Ανέκαθεν το ποδόσφαιρο ήταν ένα κοινωνικό φαινόμενο, με αρκετούς ποδοσφαιριστές να δείχνουν τη στάση τους για πολλά ζητήματα. Κάπως έτσι έγραψε και τη δίκη του ιστορία ένα παιδί της ΑΕΚ στις 15 Αυγούστου του 2023. Αυτή είναι η ιστορία του Κωνσταντίνου Γαλανόπουλου.
Γράφει ο Βαγγέλης Τερζής
Μπορεί να συνεχίζει στον ΑΠΟΕΛ, όμως ο Κωνσταντίνος Γαλανόπουλος έχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά κάθε φίλου της ΑΕΚ, όπως έχει και η ομάδα στη δική του. Ο Έλληνας μέσος μετά από 15 χρόνια παρουσίας στον σύλλογο αποχώρησε, έχοντας σημαδέψει το ταξίδι του, τόσο με ευχάριστες, όσο και με δύσκολες στιγμές.
Στις 31/05/2016 και στην τελευταία αγωνιστική των play off της Super League, εναντίον του Πανιωνίου, ο 18χρονος τότε Γαλανόπουλος, έκανε τοντεμπούτο του με τη μεγάλη ομάδα της ΑΕΚ. Ένα ντεμπούτο που περίμενε από μικρό παιδί.
Δύο σεζόν αργότερα ο νεαρός μέσος θα αποτελέσει βασικό στέλεχος της ομάδας της ΑΕΚ, που οδήγησε την «Ένωση» στην κορυφή του ελληνικού ποδοσφαίρου και στην κατάκτηση ενός πρωταθλήματος, έπειτα από 24 χρόνια. Μέτρησε 35 συμμετοχές, τις 19 το πρωτάθλημα, με τις υπόλοιπες να είναι και οι παρθενικές του σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις και συγκεκριμένα το Europa League.
Στη συνέχεια της χρονιάς του 2018, ήταν βασικός στα παιχνίδια της ΑΕΚ στο Champions League, σε όμιλο με Μπενφίκα, Μπάγερν Μονάχου και Άγιαξ. Τον Δεκέμβρη του 2019 ο μεγαλύτερος εφιάλτης ενός επαγγελματία αθλητή του χτύπησε την πόρτα.
Τραυματίστηκε σοβαρά στον αστράγαλο του σε μια αναμέτρηση εναντίον του Αστέρα Τρίπολης και έμεινε εκτός για σχεδόν έναν χρόνο και τις 22 Νοεμβρίου του 2020, όπου επέστρεψε στην αγωνιστική δράση, κόντρα στην ΑΕΛ. Σε εκείνο το παιχνίδι αγωνίστηκε οκτώ λεπτά για πέτυχε ένα τέρμα, αλλά μικρή σημασία είχε. Όλοι θυμόμαστε τα δάκρυα του στις δηλώσεις που προσπάθησε να κάνει μετά την ολοκλήρωση της αναμέτρησης. Εκεί ξέσπασε, θυμήθηκε όλα όσα έχει περάσει.
Παρά την επιστροφή του, κάποιες ενοχλήσεις στο ίδιο σημείο θα τον αναγκάσουν να περάσει ξανά την πόρτα του χειρουργείου και ουσιαστικά θα τεθεί εκτός για τη σεζόν 2021/22. Στις 17 Σεπτεμβρίου 2022 σε ένα εκτός έδρας παιχνίδι απέναντι στον Παναιτωλικό, ο 27χρονος μέσος επέστρεψε στους αγωνιστικούς χώρους.
Η επόμενη σεζόν ξεκίνησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για τον ίδιο. Η ΑΕΚ αντιμετώπιζε τη Ντινάμο Ζάγκρεμπ για τα προκριματικά του Champions League λίγες ημέρες μετά την επίθεση Κροάτων οπαδών στη Νέα Φιλαδέλφεια, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την δολοφονία του Μιχάλη Κατσούρη, φίλου της ελληνικής ομάδας.
Στις 15 Αυγούστου η ΑΕΚ ταξίδεψε στο Ζάγκρεμπ για να αντιμετωπίσει στο Μάξιμιρ την Ντινάμο. Ενώ το σκορ βρισκόταν στο 1-1, ο Γαλανόπουλος σκόραρε και πήγε απέναντι από τους οπαδούς της κροατικής ομάδας, κοιτώντας τους στα μάτια και ύψωσε το μαύρο περιβραχιόνιο προς τιμήν του Μιχάλη Κατσούρη.
