν, όμως ο Γιάο Μινγκ ήταν ο πιο επιδραστικός. Ήταν αυτός που έφερε το μπάσκετ στα σπίτια της πολυπληθέστερης χώρας του κόσμου, αποτέλεσε τον λόγο που η Κίνα «αγκάλιασε» το ΝΒΑ και εξελίχθηκε σε μία τεράστια αγορά για το κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου. Ο «γίγαντας» συμμετείχε σε τρεις συνεχόμενες Ολυμπιάδες και στης Αθήνας ήταν ο σημαιοφόρος της Κίνας αλλά και στο Πεκίνο αργότερα (2008). Παρά τους συνεχόμενους τραυματισμούς παρέμεινε για αρκετά χρόνια ένας εκ των κορυφαίων σέντερ ου ΝΒΑ. Τα τελευταία χρόνια είναι Hall of Famer, ενώ κάθεται στον προεδρικό θώκο της κινεζικής ομοσπονδίας.
Ντέγιαν Μποντιρόγκα - Σερβία (Αθήνα - 2004)
Οι μεγάλες μπασκετικές προσωπικότητες έκαναν «παρέλαση» στην τελετή έναρξης της Αθήνας και ένας από αυτούς ήταν ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα. Ο Σέρβος αθλητής ήταν σημαιοφόρος της πατρίδας του και είναι αρκετά γνωστός στο ελληνικό κοινό λόγω της συνεργασίας του με τον Παναθηναϊκό και τις επιτυχίες στις οποίες έφτασαν μαζί. Ο Μποντιρόγκα είχε μία τεράστια καριέρα στην Ευρώπη, κυρίως με τον Παναθηναϊκό και με την Μπαρτσελόνα, ενώ δεν έκανε ποτέ το μεγάλο άλμα για το ΝΒΑ. Όμως και σε εθνικό επίπεδο έχει αρκετές παραστάσεις, με τρεις συμμετοχές σε Ολυμπιακούς Αγώνες, ενώ διαθέτει και ένα ασημένιο μετάλλιο.
Ντον Στάλεϊ -Η.Π.Α (Αθήνα - 2004)
Όταν μία αθλήτρια είναι σημαιοφόρος σε μία χώρα με μπόλικους και ποιοτικούς αθλητές όπως οι Η.Π.Α τότε σημαίνει ότι κάτι έχει πάει σωστά. Αυτό το γνωρίζει για τον εαυτό της μία «θρύλος» του WNBA, η Ντον Στάλεϊ, η οποία στην Αθήνα ήταν η σημαιοφόρος μίας ολόκληρης υπερδύναμης. Σε εκείνους τους Ολυμπιακούς Αγώνες κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο, όμως είχε επαναλάβει αυτό το κατόρθωμα ακόμη δύο φορές νωρίτερα (1996,2000).Στα 12 χρόνια καριέρας της μπορεί να μην πανηγύρισε τον τίτλο στο WNBA, όμως συγκαταλέχθηκε ανάμεσα στις 15 κορυφαίες αθλήτριες του πρωταθλήματος όλων των εποχών.
Σαρούνας Γιασικεβίτσιους - Λιθουανία (Πεκίνο - 2008)
Ο άλλοτε «εγκέφαλος» της λιθουανικής ομάδας ήταν ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, ο οποίος έμελλε να είναι ο σημαιοφόρος της πατρίδας του στο Πεκίνο το 2008. Ο νυν τεχνικός των «μπλαουγκράνα» και πρώην γκαρντ του Παναθηναϊκού, της Μακάμπι, της Μπαρτσελόνα και όχι μόνο, είναι ένας από τους καλύτερους παίκτες των τελευταίων ετών που ανέδειξε η λιθουανική «σχολή», ενώ δεν είναι τυχαίο ότι συμμετείχε σε τέσσερις συνεχόμενες Ολυμπιάδες.
Μανού Τζινόμπιλι - Αργεντινή (Πεκίνο - 2008)
Στην καρδιά των Αργεντινών βρισκόταν μία ζωή στην πρώτη θέση το ποδόσφαιρο. Όμως η εμφάνιση του Μανού Τζινόμπιλι στο μπασκετικό στερέωμα άλλαξε τις ισορροπίες και ώθησε τους συμπατριώτες του να αγαπήσουν και το μπάσκετ. Ο παίκτης που συνδύαζε το μυαλό με τα αγωνιστικά προσόντα και πρόσφερε μία διαφορετική... νότα στο άθλημα. Ο Τζινόμπιλι ήταν ο σημαιοφόρος των «αλμπισελέστε» στο Πεκίνο, ενώ αποτέλεσε έναν εκ των πρωταγωνιστών της «χρυσής» ομάδας στην Αθήνα το 2004. Παράλληλα την χρονιά που ήταν σημαιοφόρος έφτασε μέχρι την τρίτη θέση, ενώ «χόρτασε» τίτλους και στο ΝΒΑ μαζί με τους Spurs (2003,2005,2007,2014).
Αντρέι Κιριλένκο - Ρωσία (Πεκίνο - 2008)
Ένας από τους τελευταίους μεγάλους αθλητές που έχει βγάλει η Ρωσία στο μπάσκετ είναι ο Αντρέι Κιριλένκο. Ο «ΑΚ-47» ήταν και αυτός με την σειρά του σημαιοφόρος στην Ολυμπιάδα του Πεκίνο, μεγαλώνοντας την λίστα για εκείνη την χρονιά. Είχε μία αξιέπαινη πορεία στο ΝΒΑ αλλά και στην Ευρώπη, ενώ στην Ολυμπιάδα του Λονδίνο κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο. Εκτός από τις επιθετικές του αρετές ήταν φημισμένος για την αμυντική του δουλειά και πλέον είναι ο πρόεδρος της ρωσικής ομοσπονδίας.
Ντιρκ Νοβίτσκι - Γερμανία (Πεκίνο - 2008)
Ο άνθρωπος που άλλαξε το μπάσκετ στην Γερμανία και βοήθησε τους συμπατριώτες του να ανακαλύψουν ότι έχει την δική του... γοητεία αυτό το άθλημα. Ο Ντιρκ Νοβίτσκι δεν γινόταν να μην βρεθεί στην θέση του σημαιοφόρου, καθώς εκτός από την μπασκετική κοινότητα διαθέτει και τον σεβασμό ολόκληρης της χώρας, αναγνωρίζοντας όσα έχει προσφέρει για να αναδειχθεί και να αναπτυχθεί το άθλημα. Ένα παιδί από την δεύτερη κατηγορία Γερμανίας σε ένα βράδυ βρέθηκε στο ΝΒΑ και κατάφερε να κερδίσει με το ταλέντο του και την ταπεινότητά το Τέξας αλλά και ολόκληρο τον κόσμο. Συγκαταλέγεται ανάμεσα στους κορυφαίους Ευρωπαίους αθλητές όλων των εποχών, ενώ λίγο έλειψε σχεδόν μόνος του να οδηγήσει την Γερμανία στην πρώτη θέση του Παγκοσμίου Κυπέλλου (2002) και του Εurobasket (2005).
Πάου Γκασόλ - Ισπανία (Λονδίνο - 2012)
Νίκος Τσώτας
