Σε λιγότερο από δύο μήνες στο Κατάρ θα διεξάγεται η 22η τελική φάση του Μουντιάλ και το BN Sports κάνει μια αναδρομή από τον πρώτο τελικό του 1930 έως τον τελευταίο του 2018.
Ανέκαθεν, το Μουντιάλ ήταν η διοργάνωση που προσέλκυε το ενδιαφέρον σε όλο τον πλανήτη από μικρούς και μεγάλους αφού η χώρα και οι αγαπημένοι τους παίκτες…έμπαιναν στη μάχη με στόχο την κατάκτηση του σημαντικότερου τροπαίου στο «βασιλιά» των σπορ.
Κορυφαίο γεγονός του τουρνουά, ο τελικός. Εκεί που οι δύο από τις συνολικά 32 ομάδες αφού ξεπέρασαν αρκετά εμπόδια, μονομαχούν για το «άγιο δισκοπότηρο» που αν το κατακτήσουν, το όνομα του θα γραφτεί για πάντα στην ιστορία.
Στις σελίδες του Μουντιάλ υπάρχουν συναρπαστικοί τελικοί όπως του 1930 όπου η Ουρουγουάη κατέκτησε το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο, το κάζο της Βραζιλίας το 1950 όπου ηττήθηκε από την Ουρουγουάη και οι αυτοκτονίες ξεπέρασαν τις 300, το χαμένο πέναλτι του Μπάτζιο το 1994 που έδωσε το Μουντιάλ στη Βραζιλία ενώ αξέχαστη θα μείνει η κουτουλιά του Ζινεντίν Ζιντάν στο Ματεράτσι στον τελικό του Βερολίνου το 2006.
Έτσι, το BN Sports σας παρουσιάζει τα γεγονότα που συνέβησαν στους 21 εντυπωσιακούς τελικούς των Παγκοσμίων Κυπέλλων αναμένοντας το…πρώτο σφύριγμα στα γήπεδα του Κατάρ.
1930 – Ουρουγουάη
Το Μάϊο του 1929 η FIFA πήρε την απόφαση να αναθέσει στην Ουρουγουάη το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο όπου συμμετείχαν 13 ομάδες και ήταν το μόνο Μουντιάλ στο οποίο δεν ήταν απαραίτητοι οι προκριματικοί αγώνες.
Στον τελικό του Μοντεβιδέο μέρος πήρε η διοργανώτρια Ουρουγουάη με την πιο ισχυρή Εθνική στον κόσμο και η Αργεντινή με τη «Σελέστε» να επικρατεί με 4-2. Ο Ντοράντο «άνοιξε» το σκορ με την «Αλμπισελέστε» να ανατρέπει το παιχνίδι σε διάστημα 14 λεπτών (20’-34’) σε 1-2. Στο δεύτερο μέρος ο Τσέα ισοφάρισε και στο 68’ η Ουρουγουάη πήρε πάλι προβάδισμα με τον Σάντος Ιριάρτε. Το τελικό 4-2 σημείωσε ο Κάστρο ένα λεπτό πριν τη λήξη του παιχνιδιού.
Αξιοσημείωτο, ότι χρησιμοποιήθηκαν δύο μπάλες αφού δεν υπήρχε ο κανονισμός για τον καθορισμό κάποιας συγκεκριμένης. Έτσι στο πρώτο ημίχρονο χρησιμοποιήθηκε η μπάλα της Αργεντινής και στο δεύτερο η μπάλα της Ουρουγουάης.
Ουρουγουάη - Αργεντινή 4-2 (12' Ντοράντο, 57' Σέα, 68' Ιριάρτε, 89' Κάστο - 20' Πέσελ, 37' Στάμπιλε)
Διαιτητής: Γ. Λάνγκενους (Βέλγιο)
Ουρουγουάη (Α. Σουπίκι): Μπαλεστέρος, Ντοράντο, Σέα, Κάστρο, Γκεστίδο, Φερνάντεζ, Ιριάρτε, Νασάζι, Σκαρόνε, Αντράντε, Μασκερόνι
Αργεντινή (Φ. Ολαζάρ): Μποτάσο, Στάμπιλε, Πέσελ, Πατέρνοστερ, Χ. Εβαρίστο, Μ. Εβαρίστο, Βαρέλο, Φερέιρα, Μόντι, Ντέλα Τόρε, Σουάρεζ
1934 - Ιταλία
Μετά την απόσυρση της υποψηφιότητας της Σουηδίας, η FIFA ανέθεσε το Μουντιάλ στην ανεπτυγμένη οικονομικά Ιταλία του Μουσολίνι όπου δαπάνησε αρκετά λεφτά για νέα γήπεδα, μέσα μεταφοράς και με απώτερο σκοπό την κατάκτηση του τροπαίου, αφού απούσα ήταν η διαμαρτυρόμενη Ουρουγουάη.
Κάτι που κατάφεραν στην παράταση, επικρατώντας της Τσεχοσλοβακίας με 2-1 μπροστά σε 55.000 θεατές στο γήπεδο «Νασιονάλε» της Ρώμης. Αρχικά, στο 76’ ο Πουτς έδωσε το προβάδισμα στην Τσεχοσλοβακία με τον Όρσι πέντε λεπτά αργότερα να ισοφαρίζει για τους Ιταλούς. Στο 5ο λεπτό της παράτασης ο Σκιάβιο πέτυχε το λυτρωτικό γκολ που έστειλε στα... ουράνια του Ιταλούς κατακτώντας το πρώτο Μουντιάλ της ιστορίας τους.
Ιταλία - Τσεχοσλοβακία 2-1 παράταση (81' Όρσι, 95' Σκιάβιο - 76΄Πουτς)
Διαιτητής: Ι. Εκλουντ (Σουηδία)
Ιταλία (Β. Πότσο): Κόμπι, Σκιάβιο, Μπερτολίνι, Μεάτσα, Γκουάιτα, Μονζέλιο, Όρσι, Φεράρις, Μόντι, Φεράρι, Αλεμάντι
Τσεχοσλοβακία (Κ. Πέτρου): Πλάνικα, Κάμπαλ, Γούνεκ, Σβόμποντα, Νέγεντλι, Πουκ, Κόσταλεκ, Ζένισεκ, Σόμποτκα, Κρσιλ, Πλάνικα, Κτίροκι
1938 – Ιταλία
Σε μία χρονική περίοδο που καθημερινά πέθαιναν χιλιάδες άνθρωποι στον πόλεμο, το Μουντιάλ που διεξήχθη στη Γαλλία, ήταν αρκετά ιδιαίτερο αφού η Ισπανία, η Αυστρία και άλλες υπολογίσιμες ποδοσφαιρικά χώρες απουσίασαν, η κάθε μια για τους δικούς της εξωαγωνιστικούς λόγους.
