Σε λίγες ώρες, η Ουρουγουάη θα δώσει έναν… πρόωρο τελικό με την Πορτογαλία και το BN Sports στέκεται στην αλλαγή φρουράς στο ρόστερ της «αλμπισελέστε», που μεγαλώνει τη δίψα για διάκριση. Στο… μικροσκόπιο επίσης μπαίνει και η ιστορία με τα τέσσερα αστέρια στο ποδοσφαιρικό έμβλημα της χώρας, παρότι έχει κατακτήσει δύο Παγκόσμιους τίτλους.
Σχετικά Άρθρα
Ουρουγουάη - Πορτογαλία, 2018: Η «παράσταση» Καβάνι που έστειλε... σπίτι την πρωταθλήτρια Ευρώπης του Κριστιάνο! (video)
Παρατηρώντας το χάρτη της Λατινικής Αμερικής, κάπου ανάμεσα στην αχανή Βραζιλία και την… πελώρια Αργεντινή, ξεπροβάλει ένα κράτος με σαφώς πιο περιορισμένη έκταση και πληθυσμιακή οντότητα. Η ονομασία αυτού του «κομματιού» γης, Ουρουγουάη.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους ο λαός και οι υπήκοοι αυτού του… μαγαζιού γωνία, μπορούν να αισθάνονται περήφανοι. Η Ουρουγουάη κατατάσσεται στο ζενίθ των δεικτών ειρήνης και δημοκρατίας στην Λατινική Αμερική και από τις πρώτες σε αυτόν τον περιβόητο δείκτη της ανθρώπινης ανάπτυξης. Άλλωστε, κοτζάμ «The Economist» της έδωσε την τιμητική διάκριση της «χώρας της χρονιάς» πριν από μια εννιαετία. Μία άλλη αιτία εθνικής περηφάνιας μπορεί να είναι και η Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου ανδρών της «αλμπισελέστε». Για μία χώρα που εν έτει 2022 αριθμεί περί τους 3μιση εκατομμύρια κατοίκους, το να έχει στεφθεί δυο φορές (ή και 4, νούμερο που βρίσκει σύμφωνη και την ίδια τη FIFA, ανάλογα με τη σκοπιά που το κοιτάζει κανείς) πρωταθλήτρια κόσμου, όσες φορές δηλαδή και η Αργεντινή, δεν είναι μικρό κατόρθωμα.
Η «αλμπισελέστε» έχει πλούσια ποδοσφαιρική παράδοση και το γεγονός αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Η Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της χώρας, βρίσκεται σε διαδικασία ριζικών αλλαγών με τους ξακουστούς βετεράνους να αποσύρονται σίγα σιγά και τα… αστέρια του παρόντος και του μέλλοντος να καλούνται να λάβουν δράση και να συνεχίσουν να πορεύονται στο δρόμο που «χάραξαν» οι προγενέστεροι τους. Συνεπώς, τι καλύτερο για αυτήν την… αλλαγή φρουράς από μία διάκριση σε μια μεγάλη διοργάνωση; Το Μουντιάλ του Κατάρ αποτελεί πρώτης τάξεως ευκαιρία για κάτι τέτοιο. Για να μη χάσει το «τρένο» όμως, μετά και την ισοπαλία της πρεμιέρας με την Νότια Κορέα, η Ουρουγουάη πρέπει να βιαστεί. Αρχής γενομένης από το αποψινό ματς με την Πορτογαλία του Κριστιάνο Ρονάλντο.
Ο παλιός, είναι αλλιώς!
Από τα… πανέμορφα άνθη που μεγαλώνουν και προσδίδουν φρέσκια «νότα», στα… ώριμα φρούτα που κατέχουν το know how. Απ’ όλα διαθέτει ο «μπαχτσές» του Ντιέγκο Αλόνσο, ο οποίος έχει πολύ βαριά κληρονομιά να διαχειριστεί και ακούει στο όνομα του «θρυλικού», Όσκαρ Ταμπάρες. Στην προσπάθεια αυτή όμως ο 47χρονος τεχνικός δεν είναι μόνος του, αφού έχει στα… χέρια του τα κατάλληλά «εργαλεία» για να δουλέψει.
