Όχι μόνο είχε κόψει δεύτερος το νήμα στο ελληνικό πρωτάθλημα εκείνη τη χρονιά (μια απρόσμενη συντριβή από τον Εθνικό με 3-0 έσβησε τις ελπίδες) πίσω μόνο από ΑΕΚ και πάνω από τον ευρωπαίο φιναλίστ Παναθηναϊκό, αλλά άφησε εκτός συνέχειας από το Κύπελλο UEFA και την πανίσχυρη Ατλέτικο Μαδρίτης, ενώ κατέκτησε και το Βαλκανικό Κύπελλο το 1971.
Αρχιτέκτονας των επιτυχιών o σπουδαίος Άγγλος, Τζο Μάλετ, που έδωσε στον 16χρόνο Θωμά Μαύρο, το ντεμπούτο του. Σημαιοφόρος, ο Στάθης Χάιτας, αρχηγός και εμβληματική φυσιογνωμία και ο Μαύρος δίπλα του μεγάλωσε μαθαίνοντας πολλά!
Όπως επισημαίνει στην αυτοβιογραφία του «ΠΟΙΟΣ, ΠΟΙΟΣ, ΠΟΙΟΣ Ο ΜΑΥΡΟΣ Ο ΘΕΟΣ», ο ίδιος ο Θωμάς μιλάει για τον Μάλετ: «Ήταν από εκείνους που σου μιλούν και τα λόγια τους μένουν στο μυαλό σου σαν θησαυρός. Όταν το καλοκαίρι του ίδιου έτους, στην κλήρωση του πρώτου γύρου για το Κύπελλο UEFA, μας έλαχε η Ατλέτικο Μαδρίτης, θεωρηθήκαμε ξεγραμμένοι, και δικαιολογημένα.
Η Ατλέτικο διέθετε πλειάδα αστεριών εκείνη την εποχή, ήταν πρωταθλήτρια Ισπανίας το 1970 και ένα χρόνο αργότερα συμμετείχε στα ημιτελικά της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης, όπου έμεινε εκτός από τον μετέπειτα αντίπαλο του Παναθηναϊκού, Άγιαξ. 
Ο Μαύρος θυμάται τον πρώτο αγώνα του ζευγαριού στο «Βιθέντε Καλντερόν»: «Μπήκαμε στο γήπεδο "κουμπωμένοι" στην αρχή. Ισορροπήσαμε το ματς και πήγαμε στα αποδυτήρια κρατώντας το 0-0.
Στα πρώτα είκοσι λεπτά του δευτέρου ημιχρόνου, η Ατλέτικο μπήκε πολύ δυνατά και μας αιφνιδίασε. Δεχθήκαμε πολύ γρήγορα τα δύο γκολ (Μπεσέρα στο 47’και Ιρουρέτα στο 64’ τα γκολ των γηπεδούχων).Πεισμώσαμε και αποφασίσαμε να βγούμε μπροστά. Παίξαμε καλύτερα και καταφέραμε στο 80’ να μειώσουμε το σκορ σε 2-1 με γκολ του Λαγού! Με το σφύριγμα της λήξης ξέραμε ήδη ότι μπορούσαμε να κάνουμε την ανατροπή στη ρεβάνς!»
Η ζάλη του κόσμου για το δεύτερο παιχνίδι στις 6 Οκτωβρίου 1971 υπήρξε εκκωφαντική. Οι κερκίδες του Σταδίου »Γεώργιος Καραϊσκάκης» παρά το κρύο και το ψιλόβροχο, έχουν βουλιάξει.
Οι οικοδεσπότες «άγγιξαν» το γκολ 39’, ωστόσο, την καρφωτή κεφαλιά του Ιντζόγλου απέκρουσε πάνω στη γραμμή ο Φρανθίσκο Ντελγάδο Μέλο. Στο δεύτερο μέρος, η αρμάδα του Μάλετ αύξησε την πίεση, ενώ η φάση κλειδί σημειώθηκε στο 54’. Ο Μωραϊτέλης πλαγιοκόπησε από αριστερά και έβγαλε τη σέντρα. Η μπάλα προσέκρουσε στο χέρι του Κίκε και ο Ρουμάνος διαιτητής Αλεξάντρου Πίρβου καταλόγισε πέναλτι.
Ο Θανάσης Ιντζόγλου με παροιμιώδη ψυχραιμία από την «άσπρη βούλα» ευστόχησε και άνοιξε το σκορ! Οι φιλοξενούμενοι επιχείρησαν να αντιδράσουν, αλλά ο Πανιώνιος διαφύλαξε άριστα το προβάδισμά του. Παράλληλα, ο Δέδες βρήκε δίχτυα στο 78’ για το 2-0, ωστόσο είχε προηγηθεί υπόδειξη για οφσάιντ του Λαγού και το γκολ δεν μέτρησε.
Παρόλα αυτά, στο 87’ ο Λαγός αποβλήθηκε για σκληρό μαρκάρισμα στον Ιρουρέτα, με την αγωνία να κορυφώνεται στα τελευταία λεπτά. Ευτυχώς, το σκορ παρέμεινε τελικά αμετάβλητο.
«Ο κόσμος ήταν σαν να έγραφε –πρώτα αυτός- την ιστορία που ονειρευόταν για τον Πανιώνιο. Μπήκαμε στον αγώνα αποφασισμένοι και το θαύμα έγινε!», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Θωμάς Μαύρος.
Η λήξη βρήκε τους φιλάθλους να ξεσπούν σε λυγμούς συγκίνησης και δάκρυα χαράς. Η φωτογραφία του εμβληματικού αρχηγού Στάθη Χάιτα στα επινίκια συνιστά σφραγίδα μιας υπέροχης ποδοσφαιρικής ιστορίας.
Και όμως. Έπειτα από δεκαετίες ακροβασίας στη ζεστασιά και στην ξενοιασιά, ο ήλιος έσβησε απρόσμενα, ένεκα εγκληματικών λαθών. Για μια ομάδα που έφτασε κάποτε και στα προημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων το 1998-99 και αποτελεί ένα πολιτιστικό κομμάτι στην ιστορία του τόπου το να είναι μετά τον οδυνηρό υποβιβασμό στη Γ’ Εθνική, μοιάζει ακόμη σαν να είναι ψέμα. Ένα αστείο κακό που δεν είναι καθόλου αστείο. Πλέον ο Πανιώνιος βρίσκεται στη δεύτερη κατηγορία και θέλει να επιστρέψει εκεί που του αξίζει!
Άραγε θα ξαναβρεί ποτέ τη χαμένη του λάμψη;
