Το «χέρι του Θεού», οι κατακτήσεις του Πελέ, το πέναλτι του Μπάτζιο, η κουτουλιά του Ζιντάν και η στιγμή της Ελλάδας, εν έτει 2014. Γεγονότα, πρόσωπα και γκολ, που «σημάδεψαν» το Παγκόσμιο Κύπελλο και αρκούν για να φτιάξεις τον μύθο του, ξανά από την αρχή!
Το Παγκόσμιο Κύπελλο είναι μία καθαρά προσωπική υπόθεση για κάθε ποδοσφαιρόφιλο. Μία συλλογή από στιγμές. Καλοκαιρινές έως τώρα, με το επερχόμενο στο Κατάρ, να καταρρίπτει αυτήν τη σταθερά.
Συνήθως το παρθενικό Μουντιάλ που παρακολουθεί κανείς, εξισώνεται με τον πρώτο έρωτα και δύσκολα εμφανίζεται κάποιο... καλύτερο από αυτό. Σε γενικές γραμμές είναι λογικό.
Ναι, η «μαγεία» βρίσκεται σε διαφορετικά σημεία ή διοργανώσεις για τον καθένα. Υπάρχουν, όμως, κάποια γεγονότα, πρόσωπα ή γκολ, που όποιος κι αν ήταν ο πρώτος σου μουντιαλικός έρωτας, έρχονται αβίαστα στο μυαλό μόλις αντικρίζεις το τρόπαιο.
Από το «χέρι του Θεού» και το μοναδικό επίτευγμα του Πελέ, έως το χαμένο πέναλτι του Μπάτζιο και την κουτουλιά του Ζιντάν.
Το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986 αναφέρεται περισσότερο ως το Μουντιάλ του Μαραντόνα, παρά ως αυτό του Μεξικού. Δικαιολογημένα. Δεν υπάρχουν, άλλωστε, και πολλές διοργανώσεις που να έχουν «χαραχτεί» σε τόσο μεγάλο βαθμό από έναν και μόνο παίκτη.
Το «χέρι του Θεού», το μυθικό σόλο κόντρα στην Εθνική Αγγλίας στα προημιτελικά και εν τέλει, η κατάκτηση. Τα λόγια είναι αδύνατο να αντικαταστήσουν την εικόνα.
«Κλείνει» τη διοργάνωση με τέσσερα γκολ και τρεις ασίστ. Ο Ρονάλντο δικαιολογεί πλήρως το παρατσούκλι «φαινόμενο», αλλά στον τελικό με τη Γαλλία είναι σκιά του εαυτού του.
Ο ίδιος έδωσε απάντηση για το τι συνέβη το βράδυ πριν το ματς, ενώ κυκλοφόρησε και ντοκιμαντέρ που μιλά για το εν λόγω περιστατικό αναλυτικά. Η ουσία είναι πως στο επόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο, σε Νότια Κορέα και Ιαπωνία, παρά τους δύο συνεχόμενους τραυματισμούς, που τον κράτησαν μακριά από τα γήπεδα για δύο χρόνια, είναι μαγικός.
Σκοράρει σε κάθε ματς, πλην του προημιτελικού με την Αγγλία, αναδείκνυεται πρώτος σκόρερ του τουρνουά με οκτώ γκολ και «κρίνει» τον τελικό, «πληγώνοντας» δύο φορές τη Γερμανία.
Άλλοι τον θυμούνται βέβαια για αυτά τα γκολ στην Άπω Ανατολή, άλλοι για το χαρακτηριστικό κούρεμά του!
Σε όλη τη νοκ-άουτ φάση, παίρνει τη Γαλλία από το... χέρι και την φθάνει έως τον τελικό. Ειδικά σε εκείνη την παράσταση με τη Βραζιλία, στα προημιτελικά, κι ας μην σκόραρε.
Η Γαλλία φτάνει στον τελικό. Το Last Dance του Ζινεντίν Ζιντάν ξεκινά ιδανικά, αλλά δεν ολοκληρώνεται με τον ίδιο τρόπο.