Στα γήπεδα του Κατάρ και πιθανότατα στην τελευταία τους παράσταση με το εθνόσημο, βρίσκονται κάποιοι πιστοί «στρατιώτες» αυτού. Οι Φερνάντο Μουσλέρα, Ντιέγκο Γοδίν, Μάρτιν Κάσερες, Έντισον Καβάνι και Λουίς Σουάρες έχουν δώσει «ψυχή τε και σώματι» για αυτή τη φανέλα και σίγουρα θα ήθελαν να τη βγάλουν από πάνω τους, πανηγυρικά. Με ένα ταξίδι μακρινό, όσο πιο κοντά γίνεται στον τελικό της 18ης του Δεκέμβρη. Το οφείλουν στους εαυτούς τους πρώτα απ’ όλα για τα χρόνια προσφοράς τους καθώς και στους σπουδαίους προκατόχους τους, απ’ όπου πήραν τη… μπαγκέτα. Ντιέγκο Λουγκάνο, Αρέβαλο Ρίος, Μάξι Περέιρα, Κριστιάν Ροντρίγκες, Σεμπάστιαν Αμπρέου, Ντιέγκο Πέρες και φυσικά ο συνονόματός του, Φορλάν, είναι μόνοι λίγοι απ’ αυτούς που… κουβάλησαν στις πλάτες τους το βάρος του να εκπροσωπείς την Εθνική ομάδα της Ουρουγουάης και τους έδωσαν το «χρίσμα».
Η παρουσία, των τωρινών εμβληματικών 35+ της αποστολής που βρίσκεται στα γήπεδα του Κατάρ, στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της πατρίδας τους, δεν γέμισε την τροπαιοθήκη της Ομοσπονδίας. Από το Copa America του 2007 (ημιτελικά) που άρχισαν κάποιοι από αυτούς να είναι μέλη της ανδρικής ομάδας μέχρι σήμερα, μονάχα το 2011 σήκωσαν ψηλά, στον ουρανό του «Μονουμεντάλ» της Ρίβερ Πλέιτ, το τρόπαιο του κορυφαίου της Αμερικανικής Ηπείρου.
Εκτός της… ευρύτερης περιοχής τους βέβαια, έδωσαν το παρόν και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία στα τρία Μουντιάλ αυτής της 15ετίας. Πρώτη και μεγαλύτερη, η πορεία μέχρι τα ημιτελικά στα γήπεδα της Νότιας Αφρικής και την οριακή ήττα τόσο από την Ολλανδία στην «4αδα», όσο και στον μικρό τελικό από την Γερμανία και μάλιστα με το ίδιο σκορ (3-2). Ακολούθησε η παρουσία μέχρι τους «16» στη Βραζιλία και τα προημιτελικά στο τελευταίο Παγκόσμιο Κύπελλο. Εκεί που απέκλεισε από την πρώτη φάση των νοκ-άουτ την αποψινή της αντίπαλο (28/11), Πορτογαλία και έμεινε εκτός συνέχειας από την μετέπειτα πρωταθλήτρια Κόσμου, Γαλλία.
Αυτό όμως που κατάφερε κυρίως αυτή η «φουρνιά», πέρα από τα αγωνιστικά… κιτάπια, ήταν να «κερδίσει» τους ουδέτερους. Η Ουρουγουάη ήταν, είναι και πιθανότατα θα είναι, με αυτούς που συνεχίζουν, μία ελκυστική στο μάτι ομάδα. Μία αρμάδα με την ταυτότητα του Ταμπάρες, το ταλέντο των παικτών της και την… μαεστρία και το πάθος του λαού της.
Ο νέος που είναι ωραίος
Παρά το γεγονός ότι πληθυσμιακά η «αλμπισελέστε» αριθμεί περί το 1/3 των Ελλήνων, συνεχίζει να «γεννά» αστέρες του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Οι Αραούχο, Χιμένεθ, Ματίας Ολιβέιρα, Ουγκάρτε, Τορέιρα, Μπεντακούρ, Βαλβέρδε και φυσικά ο Ντάργουιν Νούνιες, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο, έχουν έρθει για να πάρουν τη… σκυτάλη και το βάρος που τους αναλογεί.
Το έργο τους, μόνο εύκολο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί για τους προαναφερθέντες λόγους. Η Ουρουγουάη βρίσκεται σε φάση αναδόμησης και πιθανόν να χρειαστεί χρόνος, και σίγουρα ένας νέος… Ταμπάρες, αν θέλει να συνεχίσει να βρίσκεται στην ελίτ. Και πως θα το καταφέρει αυτό; Μα φυσικά μέσω των επιτυχιών. Και το Μουντιάλ του Κατάρ, είναι μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για να τιμήσει αυτούς που αποχωρούν και να… μπολιάσει με την νοοτροπία νικητή τους νέους ηγέτες.
Three Uruguayans are among the 100 most valuable footballers in world football, according to CIES Football Observatory.