Στο αγωνιστικό κομμάτι, η Ιταλία υπερασπίστηκε τον τίτλο της αποκλείοντας τη Γαλλία και τη Βραζιλία στα προημιτελικά και ημιτελικά, αντίστοιχα. Στον τελικό με ηγέτη τον Κολαούσι που σκόραρε δύο γκολ οι παίκτες του Βιτόριο Πότσο επικράτησαν με 4-2 της ανταγωνιστικής Ουγγαρίας και έκαναν Back-To-Back στις κατακτήσεις Παγκοσμίων Κυπέλλων.
Ιταλία - Ουγγαρία 4-2 (6' και 35' Κολαούσι, 19' και 82' Πιόλα - 8' Τίτκος, 70' Σάροσι)
Διαιτητής: Ζ. Καπντεβίλ (Γαλλία)
Ιταλία (Β. Πότσο): Ολιβιέρι, Κολαούσι, Φόνι, Φεράρι, Ράβα, Πιόλα, Σεραντόνι, Αντρεόλο, Μεάτσα, Μπιαβάτι, Λοκατέλι
Ουγγαρία (Α. Σάφερ): Σζάμπο, Πόλγκαρ, Σένγκελερ, Λάζαρ, Τίτκος, Σζούετς, Σάροσι, Βίντσε, Σζαλάι, Μπίρο, Σας
1950 – Ουρουγουάη
Δεν υπάρχουν λόγια για την διοργάνωση που διεξήχθη στη Βραζιλία το 1950 αποτελούμενη από 13 ομάδες και με το τελικό ζευγάρι του τουρνουά να είναι η Σελεσάο και η Ουρουγουάη.
Το γήπεδο του τελικού ήταν το επιβλητικό Μαρακανά όπου χώρεσε 200.000 θεατές οι οποίοι είχαν την βεβαιότητα ότι ήταν αδύνατο να χάσουν το Παγκόσμιο Κύπελλο. Το γκολ του Φριάκα στο 47’ θεωρήθηκε ως η αρχή για την μεγάλη νίκη αλλά οι Ουρουγουανοί δεν είχαν πει την τελευταία τους…λέξη. Ισοφάρισαν στο 66’ με βολέ του Σκιαφίνο και στο 79’ ο Γκίτζια εντός περιοχής πέτυχε το νικητήριο γκολ για την «Σελέστε».
Η τραγωδία για την Βραζιλία είχε μόλις αρχίσει. Δεκάδες φίλαθλοι έπεσαν από τις πανύψηλες εξέδρες, ενώ σε όλα τα σημεία της χώρας ραδιοφωνικοί σταθμοί ανακοίνωσαν αυτοκτονίες. Σύμφωνα με στοιχεία ξεπέρασαν τις 300. Αξίζει να σημειωθεί, ότι λόγω της κατάστασης που επικρατούσε δεν υπήρξε επίσημη τελετή απονομής του κυπέλλου για τους νικητές.
Ουρουγουάη - Βραζιλία 2-1 (66' Σκιαφίνο, 79' Γκίτζια - 47' Φριάκα)
Διαιτητής: Τζ. Ρίντερ (Αγγλία)
Ουρουγουάη (Ι. Λόπεζ): Μασπόλι, Σκιαφίνο, Γλκαμπέτα, Γκιτζία, Τεχέρα, Αντράντε, Πέρεζ, Βαρέλα, Μιγκέζ, Γκονζάλες, Μοράν
Βραζιλία (Φ. Κόστα): Μπαρμπόσα, Κουιχάντα, Μπάουερ, Μπιγκόντε, Ντανίλο, Ζιζίνιο, Αουγκούστο, Φριάκα, Ζουβέναλ, Ζαϊρ, Τσίκο
1954 – Δυτική Γερμανία
Το τουρνουά του 1954 που πήρε μέρος στην Ελβετία διεξήχθη με ένα περίεργο σύστημα αφού δύο ομάδες σε κάθε έναν από τους τέσσερις ομίλους επιλέγονταν και δεν έπρεπε να παίξουν μεταξύ τους. Έπαιζαν μόνο εναντίον των υπόλοιπων ομάδων που δεν είχαν επιλεγεί.
Στον τελικό της Βέρνης, μονομάχησαν η Δυτική Γερμανία και η Ουγγαρία με ηγέτη τον Φέρεντς Πούσκας που με τις εμφανίσεις του οδήγησε τους Μαγυάρους έως το τέλος. Εκεί, ο Πούσκας «άνοιξε» το σκορ στο 6’ και δύο λεπτά αργότερα ο Τσίμπορ διπλασίασε τα τέρματα για την Ουγγαρία. Ωστόσο, η Δυτική Γερμανία με σκόρερ τους Μόρλοκ στο 10’ και τον Ραν στο 18' και 84' ανέτρεψαν το σκορ πανηγυρίζοντας το τρόπαιο.
Πάντως συχνά κάποιοι επαναλαμβάνουν ότι οι ποδοσφαιριστές του Χέρμπεργκερ έφτασαν στην τελική νίκη με χημική βοήθεια, μετά την ανεξήγητη ασθένεια που αντιμετώπιζαν οι Ούγγροι τις προηγούμενες ημέρες.
