Ο Τιερί Ανρί αποχαιρέτησε το Χάιμπουρι, όπως θα του έλεγε «αντίο» ο πιο πιστός οπαδός της Άρσεναλ (video)

Γράφει ο Φάνης Τσοκανάς

Τέλος εποχής και μάλιστα, «χρυσής». Κοιτώντας την πορεία της Άρσεναλ στον χρόνο, μόνο έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί η 7η Μαΐου του 2006.

Το τελευταίο της ματς στο Χάιμπουρι, το γήπεδο που «φιλοξένησε» κάθε σπουδαία της στιγμή από το 1913, είχε τα πάντα.

Αγωνιστικά, ήταν μία πορεία από το ζενίθ στο ναδίρ και ξανά στο ζενίθ. Ο Πιρές «άνοιξε» το σκορ στο 8', η Γουίγκαν γύρισε το ματς με τα γκολ των Σάρνερ (10') και Τόμπσον (33'), αλλά ο Ανρί, φρόντισε πως το αποχαιρετιστήριο πάρτι, δεν θα χαλάσει.

Σκόραρε στο 35', το 56' και το 76', ολοκληρώνοντας τόσο το προσωπικό του χατ-τρικ, όσο και την ανατροπή της Άρσεναλ. Παράλληλα, εξασφάλισε το εισιτήριο για το Champions League της επόμενης σεζόν, στερώντας το από την Τότεναμ, που έχασε από τη Γουέστ Χαμ. Ούτε η νίκη, ούτε το εισιτήριο, ωστόσο, έμειναν στον χρόνο, αλλά ο πανηγυρισμός του.



Ευλαβικά, εκφράζοντας τον πιο πιστό οπαδό της Άρσεναλ, έσκυψε και φίλησε τον αγωνιστικό χώρο του Χάιμπουρι. «Το φιλί μου, ήταν το αντίο μου» είχε δηλώσει χαρακτηριστικά. Η πιο δημοφιλής του ατάκα, όμως, αναφορικά με το συγκεκριμένο γήπεδο, ήταν και παραμένει, άλλη.

«Υπήρχε ψυχή στο Χάιμπουρι. Φτιάξαμε ένα νέο γήπεδο, αλλά ποτέ δεν βρήκαμε τη ψυχή μας. Την αφήσαμε εκεί».

Πράγματι, η Άρσεναλ, με εκείνη τη «μετακόμιση» στο Emirates, επιχείρησε να εκτοξευθεί: με την ομάδα να φλερτάρει με το πρώτο Champions League της ιστορίας της, έστω κι αν το έχασε στο τέλος, θέλησε να κάνει το επόμενο βήμα, με νέο γήπεδο, αυξημένης χωρητικότητας και περισσότερες δυνατότητες εμπορικής εκμετάλλευσης.

Κρίνοντας βάσει επιτυχιών, όμως, μάλλον ο Τιερί Ανρί επιβεβαιώθηκε.

Όσον αφορά το Χάιμπουρι, από το 2010 έχει «μεταμορφωθεί» σε συγκρότημα 700 κατοικιών.

Οι φίλοι της Άρσεναλ, ωστόσο, συνεχίζουν να επισκέπτονται τον χώρο ως μία μορφή ιεροτελεστίας, ίσως αναζητώντας αυτό το κάτι που λείπει από το Emirates.



www.bnsports.gr