«Ανοίγει» το σκορ στο 7' και θα έβρισκε ξανά δίχτυα, αν στο 13ο λεπτό της παράτασης, ο Μπουφόν δεν έκανε μία από τις σημαντικότερες επεμβάσεις της ζωής του.
Εν τέλει, στο 110ο λεπτό μπαίνει ο επίλογος μίας σπουδαίας καριέρας, με μία καρφωτή κεφαλιά στο στέρνο του Μάρκο Ματεράτσι.
Ο Ζινεντίν Ζιντάν αποβάλλεται, η Γαλλία χάνει το τρόπαιο στα πέναλτι και η εικόνα του να αποχωρεί για τελευταία φορά από τον αγωνιστικό χώρο ως ποδοσφαιριστής, προσπερνώντας σκυφτός το τρόπαιο του Μουντιάλ, μένει στην ιστορία.
Η καριέρα του «στιγματίστηκε» από το χαμένο πέναλτι στον τελικό της Βραζιλίας με την Ιταλία, στο Μουντιάλ του 1994 στις ΗΠΑ. Ωστόσο, πολλοί αγνοούν το γεγονός πως οι Μπαρέζι-Μασάρο είχαν αστοχήσει νωρίτερα από τα «έντεκα βήματα».
Ακόμα κι αν σκόραρε ο Ρομπέρτο Μπάτζιο, η «Σελεσάο» έπρεπε να αστοχήσει στο 5ο πέναλτι, για να παραμείνει... ζωντανή η «Σκουάντρα Ατζούρα».
Κάπως έτσι, τα δύο γκολ του στους «16» κόντρα στη Νιγηρία, το ένα στα προημιτελικά με την Ισπανία και τα δύο απέναντι στη Βουλγαρία στα ημιτελικά, «σβήστηκαν». Το δράμα «πουλάει» πάντοτε περισσότερο.
Η λέξη «θαύμα» ίσως ακούγεται πομπώδης, αλλά δεν υπάρχει άλλη που να περιγράφει καταλλήλως όσα διαδραματίστηκαν στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου, εν έτει 1954.
Η Ουγγαρία των θρυλικών Πούσκας, Τσίμπορ και Κότσις, αήττητη από το 1949, τρομοκρατούσε τους πάντες στη διοργάνωση. Στα δύο πρώτα ματς των ομίλων πέτυχε 17 γκολ, εκ των οποίων τα οκτώ, τα σημείωσε κόντρα στην ομάδα που συνάντησε στον τελικό: τη Δυτική Γερμανία!
Το «έργο» φάνηκε να παίζει σε... επανάληψη. Στο 8ο λεπτό, οι φοβεροί και τρομεροί Ούγγροι προηγούνται με 2-0, ωστόσο, η στιγμή ανήκει στον άσημο έως τότε, Χέλμουτ Ραν.
Η Δυτική Γερμανία μειώνει στο 10', ισοφαρίζει με τον Ραν στο 18' και στο 84ο λεπτό ολοκληρώνει την επικότερη ανατροπή που έχει σημειωθεί σε τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ολοκληρώνει το «Θαύμα της Βέρνης»!
Στο δεύτερο Παγκόσμιο Κύπελλο που έμελλε να συμμετάσχει, η Βραζιλία κατακτά το τρόπαιο ξανά, αλλά ο ίδιος στέκεται άτυχος και μένει εκτός δράσης λόγω τραυματισμού, από το 2ο ματς κι έπειτα. Σε αυτό που ακολουθεί το 1966, η «Σελεσάο» είναι... σκιά του καλού της εαυτού, αλλά ο Πελέ δεν έχει πει την τελευταία του λέξη.
Πριν το Μεξικό του Μαραντόνα, υπάρχει το Μεξικό του Πελέ το 1970. Στο τελευταίο Μουντιάλ της καριέρας του, 30 ετών τότε, κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα: οδηγεί τη Βραζιλία στην κατάκτηση!