— Warriors of Uruguay (@UruguayanHeroes) June 6, 2022
22. Ronald Araújo - €89.1M
26. Federico Valverde - €85.7M
48. Darwin Núñez - €70.1M pic.twitter.com/OWETaHYoLm
Αν θα τα καταφέρει ή όχι, μένει να φανεί. Και αυτό δεν αφορά μονάχα αυτό το τουρνουά αλλά και όσα ακολουθούν. Το δεδομένο της υπόθεσης παρόλα αυτά είναι πως η… νέα φουρνιά της «αλμπισελέστε», ξεχειλίζει από ποιότητα και παραστάσεις από το κορυφαίο επίπεδο και είναι ικανή για το καλύτερο δυνατό.
Τα τέσσερα αστέρια στο ποδοσφαιρικό έμβλημα της Χώρας
Η αναφορά μας στην Ουρουγουάη και την Εθνική της ομάδα, ολοκληρώνεται με μία ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και εξίσου σημαντική ιστορία. Αν παρατηρήσει κάποιος προσεκτικά το έμβλημα στη φανέλα των διεθνών και στο Μουντιάλ του Κατάρ, θα δει πως υπάρχουν 4 αστέρια. Και αυτό δεν είναι τωρινό φαινόμενο. Από το 2002 και τα γήπεδα της Ασίας μέχρι και φέτος και για κάθε συναπτή διοργάνωση (πέντε στο σύνολο), οι Ουρουγουανοί που εκπροσωπούν την πατρίδα τους φορώντας φανέλα με τέσσερα αστέρια, παρότι η «αλμπισελέστε» ήταν νικήτρια σε δύο Παγκόσμια Κύπελλα. Το πρώτο στην ιστορία, το οποίο και φιλοξένησε το 1930, καθώς και το 1950 στη Βραζιλία και το περίφημο «Μαρακανάσο».
Incredible
— Uruguay Football ENG (@UruguayFootENG) August 3, 2021
FIFA has encouraged Puma to remove 2 of the 4 stars on Uruguay's crest that symbolize the 1924 and 1928 Olympic titles
Uruguay are reportedly collecting all the documents that show the long held validity of those 2 FIFA world titles pic.twitter.com/w9f3gxWa5O
Αυτό έχει συμβεί διότι η Ουρουγουάη ήταν η θριαμβεύτρια στο άθλημα του ποδοσφαίρου και στους Ολυμπιακούς αγώνες πριν την θέσπιση του παγκόσμιου θεσμού. Τόσο στο Ολυμπιακό τουρνουά του 1924 όσο και σε αυτό του 1928 σε Παρίσι και Άμστερνταμ αντίστοιχα, τα οποία μάλιστα είχαν διοργανωθεί υπό την αιγίδα της FIFA, οι Ουρουγουανοί είχαν κατακτήσει την πρώτη θέση. Για αυτό και η ίδια η Παγκόσμια Ομοσπονδία, σεβόμενη τον… αγώνα του ιστορικού και δημοσιογράφου, Ατίλιο Γκαρίδο και εφόσον δεν υπήρχε ακόμα το Παγκόσμιο Κύπελλο (πρώτη σέντρα το 1930), αναγνώρισε την κατάκτηση των δυο αυτών τουρνουά ως ίσης αξίας με τα Μουντιάλ. Αυτό πρακτικά σήμανε πως επέτρεψε στους διεθνείς της Ουρουγουάης, για πέμπτη συνεχόμενη τελική φάση διοργάνωσης, να φορούν το εθνόσημο με τα 4 αστέρια.
Για του λόγου το αληθές και για την ενίσχυση των παραπάνω, αρκεί μία βόλτα στο μουσείο της FIFA στη Ζυρίχη, για να διαπιστώσει κανείς την αναγνώριση των κατακτήσεων στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1924 και 1928, ως τίτλους Παγκόσμιας εμβέλειας, όπως υπήρξαν αργότερα. Χαρακτηριστικά αναφέρονται η φράσεις στα ανάλογα σημεία: «Κερδίζοντας τα Ολυμπιακά μετάλλια του 1924 και του 1928, καθώς και το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1930, η Ουρουγουάη πέτυχε χατ-τρικ στους Παγκόσμιους τίτλους». Και συνεχίζεται, με κεντρικό πρόσωπο τον Πέδρο Πετρόνε: «Ο Πετρόνε αναδείχθηκε τρεις φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής και σκόραρε για την Ουρουγουάη τόσο στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων του 1924 όσο και σε αυτόν του 1928».
Μάνος Φυρογένης
www.bnsports.gr