Ο νυν προπονητής τερματοφυλάκων της ΑΕΚ, Κάρλος Ρόα, έκανε ό,τι περνούσε από τα χέρια του στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998. Μία έμπνευση του Ντένις Μπέργκαμπ, όμως, εκτελεσμένη καλύτερα απ' ό,τι τολμούσε να φανταστεί κανείς, έστειλε την Αργεντινή «σπίτι».
Από εκείνο το καλοκαίρι του 1998, στα γήπεδα της Γαλλίας, άλλοι θυμούνται την «παράσταση» του Ζινεντίν Ζιντάν στον μεγάλο τελικό, άλλοι τις «σκιές» γύρω από την κατάσταση του Ρονάλντο, την αποβολή του Μπέκαμ ή τη θρυλική πορεία της Κροατίας. Κανείς τους, όμως, δεν ξεχνά τη στιγμή της τελειότητας που χάρισε ο Ντένις Μπέργκαμπ.
Σε άχαρο ρόλο, καθώς δεν είχε κανένα περιθώριο αντίδρασης; Ο νυν προπονητής τερματοφυλάκων της ΑΕΚ, Κάρλος Ρόα, που έκανε απίστευτο τουρνουά και έφτασε μία «ανάσα» από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον.
Η «έκρηξη» της Αργεντινής από τα δικά του χέρια
Πριν η μοίρα φέρει Αργεντινή και Ολλανδία αντιμέτωπες σε Μουντιάλ, για πρώτη φορά, μετά τον επεισοδιακό τελικό του 1978, η «αλμπισελέστε» κλήθηκε να ξεπεράσει το εμπόδιο της Αγγλίας στη φάση των «16».Η αναμέτρηση εξελίχθηκε σε θρίλερ. Η Αργεντινή «άνοιξε» το σκορ με τον Μπατιστούτα με πέναλτι, αλλά ο Σίρερ -με τον ίδιο τρόπο- και ο Μάικλ Όουεν, παιδί-θαύμα τότε, με ένα υπέροχο σόλο, έβαλαν την Αγγλία σε θέση «οδηγού». Ο Ζανέτι ισοφάρισε, εκτελώντας άψογα μία «κομπίνα» σε φάουλ, ο Μπέκαμ αποβλήθηκε στο 47ο λεπτό -και χρειάστηκε να «αφήσει» την Ελλάδα εκτός Παγκοσμίου Κυπέλλου, τέσσερα χρόνια αργότερα, για να «εξιλεωθεί»- και κάπως έτσι, το ματς οδηγήθηκε στα πέναλτι.
Στη «ρώσικη ρουλέτα», ο Κάρλος Ρόα εξελίσσεται στον απόλυτο πρωταγωνιστή. «Ήθελα να πάμε στα πέναλτι. Ένιωθα αυτοπεποίθηση» ανέφερε μετά από χρόνια.
«Δεν ήξερα πολλά για τους παίκτες, αλλά διάβαζα κάθε κίνησή τους. Από τον τρόπο που άφηναν την μπάλα στο έδαφος, τις ματιές που μου έριχναν, την στάση του σώματός του, τα βήματα που επέλεγαν να κάνουν.
Πριν εκτελέσει ο Ινς, πήρε αρκετά μέτρα φόρα. Ήξερα πως θα βάλει δύναμη και από τον τρόπου που κινήθηκε προς την μπάλα, μου έδειξε πού θα την στείλει!
Στην περίπτωση του Μπάτι, απλώς τον είχα "διαβάσει" από την αρχή. Ήξερα πως θα στείλει την μπάλα δεξιά.
Μετά την απόκρουση, θυμάμαι τα πρόσωπα στις κερκίδες. Από το χαμόγελα, στα δάκρυα. Από την άλλη, θυμάμαι να μιλάω με έναν φίλο μου στο τηλέφωνο μετά το ματς. Μου εξιστόρησε τι συνέβη στην πατρίδα. "Η Αργεντινή εξερράγη" μου φώναζε χαρακτηριστικά!»
Στον επόμενο γύρο, όμως, η πρόκριση κόντρα στην Ολλανδία, δεν περνούσε μόνο από τα δικά του χέρια.
Ο «νόμος» του Μπέργκαμπ
Η Αργεντινή βρέθηκε πίσω στο σκορ, αλλά ισοφάρισε γρήγορα με τον Κλαούντιο Λόπες. Η ζυγαριά «έγερνε» προς το μέρος της, ειδικά μετά την αποβολή του Νιούμαν στο 76'. Εννέα λεπτά αργότερα, η αριθμητική ισορροπία αποκαταστάθηκε, λόγω της κόκκινης κάρτας του Αριέλ Ορτέγκα, αλλά και πάλι. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί αυτό που ακολουθεί. Ίσως μόνο ο Ντένις Μπέργκαμπ. Αλλά και πάλι, τόσο τέλεια εκτέλεση, αποκλείεται να είχε ονειρευτεί!
«Δεν είχε καταλάβει από πόσο ψηλά ήρθε η μπάλα. Είχα εκείνο το προαίσθημα, όμως. Μετά τις δύο πρώτες επαφές, ήξερα πως δεν υπάρχει επιστροφή. Είναι σαν να σε οδηγεί η ζωή να σκοράρεις εκείνη τη στιγμή. Κάποτε με είχαν ρωτήσει, αν θεωρώ καλύτερο το γκολ κόντρα στη Νιούκαστλ ή στη Λέστερ. Δεν τίθεται θέμα συζήτησης. Ένα τέτοιο γκολ, σε προημιτελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου; Είναι το καλύτερο της καριέρας μου!» είχε δηλώσει κάποτε, ο Ντένις Μπέργκαμπ.Η πικρία του Κάρλος Ρόα και κάθε παίκτη-φίλου της Αργεντινής είναι πέρα ως πέρα δικαιολογημένη, αλλά κρίνοντας την τελειότητα εκείνης της ενέργειας από απόσταση χρόνου, δεν θα έπρεπε να λογίζεται ως ποδοσφαιρικό αμάρτημα, αν την άφηναν ημιτελή;
Φάνης Τσοκανάς
www.bnsports.gr