Τέσσερα γκολ, έξι ασίστ και έξι επιβλητικές νίκες, για μία από τις πιο πλήρεις εθνικές ομάδες που είδε ποτέ το Παγκόσμιο Κύπελλο.
Η Δυτική Γερμανία επιστρέφει σε τελικό Μουντιάλ, μετά από το έπος του 1954 κόντρα στην Ουγγαρία. Μάχεται κόντρα στους διοργανωτές Άγγλους -παρότι αντιμετωπίζεται ξανά ως αουτσάιντερ- και με ένα γκολ του Βέμπερ δευτερόλεπτα πριν τη λήξη, οδηγεί το ματς στην παράταση. Σε αυτά τα τριάντα λεπτά που ακολουθούν, ο Σερ Τζεφ Χαρστ «χτίζει» τον δικό του μύθο.
Σκοράρει στο 101', σκοράρει στο 120' και έχοντας ισοφαρίσει για την Αγγλία στο 18', γίνεται ο πρώτος παίκτης που πετυχαίνενι χατ-τρικ σε τελικό Μουντιάλ! Πρώτα απ' όλα, όμως, γίνεται ο άνθρωπος που ουσιαστικά χαρίζει στα «Τρία Λιοντάρια» τον πρώτο και μοναδικό έως σήμερα, τίτλο τους! Έστω κι αν 56 χρόνια μετά, κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αν η μπάλα πέρασε τη γραμμή στο 3-2 ή όχι.
Η ήττα με 2-1 από τη σαφώς υποδεέστερη -στα... χαρτιά- Ουρουγουάη, οδήγησε σε ακραίες αντιδράσεις και στον «εξοστρακισμό» του γκολκίπερ, Μοασίρ Μπαρμπόσα, που δέχθηκε το μοιραίο γκολ κι έζησε απομονωμένος το υπόλοιπο της ζωής του. Παράληλλα, πολλοί φίλαθλοι υπό την πίεση του ψυχολογικού βάρους πήδηξαν από τις κερκίδες του σταδίου και αυτοκτόνησαν, με τον επίσημο τραγικό απολογισμό των θυμάτων να ανέρχεται στους 90 ανθρώπους. Το 2014 η ιστορία παραλίγο να «παίξει» σε επανάληψη.
Η Βραζιλία φιλοξένησε ξανά το Μουντιάλ, έφτασε έως τα ημιτελικά και παρά την απουσία του Νεϊμάρ, κανείς δεν περίμενε αυτό που ακολούθησε. Η Γερμανία «διαλύει» τη «Σελεσάο» με σκορ 7-1 και την υποχρεώνει στη βαρύτερη ήττα της ιστορίας της.
Ευτυχώς, δεν «γυρίζει» 64 χρόνια πίσω, με τις αντιδράσεις να... περιορίζονται σε ποτάμια δακρύων.
Η παρθενική ελληνική συμμετοχή σε Παγκόσμιο Κύπελλο εν έτει 1994 δεν ήταν ονειρεμένη. Χρειάστηκε να περάσουν 16 χρόνια για να δοθεί ξανά το «παρών» και ο Δημήτρης Σαλπιγγίδης να πετύχει ένα ιστορικό γκολ κόντρα στη Νιγηρία. Το πρώτο ελληνικό γκολ σε Μουντιάλ. Παρόλα αυτά, το σύνολο του Φερνάντο Σάντος κρατούσε το... καλύτερο για το 2014!
Το «κρύο» αίμα του Γιώργου Σαμαρά που «εκτέλεσε» τον Μπάρι από τα έντεκα βήματα, με μία ολόκληρη χώρα να... κρέμεται από τα δικά του πόδια. Μία στιγμή, χαραγμένη για πάντα. Έστω κι αν ο Νάβας κατέβασε ρολά στους «16» κι άφησε ένα μεγάλο «τι θα είχε γίνει αν», να αιωρείται.