Δ. Γερμανία - Ουγγαρία 3-2 (10' Μόρλοκ, 18' και 84' Ραν - 6' Πούσκας, 8' Τσίμπορ)
Διαιτητής: Γ. Λινγκ (Αγγλία)
Δ. Γερμανία (Σ. Χερμπέργκερ): Τούρεκ, Κολμέγερ, Εκελ, Πόσιπαλ, Μάι, Λίμπριχ, Ραν, Μόρλοκ, Ο. Βάλτερ, Φ. Βάλτερ, Χ. Σάφερ
Ουγγαρία (Γκ. Σέμπες): Γκρόσιτς, Μπουζάνσκι, Λόραντ, Λάντος, Μπόζσικ, Ζακαρίας, Τοθ, Κόκσις, Χιντεγκούτι, Πούσκας, Τσίμπορ
1958 – Βραζιλία
Το 1958 στο Μουντιάλ της Σουηδίας, η Βραζιλία ξεκίνησε τη δική της αντεπίθεση και σε ρόλο οδηγού είχε έναν 17χρονο που εξελίχθηκε σε έναν από τους σπουδαιότερους αστέρες όλων των εποχών, τον Πελέ.
Η «σελεσάο» με προπονητή τον Βισέντε Φεόλα που παρατάχθηκε με το ιδιαίτερο 4-2-4 αγωνίστηκε στον τελικό με την διοργανώτρια, Σουηδία όπου επικράτησε με το ευρύ 5-2. Βαβά και Πελέ πέτυχαν από δύο γκολ έκαστος δίνοντας χαρά στους Βραζιλιάνους μετά την αποτυχία του 1950. Να αναφερθεί, ότι στον τελικό οι παίκτες της Βραζιλίας υποχρεώθηκαν να φορέσουν μπλε φανέλες για να ξεχωρίζουν από τους Σουηδούς αφού δεν είχαν πάρει μαζί τους εναλλακτικές στολές. Από τότε καθιερώθηκαν οι μπλε φανέλες στα εκτός έδρας ματς της Βραζιλίας.
Βραζιλία - Σουηδία 5-2 (9' και 32' Βαβά, 55' και 90' Πελέ, 68' Ζαγκάλο - 3' Λίντχολμ, 80' Σίμονσον)
Διαιτητής: Μ Γκιγκέ (Γαλλία)
Βραζιλία (Β. Φέολα): Γκίλμαρ, Μπελίνι, Ντζάλμα Σάντος, Ζίτο, Ορλάντο, Ζαγκάλο, Ντιντί, Πελέ, Γκαρίντσα, Νίλτον Σάντος, Βαβά
Σουηδία (Τζ. Ρέινορ): Σβένσον, Μπέργκμαρκ, Αξμπομ, Λίντχολμ, Γκούσταβσον, Πάρλινγκ, Χάμριν, Γκρεν, Σίμονσον, Σκόγκλουντ, Μπόργεσον
1962 – Βραζιλία
Η Βραζιλία δεν χρειάστηκε να ταξιδέψει πολύ μακριά τέσσερα χρόνια αργότερα προκειμένου να υπερασπιστεί τον τίτλο της αφού το Μουντιάλ διεξήχθη στην Χιλή. Αυτή τη φορά υπήρχαν και απρόοπτα που επηρέασαν την πορεία της «Σελεσάο» αφού ο Πελέ τραυματίστηκε στο μηρό, στο δεύτερο κιόλας παιχνίδι.
Τον ρόλο του ηγέτη ανέλαβε ο Γκαρίντσα, ένας χαρισματικός παίκτης που ξεδίπλωσε το επιθετικό του ταλέντο οδηγώντας την ομάδα του μέχρι τον τελικό, Εκεί, η Βραζιλία νίκησε με 3-1 της Τσεχοσλοβακίας με ανατροπή και σκόρερ τους Αμαρίλντο, Ζίτο και Βαβά αντίστοιχα. Εκείνη η διοργάνωση, χαρακτηρίστηκε το Μουντιάλ της «σφαγής», αφού περισσότεροι από 20 ποδοσφαιριστές εγκατέλειψαν τραυματισμένοι τα γήπεδα, πολλοί με βαριά κατάγματα στα πόδια από τα σκληρά χτυπήματα.
Βραζιλία - Τσεχοσλοβακία 3-1 (17' Αμαρίλντο, 69' Ζίτο, 78' Βαβά - 15' Μάζοπουστ)
Διαιτητής: Ν. Λάτισεφ (ΕΣΣΔ)
Βραζιλία (Α. Μορέιρα): Γκίλμαρ, Ντζάλμα Σάντος, Μάουρο, Ζίτο, Ζόζιμο, Νίλτον Σάντος, Γκαρίντσα, Ντιντί, Βαβά, Αμαρίλντο, Ζαγκάλο.
Τσεχοσλοβακία (Ρ. Βίτλασιλ): Σρόιφ, Πόπλουχαρ, Νόβακ, Πλούσκαλ, Μάζοπουστ, Σέρερ, Ζέλινεκ, Τίκι, Πόσπιχαλ, Κάντραμπα, Κβάσνακ
1966 – Αγγλία
Η Αγγλία που χάρισε και δίδαξε το ποδόσφαιρο στον υπόλοιπο κόσμο, είχε την ευκαιρία να διοργανώσει το 1966 το Παγκόσμιο Κύπελλο και παρά την αμφισβήτηση των αντιπάλων για την διεξαγωγή όλων των αγώνων της στην «έδρα» τους το Γουέμπλεϊ, τα «Τρία Λιοντάρια» κατέκτησαν το πρώτο τους Μουντιάλ.
Οι Άγγλοι είχαν δύσκολο «έργο» για να φτάσουν έως τον τελικό αφού στα προημιτελικά απέκλεισαν την Αργεντινή και στα ημιτελικά την Πορτογαλία, του σπουδαίου Εουσέμπιο. Στον μεγάλο τελικό τέθηκαν αντιμέτωποι με τη Δυτική Γερμανία και με την εμφάνιση καριέρας του Τζεφ Χερστ που πέτυχε χατ-τρικ επικράτησαν με 4-2 στην παράταση.
