Η Βραζιλία ξεκίνησε με το… δεξί τις υποχρεώσεις της στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ, έχοντας ως κορυφαίο παίκτη τον Ριτσάρλισον, που σκόραρε και τα δύο γκολ στη νίκη με 2-0 επί της Σερβίας. Έτσι, έδωσε μια πρώτη απάντηση τόσο στους επικριτές του, όσο και στην «κατάρα» όποιου ποδοσφαιριστή φοράει την «βαριά» μπλούζα με το «9» των πέντε φορές Παγκόσμιων Πρωταθλητών.
Στην προσπάθεια ανάδειξης της πιο θεαματικής ομάδας στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων, βασική υποψηφιότητα λαμβάνει η Βραζιλία των πέντε κατακτήσεων του τροπαίου. Η ομάδα από την Νότια Αμερική διακρίνεται για το επιθετικό της ταπεραμέντο, τον πλουραλισμό που διαθέτει στην γραμμή κρούσης και για τις απίθανες ικανότητες των παικτών της, που πηγάζουν από τις… φαβέλες.
Παρ’ όλα αυτά τα τελευταία χρόνια και έπειτα από την εποχή του μυθικού, Ρονάλντο Ναζάριο η «σελεσάο» αδυνατούσε να βρει το σημείο αναφοράς της, στην κορυφή της επίθεσης, με την «βαριά» φανέλα με το νούμερο «9» να μένει χωρίς τον κατάλληλο αντικατάστατη. Άλλωστε, το εγχείρημα να μπει κάποιος στα… παπούτσια του «Φαινόμενου» που αρίθμησε δύο Μουντιάλ, ισάριθμα Κόπα Αμέρικα και 62 γκολ σε 98 εμφανίσεις με αμέτρητες ποδοσφαιρικές παραστάσεις, δεν είναι και το πιο εύκολο.
Ωστόσο, η εμφάνιση του Ριτσάρλισον με τα δύο γκολ στη νίκη με 2-0 της Σερβίας, έκανε τους συμπατριώτες του να αναθεωρήσουν και να πιστέψουν ότι βρήκαν τον κατάλληλο σέντερ-φορ που θα βγάλει την Βραζιλία από τις δύσκολες καταστάσεις, με τα πολύτιμα γκολ του. Πέτυχε το πρώτο εκμεταλλευόμενος την αντίληψη που διαθέτει και το δεύτερο με την εξαιρετική σωματική του κατάσταση, συνδυάζοντας και την τεράστια ποιότητα του. Η σημερινή αναμέτρηση με την Ελβετία (28/11, 18:00) είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον επιθετικό της Τότεναμ, να ισχυροποιήσει την θέση του στην ενδεκάδα και να «σφραγίσει» το εισιτήριο της πρόκρισης.
Πριν το ενθαρρυντικό ξεκίνημα του Ριτσάρλισον, ελάχιστοι θυμούνται με την φανέλα με το νούμερο «9» τους Μπρούνο Ενρίκε (δύο συμμετοχές, χωρίς γκολ), Ζόνας (12 συμμετοχές, τρία γκολ), Λεάντρο Νταμιάο (17 συμμετοχές, τρία γκολ), Ντιέγκο Σόουζα (επτά συμμετοχές, δύο γκολ) και Ντιέγκο Ταρντέλι (14 συμμετοχές, τρία γκολ), οι οποίοι πέρασαν και δεν… ακούμπησαν από την εθνική Βραζιλίας.
Σε πιο μέτρια παρουσία θα βρούμε τους Φρεντ (39 συμμετοχές, 18 γκολ) και Πάτο (27 συμμετοχές, 10 γκολ) αφού ποτέ τους δεν είχαν διάρκεια και επιδραστηκότητα στα μεγάλα τουρνουά, ενώ ο Φρεντ κατέκτησε το Κόπα Αμέρικα του 2007 και το Κύπελλο Συνομοσπονδιών του 2013. Σε σαφώς καλύτερη κατάσταση βρίσκεται ο Γκαμπριέλ Ζεσούς (56 συμμετοχές, 19 γκολ) που είναι εν ενεργεία στέλεχος της ομάδας του Τίτε αλλά ακόμα δεν έχει κάνει το «μεγάλο» παιχνίδι που θα τον εκτοξεύσει, με αποτέλεσμα να τον αφήνει στον πάγκο, ο… Ριτσάρλισον.
Τέλος, ιδιαίτερη μνεία αξίζει να γίνει τον Λουίς Φαμπιάνο των 28 γκολ σε 45 συμμετοχές όπου βρέθηκε σε μια μεταβατική φάση της «σελεσάο» (2003-2013) μετά τις επιτυχίες και στον διάδοχο του Ρονάλντο όπως αποκαλούταν από τον ποδοσφαιρικό πλανήτη, Αντριάνο. Ο «αυτοκράτορας» ξεκίνησε με ονειρικό τρόπο την καριέρα του τόσο σε εθνικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο, σκοράροντας 27 φορές σε 48 αγώνες και κατακτώντας ένα Κόπα Αμέρικα (2004) και ένα Κύπελλο Συνομοσπονδιών (2005) αλλά η συνέχεια δεν ήταν ανάλογή, με την εξωγηπεδική του συμπεριφορά, να του στερεί μια εντελώς διαφορετική καριέρα από αυτήν που διέγραψε. Αξίζει να σημειωθεί, ότι αγωνίστηκε για τελευταία φορά με την φανέλα της Βραζιλίας σε ηλικία μόλις 28 ετών.
Με βάση όλα τα παραπάνω, για να διεκδικήσει με αξιώσεις το έκτο της Παγκόσμιο «στέμμα», η Βραζιλία θα χρειαστεί τα γκολ του επιθετικού της και ο Ριτσάρλισον στα 25 του έτη φαίνεται έτοιμος τόσο σωματικά, όσο και ψυχικά, για να αναλάβει αυτή την δύσκολη αποστολή.
Χρήστος Λόης