Το σκάνδαλο «Totonero» συντάραξε το ιταλικό ποδόσφαιρο εν έτει 1980 και παράλληλα, φάνηκε να τελειώνει την καριέρα ενός νυν εθνικού ήρωα του αθλήματος: του Πάολο Ρόσι.
Στα 24 του χρόνια κρίθηκε πως είχε δωροδοκηθεί σε στημένο αγώνα και του επιβλήθηκε τριετής αποκλεισμός. Η ποινή μειώθηκε στα δύο χρόνια, ο προπονητής της εθνικής Ιταλίας, Έντσο Μπεαρζότ, τον πίστεψε και κάπως έτσι, τέθηκαν οι βάσεις μίας αθεράπευτα ρομαντικής ποδοσφαιρικής ιστορίας.
Ο Πάολο Ρόσι κλήθηκε στην αποστολή της «Σκουάντρα Ατζούρα» για το Μουντιάλ του 1982 στην Ισπανία, παρά την αγωνιστική του αποχή. Στα πρώτα ματς δεν εντυπωσιάζει. Ο Μπεαρζότ, όμως, επιμένει και στο ματς της 2ης φάσης με την πανίσχυρη Βραζιλία των Ζίκο, Φαλκάο και Σόκρατες, δικαιώνεται!
Χατ-τρικ κόντρα στη «Σελεσάο», δύο γκολ στα ημιτελικά με την Πολωνία και ένα στον τελικό με τη Γερμανία! Έξι γκολ δηλαδή, στα τελευταία τρία ματς της διοργάνωσης, από έναν άνθρωπο που βρέθηκε από το... ναδίρ, στην κορυφή του κόσμου!
Έως το 2010, καμία από τις ομάδες που κατέκτησαν εν τέλει το τρόπαιο, δεν ξεκίνησε με ήττα. Η Ισπανία, όμως, «έσπασε» την παράδοση.
Παρά την ήττα της στην πρεμιέρα με 1-0 από την Ελβετία, βρίσκει τον τρόπο όχι μόνο να προκριθεί από τον όμιλό της, αλλά να καταλάβει και την πρώτη θέση.
Από εκείνο το σημείο κι έπειτα, το σύνολο του Βιθέντε ντελ Μπόσκε σημειώνει μόνο νίκες και στον τελικό «λυγίζει» μία από τις πιο εντυπωσιακές εκδοχές της εθνικής Ολλανδίας, που κατά την προσφιλή της συνήθεια, απέδωσε εξαιρετικό ποδόσφαιρο στο τουρνουά, αλλά αποχώρησε από αυτό με άδεια χέρια.
Φάνης Τσοκανάς
www.bnsports.gr
Συνήθως το παρθενικό Μουντιάλ που παρακολουθεί κανείς, εξισώνεται με τον πρώτο έρωτα και δύσκολα εμφανίζεται κάποιο... καλύτερο από αυτό. Σε γενικές γραμμές είναι λογικό.
Ναι, η «μαγεία» βρίσκεται σε διαφορετικά σημεία ή διοργανώσεις για τον καθένα. Υπάρχουν, όμως, κάποια γεγονότα, πρόσωπα ή γκολ, που όποιος κι αν ήταν ο πρώτος σου μουντιαλικός έρωτας, έρχονται αβίαστα στο μυαλό μόλις αντικρίζεις το τρόπαιο.
Από το «χέρι του Θεού» και το μοναδικό επίτευγμα του Πελέ, έως το χαμένο πέναλτι του Μπάτζιο και την κουτουλιά του Ζιντάν.
1. Το Μεξικό το διοργάνωσε, στον Μαραντόνα ανήκει
Το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986 αναφέρεται περισσότερο ως το Μουντιάλ του Μαραντόνα, παρά ως αυτό του Μεξικού. Δικαιολογημένα. Δεν υπάρχουν, άλλωστε, και πολλές διοργανώσεις που να έχουν «χαραχτεί» σε τόσο μεγάλο βαθμό από έναν και μόνο παίκτη.Το «χέρι του Θεού», το μυθικό σόλο κόντρα στην Εθνική Αγγλίας στα προημιτελικά και εν τέλει, η κατάκτηση. Τα λόγια είναι αδύνατο να αντικαταστήσουν την εικόνα.