Μάλιστα, δευτερόλεπτα πριν την επίτευξη του τελευταίου γκολ της Αγγλίας ο σπίκερ του BBC Κένεθ Γούλστενχολ προκάλεσε την εξής φράση που έμεινε στην ιστορία του Βρετανικού ποδοσφαίρου: ‘’Κάποιοι οπαδοί περιμένουν να πανηγυρίσουν. Πιστεύουν ότι το ματς έχει τελειώσει…(παύση καθώς το σουτ κατευθύνεται προς το τέρμα) Όντως το ματς έχει τελειώσει’’
Αγγλία - Δ. Γερμανία 4-2 (18', 101' και 120' Χαρστ, 78' Πίτερς - 12' Χάλερ, 89' Βέμπερ)
Διαιτητής: Γκ. Ντινστ (Ελβετία)
Αγγλία (Α. Ράμσεϊ): Μπανκς, Κόεν, Γουίλσον, Στάιλς, Τζ. Τσάρλτον, Μουρ, Μπολ, Μπ. Τσάρλτον, Χαρστ, Πίτερς, Χαντ
Δ. Γερμανία (Χ. Σεν): Τιλκόφσκι, Χέτγκες, Σνέλινγκερ, Μπεκενμπάουερ, Σουλτς, Βέμπερ, Χάλερ, Ζέελερ, Χελντ, Εμεριχ, Οβερατ
1970 – Βραζιλία
Το Μουντιάλ που διεξήχθη το 1970 στο Μεξικό για πολλούς κατακτήθηκε από την καλύτερη εθνική ομάδα και αναφερόμαστε στην Βραζιλία του Πελέ, ενώ γενικότερα η διοργάνωση χαρακτηρίστηκε από εξαιρετικής ποιότητας επιθετικό παιχνίδι.
Στον τελικό η Βραζιλία αντιμετώπισε την εξίσου πολύ καλή Ιταλία αλλά η ομάδα των Κάρλος Αλμπέρτο, Τοστάο, Ριβελίνο και Πελέ ήταν «διαστημική» και επικράτησε με 4-1 μπροστά σε 107.000 θεατές. Ο Πελέ «άνοιξε» το σκορ με κεφαλιά, η Ιταλία μείωσε άμεσα με τον Μπονισένια αλλά ένα ξέσπασμα της «Σελεσάο» από το 66’ έως το 86’ ήταν αρκετά για να την χρίσει Παγκόσμια Πρωταθλήτρια.
Ο Βραζιλιάνος προπονητής Μάριο Ζαγκάλο ήταν ο πρώτος που κέρδισε Μουντιάλ ως παίκτης (1958, 1962) και ως προπονητής, δημιουργώντας μια ομάδα που έπαιζε εκπληκτικό ποδόσφαιρο, σημειώνοντας έξι νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια στο εν λόγω τουρνουά.
Βραζιλία - Ιταλία 4-1 (18' Πελέ, 66' Γκέρσον, 71' Ζαϊρζίνιο, 86' Κάρλος Αλμπέρτο - 37' Μπονισένια)
Διαιτητής: Ρ. Γλόκνερ (Α. Γερμανία)
Βραζιλία (Μ. Ζαγκάλο): Φέλιξ, Μπρίτο, Πιάτσα, Κάρλος Αλμπέρτο, Κλοντοάλντο, Ζαϊρζίνιο, Γκέρσον, Τοστάο, Πελέ, Ριβελίνο, Εβεράλντο
Ιταλία (Φ. Βαλγκαρέζι): Αλμπερτόζι, Μπούργκνιτς, Φακέτι, Τσέρα, Ροσάτο, Μπερτίνι (74' Τζουλιάνο), Ρίβα, Ντομενγκίνι, Ματσόλα, Ντε Σίστι, Μπονισένια (84' Ριβέρα)
1974 – Δυτική Γερμανία
Την θέση του τροπαίου Ζιλ Ριμέ, στο Μουντιάλ του 1974 πήρε το κύπελλο της FIFA. Η αξία του τότε κινούταν στις 7 εκατομμύρια δραχμές. Το κράτησε στα χέρια της πρώτη η Δυτική Γερμανία, αφού χρειάστηκε να υποτάξει την συγκλονιστική Ολλανδία του Γιόχαν Κρόιφ. Οι «οράνιε» έχοντας στο ρόστερ τους, παίκτες του Άγιαξ που είχε κατακτήσει τρείς συνεχόμενες χρονιές το Κύπελλο Πρωταθλητριών, συνέθεταν ένα απίστευτα ποιοτικό σύνολο με ποδοσφαιρικές αρχές που διατηρούνται έως σήμερα.
Οι Γερμανοί, ωστόσο, έχοντας τον κόσμο στο πλευρό τους και παίκτες όπως ο Φραντς Μπεκενμπάουερ, ο Γκέρντ Μίλερ και ο Χένες κατάφεραν να επικρατήσουν στον τελικό με 2-1. Αν και βρέθηκαν πίσω στο σκορ μόλις από το δεύτερο λεπτό, μείωσαν στο 25’ με γκολ του Μπράϊντερ και στο 44’ ανέτρεψαν το σκορ με ένα δυνατό σουτ του Γκέρντ Μίλερ. Ένα αποτέλεσμα που δεν άλλαξε έως το τέλος με τους 75.200 οπαδούς στο Ολυμπιακό Στάδιο του Μονάχου, να πανηγυρίζουν έξαλλα.
Δ. Γερμανία - Ολλανδία 2-1 (25' Μπράιτνερ, 43' Μίλερ - 2' Νέεσκενς)
Διαιτητής: Τ. Τέιλορ (Αγγλία)
Δ. Γερμανία (Χ. Σεν) : Μάγιερ, Φογκτς, Μπράιτνερ, Σβάρτσενμπεργκ, Μπεκενμπάουερ, Γκραμπόφσκι, Οβερατ, Μίλερ, Χένες, Μπόνοφ, Χόλτσενμπαϊν
Ολλανδία (Ρ. Μίχελς): Γιόνγκμπλουντ, Χάαν, Φαν Χάνενγκεμ, Γιάνσεν, Κρολ, Νέεσκενς, Κρόιφ, Ρένσενμπρινκ (46' Ρ. Φαν ντε Κέρκοφ), Ρεπ, Ρισμπέργκεν (68' Ντε Γιονγκ), Σουρμπίρ, Βος.
