Αν κάποιοι νομίζουν, πως το τένις είναι μόνο για την ελίτ και τους καθωσπρεπισμούς, τότε καλύτερα να μελετήσουν τον Τζον ΜακΕνρό. Και μπορούν να ξεκινήσουν από μία μέρα σαν και αυτή, όταν την 21η του Γενάρη του 1990, ο Αμερικανός αποβλήθηκε από το Australian Open για ανάρμοστη συμπεριφορά.
Παραφράζοντας τη γνωστή παροιμία «Όπου γάμος και χαρά κι η Βασίλω πρώτη» σε «όπου καυγάς στο court ο ΜακΕνρό πρώτος» για να ταιριάξει καλύτερα στη περίσταση, γίνεται αμέσως αντιληπτό το περιεχόμενο της ιστορίας.
Για την πλειονότητα της κοινωνίας, το τένις αποτελεί ένα άθλημα για τους λίγους. Για εκείνους που έχουν την οικονομική ευχέρεια και ένα υψηλό κοινωνικό status. Αφορά τους… ματσωμένους, εκείνους που αποστασιοποιούνται από την ένταση της στιγμής, που έχουν καλούς τρόπους και μεγαλώνουν «με το σεις και με το σας». Για την ελίτ εν πάση περιπτώσει. Και για το λόγο αυτό και παρά την συναρπαστική του φύση, ίσως δεν είναι τόσο διαδεδομένο όσο θα του άρμοζε και δεν το έχει… αγκαλιάσει σύσσωμη η κοινότητα των σπορ.
Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Δεν υπάρχει σωστή απάντηση και αν υπήρχε θα την καθόριζε η καριέρα του εκάστοτε αθλητή που θα επέλεγε κανείς να εξιστορήσει. Και μιας που το Australian Open βρίσκεται στα… φόρτε του αυτήν την περίοδο, σε πλήρη δράση και ελέω της ημέρομηνίας, είναι μία καλή ευκαιρία να βγουν από το «χρονοντούλαπο», αλησμόνητες στιγμές των bad boys. Συνεπώς και δικαίως στην κορωνίδα αυτής βρίσκεται ένας κορυφαίους του είδους που έσπασε κάθε πρότυπο και στεγανό. Ο λόγος φυσικά για τον Τζον ΜακΕνρό.
Το ημερολόγιο έδειχνε 21 Ιανουαρίου του 1990, όταν το πρώτο major τουρνουά της σεζόν βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη. Όλα τα βλέμματα του τένις ήταν στραμμένα στα court της Μελβούρνης και στις προσπάθειες των αθλητών και των αθλητριών να φτάσουν μέχρι το τέλος της διαδρομής και να κατακτήσουν το πρώτο Grand Slam της χρονιάς. Ένα από τα μεγάλα ονόματα της διοργάνωσης ήταν φυσικά και ο 30άρης τότε, Τζον ΜακΕνρό, ο οποίος απείχε πέντε ολόκληρα χρόνια από τον τελευταίο major τίτλο. Ο «φασιαριόζος» τενίστας γνώριζε πολύ καλά πως τα χρόνια περνούσαν και το αυστραλιανό tour φάνταζε πρώτης τάξεως ευκαιρία για να επανέλθει σε αυτούς. Έλα όμως που ο ατίθασος και αντιδραστικός χαρακτήρας του τον πρόδωσε.
Στο πλαίσιο του 4ου γύρου λοιπόν του Australian Open, ο αριστερόχειρας τενίστας από το Κουίνς τέθηκε αντιμέτωπος με τον Σουηδό Μίκαελ Περφόνς. Και παρότι πήρε το πρώτο σετ εύκολα και φάνηκε ότι θα περάσει σαν… σίφουνας, ο αντίπαλός του έκανε το 1-1 και τον δυσκόλεψε αρκετά για το 2-1. Κάπου εκεί όμως ο οξύθυμος κάτοχος 17 τίτλων Grand Slam συνολικά, έχασε το… μυαλό του.
