Μια Φώτο μια Ιστορία

«Football, bloody hell»: Η εποχή δόξας του Σερ Άλεξ και το χαμένο μυστικό της ευτυχίας!

«Football, bloody hell»: Η εποχή δόξας του Σερ Άλεξ και το χαμένο μυστικό της ευτυχίας!
«Και το όνομα αυτού...»; Κανείς δεν ξέρει! Πάνω από 10ετία πια - αισίως 12 τα χρόνια - το μισό Μάντσεστερ αναρωτιέται τι έχει συμβεί. Ίσως... όλο να αναρωτιέται, όμως σίγουρα το ένα τμήμα του θα το κάνει με προβληματισμό. Εκνευρισμό, στεναχώρια, ελπίδα και απορία για το γιατί και το πότε της επιστροφής στα ένδοξα παλιά. Μέσα σ' όλα, μοιραία, στη δισεπίλυτη συναισθηματική εξίσωση και η νοσταλγία. Ο χρόνος σταμάτησε το 2013 στη «διαβολική» πλευρά της πόλης, η ζωή όμως συνεχίστηκε και, όχι μόνο δεν την περίμενε, αλλά την προσπέρασε καιρό τώρα. Όπως ακριβώς εδώ και χρόνια το αντίπαλο δέος, παρά την πρωτοφανή κρίση που περνά. Το status έκανε πισωγύρισμα, η σελίδα όμως ακόμη δεν γύρισε. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ «θα παλέψει για να σωθεί», κι όσο ο Ρούμπεν Αμορίμ προσγειώνεται στον κυνισμό της πρόκλησης που επέλεξε, το BN Sports νοσταλγεί τον ένα και μοναδικό τεχνικό που κάποτε άλλαξε το status προς την κατεύθυνση που πρέπει. 
Γράφει ο Νικόλας Κανελλόπουλος

Μπόρνμουθ
, Γουλβς, Νιουκάστλ. Τρία παιχνίδια πρωταθλήματος, ισάριθμες ήττες και το ρεβεγιόν βρίσκει την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στην 14η θέση με μόλις έξι νίκες και 22 βαθμούς. Η αποφυγή του... υποβιβασμού στόχος αναπόφευκτος, κατά τον Ρούμπεν Αμορίμ, του οποίου η διθυραμβική υποδοχή δίνει τη θέση της στην αρχική συντριβή προσδοκιών και στον προβληματισμό διαχείρισης της ομάδας. 
 
Απαιτούμενο γνώρισμα μιας τέτοιας, σύμφωνα με τον ίδιο πάλι, η αναγνώριση της δύσκολης κατάστασης όπου βρίσκεται. Με άλλα λόγια, η αποδοχή. Η πρόκληση είναι, ωστόσο, η διαχείριση της πραγματικότητας: από σχεδόν μόνιμη πρωταθλήτρια και συστηματική διεκδικήτρια (και ούσα πολυνίκης μάλιστα με 19 κατακτήσεις), έγινε σύνολο δίχως ταυτότητα αγωνιστική και τη στόφα του πρωταθλητή που τη χαρακτήριζε και που ένας Σκωτσέζος διαφορετικός κομμάτι από τους άλλους της είχε εμφυσήσει. 

Περίοδος 2012-2013. Τσέλσι, Σουόνσι, Γουέστ Μπρομ. Τρια παιχνίδια, αυτή τη φορά μία νίκη (με τους «κύκνους»), μια ισοπαλία και μια ήττα (από τους «μπλε» του Λονδίνου) ο απολογισμός. Τότε τίποτα από αυτά «δεν πείραζε», διότι απλά όλα ήταν τότε διαφορετικά: το κινηματογραφικό 5-5 στο «Χόθορνς» είναι η τελευταία λέξη (ή φράση, όπως θέλετε) και η εικοστή απονομή της που ακολουθεί η... τελευταία τελεία στο βιβλίο της μυθιστορηματικής καριέρας του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, ο οποίος άλλαξε τη μοίρα του συλλόγου, μαζί με τη δική του. 
 
