Γράφει ο Νικόλας Κανελλόπουλος
Δύο εντός έδρας αγώνες. Ισάριθμες φορές κατάμεστο γήπεδο. Τρεις μέρες, δύο διοργανώσεις, δύο ευκαιρίες απόδειξης απόκτησης ταυτότητας, δημιουργίας προσδοκίας και – επιτέλους – νέας δυναμικής. Απολογισμός η συντριβή προσδοκιών. Δύο ήττες – συντριβές, τόσο, λόγω σκορ, όσο και γοήτρου και το 7-2 στο παθητικό τερμάτων έρχονται ως φυσιολογική συνέχεια της χρονιάς των τεσσάρων προπονητών και της ασάφειας στόχων. Ή ακριβέστερα της… συσσιφικής προσπάθειας κατάκτησής τους, όταν είναι εμφανές πως… απλά δεν γίνεται.
Πέμπτη 7 και Κυριακή 10 Μαρτίου 2024. Σε Conference και Super League αντίστοιχα, Μακάμπι Τελ Αβίβ και Παναθηναϊκός, εξαναγκάζουν την εύθραυστη ακόμη αγωνιστικά και πνευματικά ομάδα σε εσωστρέφεια βαθειά και το ηθικό, χάρη στο «4x4» εντός συνόρων (με νίκη 4-1 στην Τούμπα) και στην πρόκριση επί της Φερεντσβάρος στον προηγούμενο γύρο (με δύο νίκες), κλονίζεται. Τα αποτελέσματα συνιστούν ουσιαστικά πισωγύρισμα μιας πορείας που δεν πρόλαβε να χαραχτεί, δεν πρόφτασε να… ισιώσει. 
Κανείς δεν περίμενε τι θα επακολουθούσε. Έτσι, άλλωστε, γίνεται με την Ιστορία και τα «βιβλία» της: τα μεγαλύτερα επιτεύγματά της γράφονται, είτε στοχευμένα, είτε απρόσμενα, όταν οι συνθήκες το επιτρέπουν σταδιακά. Όταν η βραδιά ξεχειλίζει από μηνύματα και η θεομηνία είναι αναπόφευκτη. Αυτό ακριβώς έγινε την περσινή άνοιξη και ο Ολυμπιακός έραψε το λαμπρότερο αστέρι της φανέλας του και την πιο χρυσή σελίδα της ιστορίας του. Η κατάκτηση του Conference League μέσα στην «OPAP Arena» έχει, όπως κάθε επίτευγμα ανάλογου βεληνεκούς, πολλές χαρακτηριστικές, αλληλένδετες στιγμές. Γι’ αυτό, όμως, αναμφισβήτητα έχει και αφετηρία στο «παζλ» των «ερυθρόλευκων» (και όχι μόνο) αναμνήσεων. Το πρώτο εκείνο «κλικ» που δίνει την ώθηση, επιβεβαιώνει την πίστη, που απλά… περιμένει να υιοθετηθεί για να γίνει πνευματικό όχημα θριάμβων.
Χρόνος Πέμπτη 14 Μάρτη, χώρα Σερβία, γήπεδο «TSC Arena». Η κατά συνθήκη γηπεδούχος, αλλά, ελέω πολέμου, «ξεσπιτωμένη» Μακάμπι Τελ Αβίβ, υποδέχεται τον Ολυμπιακό στη ρεβάνς του 4-1. Στόχος το γρήγορο γκολ και… βλέπουμε για τους «ερυθρόλευκους», οι οποίοι κυριολεκτικά «έσπασαν» τα κοντέρ, διέψευσαν τις πιθανότητες και επαναπροσδιόρισαν την έννοια του θαύματος: το τελικό 6-1 αποτυπώνει σε σκορ μόνο τη βραδιά που θα μνημονεύται ως το εφαλτήριο της σπουδαιότερης κούρσας προς την κορυφή. Οι προκλήσεις υπήρξαν ξανά πολλές, όπως άλλωστε, συμβαίνει στις αληθινά μεγάλες δοκιμασίες, ήδη όμως το «τσιπάκι» του «impossible is nothing» είχε εισχωρήσει στις… ρίγες της φανέλας.
