Γράφει ο Τάσος Φαραός
Ήταν αποφασισμένος να πετύχει και το έδειξε από την πρώτη στιγμή! Ο Χάρης Παπαδιάς, 27 χρόνια πριν, ανέβαινε στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου στο Παρίσι, σε μία ιστορική στιγμή. Το παγκόσμιο πρωτάθλημα κλειστού στίβου έκανε πρεμιέρα στην «πόλη του φωτός», με τον Έλληνα δρομέα να… σκίζει τον άνεμο στον τελικό των 60 μέτρων!
Πώς έφτασε μέχρι εκεί; Αρχικά, κέρδισε τη θέση του στα ημιτελικά, τερματίζοντας στην πρώτη θέση στην σειρά του στον προκριματικό γύρο με 6.55. Έπειτα, στην επόμενη φάση, προκειμένου να εξασφαλίσει την παρουσία του στον τελικό, χρειαζόταν να κερδίσει μία από τις δύο πρώτες θέσεις της σειράς του. Πράγμα που κατάφερε, παρά την άκυρη εκκίνησή του, βελτιώνοντας μάλιστα ακόμα περισσότερο το χρόνο του! Έτσι, με επίδοση 6.53, η πρώτη θέση ήταν γεγονός, με τον ίδιο να ανεβάζει ακόμα περισσότερο τον «πήχη» εν όψει της συνέχειας.
Η αυτοπεποίθησή του την 7η Μαρτίου του 1997 βρισκόταν στα «ύψη». Χαρακτηριστική είναι άλλωστε η κίνηση που κάνει με τα χέρια του προς την κάμερα, ακριβώς πριν την εκκίνηση του μεγάλου τελικού. Όταν χρησιμοποιώντας τους δείκτες των χεριών του, έδειξε σαν να… πυροβολεί προς αυτή!
Ήταν λες και γνώριζε το άμεσο μέλλον. Διανύοντας τα 60μ. σε μόλις 6.50 δευτερόλεπτα, κέρδιζε πανάξια το χρυσό μετάλλιο και τοποθετούσε το όνομά του στις πιο ένδοξες σελίδες των βιβλίων της ιστορίας του ελληνικού στίβου. Ήταν ο πρώτος Έλληνας που στέφθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής κλειστού στίβου, αλλά και ο πρώτος Ευρωπαίος που αναδεικνύεται νικητής στο συγκεκριμένο αγώνισμα! Με επίδοση που αποτελεί πανελλήνιο ρεκόρ έως και σήμερα!
Οι δηλώσεις του, δύο ημέρες μετά το τεράστιο επίτευγμά του, δείχνουν ακριβώς τη νοοτροπία νικητή που διέθετε και τον οδήγησε στην κορυφή. «Οποιαδήποτε θέση εκτός βάθρου θα ήταν αποτυχία. Ήρθα για μετάλλιο, ήμουν σε καλή κατάσταση και από τον προκριματικό είδα ότι μπορούσα να πετύχω το στόχο μου.»
