Γράφει ο Θοδωρής Βασίλης
Είναι δύο από τους σπουδαιότερους ποδοσφαιριστές που έχει βγάλει ποτέ η Βραζιλία. Ο Σόκρατες και ο Ζίκο οι οποίοι έγραψαν την δική τους ιστορία στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Φανταστείτε αυτούς τους δύο μαζί στην ίδια ομάδα. Κάποιοι ήταν τυχεροί και αυτοί ήταν οι οπαδοί της Φλαμένγκο, οι οποίοι ονειρεύονταν τίτλους και δόξες όταν ανακοινώθηκε πως ο «γιατρός» θα ήταν συμπαίκτης με τον Ζίκο στην «Μενγκάο». Η απόκτησή του από την λαοφιλέστερη ομάδα της Βραζιλίας είχε προκαλέσει πάταγο και είναι χαρακτηριστικό πως ο ίδιος ο «λευκός Πελέ» είχε βρεθεί στο αεροδρόμιο για να τον υποδεχτεί. Η πραγματικότητα όμως ήταν εντελώς διαφορετική.
Μετά από μια δύσκολη σεζόν με την Φιορεντίνα στην Serie A, ο Σόκρατες πήρε την απόφαση να επιστρέψει στην Βραζιλία αποδεχόμενος την πρόταση της Φλαμένγκο. Η απόκτησή του προκάλεσε ντελίριο ενθουσιασμού στους φίλους της ομάδας του Ρίο Ντε Τζανέιρο με τον Ζίκο μάλιστα να τον περιμένει στο αεροδρόμιο για να το υποδεχτεί. Οι δυο τους εκτός από συμπαίκτες στην «σελεσάο», ήταν καλοί φίλοι, μια φιλία που είχε ενισχυθεί ακόμα περισσότερο από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982 στην Ισπανία.
«Είμαι προνομιούχος. Πρώτα η Κορίνθιανς, τώρα η Φλαμένγκο. Αυτό είναι το μόνο που μπορεί να επιδιώξει ένας παίκτης στην καριέρα του. Μαζί με τον Ζίκο, θα δημιουργήσουμε την καλύτερη ομάδα στον κόσμο», ανέφερε ο Σόκρατες στο αεροδρόμιο. Μια ολόκληρη αυτοκινητοπομπή μέχρι τα γραφεία της Φλαμένγκο ακολουθούσε τον Βραζιλιάνο σταρ ο οποίος ετοιμαζόταν να υπογράψει το νέο του συμβόλαιο. Τον υποδέχτηκαν με πυροτεχνήματα και στη συνέχεια έκανε την πρώτη του προπόνηση, την οποία μάλιστα παρακολούθησαν προσωπικότητες της εποχής, όπως ο ηθοποιός Γκράντε Οτέλο.
«Είχαμε γίνει καλοί φίλοι στην εθνική ομάδα. Βγαίναμε μαζί, είχαμε κοινούς φίλους. Τον καλωσόρισα στην Φλαμένγκο και προσπάθησα να τον κάνει να αισθανθεί πιο άνετα. Έπαιρνα ακόμα και τα παιδιά του για να παίζουν σε μια παιδική ομάδα που είχαμε, αν και στον Σόκρατες δεν άρεσε να ξυπνάει νωρίς τα Σαββατοκύριακα», έλεγε γελώντας ο Ζίκο για την κοινή τους παρουσία εκείνη την εποχή.
Τόσο ο Σόκρατες όσο και ο Ζίκο ετοιμάζονταν για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986 όπου η Βραζιλία ήταν ένα από τα φαβορί του τουρνουά. Πριν αναχωρήσουν για το Μεξικό, έκαναν πρώτα ένα μίνι τουρ με την Φλαμένγκο αγωνιζόμενοι κόντρα στην West Raffa Club από το Μπαχρέιν καθώς και την εθνική ομάδα του Ιράκ. Στην επιστροφή τους, έπαιξαν το μοναδικό επίσημο παιχνίδι μαζί. Δεν ήταν οποιοδήποτε ματς. Ήταν το απόλυτο ντέρμπι της χώρας, ένα Φλαμένγκο - Φλουμινένσε που έμεινε στην ιστορία.
«Κάναμε περιοδεία, ένα παιχνίδι στο Μπαχρέιν και ένα άλλο στο Ιράκ. Ο προπονητής του Ιράκ ήταν ο Έντου και ο βοηθός ήταν ο άλλος αδερφός μου, ο Αντούνες. Ήταν ένα θέαμα. Υπήρχαν 50.000 άνθρωποι μέσα στο γήπεδο και άλλοι 50.000 έξω που ήθελαν να μας δουν και δεν μπορούσαν. Όταν επιστρέψαμε, είχαμε να δώσουμε το ντέρμπι με την Φλουμινένσε, πριν αναχωρήσουμε για την εθνική», θυμάται ο Ζίκο ο οποίος ήταν ασταμάτητος σε αυτό το παιχνίδι.
Με την επιβλητική παρουσία του Σόκρατες στην μεσαία γραμμή και τον Ζίκο να πετυχαίνει χατ τρικ η Φλαμένγκο διέλυσε την μεγάλη της αντίπαλο με 4-1! Οι οπαδοί της «Μενγκάο» ήταν ενθουσιασμένοι με το δίδυμο, αλλά θα ήταν η πρώτη και τελευταία φορά που θα τουτς έβλεπαν μαζί. Την επομένη του ντέρμπι ο Ζίκο και ο Σόκρατες ενσωματώθηκαν στην εθνική Βραζιλίας με προπονητή τον Τέλε Σαντάνα. «Όταν επέστρεψα από το Μεξικό δεν αγωνίστηκα. Μετά τραυματίστηκα και πήγα να εγχειριστώ στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Σόκρατες είχε πρόβλημα στην πλάτη. Δεν καταφέραμε να παίξουμε πολύ, αλλά ήμασταν πάντα μαζί».
Μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο, στο οποίο η Βραζιλία αποκλείστηκε στα προημιτελικά, ο Σόκρατες επέστρεψε για να παίξει για τη Φλαμένγκο μόνο στο τέλος του πρωταθλήματος. Μεταξύ Νοεμβρίου και Δεκεμβρίου, συμμετείχε σε 11 αγώνες. Δεν είχε καλές σχέσεις με τον τότε προπονητή Σεμπαστιάο Λαζαρόνι που δεν τον έβαζε βασικό. Πριν φύγει από τον σύλλογο, έπαιξε τρία φιλικά το 1987. Ο αποχαιρετισμός του ήταν στο ντεμπούτο του στο Guanabara Cup. Ο Λαζαρόνι τον έβαλε στο γήπεδο μόλις στα τελευταία λεπτά της ήττας με 2-0 από την Πόρτο Αλέγκρε, από την Ιταπερούνα.
Οι οπαδοί ονειρεύονταν πως το δίδυμο Ζίκο - Σόκρατες την επόμενη χρονιά, το 1987, θα ήταν μαζί κι επιτέλους θα έκαναν αυτά που όλοι ονειρεύονταν. Ο Σόκρατες όμως είχε αρχίσει ήδη να χάνει το κίνητρο για την μπάλα και δεν έδειχνε να βρίσκει χαρά σε αυτό που έκανε. Έτσι, αποφάσισε να ξαναρχίσει την καριέρα του ως γιατρός και να αποχωρήσει από την Φλαμένγκο με μόλις τρία γκολ στο παλμαρέ του.
www.bnsports.gr