«Συμβόλιζε τη δύναμη και πως ότι και να έχει γίνει, εγώ που κάθομαι απέναντί σου, με έκρινες, με χτύπησες, με σκότωσες, και σε κοιτάω κατάματα, χωρίς να φοβάμαι». Έτσι κατάματα κοίταξε και το φως των ματιών του Κωνσταντίνου Γαλανόπουλου, το σκοτάδι του φασισμού.
Στη συνέχεια μπορεί να έχασε τη θέση του λόγω της αύξησης των παικτών στο ρόστερ της ΑΕΚ, όμως ο Γαλανόπουλος κέρδισε κάτι που δεν είναι εύκολο για έναν ποδοσφαιριστή, πόσω δε μάλλον όταν είμαστε στη σημερινή εποχή. Κατάφερε από παιδί της ΑΕΚ να γίνει μια εμβληματική μορφή της, με την ταπεινότητα του και την αγάπη του προς την ομάδα. Κατάφερε να γίνει «σημαία» για τον σύλλογο. Μια σημαία ενάντια στον φασισμό!
Πλέον, συνεχίζει την καριέρα του στην Κύπρο και τον ΑΠΟΕΛ, πλάι στον Μανόλο Χιμένεθ. Ο ίδιος φρόντισε, όμως, να συγκινήσει με όσα έγραψε για την αγαπημένη του ΑΕΚ.
«Μετά από μία ολόκληρη ζωή, ήρθε η ώρα του αποχαιρετισμού. Δύσκολο πράγμα να αποχωρίζεσαι την οικογένειά σου. Την ομάδα της καρδιάς σου. Αλλά κάποια στιγμή φτάνει το πλήρωμα του χρόνου και αναγκάζεσαι να πάρεις και δύσκολες αποφάσεις.
Το έχω πει πολλές φορές. Η ΑΕΚ είναι τα πάντα για μένα. Γεννήθηκα ΑΕΚ καθώς ο πατέρας μου ήταν φίλαθλος της ομαδας. Ήρθα ως παιδάκι στις Ακαδημίες και κατάφερα να κάνω όλα μου τα όνειρα πραγματικότητα με τον Δικέφαλο στο στήθος.
Πανηγύρισα Πρωταθλήματα, Κύπελλα, έπαιξα σε όλες τις ευρωπαϊκές διοργανωσεις, κατάφερα να γίνω μέρος του συλλόγου και να ζήσω τη συμπλήρωση 100 χρόνων ιστορίας. Πέτυχα σημαντικά γκολ και έζησα υπέροχες στιγμές. Η ΑΕΚ με έκανε πρωταθλητή εντός και εκτός γηπέδου.
Φόρεσα το περιβραχιόνιο του αρχηγού και μέσα στο νέο μας γήπεδο, βιώνοντας απίστευτα συναισθήματα τα οποία δεν θα τα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου. Η υψωμένη γροθιά μέσα στο Ζάγκρεμπ για τον Μιχάλη θα λέει για πάντα την ιστορία μου με την ομάδα. Αυτός είμαι.
Προφανώς υπήρξαν και οι δύσκολες στιγμές, αλλά αυτές είναι που με έφεραν ως εδώ και με έκαναν τον άνθρωπο που είμαι σήμερα. Έτσι είναι η ζωή, έτσι είναι και το ποδόσφαιρο. Έχει τα πάνω του και τα κάτω του.
Στο τέλος της ημέρας, όμως, αυτό που μένει είναι η αγάπη του κόσμου. Αυτή η αγάπη...
Θέλω να πω ένα ξεχωριστό “ευχαριστώ” στους φιλάθλους της ομάδας μας που δεν σταμάτησαν στιγμή να με στηρίζουν. Το χειροκρότημα στο πρώτο παιχνίδι στη Νέα Φιλαδέλφεια θα μείνει για πάντα χαραγμένο μέσα μου.
Επίσης, θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσους συνεργάστηκα όλα αυτά τα χρόνια από παιδί και όλα τα στελέχη της ΑΕΚ που πορευτήκαμε όλα αυτά τα χρόνια με τα κιτρινόμαυρα.
Θα μου λείψετε».