1978 – Αργεντινή
Η χρονική περίοδος που η Αργεντινή αποφάσισε να διοργανώσει το Μουντιάλ ήταν αρκετά δύσκολη αφού ο λαός αντιμετώπιζε την φτώχια και την χούντα που επικρατούσε. Ο Στρατηγός Βιντέλα προσπαθώντας να τονώσει το συναίσθημα του υπερήφανου λαού της έλεγε: «Στο Μουντιάλ θα παίξουμε 25 εκατομμύρια Αργεντινοί» με τους παίκτες της «Αλμπισελέστε» να κατακτούν το τρόπαιο στο τέλος, δίνοντας χαρά σε ένα ταλαιπωρημένο έθνος.
Στον τελικό του Μπουένος Άιρες αντιμετώπισαν την Ολλανδία που δεν είχε στο ρόστερ της, τον πολυτιμότερο παίκτη της, τον Γιόχαν Κρόιφ υποστηρίζοντας ότι δεν ήθελε να παίξει στην Αργεντινή λόγω της στρατιωτικής δικτατορίας. Το 2008 αποκάλυψε ότι ο πραγματικός λόγος ήταν ότι η οικογένεια του είχε εμπλακεί σε μια απόπειρα απαγωγής. Στο αγωνιστικό κομμάτι, η Αργεντινή του Σέζαρ Λουίς Μενότι στην παράταση νίκησε με 3-1 με μεγάλο πρωταγωνιστή τον Μάριο Κέμπες που σκόραρε δύο γκολ και μοίρασε μια ασίστ μπροστά στο εκστασιασμένο κοινό του «Μονουμεντάλ».
Αργεντινή - Ολλανδία 3-1 (38' και 105' Κέμπες, 116' Μπερτόνι - 82' Νανίγκα)
Διαιτητής: Σ. Γκονέλα (Ιταλία)
Αργεντινή (Λ. Σ. Μενότι): Φιλιόλ, Αρντίλες (65' Λαρόσα), Μπερτόνι, Γκαγιέγκο, Γκαλβάν, Κέμπες, Λούκε, Ολγκίν, Ορτίζ (74' Χούσεμαν), Πασαρέλα, Ταραντίνι.
Ολλανδία (Ρ. Μίχελς): Γιόνγκμπλουντ, Πόρτβλιτ, Κρολ, Γιάνσεν (72' Σουρμπίρ), Χάαν, Ρ. Φαν ντε Κέρκοφ, Β. Φαν ντε Κέρκοφ, Ρένσενμπρινκ, Νέεσκενς, Ρεπ (59' Νανίγκα), Μπραντς
1982 – Ιταλία
Στο τουρνουά που διοργανώθηκε στην Ισπανία, η ομάδα της Ιταλίας δεν συγκαταλεγόταν στα φαβορί αφού υπήρχε η Βραζιλία των Σόκρατες και Ζίκο, η Γαλλία του Μισέλ Πλατινί και πολλές ακόμα ομάδες με ισχυρά ονόματα στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο.
Παρ’ όλα αυτά, η Ιταλία έχοντας ένα μεθοδευμένο πλάνο και με ηγέτη τον Πάολο Ρόσι που αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του τουρνουά με έξι γκολ, έφτασε στη κατάκτηση του τρίτου τροπαίου, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ της Βραζιλίας. Στον τελικό η «σκουάντρα ατζούρα» επικράτησε άνετα με 3-1 της Δυτικής Γερμανίας με γκολ των Ρόσι, Ταρντέλι και Αλτομπέλι. Η Γερμανία πέτυχε το γκολ της «τιμής» με τον Μπράϊτνερ. Χαρακτηριστικό εκείνης της Ιταλίας, οι ηλικίες βασικών παικτών όπως ο 40 ετών τερματοφύλακας, Ντίνο Τζόφ και ο μόλις 18 ετών αμυντικός, Τζιουζέπε Μπεργκόμι.
Ιταλία - Δ. Γερμανία 3-1 ( 57' Ρόσι, 69' Ταρντέλι, 81' Αλτομπέλι - 83' Μπράιτνερ)
Διαιτητής: Α. Κοέλιο (Βραζιλία)
Ιταλία (Ε. Μπεαρζότ): Τζοφ, Μπέργκομι, Καμπρίνι, Κολοβάτι, Τζεντίλε, Σιρέα, Οριάλι, Ταρντέλι, Κόντι, Γκρατσιάνι (7' Αλτομπέλι, 89' Καούζιο), Ρόσι
Δ. Γερμανία (Γ. Ντέρβαλ): Σουμάχερ, Μπρίγκελ, Μπράιτνερ, Κ.Χ. Φέρστερ, Μπ. Φέρστερ, Ντρέμλερ (62' Χρούμπες), Λιτμπάρσκι, Φίσερ, Ρουμενίγκε (70' Μίλερ), Στίλικε, Καλτς.
1986 – Αργεντινή
Είναι το Παγκόσμιο Κύπελλο του Ντιέγκο Μαραντόνα. Κανένα Μουντιάλ έως σήμερα δεν ταυτίστηκε περισσότερο με ένα ποδοσφαιριστή. Ενδεικτικό της γενικότερης παρουσίας του, η γαλλική αθλητική εφημερίδα, l'equipe τον χαρακτήρισε ως «μισός άγγελος, μισός διάβολος». Ο Μαραντόνα το 1986 στο Μεξικό είχε προσφέρει ασύλληπτα συναισθήματα με τις φοβερές εμφανίσεις του, που περιέλαβαν τα…πάντα.
Μια εξ αυτών, στον προημιτελικό με την Αγγλία που είχε πετύχει και τα δύο τέρματα της ομάδας του, στη νίκη με 2-1. Το πρώτο γκολ της Αργεντινής ήταν καθαρό χέρι με τον Μαραντόνα να το αποκαλεί «το χέρι του Θεού» ενώ οι Άγγλοι προτίμησαν τον όρο «το χέρι της απάτης». Το δεύτερο ωστόσο, ήταν ένα «ποίημα» αφού ο βραχύσωμος άσος πέρασε όλη την ομάδα της Αγγλίας πετυχαίνοντας ένα γκολ που το 2002 ψηφίστηκε ως «το γκολ του αιώνα» στην ιστοσελίδα της FIFA. Στον τελικό η «αλμπισελέστε» επικράτησε με 3-2 επί της Δυτικής Γερμανίας με σκόρερ τους Μπράουν, Βαλντάνο και στο Μπουρουσάγκα με τον Μαραντόνα να δίνει μια ονειρεμένη ασίστ στο τελευταίο γκολ της ομάδας του στο 83’, που της χάρισε το βαρύτιμο τρόπαιο.