Η πρόκληση που παρ’ ολίγο να γκρεμίσει το οικοδόμημα, εμφανίστηκε απευθείας από εκείνο το βράδυ, όταν ο Ζάχαβι στο 57’ μείωσε σε 3-1 διά της εσχάτης των ποινών, μετά από ανατροπή του Ρέτσου· στο πρώτο μέρος Ποντένσε (10’), Φορτούνης (36’) και Ελ Κααμπί (45’) κάνουν τους πάντες να πιστεύουν στην ανατροπή – πλέον ο στόχος ήταν αυτή και μόνο. Ο Μαροκινός που μέχρι το βράδυ της 29ης Μαϊου σόκαρε την Ευρώπη με την πρωτοφανή του ευστοχία με ονειρικό ψαλιδάκι ισοφαρίζει ξανά και δηλωνει επιβλητικά πως απόψε ο νικητής θα είναι ο Ολυμπιακός. Όπως και ήταν. 
Το ματς πάει στην παράταση και η αποσβολωμένη Μακάμπι κολλάει στα «σκοινιά» - όχι μόνο δεν φεύγει ποτέ από εκεί, αλλά βγαίνει νοκ άουτ. Ο Γιόβετιτς στο 93’ με «ξερό» αριστερό κάνει ό,τι δεν έκανε στην τελευταία φάση της κανονικής διάρκειας και πλέον οι «ερυθρόλευκοι» απλώς επισφραγίζουν τον θρίαμβό τους. Δεν ανατρέπουν κανένα σκορ, δεν κυνηγούν κανέναν και τίποτα. Ο «γερόλυκος» Ελ Αραμπί σουτάρει προ κενής εστίας, μετά την πολύ όμορφη ενέργεια του Μασούρα (προσπέραση τερματοφύλακα και προσποίηση για πλασέ, που είναι ασίστ), πετυχαίνει το τελευταίο του τέρμα με τον έφηβο στην καρδιά και αποχωρεί ως θρύλος από τον «Θρύλο» . Ο ίδιος δεν θα ξεχαστεί, αλλά επειδή η ζωή και η μπάλα συνεχίζονται, έχει σοφά ήδη φροντίσει για την παρακαταθήκη του στο «9».
Ενδιάμεσες στάσεις ταξιδιού Τουρκία και Αγγλία. Εκείνη η αλλοπρόσαλλη νύχτα του λογικού… παράλογου, οδήγησε στο όνειρο της Φιλαδέλφειας. Όχι στη φαντασίωση, αλλά στο απόλυτο βίωμα και την αδιαμφσβήτητη κατάκτησή του. Ορίστηκε στις συνειδήσεις (μας) ως η αρχή των πάντων. Για πάντα. Όταν το μυαλό αναπολεί την απονομή στα ελληνικά χώματα, ασυναίσθητα θα ταξιδεύει στη νύχτα της Σερβίας και θα αποτελεί οδηγό για τις προκλήσεις του μέλλοντος. 
Το status πια άλλαξε. Το θαύμα τελέστηκε και, άπαξ συμβεί, ξέρεις πως μπορείς να το πετύχεις ξανά. Αποτελεί την πυξίδα στις προ(σ)κλήσεις της Ιστορίας και του μέλλοντος. Πάντα ήθελαν, μαζί τους κι εμείς. Πλέον, ξέρουμε πως μπορούμε, κι εμείς κι αυτοί. Μαζί. Πάντα. Αυτή είναι η κληρονομιά και η παρακαταθήκη τους στους επόμενους - πριν, όμως, σε εμάς τους ίδιους. Το γνωρίζουμε και το αποδεικνύουμε. Κι ας μας διαψεύδει η σημειολογία, έστω για λίγο, ακριβώς την επόμενη χρονιά...
