«Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις» ή να θυμάσαι τις στιγμές, λένε στο Γιερεβάν. Η «άσημη» αντίπαλος του Άρη για το Conference League, Αραράτ, μόνο τέτοια δεν είναι καθώς μισό αιώνα πίσω αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Σοβιετικής Ένωσης και έκανε τη σπουδαία Μπάγερν Μονάχου των Μπεκενμπάουερ και Μίλερ να «υποκλιθεί» στο μεγαλείο της στην Αρμενία.
Γράφει ο Μάνος Φυρογένης
Το εμπόδιο μιας καθόλα ιστορικής ομάδας καλείται να ξεπεράσει ο Άρης στη Θεσσαλονίκη αν θέλει να βρεθεί στην επόμενη φάση του Conference League. Οι συντελεστές της Αραράτ, φρόντισαν πριν από μισό αιώνα να κάνουν γνωστό το σύλλογο σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της ποδοσφαιρικής ομήγυρης (κατά το δοκούν δηλαδή ελέω της εποχής), βάζοντας τα με… θεούς και δαίμονες. Ομάδες σύμβολα και μεγαθήρια.
«Βιδωμένη» στις λαμπρές και ένδοξες ρίζες της, η Αραράτ, αντίπαλος του Άρη, δεν θυμίζει σε τίποτα το… καμάρι του Γιερεβάν που κάποτε καθήλωσε την κραταιά Μπάγερν Μονάχου στην έδρα της και λίγο έλειψε να την αφήσει εκτός ημιτελικών του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Και εκείνη η παρέα των Βαυαρών δεν ήταν κάποια τυχαία αλλά αυτή των Μπεκενμπάουερ, Χένες, Ρουμενίγκε, Μίλερ και των υπολοίπων. Οι Παγκόσμιοι πρωταθλητέςδηλαδή του 1974 με τη Δυτική Γερμανία στην πατρίδα τους και back-to-back-to-back κυρίαρχοι της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης (1974, -75, -76).
Η… καρδιά και το μυαλό της Σοβιετικής Ένωσης, χτυπούσαν στη σημερινή Ρωσία και Ουκρανία, με τον αθλητισμό και δη το ποδόσφαιρο να έχει ανάλογη κατεύθυνση. Από το 1936 που έλαβε χώρα η σέντρα στο νεοιδρυθέν πρωτάθλημα της Soviet Vysshaya Liga, οι ομάδες της Μόσχας (Ντιναμό, Σπαρτάκ, ΤΣΣΚΑ, Τερπέντο) και του Κιέβου (Ντιναμό) μονοπωλούσαν το ενδιαφέρον. Με μόνη εξαίρεση τη Ντιναμό Τιφλίδας το 1964, ο τίτλος κατέληγε σε μία από τις δύο πόλεις.
Για να κερδίσει κάποια το εισιτήριο για το Κύπελλο Πρωταθλητριών και να παίξει επίσημους αγώνες στο κορυφαίο επίπεδο με τις υπόλοιπες ομάδες της δυτική Ευρώπης, έπρεπε να τερματίσει στην κορυφή της λίγκας. Και από τα μέσα της δεκαετίας των 60’ς, η Ντιναμό Κιέβου ήταν σχεδόν απροσπέλαστη.
Η υπερδύναμη της εποχής στο ανατολικό μπλοκ, εκπροσωπούσε επάξια τη Σοβιετική Ένωση στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις μέχρι που ήρθε η στιγμή τη διετία 1972, -73 να χάσει τα σκήπτρα της. Ζόρια και Αραράτ ήταν εκείνες που μπήκαν… σφήνα στην κυριαρχία της «ξεπορτίζοτντας» μεταξύ άλλων στη… Άγρια Δύση.
Ο εμβληματικός προπονητής της Σπαρτάκ Μόσχας, Νικήτα Σιμονιάν, «έφτιαξε» στο Γιερεβάν ένα σύνολο σχεδόν υπερηχητικό που με… αστέρια τους Μαρκάροφ και Αντρεασιάν, έφεραν για πρώτη φορά το πρωτάθλημα στην Αρμενία και πρόσφεραν διέξοδο για την ευρωπαϊκή περιπέτεια.