Αργεντινή - Δ. Γερμανία 3-2 (23' Μπράουν, 55' Βαλντάνο, 83' Μπουρουσάγκα - 74' Ρουμενίγκε, 80' Φέλερ)
Διαιτητής: Ρ. Α. Φίλιο (Βραζιλία)
Αργεντινή : Πουμπίδο, Μπατίστα, Κουτσιούφο, Ενρίκε, Τζούστι, Ολαρτικοετσέα, Ρουγκέρι, Μπράουν, Μαραντόνα, Βαλντάνο, Μπουρουσάγκα (90' Τρομπιάνι)
Δ. Γερμανία: Σουμάχερ, Μπρίγκελ, Μπρέμε, Κ.Χ. Φέρστερ, Εντερ, Ματέους, Μάγκατ (62' Χένες), Μπέρτχολντ, Γιάκομπς, Κ. Αλοφς (46' Φέλερ), Ρουμενίνγκε
1990 – Δυτική Γερμανία
Το Μουντιάλ του 1990 δεν ήταν μια σπουδαία διοργάνωση από πλευράς γκολ, καθώς είχε το χαμηλότερο ρεκόρ με μόλις 2,21 γκολ ανά αγώνα αλλά η ένταση, η αγωνία και τα συναισθήματα περίσσευαν σχεδόν σε κάθε αγώνα.
Στον τελικό αναμετρήθηκε η Δυτική Γερμανία που έπαιρνε μέρος σε τρίτο συνεχόμενο τελικό και η Αργεντινή που ήθελε να υπερασπιστεί το «στέμμα» της Παγκόσμιας πρωταθλήτριας. Εν τέλει, οι Γερμανοί πήραν το…αίμα τους πίσω με τον Αντρέας Μπρέμε να πετυχαίνει το μοναδικό γκολ ενός φτωχού τελικού με ένα αμφισβητούμενο πέναλτι.
Μία διοργάνωση που συνεχίστηκε στις αίθουσες των ιταλικών δικαστηρίων. Κερδοσκοπίες, πολιτικοί και φουσκωμένοι προϋπολογισμοί για μία διοργάνωση που οι Ιταλοί πλήρωναν για πολλά χρόνια, μένοντας έξω στα ημιτελικά από τον Ντιέγκο Μαραντόνα.
Δ. Γερμανία - Αργεντινή 1-0 (85' Μπρέμε)
Διαιτητής: Ε. Κ. Μέντεζ (Μεξικό)
Δ. Γερμανία (Φ. Μπεκενμπάουερ): Ιλγκνερ, Μπρέμε, Κόλερ, Αουγκεντάλερ, Μπούχβαλντ, Λιτμπάρσκι, Χέσλερ, Ματέους, Μπέρτχολντ, Φέλερ, Κλίνσμαν.
Αργεντινή (Κ. Μπιλάρδο): Γκοϊκοτσέα, Μπασουάλδο, Μουρουσάγκα, Ντεζότι, Μαραντόνα, Λορέντσο, Σενσίνι, Σερισουέλα, Ρουγκέρι, Μονζόν, Τρόλιο.
1994 – Βραζιλία
Στις ΗΠΑ το 1994 ήταν η πρώτη φορά που η τελική φάση διοργανώθηκε εκτός Ευρώπης και Νότιας Αμερικής και μάλιστα σε μια χώρα όπου το ποδόσφαιρο δεν ήταν ιδιαίτερα δημοφιλές σπορ. Επίσης, το Μουντιάλ εκείνο είχε την πρώτη ελληνική συμμετοχή που συνοδεύτηκε με μια απλή παρουσία στους ομίλους.
Νικήτρια του τελικού ήταν η Βραζιλία που νίκησε στα πέναλτι την Ιταλία και επέστρεψε στην κορυφή μετά από 24 χρόνια. Όσον αναφορά τον αγώνα, αν και είχε όλες τις προδιαγραφές να γίνει ένα εντυπωσιακό παιχνίδι, εξελίχθηκε σε μια συντηρητική μονομαχία. Στη διαδικασία των πέναλτι, ιστορική θα μείνει η στιγμή όταν ο σταρ της Ιταλίας, Ρομπέρτο Μπάτζιο έσκυψε το κεφάλι όταν αστόχησε στο τελευταίο πέναλτι, που χάρισε το Κύπελλο στη «Σελεσάο». Οι νικητές Βραζιλιάνοι αφιέρωσαν τον τίτλο στον συμπατριώτη τους και αδικοχαμένο πιλότο της F1 Άιρτον Σένα.
Βραζιλία - Ιταλία 0-0 (3-2 πεν.)
Διαιτητής: Σ. Πουλ (Ουγγαρία)
Βραζιλία (Κ. Α. Παρέιρα): Ταφαρέλ, Ζορζίνιο (21' Καφού), Μάουρο Σίλβα, Μπράνκο, Ντούνγκα, Ζίνιο (106' Βιόλα), Αλνταϊρ, Μάρσιο Σάντος, Μαζίνιο, Μπεμπέτο, Ρομάριο
Ιταλία (Α. Σάκι): Παλιούκα, Μπεναρίβο, Μαλντίνι, Μπαρέζι, Μούσι (35' Απολόνι), Αλμπερτίνι, Ντ. Μπάτζιο (95' Εβάνι), Ρ. Μπάτζιο, Μπέρτι, Ντοναντόνι, Μασάρο.
1998 – Γαλλία
Η Γαλλία δεν είχε κατακτήσει ποτέ το Παγκόσμιο Κύπελλο παρά τις συνεχείς συμμετοχές στα ημιτελικά. Έτσι, ως οικοδέσπονα ήταν μια καλή αφορμή για να…σηκώσει το τρόπαιο, κάτι που κατάφερε με μεγάλο πρωταγωνιστή τον Ζινεντίν Ζιντάν που οργάνωνε το παιχνίδι των Γάλλων φορώντας τη φανέλα με το νούμερο 10.
