02/04/1981: H ημέρα που ο δικός μας Ότο, έστρωσε τον δρόμο προς μια λαμπρή καριέρα στους πάγκους. Και για να γράψει ιστορία, αφορμή στάθηκε το αυτοκινητιστικό ατύχημα του Κούνο Κλέτσερ, τότε προπονητή της Βέρντερ Βρέμης.
Σχετικά Άρθρα
«Θα τους βλέπεις όλους σαν Κολοσσός»: Η επική ατάκα του Ρεχάγκελ που… βάφτισε τον Δέλλα! (video)
Ρεχάγκελ για το «έπος» του 2004: «Σεϊταρίδη ο Κριστιάνο δεν σε ξέρει, αλλά θα μάθει ποιος είσαι!» (video)
Γράφει η Σουζάννα Μποντίνη
Τα 80’s ήταν η δεκαετία της Βέρντερ Βρέμης, που έσπερνε τον φόβο και τον τρόμο στις αντιπάλους της. Ήταν και η δεκαετία του αγαπητού σε όλους τους Έλληνες, Ότο Ρεχάγκελ, που οδήγησε την Εθνική στον θρίαμβο του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου το 2004.
Τον Φεβρουάριο 1981 η Βέρντερ Βρέμης βρισκόταν πρώτη στην δεύτερη κατηγορία και ο προπονητής της, Κούνο Κλέτσερ, ενεπλάκη σε αυτοκινητιστικό ατύχημα, έχοντας υποστεί ευτυχώς μικρή ζημιά. Περιέθαλψε τους ελάχιστους τραυματισμούς του και τον Μάρτιο επέστρεψε στην ανάληψη των υποχρεώσεών του. Παρόλα αυτά, τον «έπληξαν» ασταμάτητοι πονοκέφαλοι και μετά από μόλις έξι παιχνίδια παραιτήθηκε, ώστε να λάβει την φροντίδα που χρειαζόταν.
Ο τότε business manager του γερμανικού συλλόγου, Ρούντι Άσαουερ, πήρε την απόφαση να αντικαταστήσει τον Κλέτσερ με τον Ρεχάγκελ. Στην αρχή η επιλογή αυτή προκάλεσε εντύπωση, αφού πολλοί ήταν εκείνοι που θεωρούσαν τον Γερμανό τεχνικό ως... νομαδικό προπονητή. Έναν άνθρωπο που δεν έμενε πολύ καιρό σε μια ομάδα, ψάχνοντας την πρόκληση σε όσες ομάδες προσπαθούσαν να σωθούν από την ζώνη υποβιβασμού, ενώ είχε «στιγματιστεί» για τη συντριβή της Μπορούσια Ντόρτμουντ από την Γκλάντμπαχ, με 12-0 το 1978, που έφερε την απόλυσή του την αμέσως επόμενη μέρα! Από την άλλη, η μεγαλύτερη επιτυχία του πριν βρεθεί στη Βέρντερ, ήταν η κατάκτηση του Κυπέλλου Γερμανίας με τη Φορτούνα Ντίσελντορφ, το 1980.
Δεν ήταν άγνωστος, ωστόσο, στη Βέρντερ Βρέμης. Η πρώτη τους συνάντηση έγινε το 1976, όταν ο Ρεχάγκελ έμεινε στον πάγκο για μόλις τέσσερις μήνες, πριν αναλάβει ο Χέρμπερτ Μπουρντένσκι. Μόνο που αυτήν τη φορά, έμελλε να μείνει... λίγο περισσότερο.
Για την ακρίβεια, 14 ολόκληρα χρόνια! Από το 1981 έως το 1995 μεταμόρφωσε την Βέρντερ, καθιερώνοντάς την ως δύναμη στην Bundesliga, μαγεύοντας τους θεατές με παιχνίδια γρήγορου ρυθμού και μια άμυνα... ασφυκτική. Έγινε η μεγαλύτερη ομάδα στον βορρά, ξεπερνώντας τον «μισητό» της αντίπαλο, το Αμβούργο, ενώ τα... έβαλε και με την ατρόμητη Μπάγερν Μονάχου, πυροδοτώντας μια έντονη διαμάχη μεταξύ των δύο συλλόγων.
Η άνοδος ήταν εξασφαλισμένη ουσιαστικά πριν την έλευση του Ρεχάγκελ, αλλά στα πρώτα χρόνια, εκεί στα μέσα της δεκαετίας του ’80, οι μεγάλες επιτυχίες δεν είχαν έρθει ακόμη. Σταθεροποιήθηκε ο σύλλογος, όμως, στην πρώτη πεντάδα με το καλημέρα, ενώ πριν έρθει το πρωτάθλημα του '88, το δεύτερο στην ιστορία του μετά από 23 χρόνια, είχε τερματίσει τρεις φορές δεύτερος ('83, '85', '86).
Κάπως έτσι, «τρίτωσε» και στο Κύπελλο Γερμανίας. Οι τελικοί του '89 και του '90 χάθηκαν, αλλά το 1991, το «σήκωσε» έπειτα από 30 χρόνια!
Ο Ρεχάγκελ οδήγησε την Βέρντερ σε δύο πρωταθλήματα το 1988 και το 1993, και δύο DFB-Pokal το 1991 και το 1994.
Το «διαμάντι» του στέμματος, ωστόσο, ήταν η κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης το 1992! Τίτλος που έως σήμερα, παραμένει ο μόνος του συλλόγου, εκτός γερμανικών συνόρων.
Μάλιστα, την σεζόν 1987/88 η ομάδα δέχθηκε τα λιγότερα γκολ στην ιστορία της Bundesliga (22), ένα ρεκόρ το οποίο θα κατέρριπτε την σεζόν 2007/08 η Μπάγερν Μονάχου.
Η θητεία του «Βασιλιά» Ότο είναι η δεύτερη μεγαλύτερη στο γερμανικό πρωτάθλημα, ενώ την πρώτη θέση κατακτά ο Φόλκερ Φίνκε, ο οποίος υπηρέτησε στην Φράιμπουργκ για 16 χρόνια. Σε αυτή τη θητεία «παρήγαγε» μερικά παγκόσμια αστέρια, όπως οι Ρούντι Φέλερ, Καρλ – Χάινς Ρίντλε, Ντίτερ Έλιτς, Μάρκο Μπόντε, Μάριο Μπάσλερ, Χάνι Ραμζί, Αντρέας Χέρτσογκ και Ρουν Μπράτσεθ.
Συνέχισε στην Μπάγερν Μονάχου για μόλις έναν χρόνο, όπου δεν «γεύτηκε» την ίδια επιτυχία. Από εκεί στην Καϊζερσλάουτερν, με την οποία έκανε το... απίστευτο, αφού την οδήγησε στην άνοδο το 1997 και κατευθείαν στην κατάκτηση του τίτλου το 1998! Έως ότου ακολούθησε το επόμενο «απίστευτο» της καριέρας του, μέσω της Εθνικής Ελλάδας.
Και τα υπόλοιπα είναι ιστορία!