Σε μία αλλαγή πλευράς στο court, σταμάτησε μπροστά από μία κριτή γραμμών και την κοιτούσε επιδεικτικά, χτυπώντας το μπαλάκι με τη ρακέτα του, επειδή θεώρησε ότι έκανε λάθος σε μια υπόδειξή της. Ο διαιτητής του αγώνα του έκανε την πρώτη σύσταση για αντιαθλητική συμπεριφορά.
Λίγο αργότερα στο σετ και ενώ έδειχνε πως δεν είχε το πάνω χέρι στο τέταρτο (έχανε 2-4 στα games και 15-30) μετά από ένα αβίαστο λάθος με το forehand, πέταξε την ρακέτα του στη σκληρή επιφάνεια. Ο αντισυμβατικός ΜακΕνρό δέχτηκε εκεί την δεύτερη σύσταση (για κατάχρηση ρακέτας), γεγονός που δεν του άρεσε καθόλου. Ο Αμερικανός, πρωτοπόρος επί 170 σερί εβδομάδες στο Ranking του μονού και επί 270 στην κατάταξη για τα διπλά, άρχισε να διαμαρτύρεται έντονα και να φωνάζει. Δεν δίστασε μάλιστα να ζητήσει και την παρέμβαση του τότε ITF Supervisor, Κεν Φάρερ.
Ο Φάρερ, μίλησε με τον Τζον ΜακΕνρό και εκεί που νόμιζε ο Mr. «You can not be serious» (αγαπημένη του φράση προς τους διαιτητές) ότι η έλευσή του θα ήταν για καλό, τα πράγματα πήραν αντίθετη ροπή. Άλλωστε ο ατίθασος 30αρης δεν σταμάτησε να διαμαρτύρεται καθόλη τη διάρκεια των διαβουλεύσεων και να ρίχνει… μπινελίκια μπροστά σε 15.000 ζευγάρια μάτια και τους πιστούς τηλεθεατές του αθλήματος, αναγκάζοντας τον Άρμστρονγκ (ρέφερι) με τη σύμφωνη γνώμη του Φάρερ να τον τιμωρήσει για τρίτη φορά. «Default Mr. McEnroe. Game, set, match» ήταν τα λόγια του διαιτητή, αφήνοντας άναυδο τον ΜακΕνρό. Έπρεπε να περάσουν 27 ολόκληρα χρόνια για να αποβληθεί ένας τενίστας από αγώνα Grand Slam λόγω ανάρμοστης συμπεριφοράς (τελευταίος πριν τον ΜακΕνρό ήταν ο Ισπανός Γουίλι Άλβαρεζ το 1963 στο Γαλλικό Όπεν).
Στη συνέντευξη Τύπου ισχυρίστηκε πως θεωρούσε ότι η αποβολή ερχόταν μετά από τέσσερις συστάσεις και όχι τρεις. Όμως ήταν ήδη αργά. Φυσικά, εκείνο το περιστατικό δεν ήταν το μοναδικό που το όνομά του ενεπλάκη σε καυγά εντός κορτ. Ήταν ο Νο1 «φωνακλάς» και αντιδραστικός της εποχής του. Μιας εποχής που ακόμα κρατούσε αρκετά στεγανά. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι στη «Μέκκα» του savoir vivre για το παγκόσμιο τένις, το Wimbledon, δεν ήταν αγαπητός. Η ιδιαιτερότητα του τουρνουά αυτού δεν επέτρεπε, ως άγραφο κανόνα τον οξύθυμο χαρακτήρα του και τα «γαλλικά» στο Λονδίνο. Εκείνος βέβαια δεν δίστασε να το κάνει μέχρι και σε τελικό του ιστορικού τουρνουά.
Κάποιες φορές, η ζωή επιτάσσει με έναν αυθόρμητο τρόπο το «Γιν-Γιαν». Από τη μία ο… ατσαλάκωτος και ευγενής Μπιορν Μποργκ και από την άλλη το… κακό παιδί, Τζον ΜακΕνρό. Και κάπου εκεί στη μέση οι αλησμόνητες κόντρες του. Αυτός όμως ήταν ο Αμερικανός καθόλη τη διάρκεια της καριέρας και κάποιες φορές του στοίχιζε. Όπως τότε, σαν σήμερα, στη Μελβούρνη.
www.bnsports.gr