Ο τελικός με την Βραζιλία, επισκιάστηκε από το μυστήριο και τις ίντριγκες σχετικά με το τι συνέβη στον Ρονάλντο που χτυπημένος έντονα από στρες παραλίγο να χάσει τον τελικό. Η πρώτη 11άδα τον βρήκε στον πάγκο, ενώ η δεύτερη σύνθεση τον είχε βασικό. Στον αγωνιστικό χώρο, η Γαλλία επικράτησε άνετα με 3-0 και σκόρερ τον Ζιντάν που πέτυχε δύο γκολ και τον Εμμανουέλ Πετίτ.
Γαλλία-Βραζιλία 3-0 (27' και 46' Ζιντάν, 90' Πετί)
Διαιτητής: Σ. Μπελκόλα (Μαρόκο)
Γαλλία (Ε. Ζακέ): Μπαρτέζ, Λιζαραζού, Ντεσαγί, Ντεσάμπ, Τιράμ, Λεμπέφ, Ντζορκαέφ (75' Βιεϊρά), Καρεμπέ (57' Μπογκοσιάν), Ζιντάν, Πετί, Γκιβάρς (66' Ντουγκαρί)
Βραζιλία (Μ. Ζαγκάλο): Ταφαρέλ, Καφού, Αλνταϊρ, Τζούνιορ Μπαϊάνο, Σέζαρ Σαμπάιο (75' Εντμούντο), Ρομπέρτο Κάρλος, Ντούνγκα, Ρονάλντο, Ριβάλντο, Λεονάρντο (45' Ντένιλσον), Μπαμπέτο.
2002 – Βραζιλία
Οι εποχές του ποδοσφαίρου άλλαζαν ραγδαία και η απόφαση της FIFA να μοιράσει το τουρνουά σε δύο χώρες, την Ιαπωνία και την Νότια Κορέα οδήγησε σε μια διοργάνωση γεμάτη εκπλήξεις αλλά και αρκετές αμφισβητήσεις.
Στον τελικό, η Βραζιλία έχοντας στο ρόστερ της παίκτες όπως οι Ροναλντίνιο, Ριβάλντο και Ρονάλντο ήταν το απόλυτο φαβορί κόντρα στην Γερμανία που έφτασε μέχρι το τέλος, με τρείς νίκες με ένα γκολ απέναντι σε ομάδες όπως η Παραγουάη, η ΗΠΑ και η Νότια Κορέα. Τελικά, η ομάδα τους Λουίς Φελίπε Σκολάρι πήρε με σχετική άνεση την νίκη και το τρόπαιο, με τον Ρονάλντο να παίρνει την εκδίκηση του με δύο γκολ στον τελικό, αφήνοντας πίσω τους προβληματισμούς που είχε προκαλέσει τέσσερα χρόνια πριν.
Γερμανία - Βραζιλία 0-2 (66΄,78΄Ρονάλντο)
Διαιτητής: Π.Κολίνα (Ιταλία)
Βραζιλία (Σκολάρι): Μάρκος, Καφού, Λούσιο, Ρόκε Τζούνιορ, Εντμίλσον, Ρομπέρτο Κάρλος, Ζιλμπέρτο Σίλβα, Ριβάλντο, Ρονάλντο (90' Ντενίλσον), Ροναλντίνιο (85' Ζουνίνιο), Κλέμπερσον
Γερμανία (Φέλερ): Καν, Λίνκε, Ράμελοφ, Νόιβιλ, Χάμαν, Κλόζε (74'Μπίρχοφ), Γέρεμις (77'Ασαμόα), Μπόντε (84΄Τσίγκε), Σνάιντερ, Μέτσελντερ, Φρινγκς
2006 – Ιταλία
Η διεξαγωγή του Μουντιάλ στην Γερμανία συνοδεύτηκε με αρκετά πονταρίσματα ότι η οικοδέσποινα θα κατακτούσε το τρόπαιο. Ωστόσο, δυο άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις, η Γαλλία και η Ιταλία, αναμετρήθηκαν στον τελικό.
Εκεί, το παιχνίδι σημαδεύτηκε από την αυτοκαταστροφική κίνηση του Ζινεντίν Ζιντάν που με μια εκτός φάσης «κεφαλιά» στο σώμα του Ματεράτσι είδε την κόκκινη κάρτα στο τελευταίο παιχνίδι της καριέρας του, αφήνοντας την ομάδα του με παίκτη λιγότερο. Οι Ιταλοί δεν μπόρεσαν να εκμεταλλευτούν την απουσία του Ζιντάν, με το παιχνίδι να ληγεί στην παράταση με σκορ 1-1. Τελικά, η «σκουάντρα ατζούρα» κατέκτησαν για τέταρτη φορά το τρόπαιο στη διαδικασία των πέναλτι, με τον Γκρόσο να πετυχαίνει το τελευταίο που έστειλε στα…ουράνια συμπαίκτες και οπαδούς.
Ιταλία-Γαλλία 1-1 (17' Ματεράτσι - 7' πέναλτι Ζιντάν) 5-3 στα πέναλτι
Διαιτητής: Ορ. Ελισόνδο (Αργεντινή)
Ιταλία (Λίπι): Μπουφόν, Τζαμπρότα, Ματεράτσι, Καναβάρο, Γκρόσο, Περότα (61΄Ντε Ρόσι), Πίρλο, Γκατούζο, Καμορανέζ (86΄Ντελ Πιέρο), Τότι (61΄Ιακουίντα)ι, Τόνι
Γαλλία (Ντομενέκ): Μπαρτέζ, Σανιόλ, Τουράμ, Γκαλάς, Αμπιντάλ, Βιεϊρά ( 56΄Αλού Ντιαρά), Μακελελέ, Ριμπερί (100΄Τρεζεγκέ), Ζιντάν, Μαλουντά, Ανρί (107΄Βιλτόρ)
2010 – Ισπανία
Το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010 διοργανώθηκε για πρώτη φορά σε χώρα της Αφρικής και συγκεκριμένα στην Νότια Αφρική. Μια διοργάνωση με ελληνική συμμετοχή που σημαδεύτηκε από τον ενοχλητικό ήχο της βουβουζέλας, ενώ σε αγωνιστικό κομμάτι ήταν ένα τουρνουά με θέαμα και γκολ. Παράλληλα υπήρξαν και οι αποτυχίες, όπως της Βραζιλίας και την Αργεντινής, με την τελευταία να «διασύρεται» από την Γερμανία στα προημιτελικά με 0-4.