2. Ρονάλντο: Οι θεωρίες συνομωσίας, η επιστροφή, το θρυλικό κούρεμα
Στο Μουντιάλ της Γαλλίας εν έτει 1998, ο Ρονάλντο συμμετείχε ως ο νεαρότερος νικητής «Χρυσής Μπάλας» στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Μαζί με τον Ριβάλντο συνθέτουν ένα από τα εμβληματικότερα δίδυμα εθνικής ομάδας που είδε ποτέ ο πλανήτης.«Κλείνει» τη διοργάνωση με τέσσερα γκολ και τρεις ασίστ. Ο Ρονάλντο δικαιολογεί πλήρως το παρατσούκλι «φαινόμενο», αλλά στον τελικό με τη Γαλλία είναι σκιά του εαυτού του.
Ο ίδιος έδωσε απάντηση για το τι συνέβη το βράδυ πριν το ματς, ενώ κυκλοφόρησε και ντοκιμαντέρ που μιλά για το εν λόγω περιστατικό αναλυτικά. Η ουσία είναι πως στο επόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο, σε Νότια Κορέα και Ιαπωνία, παρά τους δύο συνεχόμενους τραυματισμούς, που τον κράτησαν μακριά από τα γήπεδα για δύο χρόνια, είναι μαγικός.
Σκοράρει σε κάθε ματς, πλην του προημιτελικού με την Αγγλία, αναδείκνυεται πρώτος σκόρερ του τουρνουά με οκτώ γκολ και «κρίνει» τον τελικό, «πληγώνοντας» δύο φορές τη Γερμανία.
Άλλοι τον θυμούνται βέβαια για αυτά τα γκολ στην Άπω Ανατολή, άλλοι για το χαρακτηριστικό κούρεμά του!
3. Ο άδοξος επίλογος της καριέρας του Ζιντάν
Ήταν η διοργάνωσή του. Από το πρώτο ματς, ήταν ξεκάθαρο πως στόχευε σε ένα grand finale στην καριέρα του, μέσω του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2006 στη Γερμανία. Αν το άξιζε ή όχι, το αποδεικνύει η πορεία του.Σε όλη τη νοκ-άουτ φάση, παίρνει τη Γαλλία από το... χέρι και την φθάνει έως τον τελικό. Ειδικά σε εκείνη την παράσταση με τη Βραζιλία, στα προημιτελικά, κι ας μην σκόραρε.
Η Γαλλία φτάνει στον τελικό. Το Last Dance του Ζινεντίν Ζιντάν ξεκινά ιδανικά, αλλά δεν ολοκληρώνεται με τον ίδιο τρόπο.
«Ανοίγει» το σκορ στο 7' και θα έβρισκε ξανά δίχτυα, αν στο 13ο λεπτό της παράτασης, ο Μπουφόν δεν έκανε μία από τις σημαντικότερες επεμβάσεις της ζωής του.
Εν τέλει, στο 110ο λεπτό μπαίνει ο επίλογος μίας σπουδαίας καριέρας, με μία καρφωτή κεφαλιά στο στέρνο του Μάρκο Ματεράτσι.
Ο Ζινεντίν Ζιντάν αποβάλλεται, η Γαλλία χάνει το τρόπαιο στα πέναλτι και η εικόνα του να αποχωρεί για τελευταία φορά από τον αγωνιστικό χώρο ως ποδοσφαιριστής, προσπερνώντας σκυφτός το τρόπαιο του Μουντιάλ, μένει στην ιστορία.
