Γράφει ο Θοδωρής Βασίλης
Ιούνιος του 1958. Η Αργεντινή ταξιδεύει στην Σουηδία για το Παγκόσμιο Κύπελλο θεωρώντας τον εαυτό της ως ένα από τα φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου. Λίγες ημέρες αργότερα, στις 15 Ιουνίου έρχεται η απόλυτη αποκαθήλωση. Η «αλμπιτσελέστε» γνωρίζει τον διασυρμό από την Τσεχοσλοβακία με 6-1 και τον αποκλεισμό από την συνέχεια της διοργάνωσης, κυρίως όμως, σήμαινε το τέλος μιας εποχής, ρομαντικής, που είχε διαμορφώσει το ποδόσφαιρο της χώρας για τουλάχιστον τριάντα χρόνια.
Η Αργεντινή είναι ένα έθνος το οποίο έχει διαμορφωθεί από τους μετανάστες και τον 19ο αιώνα εκατομμύρια Ιταλοί κυρίως, αλλά και Ισπανοί ταξίδεψαν στην χώρα για μια νέα ζωή. Παράλληλα με το μεταναστευτικό κύμα κάνει την εμφάνιση του κι ένα νέο άθλημα, το ποδόσφαιρο. Στα πρώτα χρόνια της ανάπτυξης του ποδοσφαίρου στην χώρα, οι ομάδες αγωνίζονταν με ένα συγκεκριμένο σύστημα. Ήταν το 2-3-5 με τους Αργεντινούς να απολαμβάνουν πανδαισία γκολ σε κάθε ματς. Όταν όμως έφτανε η ώρα της αλήθειας φαινόταν πως το σύστημα αυτό δεν μπορούσε να υποστηριχθεί. Και η Ουρουγουάη έδειξε τι αδυναμίες αυτές. Ήττες στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων του 1928 και σε αυτό του πρώτου Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1930 έδειξαν πως στην Αργεντινή χρειάζεται ακόμα δουλειά.
Μετά τον τελικό του 1930 η Αργεντινή ταξίδεψε στην Ευρώπη για το Μουντιάλ του 1934 όπου ηττήθηκε στον πρώτο της αγώνα από την Σουηδία με 3-2 κι επέστρεψε σπίτι της. Η ήττα αυτή θα οδηγήσει την εθνική ομάδα σε ποδοσφαιρικό απομονωτισμό αφού για τα επόμενα 24 χρόνια η εθνική Αργεντινής δεν θα αγωνιστεί σε κανένα Παγκόσμιο Κύπελλο. Παράλληλα, εντός τειχών το ποδόσφαιρο μετατρέπεται από ερασιτεχνικό σε επαγγελματικό δημιουργώντας μια αίσθηση στους πολίτες της χώρας πω δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος για την εθνική ομάδα να λαμβάνει μέρος σε διεθνείς διοργανώσεις όπως το Μουντιάλ από την στιγμή που το εγχώριο πρωτάθλημα προσφέρει όλες αυτές τις συγκινήσεις.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η εθνική Αργεντινής να έχει μια ομάδα που βγαίνει από το καλύτερο πρωτάθλημα της Λατινικής Αμερικής και να το αποδεικνύουν στο Copa America. Μέχρι το 1957, κι ένα χρόνο πριν την καταστροφική ήττα από την Τσεχοσλοβακία, η «αλμπιτσελέστε» είχε κατακτήσει το τουρνουά έντεκα φορές από τις συνολικά 25 διοργανώσεις, ενώ το 1957 ως πρωταθλητές Λατινικής Αμερικής είχαν συντρίψει την Βραζιλία με 3-0.
Αυτό όμως είχε και τα ασχημα του. Την ώρα που στην Ευρώπη γίνονταν βήματα προς τα μπρος, την ώρα που η Βραζιλία ετοιμαζόταν να αποκαλύψει στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό στερέωμα τον Πελέ, η Αργεντινή είχε μείνει στις δάφνες του παρελθόντος. Και αυτό θα φαινόταν ξεκάθαρα στην Σουηδία το 1958.
Η Τσεχοσλοβακία συντρίβει με 6-1 την Αργεντινή και την στέλνει σπίτι της πριν καν τα προημιτελικά. Η ήττα αυτή θα κάνει θόρυβο στην χώρα. Η πολιτική της ποδοσφαιρικής απομόνωσης για δύο δεκαετίες είχε προκαλέσει μια καταστροφική στασιμότητα στην εξέλιξη του παιχνιδιού. Την ώρα που οι Ευρωπαίοι εξελίσσονταν, μάθαιναν κι ενσωμάτωναν πράγματα, στην Αργεντινή συνέχιζαν να ζούνε με τις αναμνήσεις.
Και η ήττα στο Χέλσινμποργκ ήταν ένα ιστορικό γεγονός. Η Αργεντινή είχε μείνει πίσω. Η αφέλεια και η επιμονή σε ένα αναχρονιστικό στυλ παιχνιδιού δεν μπορούσαν να συνεχιστούν. Αυτό που έπρεπε να γίνει ήταν μια αλλαγή και η προσαρμογή στα νέα δεδομένα ώστε να μην μείνει πίσω από τις υπόλοιπες χώρες. Κάτι που θα το καταφέρει έστω και με 20 χρόνια καθυστέρηση στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978.
www.bnsports.gr