Τον τίτλο κατέκτησε η εθνική Ισπανίας νικώντας την Ολλανδία, σε έναν... ευρωπαϊκό τελικό, που κρίθηκε από το γκολ του Αντρές Ινιέστα τέσσερα λεπτά πριν την ολοκλήρωση της παράτασης.
Ολλανδία-Ισπανία 0-1 στην παράταση (116΄Ινιέστα)
Διαιτητής: Χ. Γουέμπ (Αγγλία)
Ολλανδία: (Φαν Μάαρβικ) Στεκέλενμπουργκ, Φαν ντερ Βίελ, Ματάισεν, Χέιτινγκα, Φαν Μπρόνκχορστ (105' Μπράαφχαϊντ), Φαν Μπόμελ, Ντε Γιονγκ (99' Φαν ντερ Φάαρτ), Σνάιντερ, Ρόμπεν, Κάιτ (71' Έλια), Φαν Πέρσι.
Ισπανία: (Ντελ Μπόσκε) Κασίγιας, Σέρχιο Ράμος, Πουγιόλ, Πικέ, Καπντεβίλα, Μπούσκετς, Τσάμπι Αλόνσο (87' Φάμπρεγκας), Τσάβι, Ινιέστα, Πέδρο (60' Χεσούς Νάβας), Βίγια (106' Τόρες).
2014 – Γερμανία
Ήταν η 20η τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλου που διοργανώθηκε στη Βραζιλία, σε ένα από τα πιο εντυπωσιακά τουρνουά που δεν έλειψαν οι ηγέτες, οι νίκες στο τελευταίο λεπτό και οι διασυρμοί. Όπως αυτός της Βραζιλίας από την Γερμανία με το σοκαριστικό 7-1 στα ημιτελικά.
Στον τελικό, η ομάδα του Λεβ αγωνίστηκε με την Αργεντινή του Λιονέλ Μέσι που πραγματοποίησε ένα εντυπωσιακό τουρνουά με τέσσερα τέρματα και κομβική παρουσία σε όλα τα παιχνίδια. Η αναμέτρηση κρίθηκε στην παράταση και συγκεκριμένα στο 113’ με γκολ του Μάριο Γκέτσε που είχε περάσει ως αλλαγή, στερώντας της Αργεντινής την ευκαιρία να πανηγυρίσει τον Παγκόσμιο Κύπελλο μέσα στο Μαρακανά.
Γερμανία-Αργεντινή 1-0 στην παράταση (113΄ Γκέτσε)
Διαιτητής: Ν. Ριτσόλι (Ιταλία)
Γερμανία : (Λεβ) Νόιερ, Λαμ, Τζερόμ Μπόατενγκ, Χούμελς, Χέβεντες, Κράμερ (31' Σέρλε), Σβάινσταϊγκερ, Κρόος, Τόμας Μίλερ, Μεσούτ Εζίλ (120' Μέρτεζακερ), Κλόζε (88' Γκέτσε).
Αργεντινή : (Σαμπέγια) Ρομέρο, Σαμπαλέτα, Ντεμιτσέλις, Γκαράι, Ρόχο, Μαστσεράνο, Λούκας Μπίγλια, Ένσο Πέρες (86' Γκάγκο), Μέσι, Λαβέτσι (46' Αγουέρο), Ιγκουαΐν (78' Παλάσιο).
2018 – Γαλλία
Το 2018 για πρώτη φορά η Ρωσία διοργάνωσε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο με τις εκπλήξεις να παραμένουν και μεγαλύτερη όλων, την Κροατία που έφτασε μέχρι τον τελικό έχοντας αποκλείσει στα προημιτελικά την Ρωσία στα πέναλτι και στην παράταση την Αγγλία που έφτασε μακριά σε Μουντιάλ έπειτα από πολλά χρόνια.
Στον τελικό η ομάδα του Ντάλιτς στάθηκε άτυχη αφού αντιμετώπισε μια Γαλλία «γεμάτη» από ταλέντο με τον 19χρονο Κιλιάν Μπαμπέ να πρωταγωνιστεί και να ακολουθούν οι Γκριεζμάν και Πογκμπα. Το σύνολο του Ντιντιέ Ντεσάμπ κατέκτησε το τρόπαιο με σκορ 4-2 αφού προηγήθηκε νωρίς με αυτογκόλ του Μάντζουκιτς και παρά την ισοφάριση των Κροατών με τον Πέρισιτς, η Γαλλία πήρε πάλι το προβάδισμα με εκτέλεση πέναλτι του Γκριεζμάν.
Στο δεύτερο μέρος, οι «Τρικολόρ» διεύρυναν την διαφορά μετά τα γκολ των Πογκμπά και Μπαμπέ. Το τελικό 4-2 διαμόρφωσε ο Μάριο Μάντζουκιτς, με την Γαλλία να κατακτά το δεύτερο Μουντιάλ στην ιστορία της.
Γαλλία-Κροατία 4-2 (19’ Αυτογκόλ Μάντζουκιτς, 34’ Γκριεζμάν, 55’ Πογκμπά, 65’ Μπαμπέ – 29’ Πέρισιτς, 69’ Μάντζουκιτς)
Διαιτητής: Νέστορ Πιτάνα (Αργεντινή)
Γαλλία (Ντιντιέ Ντεσάμπ): Γιορίς, Παβάρ, Βαράν, Ουμτιτί, Ερναντέζ, Καντέ (55΄ Ενζονζί), Πογκμπά, Ματουϊντί (73΄ Τολισό), Μπαπέ, Γκριεζμάν, Ζιρού (81΄ Φεκίρ)
Κροατία (Ζλάτκο Ντάλιτς): Σούμπασιτς, Βρσάλκο, Λόβρεν, Βίντα, Στρίνιτς (82΄ ΠΙάτσα), Μπρόζοβιτς, Ράκιτιτς, Μόντριτς, Ρέμπιτς (71΄ Κράμαριτς), Πέρισιτς, Μάντζουκιτς
Χρήστος Λόης