4. Η διπλή αδικία στο χαμένο πέναλτι του Μπάτζιο
Η καριέρα του «στιγματίστηκε» από το χαμένο πέναλτι στον τελικό της Βραζιλίας με την Ιταλία, στο Μουντιάλ του 1994 στις ΗΠΑ. Ωστόσο, πολλοί αγνοούν το γεγονός πως οι Μπαρέζι-Μασάρο είχαν αστοχήσει νωρίτερα από τα «έντεκα βήματα».Ακόμα κι αν σκόραρε ο Ρομπέρτο Μπάτζιο, η «Σελεσάο» έπρεπε να αστοχήσει στο 5ο πέναλτι, για να παραμείνει... ζωντανή η «Σκουάντρα Ατζούρα».
Κάπως έτσι, τα δύο γκολ του στους «16» κόντρα στη Νιγηρία, το ένα στα προημιτελικά με την Ισπανία και τα δύο απέναντι στη Βουλγαρία στα ημιτελικά, «σβήστηκαν». Το δράμα «πουλάει» πάντοτε περισσότερο.
5. Το «Θαύμα της Βέρνης»
Η λέξη «θαύμα» ίσως ακούγεται πομπώδης, αλλά δεν υπάρχει άλλη που να περιγράφει καταλλήλως όσα διαδραματίστηκαν στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου, εν έτει 1954.Η Ουγγαρία των θρυλικών Πούσκας, Τσίμπορ και Κότσις, αήττητη από το 1949, τρομοκρατούσε τους πάντες στη διοργάνωση. Στα δύο πρώτα ματς των ομίλων πέτυχε 17 γκολ, εκ των οποίων τα οκτώ, τα σημείωσε κόντρα στην ομάδα που συνάντησε στον τελικό: τη Δυτική Γερμανία!
Το «έργο» φάνηκε να παίζει σε... επανάληψη. Στο 8ο λεπτό, οι φοβεροί και τρομεροί Ούγγροι προηγούνται με 2-0, ωστόσο, η στιγμή ανήκει στον άσημο έως τότε, Χέλμουτ Ραν.
Η Δυτική Γερμανία μειώνει στο 10', ισοφαρίζει με τον Ραν στο 18' και στο 84ο λεπτό ολοκληρώνει την επικότερη ανατροπή που έχει σημειωθεί σε τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ολοκληρώνει το «Θαύμα της Βέρνης»!
6. Δίπλα στη λέξη Μουντιάλ, γράψε Πελέ...
Το όνομά του είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το Παγκόσμιο Κύπελλο. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, πάντοτε θα μνημονεύεται ως ο 17χρονος Μεσσίας που «ξόρκισε» την κατάρα του Μαρακανά και «χάρισε» στη Βραζιλία το πρώτο της Μουντιάλ το 1958 στη Σουηδία, με 6 γκολ σε τέσσερα ματς! Πριν το αποτέλεσμα, όμως, ήταν η μαγεία. Ντρίμπλες, κοντρόλ και κινήσεις που θαυμάζει κανείς ακόμη και σήμερα, είχαν άλλη αξία 64 χρόνια πριν!Στο δεύτερο Παγκόσμιο Κύπελλο που έμελλε να συμμετάσχει, η Βραζιλία κατακτά το τρόπαιο ξανά, αλλά ο ίδιος στέκεται άτυχος και μένει εκτός δράσης λόγω τραυματισμού, από το 2ο ματς κι έπειτα. Σε αυτό που ακολουθεί το 1966, η «Σελεσάο» είναι... σκιά του καλού της εαυτού, αλλά ο Πελέ δεν έχει πει την τελευταία του λέξη.
Πριν το Μεξικό του Μαραντόνα, υπάρχει το Μεξικό του Πελέ το 1970. Στο τελευταίο Μουντιάλ της καριέρας του, 30 ετών τότε, κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα: οδηγεί τη Βραζιλία στην κατάκτηση!
Τέσσερα γκολ, έξι ασίστ και έξι επιβλητικές νίκες, για μία από τις πιο πλήρεις εθνικές ομάδες που είδε ποτέ το Παγκόσμιο Κύπελλο.