Αυτή ξεκίνησε στις 18 Σεπτεμβρίου του 1974 για την νυν αντίπαλο του Άρη, απέναντι στη Στάβανγκερ. Οι Νορβηγοί δεν αποτέλεσαν πρόβλημα για την Αραράτ, η οποία με δύο νίκες (2-0 εκτός και 4-2 εντός) προκρίθηκε στο δεύτερο γύρο. Ούτε το εμπόδιο της Κορκ κρίθηκε ανυπέρβλητο, με τους Αρμένιους να… διαλύουν τους αντιπάλους τους στο «σπίτι» τους (5-0), αφού πρώτα είχαν αλώσει και την Ιρλανδία. Κάπως έτσι και χωρίς δυσκολία, οι δρόμοι της Αραράτ και της Μπάγερν Μονάχου συναντήθηκαν στα προημιτελικά.
Η ομάδα από το Γιερεβάν είχε χάσει το «στέμμα» της όταν κλήθηκε να αντιμετωπίσει τους Βαυαρούς καθώς η Soviet Vysshaya Liga ξεκινούσε τον Απρίλη και από το φθινόπωρο του 74’ (είχε ήδη ξεκινήσει η σεζόν στο Κύπελλο Πρωταθλητριών), η Ντιναμό Κιέβου είχε ανακτήσει το… θρόνο της.
Η αρμάδα του Μασλόβ λοιπόν (είχε αλλάξει ο προπονητής) έβρισκε απέναντι την κάτοχο του τίτλου, Μπάγερν. Μία ποδοσφαιρική «μηχανή» της εποχής σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο (7 από τους βασικούς της είχαν κατακτήσει λίγους μήνες πριν το Μουντιάλ με τη Δυτική Γερμανία), η οποία όμως πήγαινε από το κακό στο χειρότερο στη Γερμανία. Και στο πλαίσιο αυτό, η πρόκριση μόνο εύκολα δεν ήρθε για την παρέα των Μπεκενμπάουερ και Μίλερ.
Όπως συνέβη και στους δύο προηγούμενους γύρους, η Αραράτ έπαιξε αρχικώς στην έδρα της αντιπάλου της, η οποία χρειάστηκε 78’ για να «τρυπήσει» την άμυνά της. Ο Χένες έδωσε το προβάδισμα στη Μπάγερν για να έρθει ο Τόρστενσον πέντε λεπτά αργότερα να «σφραγίσει» τη νίκη και να δώσει ισχυρό προβάδισμα πρόκρισης στα ημιτελικά. Αμ δε.
Δυο εβδομάδες αργότερα, την 19η του Μαρτίου του 1975, το Γιερεβάν φόρεσε τα… καλά του για να υποδεχθεί την πρωταθλήτρια την πρωταθλήτρια Ευρώπης όμως η ομάδα της πόλης μόνο φιλόξενη δεν ήταν.
Σε ένα κατάμεστο στάδιο Χραζντάν 70.000 θέσεων, από τα πιο καινούργια και εντυπωσιακά της εποχής στην Ευρώπη (παραδόθηκε το 1970) που δεν έπεφτε ούτε… καρφίτσα, ο Αντρεασιάν με το κεφάλι έβαλε δύσκολα από το 35’ στους Βαυαρούς, οι οποίοι τα… χρειάστηκαν για να αποκλείσουν την νυν αντίπαλο του Άρη. Μία τεράστια νίκη που έμεινε μέχρι το τέλος και μπορεί να μην είχε κάποιο ουσιαστικό αντίκρισμα, ωστόσο έδωσε στους φίλους της ομάδας κάτι σπουδαίο να λησμονούν.
Από εκεί και πέρα, όλα τα υπόλοιπα ανήκουν στην ιστορία με τη Σεντ Ετιέν και τη Λιντς να μη μπορούν να σταματήσουν τη Μπάγερν ακόμα και αν χρειάστηκε μία διαιτητική «σφαγή» στον τελικό και εκείνο το περίφημο 2-0, με το ακυρωθέν γκολ του μακαρίτη Λόριμερ στο 0-0 να προκαλεί τα σοβαρότατα παράπονα των Βρετανών. Ένα αποτέλεσμα που διαμορφώθηκε στο τελευταίο δεκάλεπτο. Ακόμα και έτσι και με κάθε κόστος, το «Κύπελλο με τα μεγάλα αυτιά» έκλεισε τριετία στο Μόναχο.
www.bnsports.gr