Δώδεκα χρόνια μετά και 10 προπονητές αργότερα, το ποδόσφαιρο συνεχίζει να ταλαιπωρεί, με τους αριθμούς να είναι αφοπλιστικοί - έξι μόλις τα τρόπαια: δύο FA Cup (2015-2016 και 2023-2024), δύο αγγλικά Super Cup (2013-2014, 2016-2017) και ένα Europa League (2017) είναι ο φτωχός απολογισμός, ο οποίος γίνεται φτωχότερος στους αριθμούς του Σερ Άλεξ: ένα Super Cup (1992), δύο  Winners Cup (2014, 2017), ένα Intercontinental Cup (1999) και φυσικά τις 13 Premier League 1996-2001, 2003, 2007-2009, 2011, 2013).  

Αυτή η αντίστροφη διαχείριση των συνθηκών είναι το στοίχημα της φετινής Γιουνάιτεντ. Για την ακρίβεια και της φετινής. Για μια ακόμη φορά, αλλαγή και προσαρμογή. Η συνταγή, πλέον, γνωστή, αλλά όχι πετυχημένη: πειραματισμοί και προσδοκίες, υπομονή, σχετική και περιοδική ανάκαμψη, ποτέ όμως ουσιαστική επιστροφή και στο τέλος απογοήτευση. Ή ακόμη χειρότερα, επιβεβαίωση αποτυχίας. Θαρρείς πως όταν αποχώρησε πήρε μαζί του και το μυστικό της (διατήρησης της) επιτυχίας για τους επόμενους, λες και το γνώριζε μόνον εκείνος. Κάτι το οποίο, τι ειρωνεία, φαίνεται πως ισχύει. 

Μία ενδεκάδα ονομάτων έκατσε ή καλύτερα «παρήλασε» από τον πάγκο, δίχως επιτυχία. Κατά σειρά, οι επίδοξοι διάδοχοι  - γιατί μόνο τέτοιοι κατ' ουσία ήταν -  δεν μακροημέρευσαν. Κάποιοι λιγότερο, κάποιοι περισσότερο, κάποιοι ελάχιστα, ο καθένας για τους λόγους του, το σίγουρο είναι όμως πως η διαχείριση αυτή ήταν. Το πρόβλημα είναι πως δεν άλλαζε. Ντέιβιντ Μόγιες (01/07/13-22/04/14), Ράιαν Γκιγκς (23/04/14-30/06/14), Λουίς Φαν Χάαλ (14/07/14-23/06/16), Ζοζέ Μουρίνιο (01/07/16-18/12/18), Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ (19/12/18-28/03/19 & 28/03/19-21/11/21) Μάικλ Κάρικ (21/11/21-03/12/21), Ραλφ Ράνκινγκ (03/12/21-31/05/22), Έρικ Τεν Χααγκ (01/07/22-28/10/24), Ρουντ Φαν Νίστελρόι (28/10/24-11/11/24) συγκαταλέγονται στη λίστα της απόπειρας διαδοχής. Άπαντες συνολικά μετρούν 645 αγώνες, όταν ο ίδιος ο Φέργκιουσον έχει... ολομόναχος 1494, μένοντας για 27 ολόκληρα χρόνια στον πάγκο! 

Από τα παράδοξα; Η απόλυσή του από το ίδιο το κλαμπ από τη θέση του Συμβόλου, την οποία κατείχε από το 2022, απόδειξη... υβριστική για την κοινή γνώμη, απολύτως ειρωνική και ασεβής προς τον καλύτερο coach της ιστορίας της ομάδας και ενός εκ των κορυφαίων ever παγκοσμίως. Ο Ρούμπεν Αμορίμ είναι φέρελπις, ωστόσο από τέτοιους η Γιουνάιτεντ... χόρτασε! Ο στόχος εξ ίσου κυνικός με την αποστολή του, αυτή που ο ίδιος βιάστηκε (;) να αναλάβει: να ξεχωρίσει από όλους τους προηγούμενους προκατόχους του και να οδηγήσει ξανά στην κορυφή την άλλη μισή πλευρά της πόλης.

Πλέον οι συνθήκες αντιστράφησαν, αφού το status, είπαμε, άλλαξε. Κάποτε, σε μια από τις βραδιές που το απογείωσαν ακούστηκε και καθιερώθηκε μια φράση, ο ενθουσιασμός της οποίας πλέον φαντάζει μακρινός στο «Θέατρο των Ονείρων». Τώρα αντιστρόφως ανάλογα το ίδιο το ποδόσφαιρο αντιστρέφει τα δεδομένα και τους δοκιμάζει. Μέχρι πότε θα το δούμε. «Football, bloody hell»...

www.bnsports.gr 
 
 

Ρoή Ειδήσεων

Δείτε επίσης



0