7. Από το Τζεφ στο... Σερ, ένα χατ-τρικ στον τελικό απόσταση!
Σε κάθε μεγάλη διοργάνωση εθνικών ομάδων, το σύνθημα «It's coming home», συνοδεύει την Εθνική Αγγλίας. Η μοναδική φορά που ένα βαρύτιμο τρόπαιο ήρθε πράγματι στο... σπίτι του ποδοσφαίρου, εντοπίζεται στο 1966 και συνοδεύεται από μυθικές εμφανίσεις, αλλά και σκιές.Η Δυτική Γερμανία επιστρέφει σε τελικό Μουντιάλ, μετά από το έπος του 1954 κόντρα στην Ουγγαρία. Μάχεται κόντρα στους διοργανωτές Άγγλους -παρότι αντιμετωπίζεται ξανά ως αουτσάιντερ- και με ένα γκολ του Βέμπερ δευτερόλεπτα πριν τη λήξη, οδηγεί το ματς στην παράταση. Σε αυτά τα τριάντα λεπτά που ακολουθούν, ο Σερ Τζεφ Χαρστ «χτίζει» τον δικό του μύθο.
Σκοράρει στο 101', σκοράρει στο 120' και έχοντας ισοφαρίσει για την Αγγλία στο 18', γίνεται ο πρώτος παίκτης που πετυχαίνενι χατ-τρικ σε τελικό Μουντιάλ! Πρώτα απ' όλα, όμως, γίνεται ο άνθρωπος που ουσιαστικά χαρίζει στα «Τρία Λιοντάρια» τον πρώτο και μοναδικό έως σήμερα, τίτλο τους! Έστω κι αν 56 χρόνια μετά, κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αν η μπάλα πέρασε τη γραμμή στο 3-2 ή όχι.
8. Η νύχτα που το Μινεϊράο έγινε... Μαρακανά
Στο Μουντιάλ του 1950, η διοργανώτρια Βραζιλία βίωσε από τις πιο «μαύρες» βραδιές της ιστορίας της, μπροστά σε ένα κοινό που υπολογίζεται -ανεπίσημα- στις 200.000 και αποτελεί το μεγαλύτερο που παρακολούθησε ποτέ έναν τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου.Η ήττα με 2-1 από τη σαφώς υποδεέστερη -στα... χαρτιά- Ουρουγουάη, οδήγησε σε ακραίες αντιδράσεις και στον «εξοστρακισμό» του γκολκίπερ, Μοασίρ Μπαρμπόσα, που δέχθηκε το μοιραίο γκολ κι έζησε απομονωμένος το υπόλοιπο της ζωής του. Παράληλλα, πολλοί φίλαθλοι υπό την πίεση του ψυχολογικού βάρους πήδηξαν από τις κερκίδες του σταδίου και αυτοκτόνησαν, με τον επίσημο τραγικό απολογισμό των θυμάτων να ανέρχεται στους 90 ανθρώπους. Το 2014 η ιστορία παραλίγο να «παίξει» σε επανάληψη.
Η Βραζιλία φιλοξένησε ξανά το Μουντιάλ, έφτασε έως τα ημιτελικά και παρά την απουσία του Νεϊμάρ, κανείς δεν περίμενε αυτό που ακολούθησε. Η Γερμανία «διαλύει» τη «Σελεσάο» με σκορ 7-1 και την υποχρεώνει στη βαρύτερη ήττα της ιστορίας της.
Ευτυχώς, δεν «γυρίζει» 64 χρόνια πίσω, με τις αντιδράσεις να... περιορίζονται σε ποτάμια δακρύων.
9. Με ένα όνειρο τρελό, όνειρο ελληνικό...
Η παρθενική ελληνική συμμετοχή σε Παγκόσμιο Κύπελλο εν έτει 1994 δεν ήταν ονειρεμένη. Χρειάστηκε να περάσουν 16 χρόνια για να δοθεί ξανά το «παρών» και ο Δημήτρης Σαλπιγγίδης να πετύχει ένα ιστορικό γκολ κόντρα στη Νιγηρία. Το πρώτο ελληνικό γκολ σε Μουντιάλ. Παρόλα αυτά, το σύνολο του Φερνάντο Σάντος κρατούσε το... καλύτερο για το 2014!Το «κρύο» αίμα του Γιώργου Σαμαρά που «εκτέλεσε» τον Μπάρι από τα έντεκα βήματα, με μία ολόκληρη χώρα να... κρέμεται από τα δικά του πόδια. Μία στιγμή, χαραγμένη για πάντα. Έστω κι αν ο Νάβας κατέβασε ρολά στους «16» κι άφησε ένα μεγάλο «τι θα είχε γίνει αν», να αιωρείται.
10. Πάολο Ρόσι: Από το ναδίρ, στο ζενίθ, ένα Μουντιάλ δρόμος!
Το σκάνδαλο «Totonero» συντάραξε το ιταλικό ποδόσφαιρο εν έτει 1980 και παράλληλα, φάνηκε να τελειώνει την καριέρα ενός νυν εθνικού ήρωα του αθλήματος: του Πάολο Ρόσι.Στα 24 του χρόνια κρίθηκε πως είχε δωροδοκηθεί σε στημένο αγώνα και του επιβλήθηκε τριετής αποκλεισμός. Η ποινή μειώθηκε στα δύο χρόνια, ο προπονητής της εθνικής Ιταλίας, Έντσο Μπεαρζότ, τον πίστεψε και κάπως έτσι, τέθηκαν οι βάσεις μίας αθεράπευτα ρομαντικής ποδοσφαιρικής ιστορίας.
Ο Πάολο Ρόσι κλήθηκε στην αποστολή της «Σκουάντρα Ατζούρα» για το Μουντιάλ του 1982 στην Ισπανία, παρά την αγωνιστική του αποχή. Στα πρώτα ματς δεν εντυπωσιάζει. Ο Μπεαρζότ, όμως, επιμένει και στο ματς της 2ης φάσης με την πανίσχυρη Βραζιλία των Ζίκο, Φαλκάο και Σόκρατες, δικαιώνεται!
Χατ-τρικ κόντρα στη «Σελεσάο», δύο γκολ στα ημιτελικά με την Πολωνία και ένα στον τελικό με τη Γερμανία! Έξι γκολ δηλαδή, στα τελευταία τρία ματς της διοργάνωσης, από έναν άνθρωπο που βρέθηκε από το... ναδίρ, στην κορυφή του κόσμου!
Bonus: Η Ισπανία που έχασε και... έσπασε τον κανόνα!
«Αρχή, ήμισυ παντός» κατά τους αρχαίους Έλληνες. Φράση που ακόμα και στο Παγκόσμιο Κύπελλο, με τις ισορροπίες να «κρεμονται» από μία κλωστή, βρίσκει εφαρμογή.Έως το 2010, καμία από τις ομάδες που κατέκτησαν εν τέλει το τρόπαιο, δεν ξεκίνησε με ήττα. Η Ισπανία, όμως, «έσπασε» την παράδοση.
Παρά την ήττα της στην πρεμιέρα με 1-0 από την Ελβετία, βρίσκει τον τρόπο όχι μόνο να προκριθεί από τον όμιλό της, αλλά να καταλάβει και την πρώτη θέση.
Από εκείνο το σημείο κι έπειτα, το σύνολο του Βιθέντε ντελ Μπόσκε σημειώνει μόνο νίκες και στον τελικό «λυγίζει» μία από τις πιο εντυπωσιακές εκδοχές της εθνικής Ολλανδίας, που κατά την προσφιλή της συνήθεια, απέδωσε εξαιρετικό ποδόσφαιρο στο τουρνουά, αλλά αποχώρησε από αυτό με άδεια χέρια.
Φάνης Τσοκανάς
www.bnsports.gr
